Árbók Nemendasambands Samvinnuskólans - 01.06.1977, Síða 137

hafði eignast barn utan hjónabands og hefðu nokkrir
menn komið til greina sem feður. Hafði hún getað svarið
barnið upp á einn ákveðinn mann en þetta gætu karlmenn
ekki gert. Einnig sagði hann það hryggja sig hve ríkis-
útvarpið sýndi þessari hreyfingu mikið umburðarlyndi.
Minntist hann á að Ásgeir Ásgeirsson hefði haft eina sögu
um þetta að segja. Hljóðaði hún á þá leið að maður nokk-
ur hefði verið að ganga á götu í Bern og hefðu þá þrjár
konur ráðist á hann og nauðgað honum. Hélt hann að
karlmenn hefðu ætíð haft einkarétt á því að nauðga, en
svo virtist ekki vera í þessu tilfelli.
Skarphéðinn bað nú um orðið og vildi leiðrétta þann
misskilning, sem komið hefði upp að karlmenn myndu
missa réttindi sín. Kona sem ynni sama starf og karlmað-
ur fengi ekki sama kaup og hann. Þetta væri baráttumál
þeirra, að fá jafnrétti á við karlmenn.
Sigþrúður Sigurðardóttir sagðist vera sammála Skarp-
héðni í öllu og að konan væri enginn óþarfi eins og Guð-
mundur Hermannsson vildi meina. Ennfremur tók hún
fram að til væru fleiri störf en sjóróðrar og kolanámu-
vinna. Verksvið konunnar væri meira inni á andlega svið-
inu.
Regínu Sigurðardóttur leist ekki á Guðmund konulaus-
an og að færibönd fyrir börnin kæmu ekki til greina í þessu
sambandi. Hún taldi að hér væri aðeins um að ræða bar-
áttu konunnar til að fá að vinna þau verk, sem karlmenn
hefðu hingað til aðeins fengið að vinna. Þessi forna dýrk-
un karlmanna á konunni hefði aðeins verið hefð, sem hefði
komist á, vegna þess hve konan hefði verið undirgefin og
fljót að láta undan.
Guðmundur Hermannsson kom upp og spurði hvers
vegna konur vildu fá jafnrétti fyrst þær gætu ekki unnið
erfiðisstörf? Ætti að hætta sjósókn? Þá hélt hann að Is-
lendingum myndi bregða við. Þeir gætu að vísu ræktað
kartöflur og næpur. Að lokum lagði hann þá spurningu
fyrir fólk, hvort því fyndist hann svo framhleypinn að
hann gæti ekki verið kvenmannslaus.
133