Íþróttablaðið - 01.02.1944, Blaðsíða 21

ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
13
Frá flomlnm tímiim
Matti Járvinen
- spjótkastarinn með nndna handlegglnn.
Arangurinn í köstununí á 01-
ympíuleikunum sumarið 1936 var
yfirleitt ekki eins góður og í
hlaupunum eða stökkunum, og
lieldur ekki eins góður og vænta
mátti. í þeim var ekkert heims-
inet sett, og það var þeim mun
einkennilegra, sem að í hverri
hinna þriggja algengustu kast-
greina: kúluvarpi, kringlukasti og
spjótkasti kepptu allir þrír heims-
methafarnir, menn er náð höfðu
heztum árangri í köstum frá því
byrjað var að keppa í þessum í-
þróttum.
Eitt af ótrúlegustu heimsmet-
uin, sem sett liafa verið í frjáls-
um íþróttum er heimsmetið í
kúluvarpi. Það er 17,40 stikur,
methafinn er Bandaríkjamaður,
Jack Torrance að nafni, og hefur
enginn íþróttamaður nálgast þetta
met hans svo vitað sé um.
Jack Torrance er kallaður „sá
hefðu ekki staðið óþarflega lengi á
pallinum við skiptinguna.
í boðsundsflokki Ægis voru Edward
Færseth, Ásgeir Magnússon, Guðjón
Ingimundarson, Hjörtur Sigurðsson,
Halldór 'Baldvinsson, Jónas Halldórs-
son, Logi Einarsson og Hörður Sigur-
jónsson.
Sundmót þetta var mjög vel sótt og
er það vonandi að áframhald verði á
því, að fólk horfi á keppni í sundi,
þó að oft áður liafi ailt of fáic komið
til þess að horfa á þessa göfugu íþrótt.
Tíinakynning var miklu betri nú,
heldur en áður liefir þekkzt í Sund-
höllinni.
digri“, enda ekki að ástæðulausu,
því maðurinn vóg á síðustu 01-
ympíuleikum, að eigin sögn, 143
kg. og uminál hans eða gildleiki
svarar fyllilega til þyngdarinnar.
Nú var þessi sami Jack Torrance
meðal keppenda i kúluvarpinu í
Berlín og hann var einn í hópi
þeirra sex, sem í úrslitin komust.
En heilladísirnar brugðust honum
mjög hraparlega, því að hann
Jack Torraiice.
Ólafiir Sveinsson vélsetjari túk þessa
mynd frú Olympiiileikunnm í Berlín
1936.
kastaði kúlunni aðeins rúmar 15
stikur, og í úrslitunum varð hann
5. í röðinni.
Heimsmetið i kringlukasti átti
þýzkur inaður, Schröder að nafni.
Hann er einn af mistækustu kast-
mönnum, sem getið hafa sér orð-
stír hin síðustu árin. Það fór líka
svo, að Schröder náði eklvi einu
sinni verðlaunum á Olympíuleikj-
unum, heldur hlaut liann sama
sessinn og „sá digri“, að verða
fimmti maður í keppninni.
En svo skeður undarlegt —
næstum örlagakennt atvik, sem
var í þvi fólgið, að Matti Járvinen,
hinn ósigrandi heimsmeistari í
spjótkasti, sem frá því 1930 hafði
livarvetna farið sigurför um
heiminn, nær lieldur ekki verð-
launum, en lilýtur fimmta sessinn
— þann sama sess, sem stallbræður
hans, heimsmetahafarnir í kringlu-
og kúluvarpinu. Það virtist henda
á næstum yfirnáttúrlegan örlaga-
mátt, að þrír Iieimsmetliafar —
allir í köstum, allir keppendur á
sömu Olympíuleikjum — skyldu
ldjóta nákvæmlega sama sætið —
5. sætið. Þetta var ótrúlegt, en það
var staðreynd.
Hvað ósigur Járvinen’s snerti,
kom liann ekki mjög á óvart. Blöð-
in skýrðu frá því dagana áður en
keppnin hófst, að Járvinen væri
særður í kastliendinhi, og að hon-
um yrði ekki unnt að kasta spjót-
inu 70 stikur, hvað þá lengra.
Þetta kom lika á daginn, er í
keppnina var komið. Þar náði
Járvinen engu kasti lengra en 70
stikur, en það er annars lágmark
þess, er hann kastar í keppni,
sama hvað illa hann er fyrirkall-
aður.
En enda þótt það væri annar