Gríma - 15.09.1931, Blaðsíða 53

GUÐRÚN PRESTSD. OG ÁLFABISKUPSSONURINN 51
tekin við bústýrustörfum. Þær stallsystur sváfu
saman í húsi fyrir framan herbergisdyr prests. Eitt
kvöld um vetur tók Sigríður eftir því, að maður kom
inn í baðstofuna og lét vel að Guðrúnu; gekk svo í
nokkrar nætur. Seint um veturinn hvarf Guðrún og
vissi enginn, hvað af henni varð. Sigríður þóttist
viss um, að hún væri numin burt af álfum. Hún tók
nú við bústýrustörfum, og þótti öllum mikið meira
koma til hennar en Guðrúnar.
Þrír steinar stóðu þar úti í túninu, mjög líkir í
laginu og hús. Eitt kvöld um vorið, þegar björt var
orðin nótt, gat Sigríður ekki sofnað og gekk út, því
að veður var fagurt, og fór að lesa í bók. Sér hún
þá, að frá yzta steininum kemur maður og hefur lík-
kistu meðferðis. Hann ber hana heim í kirkjugarð-
inn og fer að moka gröf. Sigríður hleypur þá að
kistunni og sér að maðurinn, sem er að taka gröf-
ina, er hinn sami, sem komið hafði til Guðrúnar um
veturinn. Hún sér, að hann er sorgbitinn og þykist
hún vita að það sé Guðrún, sem í kistunni liggi. Hún
kallar hranalega til mannsins og spyr, hvort hann
sé búinn að drepa hana Gunnu, og skipar honum að
ljúka upp kistunni. Hann gerði það og sér hún þá
að það var Guðrún, sem lá í kistunni, og var hún í
barnsnauð. Sigríður skipaði þá manninum að bera
Guðrúnu inn í rúm sitt og gerði hann það. Sigríður
sat nú yfir Guðrúnu og reyndi að lífga hana; tókst
henni það og fæddi Guðrún barnið að lítilli stundu
liðinni.
»Góða Sigga mín«, sagði Guðrún, »farðu nú til
hans föður míns og biddu hann að fyrirgefa piltin-
um mínum, því að hann er vænsti maður og hefur
verið mjög góður við mig, og þótt eg ætti gott hjá
4*