Gríma - 15.09.1931, Blaðsíða 71

SAGAN AF FOEVITNA JÓNI
69
hafa þar komið. Það sem eftir var jóla gerðist ekki
neitt markvert, er í frásögur sé færandi.
Að liðnum jólum kveður prestur álfana, en álf-
konan grænklædda fylgir honum út. »Hvenær ætl-
arðu að koma hingað alkominn?« spyr álfkonan
prest. »Fyrir næstu jól«, svarar prestur. »Það ætla
eg að biðja þig um, að hafa ekki hann Jón með þér«,
segir álfkonan. Prestur lofar því. Eftir það kveður
prestur álfkonuna mjög innilega. Stígur prestur síð-
an í bátinn og Jón með honum; þá segir prestur við
Jón: »Það sagði eg þér, Jón, að þú myndir illt af
því hljóta að fara með mér, sem nú er fram komið;
en þess bið eg þig að láta engan vita, hvar við höf-
um verið«. Jón lofar því. Eftir það halda þeir heim,
og var Jón jafnan eftir þetta sem utan við sig.
Nú líður fram á næsta vetur. Einn sunnudag,
nokkru fyrir jól, messar prestur og kveður söfnuð
sinn í síðasta sinni; en enginn vissi, hvert hann ætl-
aði. Síðan selur prestur eigur sínar og kemur þeim í
peninga. Skömmu seinna kveður prestur heimafólk
sitt og hverfur; vissi enginn, hvað um hann varð.
Það er að segja af Jóni, að það var eins og allt kven-
fólk hefði bölvun á honum, og allar þær stúlkur, sem
hann bað, veittu honum afsvar. Þunglyndur var
hann alla æfi síðan, en bezt kunni hann við sig, er
hann var að ganga við fé.