Fréttablaðið - 19.02.2020, Blaðsíða 29

TM, Síðumúla 24, 108 Reykjavík · 515 2000 · tm.is
Aðalfundur TM hf. verður haldinn fimmtudaginn 12. mars 2020 kl. 16.00 í Hvammi
á Grand Hótel Reykjavík, Sigtúni 38, Reykjavík.
Dagskrá
Hluthafar hafa heimild til að fá ákveðið mál tekið til meðferðar á fundinum og skal kröfu
þar um fylgja rökstuðningur eða drög að ályktun sem berast skal stjórn félagsins skrif-
lega eða með tölvupósti á netfangið stjorn@tm.is í síðasta lagi 2. mars næstkomandi.
Hluthafi getur látið umboðsmann sækja hluthafafundinn fyrir sína hönd. Umboðs-
maður skal leggja fram skriflegt eða rafrænt umboð eða á eyðublaði sem aðgengi-
legt er á vef félagsins – www.tm.is/fjarfestar. Rafrænt umboð skal sent félaginu á
netfangið stjorn@tm.is áður en fundur hefst.
Ekki verður unnt að greiða atkvæði með rafrænum hætti á fundinum. Óski hluthafi
að taka fyrirfram þátt í atkvæðagreiðslu skriflega og fá sendan atkvæðaseðil skal
hann gera skriflega kröfu þar um til félagsins eigi síðar en fimm dögum fyrir fundinn.
Að auki er unnt að greiða atkvæði á skrifstofu félagsins á venjulegum opnunartíma
(kl. 9:00 til 16:00) til og með miðvikudeginum 11. mars 2020, en fyrir lokun skrif-
stofunnar þann dag skal einnig skila þangað sendum atkvæðaseðlum. Nánar fer
um atkvæðagreiðsluna og gildi atkvæða samkvæmt henni eftir reglum félagsins um
atkvæðagreiðslu utan hluthafafundar, settum af stjórn félagsins 18. desember 2013.
Framboð til stjórnar skal tilkynna skriflega til tilnefningarnefndar félagsins skemmst
fimm dögum fyrir hluthafafundinn.
Tilkynning um framboð skal vera á sérstöku eyðublaði sem tilnefningarnefnd lætur
í té og unnt er að nálgast á vefsíðu félagsins (www.tm.is/fjarfestar). Í tilkynningunni
1. Skýrsla stjórnar um starfsemi félagsins á síðastliðnu starfsári.
2. Ársreikningur félagsins fyrir liðið starfsár ásamt skýrslu endurskoðenda
lagður fram til staðfestingar.
3. Ákvörðun um ráðstöfun tekjuafgangs félagsins.
4. Tillaga um heimild til kaupa á eigin hlutum.
5. Ákvörðun um tillögu stjórnar um starfskjarastefnu fyrirtækisins.
skal veita greinargóðar upplýsingar um þau atriði sem tilgreind eru á eyðublaðinu,
sbr. 1. mgr. 16. gr. samþykkta félagsins. Útfyllt og undirrituð framboðstilkynning skal
hafa borist tilnefningarnefnd á skrifstofu félagsins eða með tölvupósti á netfangið
tilnefningarnefnd@tm.is fyrir lok framboðsfrests.
Samkvæmt fyrirliggjandi tillögu tilnefningarnefndar gerir hún tillögu um að aðal-
stjórn skipi Andri Þór Guðmundsson, Einar Örn Ólafsson, Helga Kristín Auðuns-
dóttir, Kristín Friðgeirsdóttir og Örvar Kærnested og í varastjórn Bjarki Már Baxter og
Bryndís Hrafnkelsdóttir
Dagskrá aðalfundarins og tillögur sem fyrir hann verða lagðar, þ. á m. rökstudd tillaga
tilnefningarnefndar, svo og aðrar nauðsynlegar upplýsingar um fundinn má finna
á vefsíðu félagsins (www.tm.is/fjarfestar). Að auki mun ársreikningur (samstæðu-
reikningur) félagsins, skýrsla stjórnar og skýrsla endurskoðenda liggja frammi á skrif-
stofu og á vef félagsins hluthöfum til sýnis hálfum mánuði fyrir fundinn.
Eigi síðar en tveimur dögum fyrir fund verða birtar á vefsíðu félagsins upplýsingar um
framboð til stjórnar.
Hluthafar og umboðsmenn geta skráð sig á fundinn á fundarstað hálfri klukkustund
áður en hann hefst og fengið fundargögn afhent.
Stjórn TM hf.
TM HF. - AÐALFUNDUR 2020
6. Ákvörðun um þóknun til stjórnar, undirnefnda stjórnar og tilnefningar-
nefndar.
7. Kosning stjórnar félagsins.
8. Kosning tveggja nefndarmanna í tilnefningarnefnd.
9. Önnur mál löglega fram borin.
Árið 2018 námu
niðurgreiðslur
opinberra aðila til sjávarút-
vegs víða um heim yfir 35,4
milljörðum dollara, eða
tæplega 4.500 milljörðum
íslenskra króna.
Nú þegar blikur eru á lofti í rekstrarumhverfi stóriðju á Íslandi og horfur í ferða-
þjónustu hafa versnað er íslenska
þjóðarbúið í kunnuglegri stöðu.
Eins og oft áður mun það nú falla
í skaut sjávarútvegsins að halda
þjóðarskútunni á f loti og við-
skiptajöfnuði gagnvart útlöndum
og gjaldeyrisflæði í jafnvægi.
Þegar síðasti stóri skellur dundi
á íslenska hagkerfinu fyrir ríf lega
áratug síðan var sama staða uppi. En
í stað þess að styðja við og styrkja
sjávarútvegsfyrirtækin á Íslandi
á tímum þar sem útf lutningur og
gjaldeyrissköpun skiptu öllu fyrir
íslenska hagkerfið, voru skattar á
útgerðina hækkaðir með álagningu
veiðigjalda.
Útfærsla veiðigjaldanna hefur
tekið einhverjum breytingum síðan
þau voru fyrst færð í lög, en enn þá
þurfa útgerðarfyrirtæki að standa
skil á f leiri milljörðum króna ár
hvert umfram það sem greitt er af
skatti á hagnað fyrirtækja. Álagn-
ing veiðigjalda nam 6,6 milljörðum
króna árið 2019 og 11,3 milljörðum
2018. Þegar þessar tölur eru lagðar á
borðið eiga alltaf einhverjir það til
að spyrja sig: „Af hverju borga þau
ekki meira?“ og setja gjarnan upp-
hæð álagðra veiðigjalda í samhengi
við rekstrarniðurstöðu útvegsfyrir-
tækja með starfsemi hér á landi.
Í stað þess að velta fyrir sér
hvernig ríkissjóður getur kreist
sem flestar krónur út úr útgerðar-
fyrirtækjum, væri ekki skynsam-
legra að velta því upp hvernig sam-
keppnishæfni íslensks sjávarútvegs
á erlendri grundu getur aukist, eða
í það minnsta haldist gagnvart
keppinautum?
Ísland tilheyrir hópi fremstu
fiskveiðiþjóða heims, bæði þegar
kemur að tæknistigi og umfangi.
Við skerum okkur hins hins vegar
úr með því að vera eina þjóðin sem
leggur sérstakar álögur á fyrirtæki
sem stunda fiskveiðar. Nánast alls
staðar í heiminum njóta útgerðar-
fyrirtæki opinberra styrkja, niður-
greiðslna eða skattaívilnana af
einhverju tagi. Raunar er það svo
að árið 2018 námu niðurgreiðslur
opinberra aðila til sjávarútvegs víða
um heim yfir 35,4 milljörðum doll-
ara, eða tæplega 4.500 milljörðum
íslenskra króna, að því er kemur
fram í rannsókn sjávarútvegsstofn-
unar háskólans í British Columbia
í Kanada sem birtist haustið 2019.
Útgerðir innan Evrópusam-
bandsins, sem teljast meðal ann-
arra til beinna keppinauta íslenskra
útgerðarfyrirtækja, fengu um 482
milljarða í niðurgreiðslur af ýmsu
tagi árið 2018, samkvæmt sömu
rannsók n. Aðr ir keppinautar
Íslands fengu einnig fúlgur fjár í
niðurgreiðslur. Niðurgreiðslur til
norskra útgerða námu um 108 millj-
örðum króna árið 2018.
Rússneskar útgerðir höfðu 192
milljarða króna til að spila úr frá
hinu opinbera þar í landi sama ár,
einna helst til að fjárfesta í skipa-
f lota og landvinnslu. Rússland
hefur lengi verið bæði mikilvægur
viðskiptavinur en á sama tíma
keppinautur Íslands í sjávarútvegi.
Árið 2010 settu rússnesk stjórnvöld
sér það markmið að í að minnsta
80% af innlendri eftirspurn eftir
sjávarfangi yrði fyllt af rússneskum
útgerðum. Samkvæmt umfjöllun
bandaríska landbúnaðarráðu-
neytisins hefur það lágmark verið
fært upp í 85% frá og með yfirstand-
andi ári.
Miklar fjárfestingar rússneskra
útgerða á síðastliðnum árum fyrir
atbeina hins opinbera hafa hins
vegar orsakað að þetta hlutfall
stendur nú í tæplega 155% og því
einsýnt að markaðssetning rúss-
neskra sjávarafurða á alþjóðlegum
vettvangi mun eflast á næstu árum,
en landaður og fullunninn afli sem
rússneskar útgerðir hafa úr að spila
hefur aukist mikið á síðustu árum.
Íslenskur útf lutningur gæti því
misst spón úr aski sínum, einkum
vegna þess að Rússar státa af stórum
þorskstofnum í fiskveiðilögsögu
sinni.
Fyrirséð er að hægjast mun á
gangi íslenska hagkerfisins á næstu
misserum og stjórnvöld þurfa því
að spyrja sig að því hvort þau vilji
styðja við sjávarútveginn, þennan
langlífa máttarstólpa íslensks efna-
hagslífs, eða halda áfram að veikja
hann?
Nú heyrast raddir um að lækka
ætti raforkuverð til álversins í
Straumsvík til að halda því rekstrar-
hæfu. Líka er sagt að mikillar upp-
byggingar hinna ýmsu innviða
landsins sé þörf til að standa undir
vaxandi álagi á þá, einkum vegna
þeirrar aukningar sem orðið hefur
veg na ferðamannastraumsins
síðastliðin tíu ár. Bæði stóriðjan
og ferðaþjónustan eru mikilvægar
atvinnugreinar sem byggja á hag-
nýtingu náttúruauðlinda á Íslandi.
Mörgum finnst sjálfsagt og eðlilegt
að hið opinbera styðji við þessar
greinar með ýmsum hætti, enda
íslenska hagkerfinu mikilvægar. Af
hverju ættu að gilda önnur lögmál
um sjávarútveg?
Með þessu er ekki verið að
segja að hið opinbera eigi að veita
íslenskum sjávarútvegi einhverja
meiriháttar meðgjöf eins og tíðk-
ast víða um heim. En í það minnsta
skulum við byrja á að endurskoða
eða af létta þeirri skattbyrði sem
útgerðarfyrirtæki þurfa að standa
undir umfram aðrar atvinnugreinar
hér á landi.
Miðað við allar þær ívilnanir
sem keppinautar okkar í sjávarút-
vegi njóta í sínum heimalöndum,
þarf ekki að spyrja að leikslokum
að óbreyttu.
Er æskilegra að styðja við lykilatvinnuvegi eða íþyngja þeim?
Þórður
Gunnarsson
sérfræðingur á
sviði hrávöru-
markaða og
sjálfstætt
starfandi
11M I Ð V I K U D A G U R 1 9 . F E B R Ú A R 2 0 2 0 MARKAÐURINN