Morgunblaðið - 14.02.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2020
✝ Benedikt Ólafs-son, fyrrverandi
forstjóri Glófaxa,
fæddist í Reykjavík
10. janúar 1925. Hann
lést 28. janúar 2020 á
LSH. Fossvogi.
Foreldrar hans
voru Kristín Bene-
diktsdóttir húsmóðir,
f. 22. apríl 1901, d. 12.
apríl 1985, og Ólafur
Ágúst Hjartarson
verksmiðjustjóri hjá O. Johnson &
Kaaber, f. 10. ágúst 1898, d. 4.
febrúar 1989. Benedikt var næst-
elstur fjögurra systkina, Hjördís,
f. 7. nóvember 1922, d. 27. júní
2006, Ólafur Magnús, f. 30. maí
1926, d. 22. nóvember 1927, Ólaf-
ur Haukur, f. 27.apríl 1928, d. 18.
febrúar 2001.
Hinn 11. nóvember 1951 kvænt-
ist Benedikt Björgu Ólöfu Bernd-
sen, f. 25. apríl 1928, d. 8. febrúar
2019. Foreldrar Bjargar voru El-
ísabet K. Berndsen og Fritz Hend-
rik Berndsen blómakaupmaður.
Börn Benedikts og Bjargar eru:
1) Ólafur, f. 3. ágúst 1952, hans
arensen. Barnabörn þeirra eru 8.
Benedikt lauk gagnfræðiprófi
frá Ingimarsskóla. Í framhaldinu
hóf hann störf í Nýju blikksmiðj-
unni þar sem honum bauðst að
fara á samning og samhliða vinnu
lauk hann prófi í blikksmíði,
iðnskólanámi og fékk meist-
araréttindi í blikksmíði. Árið 1948
var hann ráðinn til Olíufélagsins
þar sem honum bauðst að fara í
læri til Bandríkjanna til að læra
tankasmíði. Fljótlega eftir heim-
komu frá Bandaríkjunum í árs-
byrjun 1950 stofnaði Benedikt
blikksmiðjuna Glófaxa og bauð fé-
laga sínum Björgvini Ingibergs-
syni með sér til samstarfs. Fyrstu
sex árin var Glófaxi til húsa á
Hraunteigi 14 í bílskúr hjá for-
eldrum Benedikts, síðan fluttu
þeir fyrirtækið í eigið húsnæði
sem þeir byggðu í Ármúla 42. Í
lok árs 1996 seldi Benedikt hlut
sinn í Glófaxa og hætti störfum.
Um árabil var Benedikt í stjórn
og ritari Félagi blikksmiðju-
eigenda. Áhugamál Benedikts
voru skógrækt, golf, veiði og sum-
arbústaður fjölskyldunnar á Þing-
völlum.
Útförin fer fram frá Krists-
kirkju, Landakoti, í dag, 14. febr-
úar 2020, klukkan 13.
börn eru Hulda
Erla, hennar maki
Víðir Stefánsson,
Benedikt, hans maki
Fanney Frímanns-
dóttir, Sigríður Rak-
el, hennar maki er
Jónas B. Haf-
steinsson, og stjúp-
sonur Oddgeir,
maki hans er Marin
B. Guðjónsdóttir.
Ólafur á 10 barna-
börn.
2) Kristín, f. 2. júní 1954, maður
hennar var Sigurður J. Stefánsson,
f. 4. september 1952, d. 14. júlí
2018. Börn Kristínar eru Hendrík
Björn, Þráinn Arnar, maki hans er
Margrét K. Júlíusdóttir, Björg Ólöf
og stjúpdóttir Kristjan Lind. Krist-
ín á 4 barnabörn.
3) Birna Elísabet, f. 6. október
1957, hennar maður er Hilmar
Þórarinsson, f. 19. apríl 1960. Börn
Birnu eru Benedikt Kjartan, hans
maki er Petrea I. Guðmundsdóttir,
Karitas María, hennar maki er
Gylfi Einarsson og stjúpsonur Þór-
arinn maki hans er Ásta R. Thor-
Minn kæri afi Benni, það er
komið að kveðjustund.
Við upplifum mikla sorg á þess-
ari kveðjustund en umfram allt
óendanlegt þakklæti fyrir allt sem
þú gafst og gerðir fyrir okkur. Það
er ljúfsárt að hugsa til baka og rifja
upp minningar af samverustund-
um okkar nú þegar þú ert ekki
lengur hér. Það var svo falleg og
innileg stund að geta fagnað 95 ár
afmæli þínu í janúar þar sem þú
varst umvafinn börnum og barna-
börnum sem og stórfjölskyldunni
sem hafði svo miklar mætur á þér.
Við munum halda minningu
þinni á lífi með sögum af afa
Benna, sem var með svo breiðan
faðm, örlátur gleðigjafi, útsjónar-
samur, fylginn sér og harðdugleg-
ur athafnamaður sem leysti allar
áskoranir og verkefni með bros á
vör. Upp í hugann leita yndislegar
minningar af kvöldstundum í sveit-
inni þar sem við frændsystkinin
nutum að þess að hlusta á þig segja
sögur af æskuárum, ferðalögum til
Bandaríkjanna þar sem þú eltir
m.a. draumadísina þína til Boston,
verkefnin sem þú tókst að þér á
stríðsárunum, uppbyggingu á
blikksmiðjunni Glófaxa, fjölskyldu-
heimilinu Langagerði og sumarbú-
staðnum í Hestvík svo eitthvað sé
nefnt.
Sagan af því þegar þú eltir
ömmu til Boston er svo falleg og
lýsir þér svo vel. Þolinmæðin og
þrautseigjan voru launaðar með 70
ára ástríku hjónabandi. Það voru
svo ófáir aðilar sem þar nutu gest-
risni ykkar ömmu í Langagerði,
sem verður líklega best lýst sem
félagsheimili, mötuneyti, umferð-
armiðstöð og griðastað.
Amma var alltaf prinsessan þín
og þú upplifðir óbærilega sorg þeg-
ar hún kvaddi okkur fyrir ári. Það
eru því gleðitár sem falla á þessari
kveðjustund vitandi af ykkur sam-
einuðum á ný.
Elsku afi minn, þú varst okkur
öllum ómetanlegur, þú varst klett-
urinn í fjölskyldunni. Ríkuleg arf-
leifð þín lifir og ég vona að ég geta
horft jafn stoltur um öxl í mínu
lokauppgjöri.
Hvíl í friði.
Þinn
Benedikt Kjartan.
Elsku afi.
Mikið sem ég sakna þín.
Þú varst einstakur maður með
hjarta úr gulli, dugnaðarforkur
sem lifðir fyrir fjölskylduna. Iðu-
lega svo glaður, einlægur og frá-
bær og alltaf til staðar eins og
klettur í hafinu.
Okkar samband var einstakt en
þú tókst mér alltaf eins og ég væri
þinn eigin sonur. Dreifst þig heim
úr vinnunni til að hitta mig og tókst
mig með þér út um allar trissur; við
vorum reglulegir gestir á kaffihús-
um bæjarins, ég þá smá peð og
fékk heitt súkkulaði með rjóma og
þú að funda með gott svart kaffi.
Alltaf gastu gefið þér tíma til að
vera með mér og hjálpa mér í einu
og öllu. Þú varst alltaf til taks.
Margar eru minningarnar um
þig, elsku afi, öll þau yndislegu ár
sem ég átti með þér og gleymi aldr-
ei.
Í Glófaxa þar sem þú stjórnaðir
af áræðni, vináttu og heiðarleika. Í
Langagerðinu þar sem þið amma
bjugguð okkur öllum einstakt
heimili þar sem ást, gleði, hlátur og
væntumþykja réðu ríkjum. Eða
uppi í sumarbústað á Þingvöllum,
paradís sem þið amma skópuð
handa okkur öllum. Þar leið þér
best, innan um gróðurinn að smíða
eða á bát úti á vatninu að veiða.
Þú varst höfðingi í alla staði;
frábær sögumaður, söngvari góð-
ur, húmoristi, gleðigjafi, þúsund-
þjalasmiður og matmaður mikill –
en þoldir þó ekki sprungnar pyls-
ur.
Þú gast gert allt og ekkert var
þér um megn. Að horfa á allt sem
þú bjóst til, frá tindátum til glæsi-
legra mannvirkja er aðdáunarvert
og mun lifa um ókomna tíð.
Elsku afi minn, þú ert fyrir-
mynd mín sem gerðir lífið svo fal-
legt og ég vil þakka þér af öllu
hjarta fyrir þann dásamlega tíma
sem við áttum saman. Minningin
um þig lifir í hjarta mér að eilífu.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Hendrik Björn Hermannsson.
Það er erfitt að kveðja en á
sama tíma þá er ég svo þakklátur
fyrir þann tíma sem við áttum
saman. Ég elskaði að sitja með afa
og hlusta á sögurnar hans. Þær
fengu mig til að skyggnast aftur í
tímann og setja mig inn í það ótrú-
lega lífshlaup sem hann átti. Sög-
urnar úr sveitinni, af ótrúlegri
sjálfsbjargarviðleitni á kreppuár-
unum, af Gúttóslagnum, Breta-
vinnunni, þegar hann elti ömmu til
New York, stofnaði sitt eigið fyrir-
tæki og svona mætti lengi telja.
Sögurnar fengu mig til að skilja
betur þann mann sem afi hafði að
geyma og þau gildi sem hann stóð
fyrir. Afi var höfuð fjölskyldunnar,
stoð og stytta þeirra sem voru hon-
um næstir, hann var duglegur og
fann alltaf leiðir til að láta hlutina
ganga upp. Það sem stendur hins
vegar upp úr er hvað hann var
hjartagóður maður enda var hann
mikið elskaður af öllum sem í
kringum hann voru. Elsku afi,
takk fyrir að vera til staðar og takk
fyrir að vera mér mikil fyrirmynd.
Ég mun halda áfram að segja sög-
urnar þínar. Guð geymi þig.
Benedikt Ólafsson.
Benedikt Ólafsson
✝ Amalía Sverr-isdóttir, eða
Millý eins og hún
var kölluð, fæddist
í Reykjavík 27.
ágúst 1940. Hún
lést á Vífilsstöðum
1. febrúar 2020
Hún var dóttir
hjónanna Sverris
Sigurðssonar,
lyfjafræðings, f.
15. ágúst 1910, d.
1. mars 1954 og Emilíu Sig-
urðardóttur, frímerkjasala á
R-1, frá Bergi við Suðurlands-
braut, f. 15. mars 1917, d. 14.
maí 1987.
Bróðir hennar var Sigurður
Sverrisson, Diddi, læknanemi,
f. 30. maí 1944, d. 19. október
1971. Hann var giftur Matt-
hildi Steinsdóttur, hagfræð-
ingi, f. 8. febrúar 1945. Sonur
þeirra er Steinn Sigurðsson,
doktor í stjarneðlisfræði og
prófessor við Pennsylvania
State University í Banda-
laganemi, f. 9. nóvember 1999,
Fuad, nemi í Tækniskólanum,
f. 8. október 2001 og Elís,
nemi, f. 11. apríl 2004. Millý
útskrifaðist sem ljósmyndari
frá Iðnskólanum í Reykjavík
og starfaði sem slík um árabil.
Fyrst hjá ljósmyndastofunni
Asís, sem var m.a. í eigu móð-
ursystur hennar Ingibjargar
Sigurðardóttur (Íbí), og síðar í
lausamennsku. Hún starfaði
lengi við bókhald hjá Raf-
magnsveitum ríkisins (RA-
RIK), hún söng áfram með
RARIK-kórnum löngu eftir að
hún hætti störfum. Síðan vann
hún hjá Lýsi hf. 1983 til 1996.
Því næst fór hún til Bretlands
þar sem hún vann um tíma í
Bournemouth. Síðar fékk hún
starf á skrifstofu Þjóðleikhúss-
ins.
Millý var listelsk og vel að
sér þegar kom að tónlist og
leiklist. Hún söng með kórum
í áratugi. Hún stundaði ballett
á sínum yngri árum. Hún var
listfeng og flink í höndunum
og nýtti þá hæfileika til að
sauma, hekla, prjóna, teikna
og mála.
Millý verður jarðsungin frá
Háteigskirkju í dag, 14. febr-
úar 2020, klukkan 13.
ríkjunum, f. 14.
apríl 1965.
Árið 1960 giftist
Millý Gunnari
Berg Björnssyni,
flugstjóra, f. 26.
nóvember 1938, d.
5. september 2018.
Hann var sonur
hjónanna Berg-
þóru Steinsdóttur,
verkakonu og hús-
móður, f. 17. febr-
úar 1912, d. 24. mars 1994 og
Björns H. Kristjánssonar, af-
greiðslumanns, f. 17. október
1908, d. 25. maí 1973. Þau
Gunnar skildu.
Millý og Gunnar eignuðust
þrjú börn, Grétu, sendiherra,
f. 17. júní 1960, Sverri Berg, f.
3. september 1963, d. 4. mars
1966, og dreng, f. 11. október
1967, d. 16. október 1967.
Millý átti þeirri gæfu að
fagna að eignast þrjú mann-
væn ömmubörn. Það eru Po-
roshtica systkinin, þau Lejla,
Elsku Millý okkar.
Það er með sorg og söknuð í
hjarta sem ég kveð Millý mína
elskulegu frænku. Hún hafði ein-
staka nærveru, afar barngóð, hlý,
með smitandi kátínu og hlátur.
Hún var mjög skemmtileg
frænka alltaf með litríkt glingur
og fallegt skart. Hafði unun að
handavinnu, sérstaklega með
allskonar fallegum blúndum, lit-
um og perlum, sem ég fékk heldur
betur að njóta góðs af í gegnum
árin. Hún gaf sér alltaf tíma til að
ræða og hvetja mann áfram þó að
ég væri lítill krakki, brosti og
breiddi út faðminn sama hvað
bjátaði á.
Millý hefur alltaf verið stór
hluti af mínu fjölskyldulífi því
horfi ég um farinn veg með þakk-
læti fyrir svo góða frænku sem
ávallt mun eiga stóran sess í
hjarta mínu. Ég á frá því mjög
snemma á ævinni góðar minning-
ar um Millý og ömmu Maju í
göngutúrum og kaffiboðum,
syngjandi og hlæjandi saman.
Það var alltaf mikil tilhlökkun að
eiga samverustundir með Millý,
svo gaman, ávallt hlý og velviljuð
nærvera. Minningar þar sem
Millý mætir upp á hvern dag að
styðja mig á barnaspítalanum,
prjónaði handa mér fallegar hlífar
fyrir úlnliðina. Ég hef notað þær
mikið gegnum árin og hugsa hlýtt
með þakklæti til Millýjar þegar
ég set hlífarnar upp. Þá eru mér
ofarlega í huga ljóslifandi minn-
ingar af Millý á jólaballinu að
syngja Gilsbakkaþulu af miklum
eldmóð, ótal kaffiboð, frænkuf-
undir og af mæðgunum hjá okkur
á jóladag í miklu spjalli, hlátri og
gríni. Þannig lifir minning mín
um Millý, elskulega frænku sem
leyfði gleðinni, voninni og ástinni
að óma í hjartanu umfram allt
annað, sama hvaða spilum lífið
ákvað að spila.
Innilegar samúðarkveðjur til
elsku Grétu, fjölskyldu og vina.
Ég mun ávallt elska þig, Millý
mín.
Þín Mæja
María Rist Jónsdóttir.
Millý hefur kvatt okkur. Ég
ætlaði að líta til hennar eftir
helgina og vonaðist til að hitta á
hana vakandi. En þá hringdi
Gréta og sagði mér af andláti
hennar.
Millý var mágkona eldri systur
minnar Matthildar. Hún reyndist
ómetanleg stoð fyrir Hildu er Sig-
urður maður hennar, bróðir Mil-
lýjar, féll skyndilega frá langt fyr-
ir aldur fram aðeins 27 ára.
Hann var okkur öllum mikill
harmdauði.
Siggi og Hilda áttu saman
dreng, Stein, sem var 7 ára þegar
pabbi hans féll frá. Millý var hon-
um strax stoð og stytta og hélst
það út lífið. Þar ríkir mikil vænt-
umþykja.
Þar sem sterkt samband var
milli okkar Hildu eldri systur
minnar, fór ekki hjá því að ég
kynntist Millý. Hún var að mörgu
leyti óvenjuleg kona. Sjálf hafði
hún gengið í gegnum ýmislegt í
sínu lífi, hafði misst tvö börn en
aldrei beindi hún athyglinni að
sjálfri sér. En var boðin og búin að
láta gott af sér leiða og hvetja
áfram og gefa góð ráð, sem hún
gerði af miklu innsæi og næmni.
Millý var mikill listunnandi og
náðum við vel saman í áhuga okk-
ar á kórsöng þar sem hún hvatti
mig óspart áfram.
Alltaf var gott að koma í fallegu
hlýlegu íbúðina hennar á Þórsgöt-
unni. Er ég sagði Tómasi syni okk-
ar af láti Millýjar færðist bros yfir
andlitið á honum og hann sagði:“
Já þar sem allir fílarnir voru.“ Þar
var svo gott að koma. Þetta finnst
mér lýsandi fyrir Millý. Það var
svo gott að vera nálægt henni.
Hún gerði heiminn að betri stað.
Allt hefur sinn tíma. Ég á eftir
að sakna Millýjar.
Elsku Gréta, Steini og fjöl-
skylda og fjölmargir aðrir sem er
Millý kær.
Mínar samúðarkveðjur,
Rósa Steinsdóttir.
Amalía Sverrisdóttir eða Millý,
eins og hún var ætíð kölluð í fjöl-
skyldunni var mikill gleðigjafi alla
tíð. Mér eru enn í fersku minni
skemmtilegir afmælis- og hátíðis-
dagar á Skólavörðustíg 25, þar
sem Millý og yngri bróðir hennar
Sigurður áttu kærleiksríkt heimili
hjá foreldrum sínum Emilíu móð-
ursystur og eiginmanni hennar
Sverri Sigurðssyni lyfjafræðingi.
Millý var káta og skemmtilega
stúlkan sem var alltaf tilbúin að
taka þátt í og stjórna leikjum og
uppátækjum frændsystkinanna.
Annar var sá staður, sem var
Millý hjartfólginn en það var
heimili ömmu og afa á Bergi við
Suðurlandsbraut, sem stóð
skammt frá grjótnámi Reykjavík-
ur neðan við Sjómannaskólann.
Þar kom stórfjölskyldan lengi
saman í eins konar sveitarþorps-
umhverfi, sem var kjörinn leik-
völlur fyrir tápmikil börn. Sam-
skiptin við stórfjölskylduna, þar
með talin fjórtán móðursystkini,
áttu stóran þátt í að móta Millý og
veita henni sterkan bakhjarl. Síð-
ar átti Berg eftir að verða heimili
Millýjar, Sigurðar og Emilíu, eftir
að fjölskyldan varð fyrir því mikla
áfalli að heimilisfaðirinn, Sverrir,
féll frá árið 1954, tæplega fjörutíu
og fjögurra ára að aldri, eftir lang-
varandi veikindi.
En Millý átti eftir að mæta
meira andstreymi í lífinu. Hún
missti son sinn ungan að aldri eftir
erfið veikindi og síðar missti hún
Sigurð bróður sinn eftir skamm-
vinn veikindi, þegar hann var að
því kominn að ljúka læknisnámi.
Ljósið í lífi hennar var dóttirin,
Gréta, sem hefur verið hennar
gleðigjafi alla tíð og bróðursonur
hennar Steinn, sem hefur ætíð
haldið nánu sambandi við Millý
enda þótt hann hafi lengst af verið
búsettur erlendis. Þrátt fyrir allt
mótlætið var Millý alltaf sama
brosmilda frænkan, sem aldrei lét
bugast. Hún unni því að hlusta á
tónlist og á síðari árum var það
gjarnan á sinfóníutónleikum, sem
við hittumst. Hún tók alla tíð mik-
inn þátt í kórstarfi, einkum með
starfsfólki Raforkumálaskrif-
stofu, þar sem hún vann um ára-
bil. Hún átti ekki langt að sækja
tónlistaráhugann, því báðir for-
eldrar hennar voru söngelskir og
unnendur góðrar tónlistar. Sama
var að segja um leiklist og bók-
menntir, sem voru Millý afar kær.
Það var henni því mikil ánægja að
fara til starfa hjá Þjóðleikhúsinu
og verða hluti af starfsemi þeirrar
miklu listastofnunar á síðari hluta
starfsævinnar.
Frábær frænka er horfin á
braut og er öllum, sem hana
þekktu mikil eftirsjá. Stórfjöl-
skyldan frá Bergi við Suðurlands-
braut hefur misst einn af sínum
sterku innviðum, sem fylgdist vel
með lífi allra hinna fjölmörgu
greina fjölskyldutrésins og lét sér
annt um þær. Hennar verður
saknað af jólasamkomum fjöl-
skyldunnar, sem haldnar hafa
verið án undantekningar frá þeim
tíma sem afi og amma bjuggu að
Bergi. Minningarnar streyma
fram um lífshlaup góðrar konu,
sem var afar trygg sínum vinum
og vandamönnum og fagnaði þeim
með brosi á vör og áhuga á því
sem þeir voru að fást við hver á
sínum vettvangi.
Við Anna vottum Grétu og öðr-
um aðstandendum hennar inni-
lega samúð okkar nú þegar við
kveðjum Millý frænku að leiðar-
lokum.
Þorgeir Pálsson.
„Pétur minn! Ég er alveg búin
að gleyma hvar ég átti að beygja.
Hvar er þetta aftur?“ Það er hún
Millý frænka sem er í símanum,
röddin heldur veikari og hásari en
verið hefur, en innri krafturinn og
jákvæðnin söm við sig. Við höfð-
um boðið henni í afmæliskaffi til
okkar í Keilufellinu en flækjustig
botnlanga Breiðholtsins er ekki
alltaf auðvelt viðureignar. Hún
skilaði sér þó að lokum og eins og
alltaf lifnaði yfir samkvæminu
þegar hún mætti á staðinn með
sitt rauða hár, bjarta bros, litríku
klæði og skart. Ekki grunaði okk-
ur þá að þetta yrði síðasta heim-
sókn hennar til okkar, en veiki
raddstyrkurinn og mæðin reynd-
Amalía
Sverrisdóttir
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og hlýhug við útför okkar ástkæru
eiginkonu, móður, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR,
Neðstaleiti 5, Reykjavík.
Sérstakar þakkir til lækna, hjúkrunarfræðinga og starfsfólks
krabbameinsdeildar Landspítalans og líknarþjónustunnar Heru
fyrir alla þeirra umönnun og alúð.
Friðjón Alfreðsson
Halldóra Þórdís Friðjónsd.
Jón Arnar Friðjónsson
Þórhallur H. Friðjónsson
Margrét Rut
Kolbrún Huld
Friðjón Þór
Alexandra Viktoria
Ásdís Birna
Jónas Thor
Hrafnhildur Thalía
Elva Röfn
Ýmir Þór
Óskar Elí