Morgunblaðið - 11.10.2019, Blaðsíða 21

hægt var að leggja á mannlegan
líkama. Skipulagða tengdarmóðir
mín kláraði öll sín mál og lagði
verkefnin í hendur fjölskyldunnar
og fékk hvíldina langþráðu. Hún
kvaddi okkur sátt við sitt og við
sátt við hana.
Elsku hjartans Alma, nú kveðj-
umst við að sinni. Það var erfitt að
sleppa takinu því við áttum eftir
að gera svo margt saman fjöl-
skyldan. Takk fyrir að hafa verið
mér einstök tengdamóðir og
kennt mér svo margt sem ég hef
tekið með mér út í lífið. Við mun-
um passa vel upp á Jón þinn þar til
þið hittist á ný.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín tengdadóttir,
Helga Sigrún Þórsdóttir.
Elsku amma, nú ertu farin frá
okkur.
Ég á eftir að sakna þín, að
föndra og baka með þér.
Við áttum oft góða tíma saman
og vorum góðar vinkonur.
Það voru ófá skiptin sem ég fór
með þér og afa upp í sumarbústað
og stundum komu mamma, pabbi
og Nadia Liv.
Ég rifja upp núna með mömmu
eitt skiptið þegar við höfðum eytt
nokkrum dögum saman í sum-
arbústaðnum, það var búið að
vera rosa gott veður og við borð-
uðum kvöldmatinn úti.
Seinna um kvöldið fórum við
tvær og tókum til bakkelsi og
tjölduðum undir kastalanum og
buðum í kvöldkaffi, það var mjög
skemmtilegt.
Við áttum oft saman gæða-
stundir þar sem við fórum í bakarí
og skemmtum okkur í búðum og
oftar en ekki kom eitthvert fönd-
urdót með heim.
Ég man að í sumar þegar við öll
áttum heima hjá ykkur afa á með-
an við vorum að byggja húsið okk-
ar þá vorum við Nadia heima hjá
þér á meðan mamma og pabbi
voru að vinna í húsinu okkar og þá
skipulagðir þú göngutúr með okk-
ur um Kópavoginn. Við fórum
með brauð að gefa öndunum og
gengum svo um dalinn, spjölluð-
um og enduðum á að fara í bak-
aríið. Það var gott að eiga heima
hjá ykkur afa síðustu mánuði og
þú tókst alltaf á móti mér þegar
ég kom heim úr skólanum.
Takk fyrir allt, elsku amma,
vonandi líður þér vel þar sem þú
ert núna og fylgir okkur áfram um
ókomin ár.
Elska þig.
Þín
Eva Natalie.
Elsku amma Alma, mér fannst
gaman að vera með þér. Mér þyk-
ir vænt um allar stundirnar sem
við áttum saman, t.d. þegar við
spiluðum. Alltaf þegar við gistum í
Arnarsmáranum þá læddist ég
inn til ykkar afa á morgnana til að
athuga hvort þið væruð vöknuð.
Þá settist ég á rúmið ykkar og hélt
í höndina þína og spjallaði við þig
á meðan afi Nonni hraut. Þið áttuð
flottan sumarbústað. Það var
mjög skemmtilegt að vera með
ykkur þar. Ég var mjög glöð þeg-
ar við héldum jólin saman. Þegar
ég kom á spítalann að heimsækja
þig þá hlógum við saman og knús-
uðumst mikið. Ég elska þig mjög
mikið. Viltu láta ljós þitt skína á
rúmið mitt.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
María Sigrún Jónasdóttir.
Nú hefur elsku amma Alma
kvatt þennan heim. Ég sakna
hennar gríðarlega mikið og finnst
svo sárt að kveðja. Amma Alma
var mér afskaplega góð og vildi
alltaf allt fyrir mig gera. Amma
Alma átti stóran part í hjarta
mínu og mun eiga þann stað allt
mitt líf.
Amma Alma barðist við mikil
og alvarleg veikindi en lét okkur
aldrei sjá eða finna fyrir erfiðleik-
unum sem hún gekk í gegnum.
Hún var alltaf glöð og til staðar
þegar maður þurfti á henni að
halda. Ég elskaði að borða hjá
ömmu Ölmu því hún vissi alltaf
nákvæmlega hvað ég vildi og eld-
aði það best. Mér þykir vænt um
öll jólin sem við eyddum saman,
bæði í Kópavogi og heima í Eyj-
um. Jólamaturinn hennar ömmu
fannst mér bestur.
Takk fyrir allt, elsku amma
Alma. Við munum passa upp á afa
Nonna. Hvíldu í friði.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, sem fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Þinn
Jón Grétar Jónasson.
 Fleiri minningargreinar
um Ölmu Jónsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 2019
✝ Anna GuðrúnBjarnardóttir
fæddist í Fagur-
gerði á Selfossi 14.
apríl 1933. Hún lést
á Heilbrigðis-
stofnun Suðurlands
29. september 2019.
Foreldrar hennar
voru Anna Eiríks-
dóttir frá Sand-
haugum í Bárðar-
dal, f. 28.3. 1904, d.
22.9. 1980, og Björn Sigurbjarn-
arson frá Hringveri á Tjörnesi, f.
8.5. 1891, d. 3.3. 1969. Systkini
Önnu Guðrúnar eru Björn, Aldís,
Sturla,Valtýr og Baldur, eru þau
öll látin.
Anna Guðrún giftist 27.11.
1954 Herði Sigurgrímssyni frá
Holti í Stokkseyrarhreppi, f.
29.6. 1924, d. 9.6. 2011, foreldrar
hans voru Unnur Jónsdóttir, f. á
Íshóli í Bárðardal 6.1. 1895, d.
4.4. 1973, og Sigurgrímur Jóns-
son, f. í Holti 5.6. 1896, d. 17.1.
1981.
Börn Önnu Guðrúnar og
Harðar eru 1) Jóhanna Sigríður,
f. 1.11. 1955, m. Már Ólafsson, f.
11.1. 1953, börn þeirra a) Magn-
ús, f. 1977, m.Vigdís Unnur Páls-
dóttir, f. 1975, dætur þeirra Ás-
dís María og Iðunn Freyja, b)
Ólafur Árni, f. 1979, barnsmóðir
hans Erna Björk Baldursdóttir, f.
1979, sonur þeirra er Árni Már,
1997, e) Baldur Þór, f. 1998. 4)
Anna Harðardóttir, f. 3.2. 1964,
m. Sigurður Kristinsson, f. 17.12.
1964, þeirra börn a) Elín, f. 1984,
sambýlismaður Omar Khaled
Hamed, f. 1984, b) Lára, f. 1988,
sambýlismaður Roberto Luigi
Pagani, f. 1990, c) Atli, f. 1992,
sambýliskona Hulda María
Gunnarsdóttir, f. 1988. 5) Sig-
urður, f. 26.9. 1967, m. Manon
Laméris, f. 11.1. 1973, þeirra son-
ur er Nik, barnsmóðir Sigurðar
er Viðja Hrund Hreggviðsdóttir,
f. 1976, þeirra dóttir er Hjördís
Björg, f. 1996, unnusti Hrafnkell
Úlfur Úlfarsson, f. 1994.
Anna Guðrún var alin upp hjá
móðursystur sinni, Jóhönnu Sig-
ríði Eiríksdóttur ljósmóður, og
manni hennar Sigurði I. Sigurðs-
syni í Dvergasteinum á Stokks-
eyri. Hún hlaut sína barnaskóla-
menntun á Stokkseyri, stundaði
nám við Héraðsskólann á Laug-
arvatni og útskrifaðist úr Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur 1953. Á
yngri árum sínum vann Anna
Guðrún í Kaupfélagi Árnesinga á
Stokkseyri. Árið 1955 stofnuðu
Anna Guðrún og Hörður fé-
lagsbú í Holti ásamt foreldrum
Harðar og bræðrum hans Jóni og
Vernharði og þeirra mökum.
Anna Guðrún var í Kirkjukór
Stokkseyrarkirkju, Búnaðarfé-
lagi Stokkseyrarhrepps, Kven-
félagi Stokkseyrar og tók virkan
þátt í starfi eldri borgara fram á
síðasta ár. Anna Guðrún bjó í
Holti til æviloka.
Anna Guðrún verður jarð-
sungin frá Stokkseyrarkirkju í
dag, 11. október 2019, og hefst
athöfnin klukkan 14.
sambýliskona Ólafs
er Jónína Ósk Ing-
ólfsdóttir, f. 1979,
hennar dóttir Hjör-
dís Inga Atladóttir,
f. 1997, c) Þóranna,
f. 1983, d) Hörður, f.
1989, m. Eydís
Helga Garðarsdótt-
ir, f. 1989, þeirra
börn Máni Snær og
Sunna Dís. 2) Unn-
ur, f. 26.7. 1957, d.
16.7. 1986, sambýlismaður Sig-
urður Jónsson, f. 28.2. 1954,
þeirra dætur a) Anna Guðrún, f.
1983, sambýlismaður Sigurður
Svanur Pálsson, f. 1982, þeirra
dætur Unnur Birna og Harpa
Kristín, b) Sigríður, f. 1985, sam-
býlismaður Robert Randall, f.
1969, þeirra dóttir Freyja Björk.
3) Björn, f. 1.10. 1959, m. Elín
María Karlsdóttir, f. 17.9. 1958,
þau slitu samvistum 2016. Þeirra
börn a) Hörður Gunnar, f. 1981,
m. Eyrún Guðmundsdóttir, f.
1987, þeirra börn Hekla Björg og
Kári Björn, b) Hanna Siv, f. 1984,
sambýlismaður Ólafur Már
Ólafsson, f. 1980, þeirra börn
Thelma Eir, Almar Elí og Elín
Eik. c) Karl Magnús, f. 1987, sam-
býliskona Elísabet Heiður
Jóhannesdóttir, f. 1986, þeirra
börn Valey María og Hörður
Flóki, d) Unnar Freyr, f. 1998,
unnusta Anna Schlechter, f.
Nú þegar amma er farin er það
sem situr eftir þessi ótrúlega
hlýja og kærleikur sem hún sýndi
kunnugum sem ókunnugum. Það
skipti ekki máli hvort viðkomandi
talaði hennar tungumál, þeir sem
höfðu einungis hitt hana í nokkrar
mínútur fundu þetta einstaklega
hlýja viðmót.
Í ömmu fundum við systurnar
móðurímynd, hún leyfði okkur að
vera eins og við vorum, sýndi okk-
ur þolinmæði en lagði okkur lífs-
reglurnar ljúflega. Hún var svo
góð, reiddist aldrei eða æsti sig,
sýndi okkur ómælda hlýju og ást.
Hún stússaði í kringum okkur
systurnar, eldaði kakósúpu sér-
staklega fyrir okkur þegar við
komum í heimsókn yfir nótt, bað-
aði okkur og las fyrir okkur.
Eitt kvöldið þegar við vorum
komnar upp í rúm settist amma á
rúmstokkinn og við fórum með
faðirvorið. Sigríður spurði um
guð og af hverju guð hefði tekið
mömmu, þá sagði amma að guð
tæki þá góðu fyrst, hann vildi hafa
þá hjá sér.
Frá Holti eigum við margar
bestu minningar uppeldisáranna,
hvort sem það var í fjósagallanum
úti á túni eða náttkjólunum uppi í
rúmi. Holt 1 bauð upp á ótalmörg
ævintýri, með stóra frystiskápn-
um niðri og kalda háaloftinu þar
sem mátti gramsa og leika sér.
Minnisstætt er þegar við syst-
urnar höfðum verið að baka með
ömmu, góðgætið fór upp í búr til
að kæla það en við systurnar vor-
um fljótar að læðast að kíkja á
það. Amma sagði þá við afa að það
væru komnar mýs í búrið. Á full-
orðinsárunum lítum við upp til
hennar, við skiljum betur ósýni-
leg afrek húsmóðurinnar ömmu
og dáumst að sambandi þeirra
afa.
Við vissum að þessi dagur
myndi koma, að þú yrðir lögð til
hinstu hvílu, en lengi vel virtistu
ekkert eldast og það verður
skrýtið að geta ekki komið aftur í
heimsókn í Holt 3, fá kaffi og
spjall og skrifa í gestabókina.
Eftir að afi dó fórstu til miðils
sem sagði að mamma okkar væri
með börn í kringum sig. Núna
hugsum við til þín uppi á himnum
með dóttur þinni, mömmu okkar,
að passa börnin.
Að fá að eiga þig sem ömmu
var það næsta sem við komumst
því að alast upp með mömmu. Við
erum þakklátar fyrir að hafa átt
svona langan og góðan tíma með
þér.
Anna Guðrún og Sigríður
Sigurðardætur.
Það var árið 1960 sem við
Didda urðum svilkonur og ég
flutti niður að Holti inn í stóra
húsið. Þar bjuggu þá fyrir Didda
og Haddi með þrjú elstu börnin
og tengdaforeldrar okkar, þau
Sigurgrímur og Unnur.
Í nýbyggðu húsi við hliðina
bjuggu svo Gyða og Venni. Það
var vel tekið á móti mér og mér
leið vel í félagsskap kvennanna í
Holti. Viðmót Diddu var hlýlegt
og glaðlegt, en hún var einstak-
lega vel gerð manneskja. Geðgóð
svo ekki man ég eftir að heyra
hana hvessa sig við börn eða dýr
og aldrei lét hún orð falla í reiði.
Hún gat þó verið föst fyrir ef því
var að skipta og lét ekki vaða yfir
sig.
Fyrstu sex árin bjuggum við
hvor á sinni hæðinni í stóra hús-
inu. Ég hafði stofu og eldhús uppi
til yfirráða en Didda bjó á neðri
hæðinni. Það var ósjaldan sem
þær kölluðu í mig, að koma niður í
kaffi, Didda og Unnur tengda-
móðir okkar, og þannig hófst mín
kaffidrykkja, með molasykri og
mikilli mjólk í eldhúsinu hjá
Diddu.
Í 35 ár bjuggum við í félagsbúi
þessar þrjár fjölskyldur og féll
sjaldan skuggi á samstarfið. Sam-
an ólum við upp 16 börn sem
fæddust á næstum 20 ára tímabili.
Við stóðum í hús- og fjósbygging-
um saman og sumar eftir sumar
voru smiðir eða vinnumenn í fæði
hjá okkur til skiptis. Þó við tækj-
um ekki þátt í útiverkum að ráði
fyrr en börnin voru öll farin að
heiman, var nóg að gera á stórum
heimilum.
Eftir að við Nonni fluttum upp
á Selfoss komu þau Didda og
Haddi oft við og eftir að bræð-
urnir voru fallnir frá héldum við
Didda og Gyða miklu sambandi
og höfum stutt hvor aðra til þessa
dags. Fráfall Diddu er því stórt
skarð og missir fyrir okkur hinar
og er hennar sárt saknað.
Jóna Ásmundsdóttir.
Anna Guðrún
Bjarnardóttir
mér að hann væri svo þakklátur
fyrir lífshlaup sitt, frábæru kon-
una sína og öll elskulegu börnin
sín, að það væri vanþakklæti að
fara fram á meira.
Hann var maður ævintýra hann
bróðir minn og hann gaf litlu syst-
ur sinni hlutdeild í þeim, í leik
ásamt fjörugum vinum og bróður
okkar. Hann brá sér með tilþrifum
í hlutverk hetjanna úr kvikmynd-
um eftirstríðsáranna og helstu
strákabókmenntum þess tíma og
lék töfrabrögð. Hann hafði hríf-
andi frásagnargáfu og ævintýrin
sem hann lauk upp fyrir systur
sinni náðu langt út fyrir sjónsvið
daglegs lífs og litla samfélagið
sem við vorum sprottin upp úr.
Það hlaut því að koma að þeirri
stund að hann leitaði ævintýranna
á öðrum miðum. Hann skrifaði
litlu systur utan úr heimi og lýsti
framandi lifnaðarháttum manna
og dýra og hún svaraði í sjálf-
hverfu barnsins: „Öddi minn, viltu
útvega mér lítinn apakött í búri,“
viss um að hann færi nú létt með
að töfra fram eins og einn lítinn
apakött í útlandinu.
Á ferðalögum innanlands naut
hann náttúrunnar, fróður um land
og sögu, stundaði skíðaferðir allt
frá bernsku og brá sér gjarnan í
hlutverk leiðsögumanns ef svo
hentaði.
Hann var hrókur alls fagnaðar,
hafði næmt auga fyrir spaugileg-
um hliðum mannlífsins og það var
eins og hann ætti innbyggt brand-
arasafn, til taks í samræmi við að-
stæður og andrúmsloft.
Á æskuheimili okkar gekk um-
ræðan hins vegar út á nærum-
hverfið og samfélagið í stóra sam-
henginu. Amma og afi á efri
hæðinni, heiðursfélagar í verka-
lýðshreyfingunni, og við fjölskyld-
an niðri, mamma, pabbi og börnin,
sem áttum okkar fyrstu bernsku-
minningar frá pólitískum fundum
í kjöltu foreldranna. Áköf umræða
sem bergmálaði misómþýð um
húsið og kenndi okkur að lífið væri
ekki öllum auðvelt og okkar
ábyrgð væri að horfa ekki framhjá
þeim sem færu halloka. Hann Örn
bróðir minn var meðvitaður um þá
lexíu og alvarleg samfélagsum-
ræða var honum ekki síður hug-
leikin en léttleiki tilverunnar.
Erna konan hans og börnin
fjögur voru, eins og hann sagði
sjálfur, hans stóra lán í lífinu svo
ekki sé nú minnst á afabörnin sem
hann tjáði systur sinni að væru dá-
semdin ein hvert og eitt þeirra og
tengdabörnin eins og til að undir-
strika hans eigin gæfu.
Ég kveð hann hjartans góða
bróður minn. Hans verður sárt
saknað af fjölskyldunni minni, af
börnunum mínum sem muna hann
uppáhaldsfrænda, þáðu frá hon-
um uppörvun og fundu sig sérstök
í návist hans.
Við sendum fjölskyldunni hans
djúpa samúðarkveðju.
Helga Birna Gunnarsdóttir.
Elskulegur mágur minn er lát-
inn. Hann tók veikindum sínum af
miklu jafnaðargeði og greip til
gamanyrða þrátt fyrir að röddin
væri farin að gefa sig.
Það var alltaf stutt í glaðlegt
samtal og hláturmildi í góðra vina
hópi á meðan heilsan leyfði.
Fyrir meira en hálfri öld sagð-
ist hún Erna systir hafa kynnst
pilti sem meðal annars bauð henni
út að borða og hafði mikla þekk-
ingu á góðum mat, enda var hann
lærður þjónn. Hann var líka lærð-
ur bólstrari og þar kom fram mikil
smekkvísi og gott handbragð við
bólstrun húsgagna. Pilturinn var
hann Örn, ættaður að vestan,
glaðlyndur og skrafhreifinn. Sam-
band Ernu og Arnar þéttist og
leiddi til hjónabands. Við Jón
Freyr kynntumst Erni vel eftir að
þau hófu búskap, samgangur fjöl-
skyldnanna varð talsverður þar
sem nábýli var fyrstu árin og dæt-
ur okkar voru á svipuðum aldri og
urðu vinkonur.
Þau hjónin áttu barnaláni að
fagna og Örn fór gjarnan á skíði
með börnunum og tók mikinn þátt
í áhugamálum þeirra þegar þau
stunduðu íþróttir og tónlist. Þegar
barnabörnin komu varð Örn dáð-
ur afi sem gaf sér tíma til að
spjalla og keyra þau á vissum tím-
um þegar foreldrarnir höfðu ekki
möguleika á slíku fráviki frá
vinnu.
Örn var mikill sögumaður og
hafði frá mörgu að segja þar sem
hann hafði um tíma stundað sigl-
ingar og hafði glöggt auga fyrir
skondnum atvikum. Það var allt-
af notalegt að heimsækja Ernu
og Örn, þau voru samhent í gest-
risni og stundum hafði Örn lagað
einhverjar ljúffengar veitingar
ásamt Ernu, því að hann var
kunnáttumaður við matreiðslu.
Um tíma tók hann að sér að
fylgja mönnum í endurhæfingu á
heilsustofnun til Bandaríkjanna
og stóð sig með prýði við það og á
seinni árum fór hann að smíða
smáhluti sem voru til mikillar
gleði fyrir börn og barnabörn.
Hann hafði líka fyrr á árum tekið
myndir á 8 mm kvikmyndavél af
ýmsum atburðum í lífi fjölskyld-
unnar svo að hægt var að rifja
upp sameiginlegar gleðistundir.
Það er margs að minnast og að
leiðarlokum þökkum við Jón
Freyr fyrir samfylgdina og vott-
um Ernu, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum innilega
samúð.
Matthildur Guðný
Guðmundsdóttir.
Elsku Öddi frændi er fallinn
frá. Skemmtilegasti frændi sem
hægt er að hugsa sér. Alltaf
hress, alltaf brosandi og alltaf
með munninn fyrir neðan nefið.
Að spjalla við Ödda var eins og að
fara inn í ævintýraheim. Hann
kunni margar skemmtilegar sög-
ur og gaman var að heyra um lífið
í gamla daga hvort sem það var á
Ísafirði með ömmu og afa eða hið
ótrúlega líf hans á sjónum þegar
hann var ungur maður. Öddi tal-
aði líka alltaf opinskátt um alla
hluti og það átti líka við um veik-
indin og að brátt kæmi að kveðju-
stund. Hann kenndi okkur að
maður á að geta litið yfir farinn
veg með sátt. Við munum sakna
Ödda frænda og alltaf hugsa til
hans með hlýju í hjarta.
Fjölskyldu hans sendum við
ljós og styrk.
Ragnheiður Þórdís
og Sigríður Elísabet.
 Fleiri minningargreinar
um Gunnar Örn Gunnars-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
HRAFNHILDUR ÁGÚSTSDÓTTIR,
Hlíðarhúsum 7, Reykjavík,
áður Eik, Mosfellssveit,
lést 8. október.
Útför hennar fer fram frá Lágafellskirkju miðvikudaginn
16. október klukkan 15.
Tómas Lárusson
Ágúst Tómasson Elísabet V. Ingvarsdóttir
Páll Kristjánsson
Fannar Pálsson
Bylgja Pálsdóttir
Ingvi Ágústsson
Tómas Hrafn Ágústsson
Magnús Ingvar Ágústsson
barnabarnabörn og aðrir aðstandendur
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“ val-
inn úr felliglugganum. Einnig er
hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar