Morgunblaðið - 14.02.2020, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2020
✝ Hanna BjörgSveinbjörns-
dóttir fæddist á
Hauganesi á Ár-
skógsströnd í
Eyjafirði 24.
ágúst 1940. Hún
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 5. febrúar
2020. Foreldrar
hennar voru
Kristín Sigurbjörg
Jóhannsdóttir, f. 14. maí 1916,
d. 21. mars 1999, og Svein-
björn Jóhannsson, f. 12. apríl
1914, d. 23. júní 2002. Systk-
ini hennar eru Þorgerður Jó-
hanna Sveinbjarnardóttir, f.
20. júlí 1937, Birgir
Sveinbjörnsson, f. 6. apríl
1945, Gunnþór Eyfjörð Svein-
björnsson, f. 8. febrúar 1948,
og Jónína Sveinbjörnsdóttir, f.
4. júlí 1959. Hinn 15. maí 1966
giftist Hanna Halldóri Þórð-
arsyni, f. í Hvammi, Arn-
arneshreppi í Eyjafirði hinn
19. mars 1935, d. 21. desem-
ber 2013. Þau hófu búskap í
Björg, f. 22. ágúst 1975, gift
Bjarna Helgasyni, þeirra syn-
ir eru Helgi og Brynjar Logi.
Hanna gekk í húsmæðra-
skólann á Laugalandi 1958-
1959. Eftir skólagönguna
flutti hún fljótlega suður með
sjó, fyrst til Reykjavíkur og
þaðan fljótlega til Keflavíkur
þar sem hún bjó alla sína tíð.
Hún vann við ýmis störf, var
ung að árum ráðskona í Hrað-
frystihúsinu Jökli þar sem
hún eldaði mat ofan í tugi
vinnandi manna. Hún saltaði
síld, vann afgreiðslustörf á
bensínstöð og í matvörubúð
en lengst af vann hún við
ræstingu hjá Hilmari R.
Sölvasyni, fyrst hjá hernum á
Keflavíkurflugvelli og svo
vann hún lengst af við að
ræsta hjá Sýslumanninum á
Keflavíkurflugvelli.
Hanna var mikill dýravinur
og fannst gaman að spila á
spil og þegar hún hætti að
vinna hóf hún að stunda fé-
lagsvist. Hún sá um að lesa
bingó fyrir eldri borgara í
mörg ár og var virkur með-
limur í Kvenfélaginu í Kefla-
vík.
Útför Hönnu fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 14.
febrúar 2020, og hefst athöfn-
in kl. 13.
Keflavík og
bjuggu þar alla
tíð. Börn þeirra
hjóna eru 1) Þórð-
ur Eyfjörð f. 1.
mars 1966, d. 9.
september 2017.
Eftirlifandi eig-
inkona hans er
Sólveig Stef-
ánsdóttir, sonur
þeirra er Jökull
Halldór. 2) Svein-
björn f. 18. júlí 1969, kvæntur
Ásdísi Ingadóttir, dóttir
þeirra er Hanna Björg, sam-
býlismaður hennar er Krist-
offer Vold Kvia. Fyrir átti Ás-
dís börnin Margréti Birnu
Valdimarsdóttur,
sambýlismaður hennar er Páll
Axel Vilbergsson, börn þeirra
eru Gísli Matthías, Ásdís Vala
og Páll Valdimar, Hjálmtý
Rúnar Birgisson, eiginkona
hans er Lilia Albarracin Rojas
og Jónu Kristínu Birgisdóttur,
sambýlismaður hennar er Jó-
hannes Stefánsson, þau eiga
nýfædda dóttur. 3) Kristín
Elsku mamma. Eins erfitt og
það er að kveðja þá veit ég að
þú ert komin á betri stað með
pabba og Dadda bróður mínum,
laus undan veikindunum sem
drógu úr þér allan mátt. Vildi
bara þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig og mína, alltaf
settir þú aðra í forgang.
Ó elsku mamma höndin þín
hve hlý hún var og góð.
Þá hélstu litla lófa í
og laukst upp hjartans sjóð.
Glæddir okkar gleði leik
gældir lokka við.
Við áttum marga yndis stund
svo oft við þína hlið.
Nú hefur kristur kallað á þig
að koma heim til sín
hans ljúfa náð og líknar mund
læknar meinin þín.
Á kveðju stund við krjúpum hljóð
við krossinn helga hans
og biðjum hann að bera þig
til hins bjarta vonar lands..
(Sigurunn Konráðsdóttir)
Þinn sonur,
Sveinbjörn Halldórsson.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafnan
vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu
friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum)
Nú er elsku mamma farin,
búin að fá friðinn. Hún var orðin
lúin, búin að vera mikið veik síð-
asta hálfa árið og að lokum sagði
kroppurinn að nú væri nóg kom-
ið. Einnig komst hún aldrei yfir
það áfall að missa son sinn,
bróður minn, fyrir næstum
tveimur og hálfu ári, þegar
krabbameinið tók hann hratt og
skyndilega. En mamma gafst
ekki auðveldlega upp og barðist
áfram og tók þátt í öllu því sem
hún hafði gaman af til að reyna
að dreifa huganum, til dæmis
spilaði hún félagsvist og fór í
sund. Hún var alveg einstök
manneskja eins og ég fékk oft
að heyra, hjálpsöm og fórnfús og
fólk sem varla þekkti hana fékk
strax þessa tilfinningu fyrir
henni.
Dugnaðarforkur er orð sem
lýsir mömmu vel. Hún keyrði
eins og herforingi um í Reykja-
vík, keyrði alein norður á
Hauganes komin á áttræðisald-
ur og ferðaðist oft alla leið til
okkar í Sandnes í Noregi þar
sem hún dvaldist þá nokkrar
vikur í senn og dekraði við okk-
ur fjölskylduna ásamt því að
sóla sig og kaupa fín föt í norsku
búðunum sem hún var mjög
hrifin af. Mömmu þótti einnig
afar vænt um dýr, meiri dýra-
vini hef ég ekki kynnst og það
voru þá helst hundar, kettir og
fuglar sem áttu hug hennar all-
an. Hún ólst upp á sjávarbakk-
anum í Steinnesi á Hauganesi og
bar sterkar taugar til sjávarins
og þegar á brattann var að
sækja og hana vantaði styrk
sótti hún í að keyra niður að sjó
og sækja hugarró þar.
Mamma var yndisleg kona
sem ég sakna sárt en sem betur
fer á ég hafsjó af minningum um
hana sem ég get yljað mér við.
Hvíl í friði, mamma mín
Kristín Björg Halldórsdóttir.
Þá er elsku amma og alnafna
mín fallin frá. Ótal ljúfar minn-
ingar streyma fram og hjartað
fyllist þakklæti.
Amma Hanna var gull af
manneskju sem vildi alltaf gera
allt fyrir alla, bæði dýr og fólk.
Hún var fyrirmynd mín og
margra annarra. Hún elskaði að
spila, njóta sólarinnar og fara í
sund, eigum við það allt sameig-
inlegt. Hún var alltaf svo fín og
sæt.
Amma var alltaf tilbúin með
mat eða bakkelsi þótt aldrei hafi
neitt verið nógu gott að hennar
mati, þá fannst öllum alltaf mat-
urinn hennar ömmu bestur.
Amma bjó til langbestu kjötsúp-
una og grjónagrautinn.
Amma lét ekkert stoppa sig,
sama hvað. Hún dröslaðist norð-
ur og til Noregs ótal mörgum
sinnum þrátt fyrir slæma heilsu.
Það má segja að amma hafi ver-
ið algjör jaxl.
Ég er stolt af því að hafa
hlotnast sá heiður að fá að bera
nafnið þitt.
Elsku amma mín, takk fyrir
samfylgdina. Þín verður sárt
saknað.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Hanna Björg
Sveinbjörnsdóttir.
Enn gjálfrar alda við stein í
Steinnesfjörunni og rauðmaginn
gengur á miðin við Byttivík og
Stekkjarsker í febrúar en samt
finnst okkur öðruvísi að koma
við í Steinnesi, æskuheimili okk-
ar núna, því Hanna systir er far-
in. Hún leið á braut inn í vax-
andi birtu sem gefur vonir um
að vorið nálgist og bálviðri vetr-
ar gefi eftir.
Á Hauganesi þar sem við ól-
umst upp í litlu samfélagi var
gott að vera. Þar þekktust allir
og þar var mikið frelsi fyrir
börn; fjaran, bryggjan, klöppin
og túnin. Fermingargjafirnar
voru oft hjól eða úr. Hanna fékk
Möve-hjól í fermingargjöf og
hélt því alltaf fram að það væri
gott hjól þótt Möve væri út-
hrópað með lélegri hjólum!
Þannig stóð hún fast á sínu í
þessu eins og mörgu öðru. At-
vinnumöguleikar á Hauganesi
voru ekki miklir fyrir konur.
Þær voru tilneyddar að leita sér
atvinnu annars staðar og þannig
var því varið með Hönnu. Hún
var dugleg að sækja sér vinnu
og fór fyrst í vist til Akureyrar.
Síðan tók við vertíðarvinna, síld-
arsöltun á Raufarhöfn og frysti-
húsvinna á Suðurnesjum. Í milli-
tíðinni fór hún á
húsmæðraskóla. Það sem er
okkur eftirminnilegast þaðan er
að hún lærði að elda kjúklinga.
Mamma hafði hænur og han-
arnir sem komu úr eggjunum
voru stálpaðir settir á haugana.
Eftir skólavist Hönnu breyttist
það.
Húsmæðraskólagengin fékk
hún vinnu sem matráður, fyrst á
Raufarhöfn og síðan í frystihús-
inu Jökli. Árið 1964 kynntist hún
Dóra sem einnig hafði farið suð-
ur í atvinnuleit. Þau settust að í
Keflavík þar sem þau eyddu
starfsævinni. Auk húsmóður-
starfsins vann Hanna utan heim-
ilisins, fjölmörg ár á Aðalstöð-
inni og við ýmislegt annað því
aldrei skorti hana vinnu. Meðan
við yngri systkinin vorum í námi
í Reykjavík var oft komið við hjá
þeim Dóra og Hönnu og þegin
hressing. Alltaf var vel tekið á
móti okkur og höfðinglegar veit-
ingar bornar á borð. Hún var
mikil matmóðir og notaleg heim
að sækja. Hanna var mikill
dýravinur og hafði hund í mörg
ár og kettir hændust mjög að
húsum hennar.
Á efri árum var Hanna mjög
virk í kvenfélagi í Keflavík og
stjórnaði bingói í fjölmörg ár
auk annarra starfa við fjáröflun
félagsins. Hún hafði yndi af að
spila og tók þátt í félagsvist eins
oft og hún gat. Þegar við heim-
sóttum Gunna bróður og Ásu
mágkonu í Namibíu og ferðuð-
umst um voru spilin aldrei langt
undan.
Fjölskyldan var henni mjög
mikils virði og andlát eigin-
manns 2014 og eldri sonarins
2017 voru henni erfið. Skömmu
eftir andlát Dóra fór Hanna í
krabbameinsaðgerð og barðist
hetjulega við að ná heilsu eftir
hana. Hún átti síðan nokkuð
góðan tíma og naut lífsins, fylgd-
ist vel með börnum og barna-
börnum og ferðaðist til útlanda.
Hún var líka dugleg að rækta
sambandið við ættingjana og
heimsækja æskuslóðirnar sem
alltaf áttu sess í hjarta hennar.
Þá vildi hún koma sjálf akandi á
sínum bíl og var ekki lengi á
leiðinni. Allt til síðasta dags
hafði hún það hlutverk í systk-
inahópnum að vera fréttaritar-
inn á Suðurnesjum. Við hringd-
um gjarnan í Hönnu sem oft var
fyrst með fréttir sem vörðuðu
okkur hin fyrir norðan.
Að leiðarlokum þökkum við
hjartkærri systur margar gleði-
legar samverustundir. Við eigum
minningar sem ylja og vitum að
hún fær góðar móttökur í
blómabrekkunni þar sem eigin-
maður og sonur taka vel á móti
henni.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar.
Fyrir hönd Steinnessystkin-
ina og maka,
Birgir og Jónína.
Elskuleg móðursystir mín
hún Hanna frænka í Keflavík er
látin. Mér er bæði ljúft og skylt
að minnast hennar með nokkr-
um minningabrotum, hún hefur
alltaf verið partur af lífi mínu.
Frænkan, sem fór í húsmæðra-
skólann saumaði skírnarkjól og
færði svo stóru systur sinni,
mömmu minni, annan alveg eins.
Frænkan sem var í síldinni á
Raufarhöfn.
Frænkan sem vann á spítal-
anum á Akureyri, frænkan sem
bjó hjá okkur á Dalvík, vann hjá
Jóa bók í bókabúðinni. Frænkan
sem hélt svo suður til Reykja-
víkur, aðstoðaði fjölskyldu þar
við heimilishaldið. Frænkan sem
flutti síðan til Keflavíkur, gerð-
ist þar ráðskona í Hraðfrysti-
húsinu Jökli og þar kynntist hún
Dóra eiginmanni sínum og þau
komu sér upp heimili í Keflavík.
Hanna og Dóri komu norður
nánast á hverju sumri. Minn-
ingin um karton af amerísku
tyggigúmmí bankar á, Dóri var
leigubílstjóri og bíllinn sem þau
voru á var mjög flottur og gjarn-
an eitthvert góðgæti af vellinum
meðferðis sem okkur krökkun-
um líkaði ekki illa. Frænkan
sem ég fékk að fara með til
Keflavíkur í fyrsta skipti sem ég
fór suður. Ég var hjá þeim part
úr sumri að passa Þórð, frum-
burðinn þeirra, sem fæddur var
1966. Frænka mín kenndi mér
ýmislegt gagnlegt þennan tíma.
Árið 1969 fæddist þeim annar
sonur, Sveinbjörn. Alltaf komu
þau norður sumrin og alltaf til-
hlökkun að hitta þau. Þegar ég
þurfti að vera fyrir sunnan
vegna veikinda dóttur minnar
kom sér vel að eiga Hönnu
frænku að. Ég fékk að búa hjá
þeim á Sunnubrautinni í 2 mán-
uði. Við kynntumst þá betur og
urðum góðar vinkonur. Kristín
Björg bættist í barnahópinn árið
1975. Ég flutti svo alfarið til
borgarinnar 1976 ásamt dóttur
minni. Alla tíð áttum við athvarf
hjá Hönnu og Dóra í Keflavík.
Þegar við fórum að umgangast
meira og kynnast betur komst
ég að því hversu mikill dugnað-
arforkur hún frænka mín var.
Hún prjónaði, saumaði, ataðist í
garðinum, henni féll sjaldnast
verk úr hendi. Hún hugsaði líka
vel um heimilið og var oftar en
ekki líka í vinnu utan heimilis-
ins. Alltaf var hugað að því hvað
ætti að vera í matinn og oftast
til heimabakað með kaffinu.
Einu sinni ráðskona alltaf ráðs-
kona, passað vel upp á að nóg
væri til og allir fengju nóg að
borða. Frænka mín var dýravin-
ur og mátti ekkert aumt sjá, tók
að sér flækingsketti og gaf þeim
að éta, vorkenndi hestunum ef
kalt var úti og færði þeim gjarn-
an brauð. Frænka mín hafði
mjög gaman af að ferðast, hún
átti þess kost að ferðast talsvert
með Dóra og eftir að Kristín
dóttir þeirra flutti til Noregs
fóru þau þangað og eftir lát
Dóra fór hún að jafnaði tvisvar á
ári til þeirra. Hanna mín greind-
ist með krabbamein 2013. Við
héldum að tekist hefði að koma í
veg fyrir þann vágest og það
varð hlé, en síðan tók meinið sig
upp af fullum krafti sl. sumar og
því fór sem fór. Það er höggvið
skarð í systkinahópinn frá Stein-
nesi á Hauganesi. Ég votta
Sveinbirni, Kristínu, Sólveigu og
fjölskyldum mína dýpstu samúð.
Hvíl í friði, kæra ofurfrænka,
það verður seint fullþakkað að
hafa átt slíkan bakhjarl.
Helga Hjörleifsdóttir.
Hanna Björg
Sveinbjörnsdóttir
Þegar endar æviskeið
er sem vinir finni,
það gerðist margt á
lífsins leið,
sem lifir í minningunni.
(Stefán Ragnar Björnsson)
Fallinn er frá góður vinur og
einstakt ljúfmenni, Kristjón
Guðmannsson frá Lundi í Garði.
Góður vinskapur var á milli
fjölskyldu okkar og hans.
Við systur skiptumst á jóla-
pökkum við þá bræður Þórð og
Kristjón. Ég hlakkaði mjög mik-
ið til að fá pakkann frá Kristjóni,
Kristjón
Guðmannsson
✝ Kristjón Guð-mannsson
fæddist 26. mars
1953. Hann lést 17.
janúar 2020.
Útför Kristjóns
fór fram 29. janúar
2020.
sem oftast var bók,
burstasett eða
stytta.
Þóra systir sá um
að klippa Kristjón,
svo vinskapur
þeirra var mikill í
gegnum tíðina.
Kristjón hafði
mjög góða nærveru
og fannst mér gott
að fá einn koss á
kinn frá honum.
Blessuð sé minning Kristjóns
og þökkum við honum góða sam-
veru og einstaka nærveru.
Systurnar frá Brautarholti,
Þóra og Guðveig
Sigurðardætur.
Okkur langar með örfáum
orðum að minnast hans Krist-
jóns eða Stjána í Lundi eins og
hann var ávallt kallaður. Hann
og öll hans yndislega fjölskylda
voru nágrannar og okkur afar
kær. Við systkinin frá Heiði vor-
um daglega í Lundi og þangað
var alltaf gott að koma, þar var
stjanað við okkur. Okkur eru
minnisstæð öll spilakvöldin, tafl-
kennslan og spjallið við eldhús-
borðið svo við tölum nú ekki um
alla góðlátlegu stríðnina í þeim
bræðrum í okkar garð. Ávallt
var komið með nammi og góð-
gæti á borðið svo við dekurróf-
urnar fengjum nú nóg að borða.
Við höfum alltaf verið hálf-
smeykar við dýr og áttu þau kött
sem var lokaður inni í herbergi
þegar okkur bar að garði og síð-
an páfagauk sem fékk oft að vera
frjáls og fljúga um íbúðina. Þeg-
ar við systur komum rákum við
inn nefið og kölluðum: er fuglinn
laus? Þá var farið með hann í
búrið sitt og gerðu þeir bræður
Þórður og Kristjón mikið grín að
okkur. Við vorum hins vegar svo
heppnar að eiga Imbu og Stínu
okkar að sem stóðu alltaf með
okkur og fóru að okkar ráðum.
Það er sárt að hugsa til þess,
elsku Stjáni, að þú þurftir að
kveðja okkur svona fljótt eftir að
hafa fengið góða skoðun eftir
veikindi þín. Þú varst góðhjart-
aður skemmtilegur stríðnispúki
sem þótti vænt um systkinin í
Heiði og vildir allt fyrir okkur
gera, t.d. fylgdir þú okkur systr-
um alltaf alla leið heim á hlað ef
myrkur var skollið á eftir heim-
sókn í Lundinn. Elsku Þórður,
missir þinn er mikill, en eftir lifir
minning um yndislegan bróður
og góðan vin. Þið voruð okkar
fjölskylda sem við enn þann dag
í dag hugsum til með þakklæti
og yljum okkur við allar góðu
stundirnar sem við áttum sam-
an.
Hver minning dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki
var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum
er fengu að kynnast þér
(Ingibjörg Sig.)
Hvíl í friði, elsku Stjáni okkar.
Systurnar
Unnur, Bryndís,
Vilborg og Jenný
frá Heiði.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
stjúpmóðir, amma og langamma,
ÓLAFÍA KATRÍN HANSDÓTTIR,
síðast til heimilis á hjúkrunarheimilinu
Grund, Reykjavík,
lést sunnudaginn 9. febrúar.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Ingiríður Hanna Þorkelsdóttir
Elsa Sigurveig Þorkelsdóttir Már Guðmundsson
Indriði Þorkelsson Anna María Soffíudóttir
Valdís Brynja Þorkelsdóttir
barnabörn og langömmubörn