Morgunblaðið - 28.01.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. JANÚAR 2020
✝ Jón ÓskarÁlfsson fædd-
ist í Reykjavík 8.
júní árið 1929.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 13. janúar
2020.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
rún Magnúsdóttir
og Álfur Arason.
Jón Óskar ólst upp
í Reykjavík, lengst af á Berg-
þórugötu, og var áttundi í röð
11 systkina, af þeim komust níu
á legg og eru tvö þeirra á lífi.
Þann 5. desember árið 1953
kvæntist Jón Óskar eftirlifandi
eiginkonu sinni, Ingu Jóhönnu
Jónsdóttur, f. 26.5. 1934, frá
Sæbóli í Aðalvík. Bjuggu þau
nær öll sín búskaparár í Kópa-
vogi, lengst af á Lyngheiði 20.
Börn þeirra eru fjögur: 1) Jó-
hanna Ingunn, f. 1953. Synir
hennar eru Davíð, Markús og
Halldór Hrafn. 2)
Axel Þórir, f. 1955,
kvæntur Minnu
Hrönn Péturs-
dóttur. Börn þeirra
eru Óskar Örn,
Kristófer Atli og
Fríða Jóhanna. 3)
Guðrún Lóa, f.
1959. Börn hennar
eru Elfa Dröfn, Jón
Ingi, Stefán Ari og
Margrét Lóa. 4)
Ólafur Ari, f. 1965 kvæntur
Svanhildi Kristjónsdóttur. Synir
þeirra eru Páll Kristinn og Jón
Óskar. Barnabarnabörn eru
orðin sjö talsins.
Jón Óskar starfaði við versl-
unarstörf hjá Fálkanum, þar
sem hann starfaði í 39 ár, lengst
af sem verslunarstjóri
Véladeildar.
Jón Óskar verður jarðsung-
inn frá kirkju Óháða safnaðar-
ins í dag, 28. janúar 2020,
klukkan 15.
Elsku pabbi minn, þá er kom-
ið að kveðjustund. Á þessum
tímamótum er mér þakklæti efst
í huga. Þakklæti fyrir það að
hafa orðið þeirrar gæfu aðnjót-
andi að eiga þig sem pabba og
að fá að hafa þig svona lengi hjá
okkur.
Þú varst svo ljúfur og ynd-
islegur, fallegur bæði að innan
og utan. Þú varst mín stoð og
stytta. Ef eitthvað bjátaði á hjá
mér hringdir þú og bauðst fram
aðstoð og styrk. Þú sagðir ekki
mikið en nóg til þess að ég vissi
að þú varst til staðar fyrir mig
og strákana mína. Ég veit að þú
munt áfram vaka yfir okkur.
Þú varst góð fyrirmynd, á
þinn hægláta hátt kenndir þú
okkur svo margt.
Þú varst svo klár! Þú varst
listamaður af Guðs náð, þú mál-
aðir myndir, lékst á hljóðfæri
(sérstaklega munnhörpu) varst
flinkur á tölvu og spilaðir golf,
varst þúsund þjala smiður, lag-
aðir allt og límdir saman ef
brotnaði.
Þið mamma voruð svo sam-
hent og dugleg. Þið byrjuðuð
búskap ykkar tómhent en með
elju og dugnaði tókst ykkur að
skapa okkur systkinunum fal-
legt og gott líf. Þið byggðuð fal-
legt einbýlishús fyrir okkur í
Kópavoginum, þar sem við
bjuggum alltaf við öryggi og ást.
Þegar þið vilduð minnka við
ykkur og fluttuð í íbúð, keyptuð
þið sumarbústað sem hefur ver-
ið griðastaður okkar allra.
Þið eruð einstakir foreldrar
og afi og amma og hafa barna-
börnin ykkar aldeilis notið góðs
af því. Þið hafið alltaf verið til
taks fyrir þau og passað upp á
þau.
Fjölskyldan og samvera
hennar hefur alltaf haft forgang
í ykkar lífi. Síðasti jóladagur var
sérstaklega verðmætur og þú,
pabbi minn, varst svo glaður að
fá að njóta hans með okkur.
Elsku pabbi, ég gæti sagt svo
margt um þig, en ég vil bara
þakka þér fyrir mína hönd og
strákanna minna, sérstaklega
Davíðs hann saknar þín óskap-
lega og Elena Rós langafastelp-
an þín heldur að hún fái ekki
snúninga (kleinuhringi) aftur,
því þú keyptir þá alltaf handa
henni! En hún trúir því núna að
þar sem þú ert orðinn engill og
englar geta gert allt þá munir
þú koma með snúninga til
ömmu.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn.
Við sjáumst síðar. Ég elska
þig.
Þín
Jóhanna.
Mig langaði að minnast elsku
pabba míns í nokkrum orðum.
Betri pabba var varla hægt að
hugsa sér. Hann var ótrúlega
hlýr, hugmyndaríkur og útsjón-
arsamur og féll aldrei verk úr
hendi. Alltaf var hægt að leita til
hans, hvort sem það var að gera
við heimilistæki, laga bíla, mála,
eða smíða eitthvað. Hann kynnti
mér alls konar tónlist og þá að-
allega djass- og blústónlist, ann-
ars hafði hann yndi af allri tón-
list og spilaði á munnhörpu
þegar vel lá á honum.
Þegar ég hugsa um pabba sé
ég hann fyrir mér að dytta að
hinu og þessu heima við eða í
Lyngbóli, eða að fylgjast með
fótbolta, sem var helsta áhuga-
mál hans fyrir utan golfið. Hann
stundaði golf af miklum krafti,
helst á hverjum degi ef veður
var til friðs. Verst þótti honum
að hafa ekki getað spilað nógu
mikið golf í sumar, en hann fór
alltaf þegar hann treysti sér.
Hann var börnunum mínum
góður afi og studdi þau og
styrkti á sinn ljúfa máta.
Enn syngur vornóttin vögguljóð sín.
Veröldin ilmar, glitrar og skín.
Kvöldsett er löngum í kyrrum skóg.
Öldurnar sungu sig sjálfar í dá.
Síðustu ómarnir ströndinni frá
hverfa í rökkurró.
(Tómas Guðmundsson)
Far þú í friði, elsku hjartans
pabbi minn, og takk fyrir allt,
þín dóttir
Lóa.
Nú sit ég hér og hlusta á
Night Train með Oscar Peter-
son Trio, en það var fyrsta plat-
an úr plötusafninu þínu sem ég
hlustaði á. Þá var ég að herma
eftir þér og reyna að skilja
þessa tónlist sem þér fannst svo
flott. Það tókst nú ekki alveg
strax, það var meira pönk í mér.
En alltaf öðru hvoru heyrði ég
þig spila þessa plötu og ég náði
fljótlega þessari snilld. Minn
tónlistaráhugi er frá þér og
mömmu, það var aldrei þögn
heima. Alltaf tónlist í gangi ein-
hvers staðar í húsinu, eins er
það hjá mér, aldrei þögn. Við
fórum að sjá Tony Bennett þeg-
ar hann kom til Íslands fyrir
nokkrum árum. Ógleymanleg
stund þar sem við fengum báðir
kökk í hálsinn og tár í augun.
Svo fórum við niður og fengum
okkur bjór og nutum samver-
unnar.
Pabbi kenndi mér að sparka
bolta og hann kenndi mér líka
að horfa á fótbolta, og að halda
með KR sem hann spilaði með
sem ungur maður, þó að við ætt-
um heima í Kópavogi. Oft horfð-
um við á enska boltann á laug-
ardögum þegar leikirnir voru
viku gamlir og þá höfðum við
reynt að vita ekki úrslitin. Ég
þoldi vanalega ekki nema 15 til
20 mínútur, þá var ég kominn út
í garð í fótbolta, en alla vikuna
hlakkaði ég til að horfa á leikinn
með pabba. Ég fór á minn fyrsta
landsleik í fótbolta að sjá Ísland
spila við Austur-Þýskaland á
Laugardalsvelli, 2-1 fyrir Ísland.
Síðan fórum við á alla landsleiki
og þegar pabbi var orðin fótafú-
inn horfðum við saman á alla
landsleiki í fótbolta í sjónvarp-
inu. Held að við höfum séð alla
landsleiki Íslands saman nema
þrjá síðan 1974. Það verður
skrítið að geta ekki setið við hlið
pabba og horft á landsleiki og
kvartað undan dómaranum.
Ég er afskaplega stoltur af
pabba mínum, í mínum huga
gast þú allt. Ef eitthvað bilaði
lagaðir þú það. Ef eitthvað
brotnaði límdir þú það saman.
Þú taldir í mig kjark þegar hann
vantaði og studdir allar ákvarð-
anir sem ég tók. Dæmdir mig
aldrei en sagði mér skoðun þína
á sanngjarnan hátt. Kenndir
mér að vera karlmaður og
kenndir mér réttsýni og um-
burðarlyndi. Heimurinn er tóm-
legri án þín.
Þú varðst aldrei gamall, bara
eldri. Svoleiðis ætla ég að vera.
Elsku pabbi minn, ég sakna
þín stanslaust, þú gafst mér svo
margt.
Þinn sonur,
Ari.
Afi minn Jón Óskar Álfsson
er mér mjög mikilvægur og
hans verður sárt saknað.
Afi mun alltaf vera mjög ná-
lægt hjartanu mínu þar sem að
hann kenndi mér að hugsa ab-
strakt og skapa út frá sjálfum
mér.
þeir eru svo fallegir fuglarnir
þegar þeir blaka sínum
leifturléttu vængjum og svífa saman
til hlýrra landa og betri staða
þeir eru svo fallegir fuglarnir
þegar þeir kvaka og syngja
saman í kór
um hetjudáðir og lofsöngva
þeir eru svo fallegir fuglarnir
þeir eru svo fallegir
þeir eru svo fallegir fuglarnir.
Takk fyrir allt nafni, sjáumst
seinna.
Jón Óskar Arason.
„Góða ferð.“
Þetta var það síðasta sem þú
sagðir við mig þegar við kvödd-
umst á spítalanum áður en ég
fór aftur vestur. Elsku afi, ég
mun sakna þín svo mikið. Ég
mun sakna þess að heyra þig
spila á munnhörpuna. Ég mun
sakna þess að fylgjast með þér
fikta í öllum græjum sem þú
kemst í. Ég mun sakna þess að
koma í heimsókn, jafnvel bara
til þess að sofna yfir sjónvarpinu
með þér. Við eigum endalaust af
góðum minningum sem munu
lifa áfram. Takk fyrir allt og
góða ferð, elsku afi minn.
Þín „beppa“
Margrét Lóa.
Blístur, söngur og munn-
hörpuleikur, heimsókn í Fálk-
ann á laugardegi, sunnudags-
bíltúrar þar sem alltaf var ekið
um Bergþórugötuna góðu og
niður á höfn, frumlegar ístil-
raunir, lykt af píputóbaki og pí-
anóleikur þar sem frumsamda
lagið þitt, sem mér þykir svo
vænt um, hljómaði oftar en ekki.
Það eru svo margar hlýjar og
góðar minningar um afa sem
vakna þegar ég hugsa til barn-
æskunnar og alls þess tíma sem
ég eyddi á heimili ömmu og afa
á Lyngheiði. Afi minn var snið-
ugur og uppfinningasamur, hlýr
og músíkalskur og alltaf studdi
hann okkur barnabörnin í því
sem við tókum okkur fyrir hend-
ur, mætti á alla tónleika og sýn-
ingar og stoltið leyndi sér ekki í
augunum.
Elsku afi minn. Takk fyrir
allt og allt.
Elfa Dröfn Stefánsdóttir.
Jón Óskar Álfsson
✝ Jón Geir-mundur fædd-
ist í Húsanesi í
Breiðuvík á Snæ-
fellsnesi 17. des-
ember 1923. Hann
lést 20. janúar
2020 á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Foreldrar hans
voru Guðjón Krist-
inn Guðjónsson, f.
1898, d. 1954, og
Geirþrúður Geirmundsdóttir, f.
1898, d. 1981. Jón átti sjö systk-
ini. Þau voru: Kristín, f. 1921, d.
1955, Guðjón, f. 1925, d. 2006,
Kristgeir, f. 1926, d. 2013, Hulda,
f. 1927, d. 2002, Fjóla, f. 1930, Elí-
veig, f. 1932, og Bjarni, f. 1938.
Eiginkona Jóns er Una Anna
Guðlaugsdóttir, f. 24. febrúar
1939 í Veiðileysu á Ströndum.
Foreldrar hennar voru Guðbjörg
Kristín Guðbrandsdóttir, f. 1902,
syni. 5) Guðmunda Snædís, f.
1964, gift Ágústi Þór Péturssyni,
f. 1964. Þau eiga tvö börn. 6) Elfa
Björk, f. 1967. Hún á þrjá syni. 7)
Kristinn Sigurður, f. 1971, í sam-
búð með Sæmundi Bjarna El-
íssyni, f. 1963, sem á einn son.
Langafabörn og langa-
langafabörn eru 31 talsins.
Jón varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að finna draumastarfið
snemma á ævinni en hann starf-
aði sem leigubílstjóri hjá Bif-
reiðastöð Hafnarfjarðar. Því
starfi sinnti hann í um 50 ár eða
þar til hann fór á eftirlaun 75 ára
að aldri. Jón hafði mikið dálæti á
bílum og voru þeir hans helsta
áhugamál. Einnig þótti honum af-
ar gaman að fylgjast með enska
fótboltanum og grípa í spil.
Útför Jóns verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 28.
janúar 2020, og hefst athöfnin kl.
13.
d. 1986, og Sveinn
Guðlaugur Annasson,
f. 1902, d. 1953.
Jón og Anna gengu
í hjónaband 30. des-
ember 1962. Þau hófu
búskap á Norð-
urbraut 29 í Hafnar-
firði árið 1956. Síðar
byggðu þau sér hús á
Smyrlahrauni 50 og
hafa búið þar alla tíð
síðan.
Jón átti sjö börn: 1) Laufey
Dagmar, f. 1949, gift Kristni Arn-
berg, f. 1946. Þau eiga fimm börn.
Móðir Laufeyjar og barnsmóðir
Jóns er Erla Marínó Olsen, f. 1932.
Jón og Anna eignuðust sex
börn: 2) Kristín Helga, f. 1956, gift
Hans Ólafssyni, f. 1954. Þau eiga
þrjú börn. 3) Sveinn Guðlaugur, f.
1959, giftur Katsiaryna Jarad, f.
1966. Hann á tvo syni. 4) Geir-
þrúður Ásta, f. 1961. Hún á fjóra
Elsku pabbi, þær eru ófáar
minningarnar sem streyma fram,
þar sem ég sit hér og minnist þín.
Taka í spil á Smyrlahrauninu og
nú síðast í nóvember á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Öll ferðalögin með
ykkur mömmu, Ásbyrgi, Hall-
ormsstaðarskógur, verslunar-
mannahelgarnar, ættarmótin og
allar ferðirnar til ömmu í Ytri-
Knarrartungu þar sem hjartað
þitt sló, skutlið hingað og þangað
enda auðsótt mál ef þú varst laus á
stöðinni.
Elsku pabbi, með söknuði og
þakklæti í hjarta sit ég hér á sjálf-
an bóndadaginn sem var einn af
þínum uppáhaldsdögum með sín-
um góða þorramat og minnist lið-
inna ára. Eins og barnabarnið þitt
hann Arnar Már sagði: hann afi
var ekki margmáll en hann kenndi
manni margt og það fylgdi honum
innri ró. Elsku pabbi, það eru orð
að sönnu og síðustu dagarnir stað-
festu það svo fallega.
Í nafni Guðs föður, sonar og
heilags anda. Amen
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Þín dóttir,
Guðmunda.
Elskulegur tengdafaðir minn er
í dag kvaddur hinstu kveðju.
Margs er að minnast en kynni okk-
ar Jóns hófust fyrir um 39 árum
þegar ég hóf að venja komur mín-
ar á Smyrlahraunið. Jón reyndist
fjölskyldu minni vel, var bóngóður
þegar til hans var leitað og gerði
sitt til að fjölskyldan gæti dafnað.
Á Smyrlahrauninu fengum við að
búa þegar þörf var á, t.d. þegar við
eignuðumst okkar fyrsta barn og
þegar við reistum okkar fyrsta
hús.
Jón var fæddur undir jökli á
Snæfellsnesi og þar voru hans
æskuslóðir. Síðar flutti hann til
Hafnarfjarðar og hóf akstur leigu-
bifreiða sem varð hans starfsvett-
vangur í 50 ár. Ekki veit ég til þess
að nokkur annar hafi ekið leigubíl
jafnlengi. Bifreiðar hans báru
ávallt skráningarnúmerið G-1480
og við númerið var hann kenndur,
Jón á 1480. Jón stundaði akstur
sinn af gætni, bæði með tilliti til
ökutækis og farþega. Ekki er mér
kunnugt um, eftir að ég kynntist
honum, að hann hafi nokkurn tíma
lent í umferðaróhappi þótt vinnu-
dagarnir hafi verið langir. Byrjað-
ur að keyra upp úr kl. 7 á morgn-
ana og keyrði langt fram á kvöld
alla daga. Helgarfrí voru fátíð og
sumarfrí sjaldan löng en þau voru
nýtt til ferðalaga, oft út á Snæ-
fellsnes. Einstaka sinnum var þó
gert betur við sig og haldið út á
sólarströnd. Milli þess sem ekið
var með farþega var verið að dytta
að bílunum úti í skúr eða sinna við-
haldi hússins sem þau hjón reistu
sér á Smyrlahrauninu. Aldrei féll
Jóni verk úr hendi, ósérhlífinn og
heiðarlegur. Jón var mér fyrir-
mynd í mörgu enda var ég ungur
að árum þegar kynni okkar hófust
og þó ég hafi valið allt annan starf-
vettvang þá tel ég að ég hafi lært
það af Jóni að bera virðingu fyrir
starfinu.
Í gegnum aksturinn kynnist
Jón Önnu, en hún starfaði við
símavörslu á stöðinni þegar sam-
band þeirra hófst. Þó að Jón hafi
ekki verið margmáll eða borið til-
finningar sínar mikið á borð þá fór
ekki milli mála ást hans til Önnu
sinnar alla tíð. Þrátt fyrir aldurs-
muninn voru þau afar samrýnd og
ávallt fór vel á með þeim. Þess var
gætt að Önnu skorti aldrei neitt og
ást hans og umhyggja fyrir henni
var takmarkalaus. Að því urðum
við vitni alveg fram á þann síðasta
dag sem Jón hafði meðvitund en
síðustu krafta sína nýtti hann til
að faðma Önnu sína, gefa koss og
tjá henni ást sína. Tærari og fal-
legri ást hef ég ekki orðið vitni að
og ég felldi tár. Ekki eingöngu yfir
því að þar var verið að tjá ást sína í
hinsta sinn heldur grét ég yfir
hversu lífið getur verið fallegt þó
svo að dauðinn sæki að. Sannari
ást er ekki til og ég er ríkari af til-
finningum eftir að hafa fengið að
upplifa þessa fallegu stund.
Nú svífur andi Jóns á grænum
grundum yfir æskustöðvunum.
Búðir, Ytri-Knarratungu í Breiðu-
vík, Arnarstapa og upp hlíðar
Snæfellsjökuls, þar sem hann
starfaði eitt sinn við vikurnám, og
jafnvel um allt nesið þar sem hann
áður lagði vegi. Þess á milli er
skotist yfir Faxaflóann til að huga
að Önnu sinni og fólkinu sínu öllu.
Já, Jón minn, minningarnar eru
margar og fallegar. Þeir sem er
minnst deyja aldrei.
Ágúst Þór Pétursson.
Jón Geirmundur Kristinsson
Elsku hjartans
Haukur frændi,
söknuðurinn er mik-
ill, þú ert farinn og
eftir sitja ótal margar minningar
sem við getum þó huggað okkur
við.
Tenging okkar var sterk strax
frá fyrstu kynnum, við vorum lík
að mörgu leyti, lítið fyrir orða-
flaum og læti þótt stutt væri alltaf
í húmorinn, glens og grín.
Þess vegna ætla ég að hafa
þetta stutt og rifja aðeins upp síð-
asta minningarbrotið sem við átt-
um saman þegar þú komst norður
síðastliðið sumar í júní í síðustu
ferð þína í Skagafjörðinn.
Ég man hvað það var óvænt
ánægja þegar þú renndir í hlað á
Cruisernum og ég heyrði kallað
innan úr herbergi, mamma, Nabbi
er kominn!
Það var alltaf gleði þegar þú
Haukur Hlíðar Þorgilsson
✝ Haukur HlíðarÞorgilsson
fæddist 27. desem-
ber 1942. Hann lést
15. janúar 2020.
Útför Hauks fór
fram 22. janúar
2020.
mættir, brosandi út
að eyrum með der-
húfuna á höfðinu og
glettnin skein úr aug-
unum.
Það var einstak-
lega fallegur dagur,
glampandi sól og logn.
Þegar krakkarnir
voru búnir að knúsa
þig og við búin að fá
okkur kaffi ákváðum
við, ég og þú, að fara í
göngutúr upp á nafir fyrir ofan
Sauðárkrók þar sem ég bý.
Við löbbuðum allar nafirnar
með stoppi á miðri leið þar sem við
settumst niður, nutum veðurblíð-
unnar og útsýnisins yfir fjörðinn
okkar fagra.
Þetta var einstök stund.
Við ræddum um heima og
geima eins og svo oft og meðal
annars nefndir þú að þú værir bú-
inn að vera slappur upp á síðkast-
ið, þá varstu farinn að finna fyrir
þessum ömurlega sjúkdómi sem
þú barðist svo hetjulega við.
Aldrei hefði mig grunað að þú
yrðir farinn svo fljótt.
Ég er þakklát fyrir að hafa get-
að verið hjá þér á spítalanum í
haust ásamt öðru góðu fólki, lang-
ar að þakka Sissu sérstaklega fyr-
ir að hafa komið með mér að norð-
an og verið með okkur og auðvitað
Guðrúnu, Geir, Önnu Siggu og
Kiddu.
Eftir sitja óteljandi minningar
sem við fjölskyldan áttum með
þér,
hafðu þökk fyrir allt, öll símtöl-
in, heimsóknirnar, ferðalögin og
fríin okkar saman.
Elsku Haukur okkar, hvíl í
friði.
Þótt sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý.
Því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og
góða,
svo gestrisin, einlæg og hlý.
En örlög þín ráðin - mig setur hljóða,
við hittumst ei framar á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp sár.
Þó komin sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Sigríður Sunneva Pálsdóttir
og fjölskylda.