Íþróttablaðið - 01.12.1992, Page 37

ÍPOKAHORNINU
HUGMYNDAFLUG
Árni Þór
Hallgrímsson
badmintonmaður
Hvað dettur Árna fyrst í hug
þegar hann heyrir eftirfar-
andi orð?
Heppni: Frábært útsýni úr íbúðinni minni upp á Skaga.
Fegurð: Konan mín.
Bill Clinton: McDonald's hamborgarar.
Uppvask: Ég er farinn að búa.
Sykurmolar: Betri en Canderel.
Hátíð: Opnunar- og lokahátíð Ólympíuleikanna í sumar.
Hlátur: Lengir lífið.
Hrakföll: Öll meiðslin mín.
Langloka: Oj, bara.
Hamingja: Lífið.
Neftóbak: Atsjú. Mamma að skamma pabba.
Mistök: Hraðakstur.
Hrafn: Ingvi Hrafn, hann spilar badminton tvisvar í viku.
VIÐ HVERN HEFUR
ÞÉR VERIÐ LÍKT?
Erlingur Kristjánsson,
KA:
„Mér hefur veriö líktvið Ben john-
son, kanadíska spretthlauparann.
Það gerði snerpan hjá mér sem þótti
svipuð og hjá Johnson þegar hann
var á sterunum!!!"
Guðný Gunnsteinsdóttir.
EFTIRMINNILEGASTA
AUGNABLIKIÐ
Hver kannast ekki við þá tilfinn-
ingu sem grípur mann þegar sætur
sigur er í höfn, hvort sem maður
upplifir það sem keppandi eða
áhorfandi? Hárin rísa, gleðitárin
brjótast fram og það er eins og allur
heimurinn brosi til manns. Hver og
einn á sér sitt augnablik úr íþróttun-
um sem aldrei gleymist. Guðný
Gunnsteinsdóttir, fyrirliði Stjörn-
unnar í handbolta, lýsir hér eftir-
minnilegasta augnablikinu:
„Eftirminnilegasta augnablikið er
tvímælalaust þegar Stjarnan varð
bikarmeistari í handbolta, bæði í
kvenna- og karlaflokki 1989. Við
Skúli vorum bæði fyrirliðar og þetta
var allt saman mjög skemmtileg upp-
lifun. Þetta var stór stund í fjölskyld-
unni og nánast allt lagt í rúst.
Það, sem ég man helst eftir sem
áhorfandi, er bikarúrslitaleikur Vík-
ings og ÍBV í handbolta 1990 sem
Eyjamenn sigruðu og urðu bikar-
meistarar. Þar var mikil stemmning
og leikurinn var skemmtilegur, það
var svo mikil leikgleði og barátta. Úr-
slitin sýndu líka að það er allt hægt í
íþróttum."
37