Morgunblaðið - 05.09.2019, Qupperneq 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2019
✝ IngibjörgHelgadóttir
fæddist 23. maí
1925 að Miðhúsum
í Gnúpverjahreppi.
Hún andaðist 22.
ágúst 2019 á Dval-
arheimilinu Sól-
völlum, Eyrar-
bakka.
Ingibjörg var
yngst fimm barna
hjónanna Kristrún-
ar Brynjólfsdóttur og Helga
Jónssonar á Miðhúsum. Bræður
hennar voru: Brynjólfur, f. 12.
ágúst 1914, Þórarinn, f. 31.
mars 1918, Jón, f. 15. október
1919, og Guðjón, f. 26. júní
1922. Þeir eru allir látnir.
Árið 1952 gengu þau í hjóna-
band Ingibjörg og Marvin Frí-
mannsson bifreiðasmiður, f. 4.
október 1928, d. 2. febrúar
og eiga þau þrjú börn, Ingi-
björgu, Marvin Helga og Vil-
hjálm. 5) Sjöfn, f. 2. júní 1966,
gift Hilmari Björgvinssyni, f.
28. ágúst 1963, og eiga þau þrjú
börn, Dag, Dröfn og Ástrósu. 6)
Kristrún, f. 23. nóvember 1968,
og á hún tvö börn, Kristin og
Rebekku. Barnabörnin eru 18
og barnabarnabörnin 15.
Ingibjörg ólst upp á Miðhús-
um og gekk í Ásaskóla eins og
önnur börn í Gnúpverjahreppi
og síðar stundaði hún nám einn
vetur í Húsmæðraskólanum að
Hverabökkum í Hveragerði hjá
Árnýju Filippusdóttur. Þau
Ingibjörg og Marvin bjuggu all-
an sinn búskap á Selfossi en
æskustöðvarnar toguðu sterkt
og árið 1982 byggðu þau sér
sumarbústað á Miðhúsum ásamt
börnum sínum og þeim stað
unni hún mjög enda áhugamen-
neskja um trjárækt og blóma-
rækt og fengu þau hjón m.a.
verðlaun fyrir fallegan garð við
heimili sitt á Selfossi.
Útför Ingibjargar var gerð í
kyrrþey frá Selfosskirkju 4.
september 2019.
1991, og stofnuðu
heimili á Engjavegi
8, Selfossi. Börn
þeirra eru: 1) Haf-
dís, f. 31. janúar
1953, hennar mað-
ur er Valdimar
Bragason, f. 31.
ágúst 1948, og eiga
þau fjóra syni, Óm-
ar, Óðin Braga,
Marvin og Sæ-
mund. 2) Helgi
Kristinn, f. 16. maí 1954, kona
hans er Sarah Seeliger, f. 21.
maí 1979, Helgi Kristinn á tvo
syni, Baldur Karl og Eyþór
Inga. 3) Bergný, f. 4. desember
1956, gift Steingrími J. Sigfús-
syni, f. 4. ágúst 1955, og eiga
þau fjögur börn, Sigfús, Brynj-
ólf, Bjart og Völu. 4) Brynja, f.
17. maí 1962, gift Magnúsi
Baldurssyni, f. 5. febrúar 1961,
Margoft sátum við Ingibjörg
tengdamóðir mín á spjalli þar
sem hún sagði frá æskudögunum
á Miðhúsum í Eystri-Hrepp og
kynnum sínum af samferðafólki.
Aldrei voru þar sögð styggð-
aryrði né nokkurri manneskju
hallmælt, – hún bar öllum vel
söguna; komu þá gjarnan í hug
minn orð skáldsins:
Það var svo hollt að heyra þitt mál,
heilbrigt og laust við hið skrúfaða
prjál.
(EB)
Það er dýrmætt að eiga góðar
minningar og þær á ég margar
um Ingibjörgu Helgadóttur, en
henni kynntist ég fyrir rúmum
50 árum. Var gott að koma á
heimili þeirra Marvins á Engja-
veg 8 og ævinlega voru dregnar
fram kræsingar sem húsmóðirin
átti nægar í búri sínu. Slátrið er
sérlega minnisstætt, blóðmör og
lifrarpylsa, það besta sem ég
hafði smakkað. Miðhúsaheimilið,
þar sem Inga ólst upp, var ann-
álað fyrir gestrisni og myndar-
skapinn í eldhúsinu sem hún
lærði af Kristrúnu móður sinni,
kenndi hún Hafdísi, konu minni
og dætrum sínum og einnig það
sem hún nam í húsmæðra-
skólanum. Má kannski segja að
þannig nýttist námið í fleiri ætt-
liði.
Annað sem mér finnst rétt að
nefna var áhugi Ingu fyrir hvers
kyns gróðri. Garður þeirra Mar-
vins á Selfossi vakt athygli sér-
hvert sumar fyrir snyrti-
mennsku og blómskrúð, enda
hlutu þau fyrir sérstaka viður-
kenningu bæjarfélagsins. Þá var
hún áhugasöm um trjárækt og
sumarbústaðaland fjölskyldunn-
ar á Miðhúsum í Skeiða- og
Gnúpverjahreppi var henni sér-
lega umhugað um, hún hlúði þar
að viðkvæmum trjágróðri í upp-
eldi. Þar er í dag fagurt um að
litast í vöxtulegum skógi. –
Ákveðin kona og dugleg var
Ingibjörg, ern og gekk á fjöll vel
fram á tíræðisaldur.
Hún hafði sérstakt yndi af lax-
veiðum, að áliðnu sumri þegar
laxinn var genginn í Þjórsá, stóð
hún með stöngina sína á bakk-
anum nálægt ármótum Kálfár og
veiddi vel, oftast betur en aðrir.
– Hún var kona sem aldrei lét
sér verk úr hendi falla, var alltaf
með eitthvað á prjónunum, horf-
andi á sjónvarp var hún yfirleitt
að prjóna vettlinga eða lopa-
peysur. Jólaboðin sem Inga hélt
voru einstök og venja stórfjöl-
skyldunnar að fara til hennar
seint á aðfangadagskvöld. Þar
töfraði hún fram gómsætar
rjómatertur og súkkulaði með
rjóma, kræsingar sem seint
gleymast. Á annan í jólum var
farið upp að Miðhúsum og haldin
dýrindisjólaveisla fyrir bræður
hennar sem þar bjuggu. Um ára-
mótin var hún seinustu árin und-
antekningalaust hjá okkur Haf-
dísi og voru þær stundir
dýrmætar. Þar voru rifjaðar upp
minningar frá löngu liðnum dög-
um sem vörpuðu ljósi á lífskjör
alþýðufólks í upphafi síðustu ald-
ar.
Ingibjörg missti Marvin, eig-
inmann sinn til tæplega 40 ára,
snemma árs 1991 en bjó áfram á
Engjaveginum uns hún flutti í
nýbyggt hús við Sóltún á Selfossi
2002.
Þar bjó hún í 17 ár en fluttist á
Dvalarheimilið Sólvelli á Eyrar-
bakka í janúar sl. Viljum við
hjónin hér þakka starfsfstúlkun-
um á Sólvöllum fyrir einstaka og
fallega umönnun og Margréti
Valdimarsdóttur, sem búsett er
á Sólvöllum, þökkum við um-
hyggjuna sem hún sýndi vinkonu
sinni, Ingibjörgu Helgadóttur.
Valdimar Bragason.
Tengdamóðir mín, Ingibjörg
Helgadóttir frá Miðhúsum í
Gnúpverjahreppi en lengst af
búsett á Selfossi, hefur nú lokið
löngu lífshlaupi á nítugasta og
fimmta aldursári. Það rifjast upp
fyrir mér að á þessu sumri eru
slétt fjörutíu ár síðan ég hitti þau
fyrst, síðar tengdaforeldra mína,
Ingu og Marvin Frímannsson á
heimili þeirra á Engjaveginum á
Selfossi. Ég kom þá óhreinn og
villimannslegur úr jarðfræðileið-
angri ofan af Sprengisandi en
var tekið opnum örmun eins og
öðrum sem þar bar að garði.
Marvin lést langt um aldur fram
1991 sem var Ingu og fjölskyld-
unni allri mikið áfall. Hún lifði
mann sinn í hartnær þrjá ára-
tugi, við góða heilsu fram undir
hið síðasta, bjó sér fallegt heimili
í nýrri raðhúsíbúð, ræktaði sinn
garð og hændi að sér mikinn
fuglaskara sem hún fóðraði ríku-
lega.
Inga hafði sterkar taugar til
Miðhúsa og var þeim bræðrum
sínum, Þórarni og Jóni sem þar
bjuggu einhleypir hvor á sínum
jarðarhelmingnum, betri en eng-
inn. Einnig var Brynjólfur bróð-
ir hennar sem lengst af vann við
smíðar á Selfossi heimagangur
hjá þeim Ingu og Marvin og iðu-
lega þar í fæði.
Það var mikið gæfuspor fyrir
fjölskylduna þegar ráðist var í að
reisa sumarbústað að Miðhúsum
á landi sem Þórarinn bróðir Ingu
bauð fram. Fyrri bústaðinn af
tveimur sem þar standa í dag
reistu þau Inga og Marvins
ásamt þremur eldri börnum sín-
um og fjölskyldum þeirra.
Seinna reistu svo yngri systurn-
ar þrjár og þeirra fjölskyldur sér
bústað. Þar hefur stórfjölskyld-
an síðan átt sér griðastað, plant-
að trjám, ræktað kartöflur og
grænmeti, veitt í Þjórsá, tínt ber
og notið samvista. Ófá trén hófu
ævi sína í pottum í garði Ingu
niðri á Selfossi en fengu síðan
varanlegan samastað á Miðhús-
um þegar þau þurftu meira
pláss. Inga var mikil ræktunar-
og smekkmanneskja og báru
heimili hennar, garður og allt
sem hún umgekkst þess merki
alla tíð.
Hún naut sín hvergi betur en
með fingurna á kafi í mold, með
veiðistöng niðri við á, í göngu-
ferðum inn um ása og berja-
brekkunum innst í Torfdal.
En nú er heimasætan glæsi-
lega frá Miðhúsum, sem gamlar
myndir sína tignarlega á hest-
baki eða við störf í sveitinni, búin
að fá hvíldina. Hugur hennar
leitaði oft á þær slóðir undir lok-
in og þaðan er gott að eiga um
hana og þau Marvin góðar minn-
ingar.
Ég er og verð þeim báðum
Ingu og Marvin ævarandi þakk-
látur fyrir þá stóru gjöf lífsins
sem þau gáfu mér í dóttur sinni
sem eiginkonu og fyrir öll sam-
skiptin við þau sem aldrei féll
skuggi á.
Steingrímur J. Sigfússon.
Hún Inga amma var yndisleg
manneskja, góðhjörtuð og hlý.
Við systkinin vorum svo heppin
að búa aðeins nokkrum húsa-
lengdum frá henni á okkar upp-
vaxtarárum.
Þar eyddum við oft löngum
stundum, hjálpuðum til í garð-
inum, spiluðum á spil og hlust-
uðum á sögur sem hún virtist
kunna ógrynni af. Þegar kom að
því að við systkinin fórum að
missa tennurnar kom ekki annað
til greina en amma sæi um það
að kippa þeim úr, jafnvel þó for-
eldar okkar væru alveg hæfir í
verkið. Svo mikið var traust okk-
ar á á ömmu.
Þegar hún flutti í Sóltúnið
nutum við þess að kíkja í kaffi og
köku, eða kannski meira mjólk
og súkkulaði. Því eins og allir
vita, sem þekktu hana, þá hélt
hún því statt og stöðugt fram að
súkkulaðiát væri eina ástæðan
fyrir langlífi hennar.
Í fjölskyldu okkar eru föstu-
dagar mikilvægir en þá hittumst
við öll hjá foreldrum okkar og
borðum saman pítsu. Auðvita lét
amma sig ekki vanta og naut hún
þess að borða með okkur og
spjalla á eftir.
Eftir að langömmubörnin
komu til sögunar sýndi amma
þeim mikinn áhuga. Hún elskaði
að fá þær í heimsókn og ljómaði
öll þegar hún sá þær ganga inn
um dyrnar. Hún gat setið lengi
og horft á þær leika sér og þegar
hávaðinn var sem mestur og for-
eldrarnir búnir að reyna allt til
að róa þær sagði hún: „þær eru
nú ekki börn nema það heyrist
aðeins í þeim“.
Með þessari stuttu frásögn af
henni ömmu viljum við minnast
hennar með gleði í hjarta ásamt
því að varðveita allar þær ynd-
islegu minningar sem við sköp-
uðum saman. Amma, við elskum
þig.
Ingibjörg, Marvin
Helgi og Vilhjálmur.
Það eru ekki allir sem moka
hjá sér stéttina og innkeyrsluna
á níræðisaldri eða muna að gefa
fuglunum daglega. Þú varst allt-
af dugnaðarforkur og það
breyttist ekki með aldrinum.
Húsið og garðurinn á Engjavegi
var ævintýraheimur sem okkur
þótti alltaf gaman að heimsækja.
Cocoa puffs og pönnukökur og
ýmsar aðrar kræsingar voru
alltaf á boðstólum. Uppi á Mið-
húsum bjó fjölskyldan þín til
gróðursæla paradís sem hefði
aldrei orðið án þín, enda uppeld-
isstaður þinn. Það eru forrétt-
indi að eiga svona stað, þar sem
maður kemst í nánd við náttúru,
útivist og fjölskylduna allt í
senn. Það eru enn meiri forrétt-
indi að eiga ömmu sem kennir
manni að meta slíka hluti og
virða. Þú varst dugleg við útivist
og umhirðu, hljópst upp á fjöll og
tíndir ber og blóðberg með okk-
ur og sagðir okkur sögur úr
æsku þinni. Það er kannski ekki
til eftirbreytni fyrir lítil börn að
heyra hvernig amma manns
ákvað að rölta yfir ísilagða
Þjórsána einn veturinn því hana
langaði að heimsækja fólkið á
næsta bæ, en það eru þannig frá-
sagnir sem lifa áfram í minning-
unni og móta sýn manns á mann-
eskjuna.
Ömmur og afar sjá ekki bara
um að skaffa sætindi og pössun
heldur eru þau fyrirmyndir og
viskubrunnar sem yngri kyn-
slóðir sækja í. Þú varst okkur
svo sannarlega góð fyrirmynd,
amma, ráðagóð, ljúf, fyndin og
þolinmóð kona allt fram í það síð-
asta. Við elskum þig og munum
sakna þín afskaplega mikið.
Sigfús, Brynjólfur,
Bjartur og Vala.
Mig langar til að minnast
ömmu minnar, Ingibjargar
Helgadóttur, í örfáum orðum en
hún lést þann 22. ágúst 94 ára
gömul á Sólvöllum á Eyrar-
bakka.
Inga amma fæddist þann 23.
maí árið 1925, hún var yngst
fimm barna hjónanna Helga
Jónssonar og Kristrúnar Brynj-
ólfsdóttir sem hófu búskap á
Miðhúsum í Gnúpverjahreppi
árið 1913.
Hún ólst upp á Miðhúsum og
bjó þar með foreldum sínum
fram til 25 ára aldurs eða þar til
hún kynntist Marvini Frímanns-
syni bifvélavirkja, giftu þau sig
árið 1952 og byggðu sér hús á
Engjavegi 8 Selfossi árið 1953. Á
ég margar ljúfar minningar það-
an, rólegur og þægilegur andi,
ilmur af kaffi og nýbökuðum
kökum. Það var alltaf svo sér-
staklega gott að koma á Engja-
veginn og síðar á Sóltúnið en
þangað flutti amma nokkrum ár-
um eftir að afi deyr. Hún hafði
sérstakt lag á að búa til góðan ís-
lenskan heimilsmat og gamals-
dags rjómatertu sem hún ein
kunni að gera svo góða. Eins
voru kleinurnar hennar ömmu á
öðru tilverustigi, svo góðar voru
þær.
Amma sótti mikið á
æskustöðvarnar á Miðhúsum og
reisti þau Marvin sér þar sum-
arbústað ásamt elstu börnunum
árið 1982. Síðar reistu yngstu
börnin sér einnig þar hús og átti
stórfjölskyldan sér griðastað og
ævintýraland alla tíð síðan. Þar
gat hún ræktað áhugamál sín,
trjárækt og allt því sem grænt
var. Tíndi hún ber ásamt fjöl-
skyldunni á hverju ári fram á tí-
ræðisaldur. Land Miðhúsa var
henni hugstætt, fjöllin, áin,
hólminn, trén, berin og blómin
og síðast en ekki síst að sjá
Heklu, drottningu íslenskra
fjalla, í fjarlægð en samt svo
stutt frá. Minnist ég þess alltaf
þegar amma sagði mér frá því
þegar hún vaknaði upp morgun-
in 29. mars 1947 þegar Hekla
gaus með látum eftir 102 ára hlé,
gosmökkurinn náði tuga kíló-
metra hæð og þeytti gosið björg-
um langar leiðir. Sveitin var þak-
in ösku og landið svart. Hekla
hafði fyrr á öldum lagt allt í eyði
í Þjórsárdalnum svo fólkið í
sveitinni bar óttablandna virð-
ingu fyrir henni.
Amma hafði græna fingur og
var garðurinn á Engjavegi og
síðar Sóltúni prýddur fallegum
blómun og trjám og ávallt vel
snyrtur svo vel var tekið eftir af
bæjarbúum. Voru þau hjónin
verðlaunuð af bænum eitt sum-
arið fyrir fallega garðinn sinn.
Amma var alltaf mikið hjá
okkur eftir að afi dó, eyddi mörg-
um jólum og áramótum heima
hjá foreldrum mínum á Heiðar-
vegi 12 og naut ég þeirra forrétt-
inda að kynnast henni betur á
þeim stundum. Síðustu árin var
skammtímaminnið farið að fölna
en allt það gamla mundi hún eins
og það hefði gerst í gær og hafði
ég mikið gaman af því að forvitn-
ast um gamla tíma og heyra sög-
ur og staðreyndir frá henni,
hvernig lífið gekk fyrir sig í
gamla daga.
Ég á eftir að sakna hennar
ömmu mjög og erfitt er að
kveðja ástvin en ég veit líka að
hún þráði undir það síðasta að fá
að fara og hitta elskaða foreldra
sína og Marvin afa sem kvaddi
allt of fljótt. Eins veit ég að hest-
arnir hennar, Fluga og Faxi,
koma hlaupandi á móti henni í
Sumarlandinu.
Takk fyrir allt.
Marvin Valdimarsson.
Fallin er frá fyrrverandi
tengdamóðir mín, Ingibjörg
Helgadóttir, á 95. aldursári eftir
langa og góða ævi og langar mig
að minnast hennar með örfáum
orðum.
Það var árið 1982 sem ég kom
fyrst, tæplega 18 ára gömul, inn
á heimili Ingu og Marvins er við
Kristinn sonur þeirra vorum að
byrja að rugla saman reytum. Þá
var Inga á svipuðum aldri og ég
er á núna sem er skrítin tilhugs-
un. Já, hratt snýst tímans hjól,
áratugirnir liðu við leik og störf,
margar stundir voru við gróður-
setningu í sumarbústaðarland-
inu eins sjá má. Inga var mikið
náttúrbarn og að ganga úti í
náttúrunni á fjöllin í og við sum-
arhúsið stundaði hún fram yfir
nírætt. Eitt af aðaláhugamálum
hennar var ræktun og hugsaði
hún um blómin sín eins og börnin
sín og garðurinn hennar heima
bar þess sannarlega merki var
alltaf hinn glæsilegasti. Smá-
fuglarnir fengu einnig að njóta
natni hennar, hún eldaði ofan í
þá á veturna og gaf þeim úti á
blettinum hjá sér, sátu þeir oft
og biðu eftir góðgætinu sem þeir
vissu að kæmi. Allir voru jafn
réttháir.
Fallegu lífi er nú lokið og skil-
ur Inga eftir sig stóran hóp af-
komenda sem er búinn að annast
hana af alúð og virðingu í veik-
indum hennar síðustu misserin.
Ég þakka af miklum kærleik þá
rúmlega þrjá áratugi sem okkar
líf lá saman og alls sem ég fékk
að njóta með henni. Blessuð sé
minning Ingibjargar Helgadótt-
ur.
Hrund Baldursdóttir.
Amma var dugleg, brosmild,
hógvær og seig kona sem sat
aldrei auðum höndum. Það var
alltaf mjög glaðlegt andrúms-
loftið í kringum ömmu og stutt í
hláturinn.
Amma talaði reglulega um
það að lykillinn að langlífi og
góðri heilsu væri að borða nógu
mikið af súkkulaði og kökum.
Hún kunni svo sannarlega að
baka góðar kökur og hugsa vel
um gestina sína. Okkur leið alltaf
vel hjá ömmu, bæði sem börn og
í seinni tíð. Tommi og Jenni á
VHS-spólunum á Engjavegin-
um. Prjónavélin sem virkaði svo
flókin og flott. Kjötsúpan sem
var ómögulegt að hætta að
borða, hún var alltaf svo góð.
Fallegu garðarnir með litríku
blómunum, sem var sinnt af mik-
illi alúð. Heimabökuðu flatkök-
urnar, nýkomnar af hellunni –
með smjöri. Svo mætti lengi
telja.
Elsku amma, hjartans þakkir
fyrir allar samverustundirnar.
Við söknum þín. Þín barnabörn,
Dagur, Dröfn og Ástrós.
Ingibjörg
Helgadóttir
HINSTA KVEÐJA
Ég minnist Ingu vinkonu
minnar með hlýhug og
þakklæti fyrir góðar sam-
verustundir á Sólvöllum.
Inga var afskaplega góð
kona með þægilega nær-
veru. Við sátum oft saman
og minntumst liðinna tíma.
Ég vil senda börnum henn-
ar samúðarkveðjur með
þakklæti fyrir góð kynni og
einstaklega hlýtt viðmót.
Margrét Valdimarsdóttir.
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomulag
útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til samtals um
það sem er þér mikilvægast við lífslok þín. Viljayfirlýsing
þín verður eftirlifendum mikilvægt leiðarljós. Samtalið
og varðveisla upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.isSálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.