Gríma - 15.09.1931, Blaðsíða 57

SIGRÍÐUR OG HULDUFÓLKIÐ
55
að biðja þig að annast fyrir mig og kenna sauma«,
mælti hann. Huldufríður lofaði því og tók við Sig-
ríði, en huldumaðurinn kvaddi þær og fór í burt.
Sigríður var nú þarna í steininum um sumarið,
og kenndi Huldufríður henni sauma og hannyrðir.
Aldrei kom nokkur maður til þeirra. Nú líður fram
á vetur. Eitt sinn um veturinn kemur til þeirra
grænklædd kona með grænan klæðisstranga undir
hendinni, fær Sigríði hann og segir: »Þú skalt vera
búin að sauma þér föt úr þessu fyrir jólin, því að ef
þú verður tengdadóttir min, þá kann eg betur við að
þú kunnir eitthvert verk; en ef þú, Huldufríður
dóttir, hjálpar henni nokkuð til, þá drep eg þig«; —
að svo mæltu gekk hún út. Tók nú Sigríður að sauma
fötin og hjálpaði Huldufríður henni til þess.
Á aðfangadag eru þær búnar með fötin. Græn-
klædda konan kemur þá inn og spyr Sigríði, hvort
hún sé búin með fötin. Hún kveður svo vera. Hin
kveðst vilja sjá þau, og fær Sigríður henni þau.
»Huldufríður dóttir mín hefur hjálpað þér til við
þau«, mælti grænklædda konan, »en lítinn mun get
eg gert á þínum sporum og hennar og ertu vel verki
farin«. Siðan gengur hún út.
Eftir jól um veturinn kom huldumaðurinn, bróð-
ir Huldufríðar, oft inn til þeirra. Hann sagði Sig-
ríði, að faðir sinn væri sýslumaður; sjálfur kvaðst
hann vera útlærður prestur. Þeim Sigríði leizt mjög
vel hvoru á annað og fór svo, að þau bundust heitum.
Eitt sinn um vorið kveðst unnusti Sigríðar ætla
að fara að kvænast henni, og segir henni, að nú skuli
hún fara að bjóða fósturforeldrum sínum og Helgu.
Sigríður býr sig og fer síðan ríðandi heim á bæinn,
þar sem hún hafði áður átt heima. Hún ber að dyr-