Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1990, Side 22

minn varð næsta „eðlilegur“ um stund.
Þótt verkefnið hefði ekki borið
annan árangur en þennan þá hefur það
farið fram úr björtustu vonum mínum.
Benedikt hefur eignast vini sem finnst
hann skemmtilegur. Hann hefurnotið
þess að vera í umhverfi þar sem önnur
börn hafa átt þess kost að kynnast
honum. Vönduð vinnubrögð,
kunnátta, skipulag og þrautseigja
kennaranna sem hlut eiga að máli er
veigamikill þáttur í þessum árangri
Sjálf hef ég átt því láni að fagna að
geta stutt við þetta ferli og hef
uppskorið ómælda ánægju og dýrmæta
reynslu sem foreldrar fá almennt ekki
í uppvexti fatlaðra bama.
Dóra S. Bjarnason.
E.s.
Sonur Dóru var á þriðja skólaári
sínu við Æfingaskóla K.H.I. sl vetur.
Þetta eru leifturmyndir úr langri
skýrslu móður og eru þær þakkaðar,
enda óvenju vel gerðar.
Við háborðið í Viðey. Arinbjörn og Arnþór með betri helmingunum.
Punktar frá síðasta sumri
Öryrki kom hér og benti okkur á
undarlega mismunun varðandi
skattlagningu barnalífeyris. Þannig
er að viðkomandi, sem er öryrki af
völdum slyss fær meirihluta barna-
lífeyris greiddanúrlífeyrissjóði sín-
um og þær greiðslur eru skattlagðar
að fullu. Hins vegar er barnalífeyrir
greiddur frá Tryggingastofnun
ríkisins án skatttöku, enda segjalög
svofyrir um.
Erindi þetta varðandi hefur verið
sent réttum aðilum, því eðli barna-
lífeyris sem tekna, hlýtur að vera
nákvæmlega það sama hvort sem
um er að ræða greiðslur frá Trygg-
ingastofnun ríkisins eða lífeyrissj óði
viðkomandi.
V onandi fæst í þetta fullt skatta-
legt samræmi.
*
Öryrkjar koma oft eða hringja
yfir hvimleiðri reynslu sinni og oft
óþolandi með öllu. Oft er um mis-
skilning að ræða, oft er því miður
um hreina og beina ókurteisi að ræða.
Skattstjóranum í Reykjavík hefur
t.d. verið skrifað vegna kvörtunar
ungrar konu, sem er öryrki, en er
eins og hún sjálf segir svo „óheppin'*
að bera það ekki utan á sér. Skatt-
stjórinn tók erindinu hið bezta og
brást í alla staði rétt við.
Hingað hringdi kona í Asgerði
Ingimarsdóttur framkvæmdastjóra
og sagði furðulega sögu. Hún kom
einkar illa við okkur hér, sem höfum
farið frarn á það við stjórnvöld að
öryrkjarfengju samaafsláttágjaldi
fyrir vegabréf og ellilífeyrisþegar.
Konan var að afla sér vegabréfs,
sáþá að ellilífeyrisþegi greiddi lægra
verð en hið venjulega og spurði því,
hvort hið sama gilti fyrir öryrkja.
Hún fékk þá þau undrasvör hjá
afgreiðslustúlkunni að víst gæti það
gengið, en hún yrði þá að láta stimpla
inn í vegabréfið að hún væri öryrki.
Þetta var svo að sjálfsögðu
leiðrétt m.a. af dómsmálaráðuneyt-
inu, sem var gert viðvart og í ljós
kom að hér var um hreint rugl að
ræða. En óneitanlega læðast að
manni ljótar hugleiðingar um
ákveðið, óþolandi hugarfar að baki
svona furðugerðum.
Hinu ber svo að fagna hversu
góð og jákvæð viðbrögð eru við því
í „kerfinu“ þegar kvartað er.
*
Nokkrir öryrkjar hafa komið hér
eða hringt og spurt um mögulegan
stuðning frá T ry ggingastofnun rík-
isins við kaup á farsímum, sem teljast
mega mjög brýn öryggistæki fyrir
öryrkja.
Þess ber að geta að Sjálfsbjörg
— landssamband fatlaðra óskaði
eftir því á liðnum vetri við trygg-
ingaráð að veitturyrði sambærilegur
stuðningur varðandi farsíma og nú
gildir um talstöðvar.
Tryggingaráð hefur látið fram-
kvæma könnun varðandi kostnað
allan og hugsanlegan fjölda þeirra,
sem mundu nýta sér þennan stuðn-
ing.
Enn sem komið er, hefur engin
ákvörðun verið tekin, enda augljós-
lega um að ræða talsverðan kostnað
fyrir tryggingarnar, ef mæta á
öryrkjum í einhverjum mæli. Einnig
þarf að hafa samráð um alla fram-
kvæmd og fyrirkomulag við ráðu-
neyti tryggingamála áður en
ákvörðun verður tekin.
Hins vegar er það von mín og trú
í raun, að undirtektir séu svo
jákvæðar að duga muni til einhverrar
umtalsverðrar úrlausnar alveg á
næstunni.
Gildi farsíma fyrir mjög marga
öryrkja er hafið yfir allan efa.
22