Skessuhorn - 15.05.2019, Side 22

MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ 201922
Hreinsun á umhverfinu hefur
verið ofarlega á baugi í sveitar-
félaginu Borgarbyggð að undan-
förnu. Á norræna strandhreins-
unardeginum 4. maí var í fyrsta
sinn skipulögð strandhreins-
un í Borgarnesi. Var það yngri-
flokkaráð Knattspyrnudeildar
Skallagríms sem sá um skipu-
lagningu og framkvæmd verks-
ins sem gekk mjög vel, þrátt fyr-
ir frekar fámennan hóp og stórt
svæði sem þurfti að komast yfir.
Ekki náðist að ljúka við hreinsun
allrar strandlengjunnar en lokið
verður við verkið á næstu dög-
um. Að loknu góðu verki voru
grillaðar pylsur í Skallagríms-
garði.
Sama dag tóku íbúar á Hvann-
eyri sig til og hreinsuðu rusl á
staðnum. Um það bil 30 manns á
öllum aldri mættu og var áhersla
lögð á svæðið neðan við Ásveg,
Halldórsfjós og gömlu skólabygg-
inguna. Mikið safnaðist af rusli og
að lokinni hreinsun var boðið upp
á léttar veitingar í Skemmunni.
„Almennt er mikil ánægja með
verkefnið og þátttakendur lögðu
glaðir sitt af mörkum til fegrunar
umhverfisins,“ segir í tilkynningu
frá skipulagssviði Borgarbyggðar.
mm/ Ljósm. borgarbyggd.is
Rusl hreinsað upp
víða í Borgarbyggð
Hjónin Eva Hlín Alfreðsdóttir og
Kjartan Sigurjónsson í Borgarnesi,
ásamt börnunum sínum þremur,
tóku þá ákvörðun á síðasta ári að
minnka töluvert við sig í húsnæði,
bæði í fermetrum talið og búslóð.
Ástæðan var einfaldlega sú að þau
vildu færa sig í litla bæinn í Borgar-
nesi eða gamla bæinn, þjappa fjöl-
skyldunni frekar saman og skapa
minningar frekar en að borga háar
fjárhæðir fyrir steinsteypu. Þeg-
ar blaðamaður kíkti í heimsókn þá
mátti sjá vel skipulagt heimili við
Sæunnargötu, bæði hlýlegt og bjart
með frábæru útsýni að Hafnarfjalli.
Húseigendur voru búnir að leggja
á borð einstaklega fallegt stell sem
á flestum heimilum væri einungis
tekið fram yfir hátíðarnar. En þetta
fallega stell endurspeglar algjör-
lega viðhorf fjölskyldunnar í dag á
nýja staðnum. „Ég á eitt stell. Ekk-
ert annað. Við erum ekki með spari,
jólastell eða páskastell eða geymslu
fyrir öll stellin mín, við þurfum bara
eitt og það er nóg,“ segir Eva Hlín.
Úr 180 fermetrum í 86
„Við keyptum fyrir ári sína. Flutt-
um inn í byrjun ágúst á síðasta ári,“
byrjar Eva Hlín frásögn sína. Fjöl-
skyldan bjó uppi í Bjargslandi, efri
bæjarhlutanum í Borgarnesi, í 180
fermetra einbýlishúsi. „Okkur lang-
aði að breyta til og fannst eiginlega
húsið okkar upp í Bjargslandi of
stórt alveg frá því við keyptum það.
Á þeim tíma var ekkert annað sem
heillaði okkur. Staðsetningin hent-
aði okkur þá þar sem við vorum ná-
lægt leikskóla og stutt að fara með
börnin þangað,“ bætir Kjartan við.
Í dag eru krakkarnir komnir í skóla
og greip fjölskyldan tækifærið til að
færa sig niður í bæ, nær grunnskól-
anum.
„Nú geta þau öll gengið í skól-
ann,“ segir Eva Hlín. Þó svo að
staðsetning nær skóla hafi verið
mikilvæg þá voru fleiri ástæður fyrir
breytingunni, en Eva Hlín útskýrir
að hún hafi verið á hraðri leið með
að komast í sögubækur yfir helstu
safnara landsins þegar þau bjuggu í
180 fermetra húsinu. „Ég er rosa-
legur safnari. Það að minnka við
okkur um 90 fermetra var algjör u-
beygja. Við erum ekki alveg míní-
malísk en þúsund sinnum skárri en
við vorum, eða ég,“ segir Eva Hlín
um leið og hún lítur hlæjandi til
Kjartans. „Við héldum bílskúrssölu
og losuðum um endalaust af dóti.
Húsgögnin sem við áttum fyrir
„Við héldum bílskúrssölu og losuðum
okkur við endalaust af dóti“
Fjölskylda í Borgarnesi minnkaði við sig um 90 fermetra
pössuðu bókstaflega ekki hérna inn,
þau voru of stór um sig,“ segir par-
ið og lítur yfir alrýmið. Eftir breyt-
inguna leggja Eva Hlín og Kjartan
gífurlega áherslu á notagildi hvers
og eins hlutar sem fær að koma á
nýja staðinn og þarf helst að vera
tvöföld notkun í öllu. „Aðalmálið
líka er að hætta hugsunarlaust að
dæla dóti inn. Við þurfum að mæla
allt út til að athuga hvort það kom-
ist yfir höfuð fyrir. Svo spyrjum
við líka; þurfum við þetta? Getum
við nýtt þetta á fleiri en einn veg?
Þurfum við endilega að kaupa nýtt?
Svona vangaveltur fara um kollinn
á okkar ef svo vill til að við erum að
kaupa inn í búið.“
Breytingarnar hafa verið áskor-
un fyrir hjónin en engu minni fyr-
ir börnin þeirra þrjú. „Við kennum
krökkunum okkar að ef þau vilja
eitthvað nýtt, hvað ætla þau að losa
sig við í staðinn eða sleppa? Það var
aðdragandi að þessari breytingu
og meðvituð ákvörðun. Krakkarn-
ir fengu að taka þátt í bílskúrssöl-
unni og seldu sitt dót ásamt okkar
og uppskáru alveg eins og við. Sam-
an vorum við að safna okkur fyrir
ævintýraferð til Marokkó. Það var
ávinningur með breytingunum,“
útskýra Kjartan og Eva Hlín.
Það sem skiptir
raunverulega máli
Það hefur gengið vel hjá fjölskyld-
unni að losa sig við dót og ýmsa
muni en þau eru hvergi nærri búin
og margt sem enn á eftir að fara
í gegnum. „Þetta gerist ekki yfir
eina helgi. Planið er að halda áfram
að fara í gegnum allt okkar innbú.
Það er margt uppi í geymslu ennþá.
En það er einmitt málið, maður er
alltof fastur í því að hafa geymslur
og geyma dót. Núna sjáum við allt
sem er til. Ef það passar ekki eða
er ekki notað, þá fer það. Svo spyr
maður sig alltaf um tilgang lífsins.
Vill maður endalaust vera í basli
við að borga af húsi og þurfa stöð-
ugt að vera í yfirvinnu til að halda
öllu gangandi? Ég var í mjög fínni
vinnu og í kjölfarið eyddi mað-
ur meiri peningum, uppfærði allt
jafn óðum, svo missti ég vinn-
una. Það er nefnilega ekkert pott-
þétt í lífinu. Við getum ekki tekið
ákvörðun núna að eftir 20 ár ætl-
um við að ferðast með börnun-
um okkar, nenna þau því þá? Við
fórum bara í algjöra endurskoð-
un. Viljum við borga af einhverri
steinsteypu næstu 40-60 árin, eða
viljum við þjappa saman fjölskyld-
unni og lifa lífinu, ferðast og búa til
minningar? Þetta er áskorun en til
þess að vera náin þá þurfum við að
vera meira saman og það virkar og
uppstillingin hérna hjá okkur ýtir
undir nákvæmlega það,“ segir Eva
Hlín. Sjálfbærni er mikilvæg fyrir
fjölskylduna og í stað þess að hafa
allt útistandandi og fastan kostn-
að upp úr öllu valdi, kostnað á pari
við mánaðarlaun á ársgrundvelli,
þá nýtir fjölskyldan þennan pening
fyrir upplifanir eins og að ferðast.
Okkar val
Þegar Eva Hlín og Kjartan tóku
þá ákvörðun að færa sig um set
og minnka talsvert við sig var
þeim ekki alltaf mætt með skiln-
ingi af samferðarfólki sínu. „Það
var mikið í byrjun að fólk skildi
ekki þessa breytingu hjá okkur,
skildi ekki af hverju við værum að
minnka við okkur. Það þurfti allt-
af að vera eitthvað að, skilnað-
ur eða gjaldþrot, þegar þetta var
einfaldlega val hjá okkur að flytja,
vera nær grunnskólanum, minnka
skutl og getað gengið nánast allt,“
segir Kjartan. Hjónin segja að það
sé margt sem á eftir að gera og að
þetta er allt saman eitt stórt ferli.
„Það á eftir að skipta um nokkra
glugga og við eigum eftir að taka
húsið í gegn að utan, en þegar
það verður búið þá verður þetta
mjög reisulegt og fallegt hús. Það
er erfitt að vakna í vondu skapi
hérna með þetta fallega útsýni,“
segir Eva Hlín og lítur út um
gluggann í átt til Hafnafjallsins.
Þegar öllu er á botninn hvolft þá
var stóra spurningin hvenær fjöl-
skyldan átti að byrja að lifa fyrir
alvöru. „Í staðinn fyrir að minnka
við okkur í kringum 60 ára aldur-
inn, þegar við værum bara tvö eft-
ir heima, þá gerðum við það núna.
Í stað þess að safna dóti þá ætl-
um við að safna minningum með
börnunum okkar,“ segir Kjartan
að endingu.
glh
Sjálfa af fjölskyldunni í Casablanca hjá næststærstu mosku í heimi.
Eva Hlín og Kjartan og Regína eru yfir sig hrifin af nýja staðnum .