Fréttablaðið - 06.12.2002, Blaðsíða 22

Jájá, hugsanlega er ímynd Kiwan-ismanna hallærisleg, sem líklega
helgast af því að við höfum verið að
ganga í hús og selja hluti. Það þykir
nú ekki mjög flott. En söluaðferðir
eru að breytast og vonandi þar með
ímynd hreyfingarinnar,“ segir
Valdimar Jörgensson verslunar-
maður, sem er umdæmisstjóri
Kiwanis á Íslandi og Færeyjum.
Valdimar hefur verið virkur
Kiwanismaður frá árinu 1986 og
þekkir því tímana tvenna. Hann
segir þetta frábæran félagsskap og
þroskandi. Aðalatriðið er að láta
gott af sér leiða en einkunnarorðin
eru: Hjálpum börnum heimsins. Fé-
lagar í Kiwanis eru nú liðlega eitt
þúsund. Valdimar reynir ekki að
draga fjöður yfir að talsvert erfið-
ara er að draga fólk á fundi en áður
var.
„Það er svo miklu meira í boði en
var og það setur strik í reikninginn.
En við reynum að hafa fundina, sem
haldnir eru að kvöldlagi, skemmti-
lega. Við ræðum félagsmál og/eða
fáum gestafyrirlesara til að fræða
okkur um ýmis mál. Svo dæmi séu
nefnd þá fengum við í Jörfa, sem er
minn klúbbur, nýlega skólastjóra til
að segja okkur af félagslífi nem-
enda.“
Íslenskir Kiwanismenn eru öfl-
ugir á alþjóðavettvangi og eru til
dæmis eina Evrópuþjóðin sem stát-
ar af að hafa átt heimsforseta sam-
takanna, sem er Eyjólfur Sigurðs-
son. Hann er að taka við sem fram-
kvæmdastjóri alþjóða-Kiwanissam-
takanna. Og verðandi Evrópufor-
seta eignast Íslendingar á næsta
starfsári en 1. október tekur Ást-
björn Egilsson við því embætti.
Valdimar segir staðreynd að
meðalaldurinn í Kiwanis hafi hækk-
að með árunum. Það þýði ekki að
loka augunum fyrir því að hreyfing-
in þurfi á yngra blóði að halda.
Hann vill ekki kenna sjónvarpi um
öðru fremur, það sé margt sem
glepur. Talandi um muninn á Kiwan-
is og Rótarý segist Valdimar ekki
þekkja vel til þar. „Hins vegar er
munurinn á okkur og Lions lítill. Og
ef samkeppni er á milli þessara
hreyfinga þá er það í mesta bróð-
erni. Í Kiwanis má finna spegil-
mynd samfélagsins og þar eru
menn úr nánast öllum stéttum að
yngri kynslóðum frátöldum.“
Menn hafa í hálfkæringi haldið
því fram að mannúðarstarf sé ekki
hreyfiafl samtaka á borð Kiwanis
heldur sé þetta tylliástæða til að
hitta félaga og lyfta staupi. Valdi-
mar hafnar þessu alfarið. „Þetta er
ekki rétt. Auðvitað kemur fyrir að
haldnar séu skemmtanir svo sem
þorrablót og stjórnarskiptihátíðir
og þá fá menn sér gjarnan í glas. En
ég hef aldrei séð fullan mann á
fundi í mínum klúbbi.“ ■
22 6. desember 2002 FÖSTUDAGUR
Íþá gömlu góðu daga, þegarÓmar hafði hár,“ söng Raggi
Bjarna um árið og vísar til fyrri
tíma og hugsanlega betri í ein-
hverjum skilningi. Víst er að tím-
arnir breytast og oft er því haldið
fram að fólk nú á tímum, einkum
yngri kynslóðir, verji frítímanum
að mestu fyrir framan sjónvarp
eða tölvuskjái. Sá tími sé að líða
undir lok að menn komi saman í
hvers kyns félagsstarfi. Afleiðing-
in sé sú að samskiptahæfni sé að
daprast. Menn eigi orðið betra með
að tjá sig í tölvupósti og á spjall-
rásum en augliti til auglitis.
Í samtölum við gamalreynda
félaga í hinum rótgrónu hreyfing-
um Lions, Kiwanis og Rótarý
kemur fram að nýliðun megi vera
betri og meðalaldurinn hækkar
þar jafnt og þétt með árunum.
Þessar hreyfingar lifa þó góðu lífi
og ekki á viðmælendum Frétta-
blaðsins að heyra að þær séu að
deyja út. Þær eiga þó við ákveðinn
ímyndarvanda að stríða og allir
eru sammála um að það sé svo
margt annað sem glepur. ■
FUNDUR HJÁ KIWANIS
Glatt á hjalla hjá Kiwanismönnum þó svo að yngri menn láti sig vanta.
VALDIMAR JÖRGENSSON
„Ég hef aldrei séð fullan mann á fundi í
mínum klúbbi.“
Að láta gott
af sér leiða
Rótgrónar hreyfingar þurfa sárlega á yngra blóði að halda:
Er fólk hætt að koma
saman á kvöldin?
Lítil endurnýjun
í félagsskapnum
Gamlir karlar að
selja klósettpappír
Við erum alltaf að berjast við aðná inn yngra fólki. Við þurfum,
líkt og mörg samtök önnur, að
breyta ímynd hreyfingarinnar.
Margir telja þetta eldri menn að
selja ljósaperur,“ segir Hörður
Sigurjónsson, kynningarstjóri
Lionshreyfingarinnar. „Við búum
við fremur hallærislega ímynd
sem lýsir sér kannski best í kvik-
myndinni Stellu í orlofi þar sem
hinn glaðbeitti Lionsklúbbur Kiddi
flækist um með klósettpappír til
sölu. Mér skilst að Kiddi lifi góðu
lífi og sé í nýju myndinni. Maður
hefur verið spurður af því af yngri
kynslóðinni: Afi, Lions... eru þetta
ekki bara gamlir karlar sem selja
ljósaperur?“
Lions ræktar, eflir, fræðir og
leggur lið, svo vitnað sé til ein-
kennisorða samtakanna. Þar eru
2.500 félagar í tveimur umdæmum
sem skiptast eftir landinu endi-
löngu. Hörður segir erfitt að ná
fólki inn í hreyfinguna. Hann telur
meðalaldurinn milli fertugs og
fimmtugs og kýs að orða það
þannig að meðalaldurinn hafi ekki
lækkað og lítið sé af yngri mönn-
um í árum talið! Hörður segir þó
fundasókn ágæta.
„Ég er í stærsta klúbbnum,
Nirði, og við höldum matarfund
einu sinni í mánuði og þá er alltaf
mjög góð mæting eða allt upp í
80%. Við vorum með tvo fundi
mánaðarlega en fækkuðum niður í
einn og þá stórjókst mætingin.“
Hörður skrifar undir það að
Lionshreyfingin sé ekki eins áber-
andi og var fyrir kannski 20 árum.
„Þó má segja að við látum af okk-
ur vita þegar sérstakt átak er í
gangi eins og Rauð fjöður. Þá eru
samtökin áberandi. En þess á milli
vinna klúbbarnir sín störf í kyrr-
þey, labba í hús á afmörkuðum
stöðum og eru ekki áberandi á
landsvísu. En þetta er skemmtileg
hreyfing sem er ekkert að auglýsa
starfsemi sína sem slíka. Ólíkleg-
asta starfsemi tengist Lions, til
dæmis erum við með stórt verk-
efni í gangi núna sem gengur út á
að manna áhorfendahópinn í sjón-
varpsþættinum Viltu vinna millj-
ón? og á móti fáum við umbun frá
Stöðinni í formi kynningar á starf-
seminni þannig að hugsanlega
horfir ímyndin til betri vegar.“
Hörður segir engan vafa á því
leika að sjónvarpið sé andskoti
félagsstarfs hvert sem litið er.
„Það leikur stórt hlutverk, svo ég
tali nú ekki um tölvurnar og Net-
ið í seinni tíð. Framboð á ýmissi
afþreyingu hefur stóraukist á
umliðnum árum og það kemur
auðvitað niður á félagslífi. Nú,
svo erum við að berjast um sömu
sálirnar og Kiwanis og Rótarý. En
aðalatriðið er gott málefni og
Lions hefur stutt við heilbrigðis-
geirann svo lengi sem elstu menn
muna og einn af okkar spaug-
sömu félögum orðar þetta svo að
gert sé ráð fyrir okkar framlagi á
fjárlögum.“ ■
HÖRÐUR SIGURJÓNSSON HJÁ LIONS
„Við búum við fremur hallærislega ímynd sem lýsir sér kannski best í kvikmyndinni Stellu
í orlofi þar sem hinn glaðbeitti Lionsklúbbur Kiddi flækist um með klósettpappír til sölu.“
Markús Örn Antonsson út-varpsstjóri er einn fimm rit-
stjóra Rotary Norden, sem er
sameiginlegt tímarit allra Rótarý-
klúbba á Norðurlöndunum, gefið
út í 68 þúsund eintökum. „Þarna
hef ég verið í sex ár og fæ að
stunda blaðamennsku eins og ég
gerði á árum áður, tek myndir
með mínum greinum og skrifa
danska stíla líkt og í skóla.“
Í Rótarý á Íslandi eru rúmlega
þúsund félagar og Markús segir
slaka fundasókn ekki vandamál.
„Ég veit að það hefur verið erfitt
úti á landi þar sem fámennir
klúbbar hafa verið að berjast við
að halda félagsstarfi gangandi.
Þar er lítil endurnýjun en á höfuð-
borgarsvæðinu hefur þetta gengið
vel. Klúbbastarf hefur átt í vök að
verjast víða um heim, félögum
fækkað og dregið úr starfsem-
inni.“
Markús segir ranghugmynda
gæta og Rótarý verið talinn leyni-
félagsskapur. Á Íslandi sé mikil
breidd og Rótarý alþýðlegri fé-
lagsskapur hér en víðast annars
staðar, þar megi finna menn úr
flestum stéttum. Hann segir
reyndar rétt að endurnýjun hafi
ekki verið sem skyldi. „Yngra fólk
finnur sig ekki í svona starfi. Það
getur reynst erfitt að komast inn í
samfélag eldri manna og við
höfum því gripið til þess að ná
mönnum saman inn af yngri kyn-
slóðinni þannig að þeir hafi félags-
skap einnig hver af öðrum.“
Markús er stofnfélagi Rótarý-
klúbbsins í Breiðholti, sem er 19
ára gamall og telur um 60 manns.
Hann segist nota félagið sem
tækifæri til að hitta vini og klúbb-
félaga. „Svo koma alltaf einhverj-
ir ræðumenn á fundi til okkar og
fræða okkur um eitt og annað;
stjórnmálamenn og fólk úr at-
vinnulífinu. Við greiðum okkar fé-
lagsgjöld sem renna í alþjóðlega
Rótarý-sjóðinn. Undanfarið hefur
Rótarý beitt sér fyrir því að út-
rýma lömunarveiki. Við verðum
100 ára árið 2005 og þá mun liggja
fyrir stefnuskrá að næsta verk-
efni sem verður hugsanlega bar-
átta gegn ólæsi.“
Ímynd Rótarý er ágæt að mati
Markúsar. Hann segist ekki velta
því mikið fyrir sér hvað menn al-
mennt hugsi um hreyfinguna en
bendir á að félagsskapurinn sé
góður og fjölmargir hafi notið
góðs af ýmsum styrkjum fyrir til-
stuðlan samtakanna. „Við höfum
gefið fólki í ýmsum starfsgreinum
kost á að ferðast til annarra landa
og hitta kollega. Síðan eru hér
nemendaskipti sem eiga sér stað
fyrir milligöngu Rótarý og veittir
ríflegir námsstyrkir sem íslenskir
nemar geta sótt um, svo eitthvað
sé nefnt. Bernard Shaw hitti því
ekki naglann á höfuðið þegar hann
spurði og svaraði sjálfur: Hvað
hafa Rótarýmenn afrekað? Jú,
þeir fóru og fengu sér hádegis-
verð.“ ■
RÓTARÝMAÐURINN
MARKÚS ÖRN ANTONSSON
„Ég fæ að stunda blaðamennsku eins
og ég gerði á árum áður, tek myndir
með mínum greinum og skrifa danska
stíla líkt og í skóla.“