Fréttablaðið - 18.05.2019, Qupperneq 28

Það small eitthvað strax á fyrsta fundi okkar K lemens. Við by r j-uðum að teikna og skrifa niður hluti sem var ótrúlega skemmti-
legt. Hann og Matthías, og reyndar
allir í Hatara, eru svo ótrúlega
góðir listamenn. Mér finnst alltaf
að alvöru listamenn séu öruggir í
sínu. Þá er enginn ótti og ímynd-
unaraf lið er besti vinur þannig
listamanna. Þá er hægt að treysta á
það sem myndast. Ég hef stundum
unnið með listamönnum sem þora
ekki hlutum. Hatari er ekki á þeim
stalli. Það er ekkert til sem heitir nei
í þeirra huga – þau eru alltaf til í allt
og að prófa hluti,“ segir Lee Proud
sem er listrænn stjórnandi Söngva-
keppninnar.
Lee vill samt ekki eigna sér neitt í
atriðinu – það sé samvinna frá a til
ö. „Við vorum öll að vinna saman.
Ég ætla ekki að eigna mér neitt frá
þeim því þau eru svo góð og klár í
því sem þau eru að gera,“ segir hann.
Lee á magnaða ferilskrá og þó
nokkur verðlaun fyrir dansana sína.
Hann er fæddur í Newcastle og byrj-
aði að leika ungur að árum. Hann
lék í Billy Elliot í West End í London
en í þeirri sýningu steig hann út úr
sviðsljósinu og fór bak við tjöldin.
„Þar urðu krossgötur í lífi mínu
þegar ég fór bak við tjöldin. Í kjöl-
farið fór ég með sýninguna til New
York og Sydney og víða um heim þar
sem ég sýndi þeim hvað og hvernig
átti að gera hlutina. Ég var með
sýninguna í sjö ár – sem er langur
tími. Þriðja sýningin sem ég vann
var Mack and Mabel sem Thom
South erland leikstýrði. Sýningin
fékk ótrúleg viðbrögð og dóma og
ég vann verðlaun fyrir þá sýningu.
Á sama tíma fékk Borgarleikhúsið
leyfið til að sýna Mary Poppins.
Einhver benti á mig og Bergur Ing-
ólfsson hringdi í einhverja tíu dans-
höfunda. Hann Skype-aði þá alla
og umboðsmaðurinn minn sagði
að ég ætti von á símtali svo ég lærði
að segja góðan daginn. Ég held í
alvörunni að það hafi reddað mér
starfinu. Ég held að hann hafi verið
hrifinn. Það hefur aflað mér mikilla
tekna að kunna að segja góðan dag-
inn,“ segir hann.
Hér heima hefur hann komið að
þekktum söngleikjum eins og áður-
nefndum Mary Poppins, Billy Elliot
og Mamma Mia! „Allar sýningar
sem ég hef unnið á Íslandi hafa verið
breskar sýningar. Ég var að átta mig
á því.
Leikhúslíf ið á Íslandi er svo
dásamlegt. Ég elska það. Það er
miklu minni pressa en í London.
Það eru svo margar sýningar í
London og svo margir leikarar og
framleiðendur eða danshöfundar
og allir eru að berjast um sömu
sneiðina. Það tekur mikinn tíma
og kostar mikla orku að reyna að
koma sér á framfæri því það eru
um 200 Lee Proud í London. Allir
í London vinna í ótta því það eru
svo margir að berjast um sömu
sneiðina af kökunni. En á Íslandi er
umhverfið heilbrigðara finnst mér.
Það er farið dýpra í æfingarnar, það
er spáð meira í spilin og allir fá sinn
tíma. Það er hægt að skapa eitthvað
fallegt án tímapressunnar.“
Lee viðurkennir að hann hafi
ekki verið mikill aðdáandi Euro-
vision áður. En hann sé stokkinn á
Eurovsion-vagninn. „Ég er orðinn
aðdáandi. Ég náði í öll lögin sem
keppa og er alltaf að hlusta á þau.
Þetta er allt í einu –sumt er svo
skrýtið og sumt er alveg skelfilegt
en sumt er alveg mjög gott.“
Hann segir að hann hefði viljað
að Pólland kæmist áfram. „Mér
fannst þeirra lag frábært og þegar
ég sá hvað þau gerðu við þetta lag
þá hugsaði ég: Guð, hvað ég hefði
verið til í þetta lag. Ég vil alls ekki
tala niður til þeirra sem sáu um
atriðið en ég hefði gert eitthvað allt
annað. Það passaði einhvern veginn
ekkert miðað við lagið. Mér finnst
Ástralar gera hlutina vel. Lagið er
ekkert spes, finnst mér, en sjónræn
áhrif eru mikil og bæta lagið mikið.“
Eftir að Eurovision-bólan spring-
ur heldur Lee til Íslands en fram
undan eru nokkur stór verkefni.
„Það eru 10 handrit í töskunni sem
ég þarf að fara í gegnum. Ég kem
til Íslands eftir Eurovision að taka
kynningarmyndband fyrir Matt-
hildi. Síðan er ég að leikstýra sýn-
ingu í London sem kallast Once on
This Island sem er með 22 svörtum
leikurum. Verkið gerist á eyju í
Karíbahafi. Ég fer þaðan til Kaup-
mannahafnar í tvo mánuði að setja
upp Fiðlarann á þakinu. Eftir Kaup-
mannahöfn verð ég í Stuttgart að
setja upp söngleikinn Ghost í tvo
mánuði. Ég hef þegar sett sýning-
una upp í Þýskalandi en við erum
að færa hana til og það eru nýir leik-
arar. Ég kem svo aftur til Íslands að
vinna sýningu á Akureyri og eftir
það fer ég til Tókýó. Það er ástæða
fyrir því að ferilskráin á heimasíð-
unni minni er ekki uppfærð – það
er mikið að gera.“
Eins og svo margir hér í Tel Avív
er Lee hrifinn af borginni og heima-
mönnum. „Ég næ yfirleitt að fara til
Mallorca í þrjár vikur í sumarfrí en
veistu – ég held ég sé að fara breyta
því í Tel Avív. Ég vil koma aftur því
að fólkið hérna er ótrúlegt, fal-
legt og skemmtilegt. Maturinn er
góður og veðrið stórkostlegt. Þetta
er frábær staður. Kannski er það
Eurovision-bólan sem gerir þetta
að svona skemmtilegum stað en
mig langar að koma aftur. Ég held
ég fari að gráta þegar ég þarf að fara
héðan. En sem betur fer er ég að fara
til Íslands og hlakka til.“
UMBOÐSMAÐURINN MINN
SAGÐI AÐ ÉG ÆTTI VON Á
SÍMTALI SVO ÉG LÆRÐI AÐ
SEGJA GÓÐAN DAGINN. ÉG
HELD Í ALVÖRUNNI AÐ ÞAÐ
HAFI REDDAÐ MÉR STARF-
INU. ÉG HELD AÐ HANN
HAFI VERIÐ HRIFINN. ÞAÐ
HEFUR AFLAÐ MÉR MIK-
ILLA TEKNA AÐ KUNNA AÐ
SEGJA GÓÐAN DAGINN.
Lee Proud á sundlaugarbakkanum á Dan Panorama hótelinu skömmu áður en íslenski hópurinn hélt til æfinga í gærmorgun. FRÉTTABLAÐIÐ/BENEDIKT BÓAS
Atriði Hatara hefur vakið athygli fyrir djörfung. NORDICPHOTOS/GETTY
Örlítil íslenska
landaði starfinu
Lee Proud, breski danshöfundurinn sem var ráðinn listrænn stjórn-
andi og danshöfundur Söngvakeppninnar hér á landi, stjórnar æfing-
um Hatara. Lee hefur verið danshöfundur í þekktum söngleikjum um
allan heim og hefur undanfarin ár stýrt nokkrum af stærstu söng-
leikjunum hér á landi, s.s. Mary Poppins, Billy Elliot og Mamma Mia!
SKRIFA FRÁ TEL AVIV
EUROVISION
Benedikt Bóas
benediktboas@frettabladid.is
Ingólfur Grétarsson
ingolfurg@frettabladid.is
1 8 . M A Í 2 0 1 9 L A U G A R D A G U R26 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð