Íþróttablaðið - 01.12.1992, Síða 55

Lovísa Einarsdóttir íþróttakennari var í framboði til varaforseta ÍSÍ en náði
ekki kjöri.
vegna í ósköpunum þingið hefði átt
að kjósa konu frekar en karl í þetta
virðulega embætti? Svarið við því er
að kona í varaforsetastóli, við hlið
karls í forsetastóli, hefði verið mjög
jákvætt fyrir ímynd ÍSÍ sem nú er til
skoðunar. Halda menn virkilega að
konur hafi blásið í lúðra sl. sumar að
ástæðulausu og vakið athygli á þvíað
þótt konur eigi tiltölulega auðvelt
með að ná nokkuð langt innan sam-
takanna þá hafi þær hingað til ekki
komist lengra en í stóla meðstjórn-
enda í framkvæmdastjórninni? Auð-
vitað á aldrei að kjósa karl eða konu
vegna kyns heldur ber að líta á getu
þeirraogreynslu, íþessu tilíelli innan
samtakanna, hvernig viðkomandi
myndi þjóna samtökunum í sæti
varaforseta og síðan hvernig kosn-
ingin geti haft jákvæð áhrif á ímynd
heildarinnar. Nauðsynlegt er að end-
urtaka að Magnús Oddsson er hínn
mætasti maður en hann hefur hins
vegar ekki átt sæti í framkvæmdast-
jórn ÍSÍ en það hafa Katrín og Lovísa
báðar gert um nokkurra ára skeið.
Hefði ekki verið heppilegra nú að
veita mönnum með beina reynslu af
starfinu brautargengi og slá einnig
tvær flugur í einu höggi með því að
sýna í verki að ÍSÍ styður jafnrétti í
orði sem á borði?
Áþað varminnstfyrr ígreininni að
landsbyggðarmenn væru óánægðir
með sinn hlut íframkvæmdastjórn ÍSÍ
og er það að mati „Glaðvakanda"
mjög skiljanlegt því hann er innan
við fjórðungur af hlut suðvestur-
hornsmanna. Að vísu jókst hlutur
héraðssambandanna í varastjórn en
þegar tekið er tillit til þess að vara-
menn eru sjaldan kallaðirtil funda er
erfitt fyrir þá að setja sig inn í mál og
tjá sig um þau með afgerandi hætti á
fundum. En hverju er um að kenna?
Hvers vegna stoppa konur á leiðinni
„upp" og hvers vegna eru svo fáir
íþróttaforkóflar landsbyggðarinnar í
fremstu stjórnunarröð hjá ÍSÍ?
Ef við lítum aðeins á konurnar þá
fer ekki á milli mála að til skamms
tíma voru þær tregar til að gefa kost á
sér í stjórnunarstörf. Sem betur fer
hefur þetta breyst og fjöldi kvenna í
áhrifastöðum innan sér- og héraðs-
sambandanna hefur aukist mikið hin
síðari ár. Konur hafa sýnt það og
sannað að þær eru ekki síður til for-
ystu fallnar en karlar en stundum fær
maður það á tilfinninguna, svo vægt
sé til orða tekið, að karlmenn eigi
erfitt með að styðja konu til áhrifa á
toppstiginu. Hvers vegna?
Þegar velt er fyrir sér af hverju svo
fáir íþróttaforkófIar utan af landi, sér-
staklega frá Vestfjörðum og Aust-
fjörðum, sitji í framkvæmdastjórn
koma upp ýmsir fletir. Oft hefurverið
sagt að þeir, sem eiga um langa leið
að fara, geti ekki sóttfundi reglulega í
Reykjavík. Hæpið verður að teljast
að það sé rétt þegar haft er í huga að
framkvæmdastjórnarfundir ÍSÍ eru
haldnir einu sinni í mánuði og sam-
göngur yfirleitt greiðar. Ferðakostn-
aður er að vísu hár hér á landi en hins
vegar er hægt að tá fargjöld sem varla
riðu íþróttahreyfingunn! að fullu.
Einnig hefur verið nefnt að lands-
byggðarmenn hafi ekki gertgangskör
að því að komast í framkvæmda-
stjórnina og þess vegna sé þeim sum-
part sjálfum um að kenna. Hið síðar-
nefnda eru rök sem konur hafa oft
fengið að heyra og til skamms tíma
voru þau sönn. Eftil vill ættu lands-
byggðarmenn að hefjast handa núna
við að sameina krafta sína og undir-
búa framboð fyrir næsta þing. Ekki er
ráð nema í tíma sé tekið.
Það hefur lengi verið skoðun höf-
undar „Glaðvakanda" að þessu sinni
að valddreifing sé af hinu góða og að
stuðla beri að henni innan íþrótta-
hreyfingarinnar Samvinna suðvest-
urhorns- og landsbyggðarmanna er
nauðsynleg og þess vegna væri kjör-
ið að fulltrúar fjórðunganna sætu í
framkvæmdastjórninni. Ekki er hér
verið að stinga upp á kvótakerfi en
hins vegar mætti uppstillingarnefnd
hvers þings íhuga einhverja jöfnun
þegar saman er komið til kosninga.
Konur hafa þeytt lúðrana og reynt að
komast inn fyrir innstu dyrforystuvíg-
isins. Því miður tókst það ekki að
þessu sinni og því miður fjölgaði
landsbyggðarmönnum ekki í fram-
kvæmdastjórninni. Dagur kemureft-
ir þennan dag og við vitum að ein-
hvern tímann, vonandi fyrr en síðar,
mun hreyfingin sameinast um að
veita konum brautargengi „upp á
við" og dreifi jafnframt ábyrgðinni í
framkvæmdastjórninni á hinar
breiðu herðar landsbyggðarinnar í
sama mæli og suðvesturhorns-
manna.
ÞÆR HAFA DREGIÐ Á EFTIR SÉR
LAPPIRNAR MEÐ ÞEIM
AFLEIÐINGUM AÐ KARLAR HAFA
NÁÐ ÁHRIFASTÖÐUNUM
55