Gríma - 15.09.1931, Blaðsíða 31

SAGAN AF SVANLAUGU OG HALLÞÓRI
29
flytja fólk sitt á grasafjall. Verða þau systkin,
Grani og Svanlaug fyrir því, og svo Hallþór Þor-
valdsson. Flytur Hrólfur þau á grasafjallið, og
lengra en venja var til, því að þar þótti honum betra
grasalandið. Er nú tjald reist og vel um búið. Það
stóð í nánd við gil eitt lítið; rann lækur eftir gilinu.
Hrólfur bóndi fer síðan heim, en biður áður vel
fyrir grasafólkinu. Byrjar það þá þegar á grasa-
tekjunni. Veður voru hin beztu, og fönn að mestu
horfin af heiðinni. Líður svo fyrsta vikan, og ber
eliki til tíðinda. Þá kemur bóndi með hesta, til þess
að sækja grös, og færir þeim matvæli og ýmislegt
annað, er þau þurftu með, til lengri dvalar í grasa-
Jegunni. Hafði grasatekjan verið góð og var Hrólf-
ur hinn ánægðasti, því að honum þótti góður bú-
bætir að grösunum. — Þetta var á sunnudegi; og
er Hrólfur bóndi er íieim farinn, tekur grasafólkið
guðsorðabækur,, er það hafði haft með sér, og las og
söng sálma í tjaldi sínu, svo sem títt var í sveitum.
— Að því búnu fóru þau að búa sig undir að elda
matinn til vikunnar. Þeir félagar, Hallþór og Grani,
fóru þá fyrst að afla eldiviðar, en Svanlaug skyldi
búa í pottinn á meðan. Ætluðu þau að elda graut úr
grösum og sauðamjólk, sem þeim hafði verið send
að heiman. Þegar piltarnir eru farnir, gáir Svan-
laug að því, að hana vantar vatn til að þvo pottinn
og grösin og blanda mjólkina. Fer hún með skjólu
sína niður í gilið, og ætlar að sækja vatn í lækinn.
En þegar hún er að láta vatnið renna í skjóluna,
veit hún ekki fyrri til en maður á brúnum hesti
þeysir að henni. Hann hleypur þegar af baki tekur
hana í fang sér og segir: