Íþróttablaðið - 01.12.1992, Síða 6

Texti: Lúövík Örn Steinarsson og
Haraldur Ingólfsson
Peningar í íþróttum er umræðu-
efni sem mörgum hefur hitnað í
hamsi yfir og flestir hafa skoðanir á.
Benda margir á þá staðreynd að það
sé úr samhengi við allan raunveru-
leika að menn fái háar upphæðir
fyrir að taka þátt í tómstundagamni
— jafnvel mun hærri upphæðir en
strangheiðarlegt fólk vinnur sér inn
með fullri vinnu. Umræður af þess-
um toga hafa átt mikið upp á pall-
borðið hér á landi á síðustu misser-
um. Hafa menn verið að velta fyrir
sér háum upphæðum á íslenskan
mælikvarða sem menn fá fyrir að
leika í 1. deild í knattspyrnu og hand-
bolta. Ennfremur hefur verið bent á
þá staðreynd að engar af þessum
greiðslum séu gefnar upp til skatts.
Má því með réttu margfalda upp-
hæðirnar með tiitölulega háum við-
miðunarstuðli til að fá raunvirði þess
sem menn fá í sinn vasa fyrir þátt-
töku í íþróttum hér á landi.
GERIR
ATVINNUMENNSKA
MENN RÍKA?
Vissulega má fallast á að launa-
greiðslur til leikmanna hafi t'arið úr
böndunum; þetta sé jú einu sinni
áhugamál sem menn eigi að sinna sér
til ánægju og yndisauka en ekki gera
það í auðgunarskyni fyrir sjálfa sig.
Það er þó óumdeilt að gríðarlegur
tími fer í íþróttaiðkanir þeirra, sem
fremstir standa, og ætli menn sér að
ná langtferfull vinna og íþróttaiðkun
ekki fyllilega saman. Geta verður þó
hér sérstaklega þess hluta sem snýr
að þjálfurum liðanna; upphæðir sem
þar eru í boði verða að teljast hafa
farið all hressilega úr böndunum.
Yfirleitt sinna menn fullri vinnu
ásamt því að þjálfa og hafa jafnvel
hærri tekjur af þjálfuninni (sem er
skattfrjáls) en þeir hafa af reglulegri
vinnu. Gera má þó ráð fyrir að aftur-
Italski knattspyrnumarkvörðurinn Tacconi hefur örugglega efnast vel í at-
vinnumennskunni.
6