Íþróttablaðið - 01.02.1944, Blaðsíða 11

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
3
íslenzkir iþróttamenn:
Gnðmnndni' Ag:nsts§on
Guðmundar Ágústsson glímukonungur og glímusnillingur Islands,
skrifar að þessu sinni sjálfsfrásögn fyrir Iþróttablaðið. Guðmundur
er kornungur maður, fæddur 1. ágúst 1917 að Hróarsliolti í Flóa,
en þrátt fyrir æsku sína ar hann búinn að geta sér hinn ágætadta
orðstír, ekki aðeins sem glímumaður, heldur og sem frjáls-íþrótta-
maður. Vonandi á Guðmundur eftir að afreka miklu á sviði íþrótt-
anna og bera marga sigra úr býtum. Guðmundur er félagi í U.M.F.
„Vöku“, og hefur keppt fyrir það félag þar til í vetur á Skjaldar-
glímu Ármanns, að hann keppti fyrir Glímufélagið Ármann.
Frá því að sögur liófust iiér á
landi, er jafnan getið um það, er
menn komu saman til þinga og
annarra mannfunda, að íþróttir
voru iðkaðar, og þá einkum
glíma. Þótti það jafnan góð
skemmtun þeim, er á horfðu.
Vafalaust liefir glíman verið
nokkuð frábrugðin því, sem hún
er nú, bæði hvað glímutök og
byggingarinnar. En strax og um
liægist og færi gefst, verður bygg-
ingarframkvæmdum áfram hald-
ið, en hvenær það verður, fer
að sjálfsögðu eftir því, hve lengi
núverandi styrjöld stendur. En
það er von mín, að þess verði
ekki langt að bíða, að hér í höf-
uðstað landsins rísi nýtízku
skautahöll. Það er von mín að
væntanleg skautahöll með hinu
heilbrigða íþróttalífi, sem þar á
að þróast, megi draga hugi æsk-
unnar frá hverskyns óreglu og
óhollum stöðum, og vera þannig
hið sterkasta vígi gegn hverskon-
ar óreglu, en um leið vermireitur
heilbrigðs íþrótta- og skemmt-
analífs í landinu.
brögð snerti. Þá voru ekki notuð
belti þau, sem nú tíðkast, aðeins
buxnatök, og kom það sér þá vel
að gömlu íslenzku vaðmálsfötin
voru sterk, því að oft munu svift-
ingar hafa orðið allharðar. Brögð-
in munu hafa breyzt nokkuð frá
þvi sem áður var, ný brögð hafa
komið inn og sunnnn liinna
gömlu hefur verið beitt á annan
hátt eða þá verið feld niður með
öllu, en önnur vegna þess, að
þau voru talin hættuleg.
Það sýnir hezt hvað glíman
hefir verið vinsæl og rótgróin
meðal þjóðarinnar, að hún skuli
Iiafa lifað fram á þennan dag í
gegnum margra alda kúgun og
þrengingar og enn skipa sæti
meðal okkar glæsilegustu íþrótta.
Til samanburðar má geta þess,
að jafnvel sundið, sem í fornöld
var mjög útbreitt og mikið iðkað
hæði af frjálsum og ófrjálsum
mönnum, náði ekki að lifa óslit-
ið fram á þennan dag. Um all-
langt skeið voru ef til vill a.ðeins
örfáir menn á öllu landinu, er
voru syndir. Nú er þetta orðið
gjörbrevtt til liatnaðar og er ])að
vel.
Þegar ég var drengur heima í
Guðmimdur Ágústsson.
minni sveit, bar það eigi ósjald-
an við, er við hittumst nokkrir
jafnaldrar, að við tókum buxna-
tökum og glímdum eða iðkuðum
aðrar íþróttir okkur til gamans.
Sjálfsagt hefur glímunni hjá
okkur verið alhnjög ábótavant,
þvi að fá voru brögðin, sem við
kunniun og enginn sem gat leið-
beint okkur. Yið fórum eftir því,
sem við héldum réttast og bezt
og það sem við sáum i bókum
um þetta efni. En livað um það,
við höfðum gainan af þessu samt.