Dagblaðið Vísir - DV - 19.06.2020, Blaðsíða 15

DV 19. JÚNÍ 2020
Áslaug segir
lykilinn að
velgengni
sinni að hún
sé óhrædd.
MYND/VALLI
FRÉTTIR 15
á framtíðina á allt annan hátt
en í stjórnmálum,“ segir Ás-
laug, sem útilokar ekki kenn-
arastarfið í framtíðinni. „Ég
sé vel fyrir mér að gera svo
eitthvað allt annað þegar ég er
orðin stór.“
Enginn leyndarmálaskápur
Ráðherrar fá úthlutað bílstjóra
þegar þeir taka við embætti
sínu. Bróðir Áslaugar grínað-
ist með það þegar hún tók við
embættinu, að götur borgar-
innar væru strax öruggari ef
hún væri ekki á bíl. Sjálf kýs
Áslaug að ganga stundum til og
frá vinnu þegar kostur gefst,
en slíkt er ekki sjálfgefið.
Aðspurð hvort hún hafi
þurft að fá undanþágu frá ör-
yggisreglum til að ganga til
vinnu, svarar hún: „Kannski
ekki alveg undanþágu. Ég bý
mjög nálægt vinnunni og geng
stundum til eða frá vinnu. Bíl-
stjórinn er þó líka öryggis-
vörður ráðherra, svo það er
kannski frekar málið. Það eru
mjög frjálslegar öryggisreglur
hérlendis, miðað við annars
staðar.“
Þegar hún er spurð hvort
hún sé ekki með peningaskáp
fullan af leyndarmálum á
skrifstofunni kippast munn-
vikin upp. „Nei, ekki get ég
sagt það.“
Áttu ekki einu sinni stóran
„trúnaðarmál“-stimpil?
„Kannski ritari ráðuneytis-
ins.“
Misgóðir dagar
Aðspurð um sína stærstu
áskorun í starfi segir Áslaug
að þeir sem séu svo lánsamir
að fá að starfa í stjórnmálum,
gangi að því vísu að það verði
ýmsar erfiðar áskoranir, því
málefnin snerta líf fólks beint.
„Einhver sagði nú í gamni að
þetta væri ráðuneyti sem tæki
á málum frá vöggu til grafar,
af því undir dómsmálaráðu-
neytið falla barnamál ýmiss
konar, gjaldþrotaskipti, út-
lendingamál, dómstólar, þjóð-
kirkjan og kirkjugarðar. Og
lögreglan og sýslumaður og
allt þarna á milli. Það eru
mestu áskoranirnar að eiga
við viðkvæm mál. Þetta eru
mál sem tengjast oft stærstu
erfiðleikunum í lífi fólks. Ég er
í þessu verkefni til að auðvelda
líf fólks og gera það betra.“
Áslaug segir það lykil atriði í
sínu lífi að umkringja sig góðu
fólki þegar á reynir. „Það koma
upp viðkvæm mál og þau munu
alltaf vera hluti af verkefnum
stjórnmálamanna. Það helst í
hendur þegar þú tekur að þér
svona stórt verkefni að það er
ekki alltaf einfalt, en það er
partur af því sem ég sóttist
eftir. Ég bjóst alltaf við því að
þetta yrði líka erfitt.“
En þú hlýtur stundum að
bugast? Við gerum það flest.
„Við eigum öll misgóða daga,
það er hægt að segja um hvaða
starf sem er. Ég er samt alltaf
meðvituð um það að verkefnin
eru til þess að takast á við þau
og það er ekki hægt að færa
erfiðu verkefnin á milli daga.
En vissulega eru verkefni,
bæði í ráðuneytinu og í þing-
inu, sem ég tek inn á mig og
sum eru erfiðari en önnur. Rétt
eins og ég lýsti því hvernig
maður þarf að vera mannlegur
í lögreglunni, er maður líka
mannlegur í stjórnmálum.“
Hugrekki er leynivopnið
Það virðist fátt koma Áslaugu
úr jafnvægi, sem mætti lík-
lega flokkast sem leynivopnið
hennar. Aðspurð hvað hún
telji vera lykilinn á bak við
velgengni sína segir hún:
„Ég hef alltaf lagt mig fram
um að vera óhrædd. Sama
við hvað er að etja. Óhrædd
við að biðja um það sem mig
langar, að segja hvað mér
finnst, að tapa, að fá ekki
það sem ég vil, að tala um
tilfinningar mínar. Það er
held ég þetta viðhorf, að vera
óhrædd, sem hefur komið
mér hvað lengst, ekki bara í
stjórnmálum heldur almennt
í lífinu.“
Það er ekki hægt að kveðja
Áslaugu án þess að spyrja
hana út í COVID og hennar
tilfinningu fyrir framhald-
inu. „Vá, þetta er búinn að
vera ótrúlegur tími. Þessi
veira er búin að hafa áhrif
þvert á landamæri og ein-
staklinga. Það sem við stjórn-
málafólk getum tekið til
okkar og lært af þessu, er að
samvinna og upplýsingagjöf
til fólks er algjört lykilatriði.
Við erum góð í að taka slag,
sem þjóð, enda setjum við allt
í það.“
Hún segir að nú muni þó
reyna á þolrifin. „Takmark-
anir mega ekki fara að hafa
verri áhrif en árangurinn af
þeim. Það er hættulegt að
setja takmarkanir á frelsi
fólks. Nú þurfa stjórnmála-
menn að hjálpa fólki og fyrir-
tækjum að komast í gegnum
öldurótið. Það eru mörg fé-
lagsleg og heilsufarsleg
vandamál sem fylgja því að
búa við efnahagssamdrátt og
atvinnuleysi til lengri tíma,“
segir Áslaug, en það er ljóst
að hún efast ekki um getu
samlanda sinna til að skara
fram úr enn á ný, ef veiru-
djöfullinn lætur til sín taka. n