Gríma - 15.09.1931, Síða 45

SAGAN AF GLÚMI OG GEIRDÍSI
43
sér, þótt bróðir minn bæri hærri hlut í þessum leik.
Virtist mér hann tröll vera, fremur en maður, og
eigi hælist eg um þessi leikslok, því að af þessu mun
illt eitt hljótast«. Fer nú hver heim til sín og líður
af sumarið.
Næsta haust, þegar almennum fjárleitum er lokið,
er hundrað sauða vant hjá Gesti bónda. Var það eins
dæmi og þótti eigi einleikið. Gestur vill að synir sín-
ir leiti á fjöll eftir þeim, og er það þeirra beggja
vili; en Geirdís systir þeirra letur mjög fararinnar
og segir, að föður hennar sé betra að missa hundrað
fjár en tvo syni röskva. Bræður hennar hlógu að
henni og kváðu eigi mundu letja sig hindurvitni
hennar. Geirdís kallar þá Eyvind bróður sinn á ein-
mæli, er hún fékk eigi heft för þeirra. Hún minnir
hann þá á orð þess hins ókunna manns, er hann
felldi í glímunni um vorið og bað hann fara varlega;
gæti fundum þeirra borið saman þar er hann ætlaði
sízt. Að skilnaði fær hún honum gullmen, sem var
hin mesta gersemi og biður hann varðveita, og ef
hann komist í nokkra mannraun eða lífsháska af
manna völdum í för þessari, segir hún að hann skuli
fram bjóða menið með þeim ummælum frá sér, að
meira mundi fylgja.
Eyvindur tók við meninu, og þakkaði systur sinni,
og kvaðst skyldu fylgja ráðum hennar, þótt ólíklegt
væri, að til slíkra ráða þyrfti að taka í þeirri ferð,
er þá var fyrir höndum.
Búast þeir bræður nú af stað með nesti og nýja
skó, og halda síðan á afrétt og langt í óbyggðir.
Gefur þeim vel veður, en hvergi sjá þeir nokkra
skepnu hina fyrstu þrjá daga. Halda þeir enn lengra,
en eru þó komnir langt á öræfi. Þá skellur yfir þá