Árbók Nemendasambands Samvinnuskólans - 01.06.1974, Side 31

leigði hluta af Sambandshúsinu - innsk. S. H.) fyrir löngu
flutt burt úr húsinu og Sambandið eitt um hituna að full-
nota til sinna þarfa tvær neðri hæðirnar og kjallarann.
En meira þurfti með, og kom þá til tals, að skólastjóri flytti
úr húsinu út í bæ. Kom þá fyrir atvik, sem flýtti fyrir þess-
ari framkvæmd. Þormóður Eyjólfsson hafði þá um langa
stund verið helzti forvígismaður síldarverksmiðja ríkisins
á Siglufirði, og löngum formaður í stjórn þeirra fyrirtækja.
Hann var tíður gestur í Sambandshúsinu og kunnugur þar
öllum málefnum. Þótti honum nú orðið erfitt um búsetu
mína í Sambandshúsinu, í vaxandi þröngbýli og örtröð
af mörgu tagi. Hreyfði hann þessu máli við forustumenn
Sambandsins, að ástæða væri til að fjölskylda mín flytti
burt úr húsinu. Málið var áður komið á dagskrá hjá þeim,
en ábending Þormóðs flýtti fyrir framkvæmdum. Beittu
sambýlismenn mínir í Sambandshúsinu sér fyrir því, að
Sambandið reisti íbúðarhús fyrir skólastjóra Samvinnu-
skólans og fjölskyldu hans, en breytti gömlu skólastjóra-
íbúðinni í skrifstofuherbergi fyrir Sambandið.“
Nú hafði samvinnuhreyfingin numið land í Reykjavík,
og kom það víða fram, er bygging húss yfir Jónas Jónsson
kom á dagskrá. Bjarni heitinn Benediktsson, þáverandi
borgarstjóri, gekk fram fyrir skjöldu og ruddi úr vegi
ýmsum örðugleikum varðandi byggingarleyfi, en kaþólski
biskupinn í Landakoti stuðlaði að því, að góð lóð fengist
í Landakotstúni. Guðjón Samúelsson, sá frægi arkítekt,
sem lengi hafði aðeins teiknað fyrir ríkið, bauðst til að
teikna húsið og sjá um byggingu þess án endurgjalds, enda
þeir Jónas miklir vinir.
Fór um þetta verk eins og vænta mátti, þegar slíkur
maður var annars vegar, og aðeins rúmu ári eftir að bygg-
ingin var ákveðin, var húsið tilbúið. „Þegar húsið var full-
gert“, segir í grein Jónasar, „fengum við hjónin hlýlegt
bréf frá stjórn Sambandsins, þar sem okkur var tilkynnt,
að svo væri til ætlazt, að við ættum kost á leigulausum
bústað í þessu húsi, ekki aðeins meðan ég starfaði við
Samvinnuskólann, heldur meðan við lifðum......... Var
27