Feykir - 29.11.2017, Síða 26

2 01 726
ketti og síðustu sumur höfum
við einnig verið með kálfa og
grísi. Við bæinn höfum við fossa
og yndislegt útsýni yfir dalinn.
Það gefur mikið af sér að gleðja
aðra og höfum við gaman af að
taka á móti fólki sem nýtur þess
sem við höfum upp á að bjóða,“
segir Rannveig.
The Coolest Farmer
in Iceland
Fyrir sumarið 2016 var hluta af
íbúðarhúsinu lokað af og útbúin
þar gistiaðstaða sem opnaði
fyrir gesti þá um sumarið. Í
boði eru fjögur herbergi til
útleigu og helst það, að mati
þeirra hjúa, vel í hendur við
það sem þau buðu upp á áður.
„Gistingin gengur vel og fáum
við mörg skemmtileg ummæli
um hana, hestaleiguna og dýrin.
Magnús vekur lukku og var t.d.
í einni umsögninni nefndur The
Coolest Farmer in Iceland,“ segir
Rannveig en líkt og á Hólum
forðum daga veigrar hann sér
ekki við að grípa í gítarinn og
syngja fyrir fólk. Hún segir
að honum takist iðulega að fá
ótrúlegasta fólk til að dilla sér og
hafa gaman.
Með heita vatninu sem leitt
var að bænum sl. vor bættu
bændurnir við heitum potti
við gistiaðstöðuna. Potturinn
er staðsettur á bak við garðinn,
við bæjarfossinn, með glæsilegu
útsýni yfir hann og dalinn.
Magnús segir að að potturinn
sé steyptur og klæddur með
grjóthellum úr náttúrunni og
hlær að tilhugsuninni þegar
hann einn sunnudaginn bauð
Ísólfi, nágranna sínum, í róm-
aðan sunnudagsbíltúr upp á
hálendi að tína níðþungt grjót.
Að sögn Magnúsar var
dýragarðurinn ekki nógu vel
sóttur í sumar og duttum þau
svolítið úr gírnum hvað hann
varðar. „Svo við ætlum að leggja
meiri áherslu á gistinguna,
hestaleiguna og styttri hesta-
ferðir. Dýrin eiga heima hér og
verða að sjálfsögðu áfram og
mun þeim sem gista og fara á
hestbak bjóðast að kíkja á þau.
Í maí er hægt að gista og upplifa
sauðburðinn og með hækkandi
sól bætast spennandi hlutir við
það sem við erum að gera og
bjóða upp á nú þegar.
Aðventan og jólin
„Það verður seint hægt að kalla
Magnús jólabarn svo hann
kemur lítið við sögu hvað
jólaundirbúning innanhúss
varðar,“ segir Rannveig glott-
andi aðspurð um aðventu og
jólaundirbúning. „Ég held að
jólastemningin hjá honum sé
svolítið í því að rýja og dunda
sér við að vinna í hrossunum
á meðan þykkar snjóflygsur
falla mjúkt til jarðar. Svo kemst
hann í sitt mesta jólaskap þegar
hrútunum er hleypt í ærnar um
eða upp úr miðjum desember.
Ég og börnin finnum meira
fyrir jólunum þegar við bökum
smákökur, föndrum, spilum og
skreytum. Að borða mandarínur
finnst okkur rosalega jólalegt
svo það þarf ekki að vera mikið
eða flókið. Arnar Finnbogi, 12
ára, setti til dæmis appelsínur
á jólagjafalistann sinn og sagði
það vera, því þær væru jólalegar
og hefðu glatt um jólin í gamla
daga. Síðustu ár hefur ekki
fest mikinn snjó hér svo það
hefur lítið, í raun ekkert, verið
hægt að renna sér á sleðum
eða gera snjókarla en það er á
óskalistanum okkar fyrir þessi
jól að fá nægan snjó sem helst
það lengi á jörðinni að við fáum
tíma til að leika í honum.“
Rannveig segir að í rauninni
sé engin sérstök jólahefð hjá
fjölskyldunni á aðventunni
heldur reyna þau að nýta og
njóta þess sem hver dagur
hefur að bjóða. „Við tökum
daginn frá þegar kveikt er á
jólatrénu á Hvammstanga og
kíkjum á jólamarkaðinn svo
höfum við mætt í jólaföndur hjá
Foreldrafélagi grunnskólans.
Annað er ekki planað með
löngum fyrirvara og aðventan
því aldrei eins hjá okkur.
Stundum náum við að gera
helling af jólalegum hlutum en
önnur ár minna.
Hefðbundin jól
„Við reynum að byrja ekki að
skreyta fyrr en aðventan er
hafin eða 1. des. Í sveitinni
er ansi dimmt í svartasta
skammdeginu svo það læðast
stundum ljós í gluggana eitthvað
fyrr og yfirleitt fá þau að lýsa
langt fram á nýja árið. Hingað
til höfum við reynt að skreyta
ekki jólatréð fyrr en 23. des.
þar sem það var hefðin þegar
við ólumst upp. En krökkunum
hefur tekist að sannfæra mig um
að setja það upp fyrr og skreyta
svo það fái að njóta sín lengur,“
segir Rannveig sem efast um
að Magnús hafi alveg látið
sannfærast, enn að minnsta
kosti, þar sem hann sé ekki á því
að breyta út af vananum. „Að
skreyta jólatréð kemur mér í
jólaskap og ef við förum að gera
það í byrjun desember þá bara
er ég ekki viss um að jólaskapið
hjá mér nái að haldast fram á
aðfangadag, hvað þá lengur,“
segir Magnús glottandi en er
samt alvarlegur í bragði.
„Fyrir jól rúntum við á
Sauðárkrók með pakka og
jólakort. Það fer eftir veðri
hvenær það er en við reynum
að hafa það sem næst aðfanga-
degi. Við keyrum líka með
jólakortin um sveitina og á
Hvammstanga og mér finnst
viss jólastemning í því að rúnta
um saman fjölskyldan, sjá öll
jólaljósin og hlusta á jólalög.“
Magnús kinkar kolli og bætir
við: „Á Þorláksmessu förum við
stundum í skötu. það fyndist
mér gaman að gera að hefð.“
Aðfangadag reyna þau
Rannveig og Magnús að hafa
sem rólegastan. Allir fara í
jólabað og jólasveinarnir koma
með pakka. „Við eldum góðan
mat sem er ekki fastur í skorðum
en reyktur svínahryggur verður
oftast fyrir valinu því allir borða
vel af honum. Heimalagaði
ísinn minn er þó alltaf á sínum
stað. Í ár ætluðum við að vísu
að hafa annað á borðum og fór
Magnús upp í fjall hjá okkur
og freistaði þess að koma
heim með nokkrar rjúpur í
jólamatinn. Það fór þó ekki
öðruvísi en svo að Magnús kom
heim með fjórar rollur og tvö
lömb úr fjallinu en enga rjúpu,“
segir Rannveig en tekur fram að
kindurnar voru allar á fæti.
Á meðan maturinn mallar á
aðfangadag hjá Rannveigu fer
Magnús út að sinna gegningum.
Rannveig segir að þegar jólin
eru hringd inn í útvarpinu,
finnst henni það vera eina
hefðin sem skiptir hana máli.
Þá einhvern veginn koma jólin.
„Svo er ósköp einfalt snið á
kvöldinu. Við borðum, opnum
pakka og eigum notalega
og gleðilega stund saman
hér heima í sveitinni,“ segir
Rannveig sem finnst notalegast
að vera heima á aðfangadag.
„Ég vil því frekar bjóða fólki
hingað en að fara annað, annars
erum við yfirleitt bara hér
fjölskyldan. En eftir aðfangadag
taka við heimsóknir og jólaboð
til vina og kunningja. Svo er stór
partur af jólunum að óska þess
að veðurguðirnir hleypi okkur á
Jólamót Molduxa á Sauðárkróki
en þar erum við Svæks-börnin
með lið ásamt mökum og
vinum. Það er gaman að hittast
og gera eitthvað öðruvísi og
skemmtilegt saman. Svo á Erla
systir mín afmæli annan í jólum
sem gerir þann dag að miklum
merkisdegi.“
Nytsamar jólagjafir
Rannveig segir að gjafirnar til
hvers annars þurfi ekki að vera
stórar eða miklar. „Ég hef til
dæmis ýjað að því við Magnús,
síðan ég flutti í sveitina, að mig
vanti góða ullarsokka. Þá hef ég
ekki eignast ennþá en ég fyllist
nýrri von í hvert sinn sem líða
fer að jólum,“ segir Rannveig og
blikkar glettnislega til Magnúsar.
„En fyrstu jólin okkar gaf hann
mér skrautmun. Þetta er loðinn
sauður sem stendur tignarlega
á stofuhillu hjá okkur og mér
þykir rosalega vænt um hann.
Annars gefum við hvort öðru
og börnunum aðallega eitthvað
sem okkur vantar, oft reiðtygi
og fatnað. Síðustu jól höfum
við verið dugleg að gefa okkur
fjölskyldunni upplifanir eins og
leikhúsferð eða miða á tónleika.“
Svo er tilvalið að fá eina uppá-
halds jólasmákökuuppskrift í
lokin. „Lakkrístoppar og Sörur
eru fljótar að hverfa á þessu
heimili en smákökurnar sem
er í mestu uppáhaldi að baka
með börnunum og borðast
jafn hratt og þær fyrrnefndu
eru súkkulaðibitakökur sem
krakkarnir elska,“ segir Rannveig.
Fallegt bæjarstæði í fallegri sveit. MYNDIR ÚR EINKASAFNI
Það er alltaf gaman þegar synir Grýlu mæta á svæðið.
Súkkulaðibitakökur
Einfaldar og fljótlegar
súkkulaðibitakökur
125 g sykur
2 bananar
250 g smjör
150 g malaðar möndlur
375 g hveiti (má vera
heilhveiti)
1 egg
20 vanilludropar
1 tsk kanill
Öllu hrært saman og
sett á plötu með skeið.
Bakað við 180°C í
u.þ.b. 10 mínútur.
Uppskrift frá Stóru-Ásgeirsá