Sveitarstjórnarmál - jún. 2019, Blaðsíða 31

31
sem sveitarstjórnarstigið hefur. Ný
verkefni eða tilfærsla verkefna frá
ríkinu geti hins vegar sett stórt strik í
reikninginn. „Um leið og málaflokkur er
kominn til sveitarfélaganna, þá herðist
löggjöf þannig að kostnaðarauki hlýst
óhjákvæmilega af. Það ætti af þessum
sökum að vera bannað að setja lög og
reglugerðir nema gerð sé haldbær áætlun
um þann kostnað sem stofnað er til með
nýrri lagasetningu. Þannig er jafnframt
líklegra að vandað sé til verka og að
vinna sé sett í að finna leiðir sem mæta
auknum kostnaði hjá sveitarfélögunum.“
Á móti kemur, að með samráðsgátt
stjórnarráðsins og umsagnarvef
alþingis hafi hlutirnir þokast í átt að
auknu lýðræði. Hægt er að fylgjast
með málum í umsagnarferli og koma
með athugasemdir. Áður þá var það
mikil vinna að fylgjast með því hvað
var í gangi og oft of seint að koma með
athugasemdir, málin voru komin of langt í
ferlinu. Að ríkisvaldið og Alþingi hafi loks
tekið upplýsingatæknina í þjónustu sína
svo að einhverju nemi, breytir þó ekki
því, að almennt þarf að mati Guðnýjar,
að skoða betur lagafrumvörp. „Á það
sérstaklega við um samhengi þeirra
innan íslenska lagasafnið og við erlendar
skuldbindingar. Ný löggjöf virðist stundum
vanhugsuð og á skjön við gildandi lög
og reglur. Eitt og annað kemur upp í
hugann, þar á meðal frumvarp til laga
um lögheimilis skráningu, en ótrúlegt
er hve langt það komst án þess að
horft væri til skipulagslaga. Þá setur
menntamálaráðuneytið reglur um akstur
og biðtíma skólabarna, en Vegagerðin
virðist ekki fá fjármagn til að fylgja því
eftir. Úrræðaleysi virðist einnig eiga við
um förgun dýrahræja, skylt er að brenna
en enginn brennsla tekur við þeim. Af
nógu er að taka.“
Gera verður samfélagi kleift að
bjarga sér sjálft
Jafnframt er Guðný efins um
stuðningsaðgerðir, nema þeim sem er
ætlað að gera samfélaginu kleift að
bjarga sér sjálft. „Það hefur meðal annars
verið gert með því frábæra verkefni sem
Ísland ljóstengt er. Á hinn bóginn virðist
skilningur á viðunandi vegasamgöngum
og almenningssamgöngum vera
takmarkaður. Mér hefur líka þótt merkilegt
hvað ríkisstofnanir eru sumar aftarlega
á merinni þegar kemur að búnaði til
fjarfunda eða upptökum á viðburðum.
Það má vel gera með búnaði sem
kostar um 50 þúsund krónur, sem er
mun ódýrara en að greiða starfsmanni
samkvæmt kílómetragjaldi ríkisins frá
Reykjavík til Húnaþings vestra og til baka.
Svo ekki sé talað um vinnutapið við 4 til 5
klst. í akstur.“
Hún þagnar stundarkorn og lítur út
um gluggann. „Þá er Húnaþing vestra
landbúnaðarsamfélag og ekki er síðra
skilningsleysi ráðamenna á þeirri
atvinnugrein. Vissulega má margt bæta,
en varðandi innflutning á fersku kjöti þá
verður að lágmarki að gera sömu kröfur
til erlendra framleiðenda og gerðar eru
til innlendra um aðbúnað, lyfjanotkun og
dýravelferð, svo að hægt sé að tala um
eðlilega samkeppni.“
Hætt en þó ekki?
Eins og áður segir lá leið Guðnýjar til
Húnaþings vestra beint frá Kanada, þar
sem hún var búsett og líkaði vel. Hún
hóf störf hjá Wise lausnum í september
2006 og hjá dótturfyrirtæki þess, Wise
Dynamics Ltd í Kanada í júlí 2012. Starfið
fólst í innleiðingu viðskiptahugbúnaðarins
Microsoft Dynamics NAV hjá
viðskiptavinum í Bandaríkjunum og
Kanada. „Ég gerði ítarlegar ferla- og
þarfagreiningar, verkáætlanir, leiddi
teymi sérfræðinga, sá um samskipti við
viðskiptavini og veitti almenna rágjöf í
bókhaldi,“ segir og brosir að þessu löngu
liðna lífi sínu, sem virðist svo óralangt í
burtu en samt ekki.
Og hvert skyldi förinni svo heitið? „Mér
finnst ég standa á tímamótum, 48 ára
gömul við góða heilsu, skulda ekkert og
hef ekki fyrir neinum að sjá. Ég lærði
viðskiptafræði á sínum tíma en ákvað
nú fyrir skemmstu að láta gamlan draum
rætast og skella mér í framhaldsnám í
fjölmiðla- og boðskiptafræði ásamt því
að sinna verkefnum sem hafa setið á
hakanum of lengi. Þessi fimm ár hér
í Húnaþingi vestra hafa verið alveg
sérlega góð og gefandi og hef ég náð
þeim markmiðum sem ég setti mér, s.s.
að tryggja starfsemi hitaveitunnar og
lagningu ljósleiðara. Ég hef enn mikinn
áhuga á sveitarstjórnarmálum og geri ráð
fyrir að halda áfram að fylgjast með en frá
öðru sjónarhorni.“
Mannauður sveitarfélagsins er einn helsti styrkur þess, að sögn Guðnýjar. Hér má sjá starfsfólk
ráðhússins í september 2016. (Ljósm. Húnaþing vestra).
Þegar um mjög dreifbýlt
samfélag er að ræða, þar
sem fjarlægðir spara hvorki
tíma né peninga, þá getur
besti kosturinn samt verið,
að hafa málaflokkana
í héraði og ná með því
móti þeirri yfirsýn sem
nauðsynleg er.
HEILBRIGÐUR RÍGUR ER BARA AF ÞVÍ GÓÐA