Morgunblaðið - 14.11.2019, Síða 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. NÓVEMBER 2019
✝ Jón Björnssonfæddist í
Reykjavík 15. jan-
úar 1949. Hann lést
á Landspítalanum
1. nóvember 2019.
Jón var sonur
hjónanna Björns
Inga Stefánssonar
kaupfélagsstjóra, f.
10. nóvember 1908,
d. 31. janúar 2000,
og Þórunnar
Sveinsdóttur, f. 12. desember
1913, d. 1. ágúst 1999. Systkini
Jóns eru: Stefán, f. 28. október
1934; Helga Heiðbjört, f. 2. febr-
úar 1937; Sveinn, f. 13. ágúst
1938, d. 6. mars 2002; Örn, f. 9.
apríl 1943; Jóhanna Þórdís, f.
19. janúar 1950, d. 18. desember
2013.
Jón giftist Láru Höllu Snæ-
fells árið 1967 og átti með henni
fjögur börn, þau
eru: Björn Þór, f.
30. júní 1968. Unn-
ur Elín, f. 30. júní
1968. Bjarndís
Fjóla, f. 24. sept-
ember 1971. Helga
Þórdís, f. 17. des-
ember 1973.
Með eftirlifandi
eiginkonu sinni,
Svönu Ragnheiði
Júlíusdóttur, eign-
aðist Jón þrjú börn, þau eru: Jó-
hanna Bjarney, f. 7. maí 1979.
Katrín Thelma, f. 28. október
1983. Jón Sverrir, f. 8. október
1988.
Jón hóf störf sem sjómaður
ungur að aldri. Starfaði svo sem
kaupmaður til starfsloka.
Útför Jóns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 14. nóvember
2019, klukkan 15.
Elsku Nonni frændi. Mikil
voru þau forréttindi að fá að
vinna með þér á Kríunesi síðustu
ár. Þú varst svo fyndinn og
skemmtilegur, sagðir endalausar
sögur af gömlum tímum þegar þú
varst á sjó og sigldir út um allan
heim.
Þú svafst undir Brooklyn-
brúnni í New York, ekki af því að
þú ættir ekki pening heldur
vegna þess að þar var öruggast
að vera þessa nótt. Þú sagðir mér
frá því þegar þú pantaðir bjúgu
en fékkst slöngukjöt einhvers
staðar í einni af þessum ferðum
þínum. Ég sagði þér að skrifa
þessar sögur í bók, því þær voru
hver annarri skemmtilegri og þú
sagðir svo snilldarlega frá.
Manstu þegar hundurinn Lady
komst í hangilærin? Því gleym-
um við aldrei. Þú kenndir mér
mjög mikið í eldhúsinu enda frá-
bær kokkur. Þau voru ófá símtöl-
in sem ég hringdi í þig til að fá
ráðleggingar þegar ég var að
elda, þú varst snillingur í fiskin-
um og gerðir besta innbakaða
laxinn. Jón Sverrir sonur þinn
hjálpar mér núna. Það var alltaf
fjör í kringum þig og þú varst
alltaf í góðu skapi og góður við
alla sem þú hittir.
Takk fyrir að vera vinur minn
og frændi.
Þangað til við hittumst næst í
Paradís. P.s. bið að heilsa afa,
Haraldi og Lady minni.
Kær kveðja,
Sigurveig Sara
Björnsdóttir.
Elsku Nonni frændi. Takk fyr-
ir þessi 40 ár sem við erum búnir
að ganga saman eins og bræður í
gegnum lífið, í gleði, í mótlæti og
blessun. Þú ert einstakt eintak af
manni og hef ég sjaldan, ef nokk-
urn tímann, kynnst jafn blíðum
og jákvæðum manni. Það var
sama hvaða uppákomur og hindr-
anir urðu á vegi þínum, alltaf
brástu við á jákvæðan hátt. Jafn-
vel þótt þú fengir neikvæðar
fréttir af heilsu þinni eða einhver
talaði í bakið á þér brástu við með
jákvæðni og fyrirgefningu.
Stundirnar í Kríunesinu eru
ógleymanlegar þar sem þú fórst
á kostum og eldaðir ekta
„mömmumat“ fyrir hótelgesti, og
heillaðir þá á sama tíma með
þinni jákvæðu og heillandi fram-
komu.
Eftir að þú fórst að veikjast og
vinnan í Kríunesi minnkaði kom
varamaðurinn, sonur þinn Jón
Sverrir, til leiks og er hann
greinilega vel upp alinn. Það er
sannarlegur fengur að mönnum
eins og ykkur þegar þarf að taka
til hendinni. Takk fyrir son þinn,
elsku Nonni, sem er enn að að-
stoða okkur í eldhúsinu.
Þrátt fyrir veikindi þín fækk-
aði heimsóknum þínum ekki í
Kríunesið, nema síður sé. Þú
varst duglegur að kíkja við í kaffi,
spjall og stöku sinnum í bridge.
Fyrir það er ég þakklátur.
Ég gleymi ekki Nonni minn,
að rétt áður en þú fórst í stóru
lungnaaðgerðina og varst eins og
gefur að skilja nokkuð áhyggju-
fullur, sagðist þú hafa beðið bæn
til Guðs og skyndilega hefði eng-
ill birst, staðið við rúmgaflinn
þinn og gefið þér undraverðan
frið og áhyggjuleysi. Þú sagir við
mig: „Ingi, þetta verður allt í lagi,
ég er viss um að allt fer á besta
veg.“ Viti menn, hlutirnir fóru
betur en á besta veg. Engan súr-
efniskút þurfti í kjölfarið eins og
reiknað hafði verið með og miklu
betri líðan, og fleiri ár en gert
hafði verið ráð fyrir.
Fjölskyldur okkar eru bundn-
ar órjúfanlegum böndum og
munum við viðhalda þeim
tengslum, og vonandi börnin okk-
ar einnig.
Nonni minn, trúin á Jesú var
þér sannarlega mikil blessun og
styrkur. Það var mjög sérstök
upplifun að finna hvorki ótta né
kvíða hjá þér á dánarbeði þínum,
heldur einungis frið. Þú varst
tilbúinn að fara heim.
Þið mamma voruð mjög náin
og sagði hún mér frá ykkar síð-
asta samtali, þar sem hún upp-
lifði frið og uppörvun á sínu sorg-
arferli í kjölfarið. Þvílíkur
frændi, hetja, faðir, vinur og
bróðir.
Við biðjum Svönu og börnum
hennar, Jóhönnu, Jóni Sverri og
Katrínu, blessunar og huggunar.
Einnig börnunum úr fyrra hjóna-
bandi, þeim Birni Þór, Unni,
Bjarndísi og Helgu.
Ég hlakka til að hitta þig á
himnum kæri vinur.
Björn Ingi og fjölskylda.
Á hverju ári komu heiðurs-
hjónin Björn kaupfélagsstjóri og
Þórunn kona hans í heimsókn á
bernskuheimili mitt á Kjartans-
stöðum. Með þeim í för voru oft-
ast 2-3 barna þeirra og þar hitti
ég fyrst hann Jón, sem síðar varð
kær vinur. Þá var hann orðinn
fisksali í Austurveri og vinsæll
mjög meðal viðskiptavina. Eng-
inn bjó til betri fiskbökur en
hann. Ljúffeng smjördeigsum-
slög með fyllingu úr fiskmeti,
grænmeti og galdrajurtum.
Hann var áreiðanlega frum-
kvöðull í gerð tilbúinna fiskrétta,
beint í ofninn og hvílíkt ljúfmeti
töfraði hann fram.
Eftir að Bergmál, Líknar- og
vinafélag varð til leitaði ég auð-
vitað til hans og ófáar máltíðir
gaf hann félaginu fyrir gesti or-
lofsviknanna sem félagið stendur
fyrir, handa krabbameinssjúkum
og langveikum og hafa verið
starfrækt í 25 ár.
Síðar áttum við því láni að
fagna að Jón varð einn af okkar
fastakokkum og er ekki ofsögum
sagt að hann naut mikillar mat-
arástar neytenda. Raunar var
það svo að ekki var erfitt að þykja
vænt um hann Jón, hann vildi
greiða götu allra og lagði alltaf
gott til. Hann hafði líka ljúfan
húmor sem kom öllum í gott skap
og má segja að bæði menn og dýr
hafi laðast að honum, en hann var
mikill dýravinur. Konan hans
elskuleg, hún Svana, stóð honum
við hlið í blíðu og stríðu. Ekki dró
hún úr góðverkum manns síns
heldur studdi hann til þeirra
verka og alls annars þar sem um-
hyggja og mannelska réðu för.
Ég og Bergmálsfélagar þökk-
um áralanga vináttu, gleðistund-
ir, góðar gjafir og kærleiksverk.
Elsku Svönu, börnunum og öllum
sem syrgja Jón okkar sendum við
innilegar samúðarkveðjur. Guð
blessi góðan dreng.
Kolbrún Karlsdóttir.
Jón Björnsson
✝ Herdís GuðrúnJóhannesdóttir
fæddist á Suður-
eyri við Súganda-
fjörð 24. apríl 1935.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Grund 3. nóvember
2019. Foreldrar
hennar voru
Ágústa Kristín
Þórðardóttir hús-
freyja, f. 1. ágúst
1902, d. 25. febrúar 1985, og Jó-
hannes Gísli Maríasson vélstjóri,
f. 10. september 1894, d. 15.
september 1986. Systkini Her-
dísar voru Hansína, Þórður og
Hreinn.
Sonur Herdísar með Sveini
Jónssyni er Gísli rafmagnsverk-
fræðingur, f. 30. mars 1961,
maki Kristín Torfadóttir tölv-
unarfræðingur, f. 1. apríl 1960.
Börn þeirra eru Sandra verk-
efnastýra, f. 22. október 1986,
og Arnar nemi, f. 3.
janúar 1994.
Herdís ólst upp á
Suðureyri og lauk
gagnfræðaprófi á
Ísafirði. Hún lauk
námi í Húsmæðra-
skólanum á Laug-
arvatni. Hún vann
ýmis þjónustustörf
á yngri árum, með-
al annars á Efra-
Seli í Hrunamanna-
hreppi hjá Ástu föðursystur
sinni, á Bessastöðum hjá Ásgeiri
forseta og St. Jósepsspítala í
Kaupmannahöfn. Hún vann
lengstan hluta ævinnar hjá
Landssíma Íslands, síðar Pósti
og síma. Hún hafði mikinn
áhuga á tónlist, dansi, ljóðum og
handavinnu.
Útför Herdísar verður gerð
frá Háteigskirkju í Reykjavík í
dag, 14. nóvember 2019, og
hefst athöfnin klukkan 11.
Það er með gríðarlegum
söknuði í hjarta að ég kveð
elsku bestu ömmu mína sem
hefur kennt mér svo ótalmargt.
Ég er svo þakklát fyrir þann
dýrmæta tíma sem við áttum
saman, hvort sem það voru
stundir sem við spókuðum okk-
ur í bænum, prjónuðum saman,
eða bara sátum saman og sung-
um. Amma Dísa er ein sterkasta
kona sem ég hef kynnst og það
er ómetanlegt að hafa fengið að
alast upp með hana mér við hlið.
Besta amman, sem hundrað
önnur börn kölluðu líka ömmu,
af því hún var amma allra. Öll
fengum við peysur, lopasokka,
trefla, teppi, pönnukökur og
mola úr veskinu. Ég mun alltaf
geyma í hjarta mér hennar
hlýju og ást. Takk amma mín
fyrir að hafa gefið mér allt, ég
reyni mitt besta að gefa það
áfram. Þú ert best.
Þín
Sandra.
Elsku amma Dísa. Ég kveð
þig nú sorgmæddur en jafn-
framt ánægður með að hafa
fengið að hafa þig sem ömmu
mína, það voru forréttindi að
sönnu.
Ég vil þakka þér fyrir allt
saman, frá því að hafa passað
mig daglega í mörg ár þegar ég
var ungur, allar ferðir okkar um
land allt og víðar, þann hress-
leika sem alltaf einkenndi þig og
svo mætti lengi telja.
Manni er alltaf minnisstætt
úr barnaskóla, þegar allir hinir
krakkarnir voru í heilsdags-
skóla, að við kíktum bara yfir til
þeirra og spiluðum Yfir nær
daglega, þar sem þú varst ein-
faldlega þekkt sem amma allra
krakkanna á staðnum.
Þér fannst einnig fátt
skemmtilegra en að gefa fólki að
borða og talaðir ennþá um það
undir það síðasta hvað við vin-
irnir gleyptum í okkur pönnu-
kökurnar sem þú hafðir vart við
að baka ofan í okkur, þær voru
einfaldlega það góðar.
Ég ætla nú ekki að fara að
útlista allar þær minningar sem
ég á um þig, en ég vil að þú vitir
að þær mun ég geyma á vísum
stað alla mína ævi.
Hvíldu í friði elsku amma
mín.
Kveðja,
Arnar.
Elsku amma Dísa. Við feng-
um að kalla þig ömmu, þótt þú
værir langömmusystir okkar.
Það var gott að eiga aukaömmu
hér fyrir sunnan þar sem öll
fjölskyldan er búsett fyrir norð-
an.
Við minnumst heimsóknanna
á Kleppsveginn með hlýju, hvort
sem það var að koma í sunnu-
dagsmat eða pössun þá voru
stundirnar notalegar og
lærdómsríkar. Við fengum að
heyra sögur frá Súganda þar
sem þið systkinin ólust upp og
gamla góða gufan ómaði í bak-
grunni. Þú varst einnig hand-
lagin og gaukaðir að okkur vett-
lingum og sokkum í poka við
brottför. Við urðum alltaf glaðir
bræðurnir að sjá að í pokanum
leyndist oftast nær Milka--
súkkulaðiplata sem var vel þeg-
in.
Alltaf vildirðu allt fyrir okkur
gera og ekki vantaði gestrisnina,
meira segja undir það síðasta,
það varð að bjóða upp á mola.
Þá varstu liðleg og laus að koma
með okkur bræðrunum á ömmu-
og afadaginn í Ártúnsskóla og
bauðst okkur svo út að borða í
hádeginu, sem var í okkar aug-
um einstakt og skemmtilegt.
Nú ertu komin til systur
þinnar og langömmu okkar. Eru
það eflaust fagnaðarfundir og
gamlar stundir úr Súganda rifj-
aðar upp.
Við bræður þökkum fyrir
samveruna í þessari jarðvist.
Atli Freyr og Arnar Þór.
Dísu kynntist ég fyrst þegar
hún varð tengdamóðir Stínu,
vinkonu minnar. Glaðværð, gjaf-
mildi og frásagnargleði ein-
kenndi Dísu. Hún hafði líka
gaman af því að leika við börn.
Þegar hún leit eftir Arnari son-
arsyni sínum og gjarnan vinum
hans líka átti hann það til að
kalla: „Amma komdu í yfir.“ Það
stóð ekki á henni og kepptust
drengirnir við að fá að vera í liði
með ömmu Dísu.
Dísa var einstæð móðir og
hugsaði líka um foreldra sína á
meðan þau lifðu. Hún vann í yfir
40 ár hjá Símanum, alltaf á lág-
markslaunum. Hún hafði ríka
réttlætiskennd og reyndi stund-
um að fá samstarfskonur sínar
til að standa saman og berjast
fyrir betri kjörum. En þær voru
flestar giftar og höfðu því fyr-
irvinnu. Þannig að launin skiptu
þær kannski ekki eins miklu
máli og hana. Þrátt fyrir knöpp
kjör prjónaði og bakaði Dísa
mikið, aðallega fyrir aðra og
keyrði baksturinn út til vina
sinna. Ég fékk líka að njóta
baksturs hennar. Eftir að hún
hætti að vinna kom hún viku-
lega til mín og hjálpaði okkur
við að þrífa heimili okkar. Oft og
iðulega mætti hún þá með jóla-
köku eða kleinur okkur fjöl-
skyldunni til mikillar ánægju.
Einnig færði hún okkur litríkt
heklað teppi sem vermir og
minnir okkur á ömmu Dísu.
Stundum lék hún við dætur
mínar og endaði alltaf á að segja
okkur sögur af lífi sínu á Súg-
andafirði þegar hún var að alast
þar upp. Afi hennar Þórður
Þórðarson var formaður á fyrsta
vélbátnum sem kom á Súganda-
fjörð og síðar varð hann sím-
stöðvarstjóri. Dísa og frænka
hennar voru oft sendar í hús að
sækja fólk í símann, því þá voru
einungis 10 númer til í þorpinu.
Að launum fengu þær frænkur
pokabuxur frá Álafossi sem
komu sér ákaflega vel. Svona
voru sögur Dísu. Henni var mik-
ið í mun að fræða unga fólkið
um lífið í gamla daga því henni
fannst stundum nóg um eyðslu-
semi, kröfur og vanþakklæti í
þjóðfélaginu.
Hún var mikil hannyrðakona
og saumaði út margar myndir á
sínum yngri árum, sumar hverj-
ar með svo smáum saum að nán-
ast þarf stækkunargler til að sjá
hvert og eitt spor. Núna í seinni
tíð prjónaði hún og heklaði tölu-
vert af barnafötum og barna-
teppum sem m.a. barnabarn
mitt nýtur góðs af.
Dísa var góð kona sem setti
aðra ávallt í forgang. Aldrei
sagði hún sögur af sér fyrr en
hún var búin að spyrja frétta af
öllu mínu fólki.
Ég sakna Dísu sem alltaf var
svo glöð að sjá mig, glaðleg og
elskuleg. Ég hugsa fallega til
elsku Gísla, Stínu, Söndru og
Arnars sem sakna sárt ömmu
Dísu.
Margrét Rósa Grímsdóttir.
Herdís Guðrún
Jóhannesdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar
Sálm. 86.7
biblian.is
Þegar ég er í
nauðum staddur
ákalla ég þig
því að þú
bænheyrir mig.
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is
Elskulegur faðir okkar, afi, tengdafaðir og
Maggi minn,
MAGNÚS F. JÓNSSON
skipasmiður,
Garðaflöt 8, Stykkishólmi,
lést á dvalarheimilinu í Stykkishólmi
laugardaginn 9. nóvember.
Útför fer fram frá Stykkishólmskirkju föstudaginn 22. nóvember
klukkan 14.
Patricia Ann Heggie
Laufey Guðmundsdóttir Þórarinn Jónsson
Guðrún Magnea Magnúsd. Snæbjörn Aðalsteinsson
Jón Magnússon Anna Margrét Gunnarsdóttir
og barnabörn