Morgunblaðið - 25.04.2020, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. APRÍL 2020
Elsku hjartans
Þóra okkar, það er
svo erfitt að trúa því
að þú sért farin.
Þið fjölskyldan
hafið alltaf verið svo stór partur
af okkar lífi, við höfum átt svo
margar skemmtilegar samveru-
stundir í gegnum árin og alltaf
haldið góðu sambandi sem hefur
verið okkur mjög mikils virði.
Það koma upp svo margar fal-
legar minningar, þú kenndir okk-
ur svo mikið, varst alltaf til staðar
og þegar við bjuggum í sama húsi
var svo gott að leita til þín á efri
hæðina með allskonar spurningar
og vangaveltur.
Ykkar Gísla vegna eignuðumst
við okkar fyrsta heimili, þið höfð-
uð trú á okkur á meðan við vissum
ekkert út í hvað við vorum að fara,
en í hendi var fokheld íbúð og
krefjandi og skemmtilegir tímar
framundan. Við áttum yndisleg ár
með ykkur í sama húsi, þegar við
hjónin eignuðumst okkar fyrsta
barn áttum við ófá samtölin yfir
kaffi um allskonar barnamál og
aðferðir. Það var alltaf svo gott að
tala við þig.
Lífið er sko ekki sjálfgefið, það
er svo erfitt að hugsa til þess að
sjá þig ekki aftur, finna faðmlag
þitt eða heyra röddina, en við
munum hittast aftur, bara seinna.
Hvíldu í friði, kæra vinkona.
Elsku Gísli og fjölskylda, guð
gefi ykkur styrk á þessum erfiða
tíma.
Við fjölskyldan sendum ykkur
innilegar samúðarkveðjur.
Einar Kári, Kolbrún
og fjölskylda.
Þóra, mamma Ollu okkar, hafði
mikið með okkur stelpurnar að
segja og átti sérstakan stað í
hjarta okkar allra. Hún sýndi
okkur svo mikinn áhuga og at-
hygli eins og henni einni var lagið.
Við búum svo vel að eiga góðan
minningabanka um hana allt frá
því við vorum börn, unglingar og
síðan núna á okkar fullorðins-
árum.
Hún var mikill félagi okkar og
fannst oftast ekki mikið tiltöku-
mál að hringsnúast í kringum
okkur stelpurnar. Við lifum í
þeirri von að henni hafi þótt fátt
skemmtilegra en að fá okkur í
Furuhjallann á okkar yngri árum
þar sem íveran okkar hjá henni
endaði oft í vöfflu- eða pönnu-
kökubakstri. Hún hélt upptekn-
um hætti allt fram á síðasta dag.
Það skipti engu máli þó við vær-
um komnar vel yfir þrítugsaldur-
inn með mann og börn. Alltaf var
hún Þóra okkar til í að koma og
skutla okkur á tónleika eða í eitt-
hvað skemmtilegt. Við gátum vel
tekið leigubíl en það var bara svo
miklu skemmtilegra að fá skutl
hjá Þóru þegar hún var til í það og
stundum tók hún upp á því að
vera með glaðning fyrir okkur í
bílnum. Svo kom ekki neitt annað
til greina en að sækja okkur líka
og skipti þá engu máli hvað klukk-
an var.
Við teljum okkur mikið lán-
Þóra
Ragnarsdóttir
✝ Þóra Ragnars-dóttir fæddist
25. mars 1954. Hún
lést 16. apríl 2020.
Útförin fór fram
í kyrrþey.
samar að hafa
kynnst og átt eina
Þóru í okkar lífi. Fá
tækifæri til að til-
einka okkur allt það
góða og þá mögnuðu
eiginleika sem Þóra
bjó yfir, sem og þá
hluti sem hún gerði,
því hún var einstak-
ur karakter. Nú sem
aldrei fyrr áttum við
okkur á því, að það
að skapa og eiga minningar er það
besta sem lífið hefur upp á að
bjóða. Hún Olla okkar speglar svo
sannarlega fallegu eiginleika
mömmu sinnar. Mikil félagsvera,
húmoristi, með hjarta úr gulli og
sýnir fólki áhuga og samkennd,
svo fátt eitt sé nefnt.
Elsku Þóra okkar, við skulum
byrja strax á að ganga í þitt hlut-
verk og hjálpa Ollu og fjölskyldu
hennar á þessum erfiðu tímum.
Við munum sakna þín en helst af
öllu munum við rifja upp og segja
sögur af þér og þannig halda
minningu þinni á lofti.
Hún Þóra okkar alla sá
og allir hennar athygli vildu fá
Alltaf með ráðin á hreinu
og aldrei að skafa af neinu
Með sitt risastóra hjarta
og andlitið bjarta
hugsaði Þóra um
og gladdi alla
Þín sárt við munum sakna
en höldum áfram lífinu að fagna
Enda myndir þú ekki annað leyfa
það ráð þú munt fá að eiga.
Þínar vinkonur,
Erla Dögg, Íris, Kristín,
Sigurbjörg Rós og Svanhvít.
Kveðja frá gönguhópi
Það tók í að fá þær fréttir að
vinkona okkar hún Þóra væri
látin.
Fyrir tuttugu árum vorum við
saman komin í Reykjarfirði á
Ströndum gönguhópurinn okkar
og þar hófst ævintýri. Kynni okk-
ar hófust á misjöfnum tíma en öll
áttum við það sameiginlegt að
vera þátttakendur í starfi Lúth-
erskrar hjónahelgar. Við höfum
tengst nánum böndum á þessum
20 árum sem liðin eru.
Margar eru göngurnar, ferð-
irnar sem farnar hafa verið og
alltaf var það markmið Þóru að
ganga til þess enda sem áætlað
var í upphafi, þannig hún setti sér
markmið og lagði kapp á að ná
því.
Það hefur verið blessun okkar
allra að tilheyra þessum göngu-
hópi. Allt frá því að við hófum
gönguna saman og til dagsins í
dag hefur það verið tilhlökkun allt
árið að vita hvert skal haldið
næsta sumar.
Nú hefur Þóra verið kölluð til
æðri verka og verður hennar sárt
saknað. Þóra var sannur vinur
vina sinna, hún „ýtti“ við okkur
þegar við hittumst með fram-
komu sinni, það var eitthvað í fasi
hennar sem hreyfði við manni á
jákvæðan hátt. Hún var kennari
af Guðs náð, bjó yfir gagnrýnni
hugsun, fékk okkur til að fara út
um víðan völl í huganum þegar við
vorum í undirbúningi og skipu-
lagningu í ferðum okkar. Þóra var
falleg kona að utan sem innan.
Hún var alltaf með fullt af hug-
myndum og nutu börn okkar góðs
af hugmyndum sem hún fékk í
ferðunum okkar hér áður og sam-
talið sem hún átti við þau um
landið og náttúru þess, hvaða
fjalli við værum á og hvaða fjall
væri að sjá í fjarska eða hvaða á
við værum að vaða, heiti blóma og
jurta, full af fróðleik var hún öll-
um stundum. Alltaf vissi maður
hverjar skoðanir hennar voru því
hún lét þær í ljós. Þóra var traust,
ákveðin, umhyggjusöm, hress og
skemmtileg og lék á als oddi og
átti til að sýna af sér ógleyman-
legar hliðar. Hún bjó yfir þraut-
seigju og var fylgin sér í því sem
hún tók sér fyrir hendur, drífandi
og dugleg. Ávallt var hún vel nest-
uð til fararinnar og bjóðandi með
sér, margir í hópnum þefuðu uppi
harðfiskinn í pokanum eða skott-
inu hjá henni.
Nú heldur hún í sína hinstu
göngu og tekst á við ný ævintýri,
hún mun alltaf verða með okkur í
ferð vegna þess að hún var sá per-
sónuleiki sem skilur eftir sig spor
sem munu koma til með að fylgja
okkur um ókomna tíð.
Elsku Gísli, Georg, Olla, Rúrik
og fjölskyldur, megi góður Guð
vaka yfir og allt um kring með ei-
lífri blessun sinni.
Guð blessi minningu Þóru.
Guðrún Lára og Guðni
Þór, Þyrí og Karl, Hrafn-
hildur og Þröstur, Helga
og Ingólfur
Í dag kveð ég yndislega vin-
konu. Við Þóra kynntumst árið
1974 og höfum síðan átt góða og
skemmtilega samleið. Okkar
sameiginlega ferðalag í gegnum
lífið einkenndist af glaðværð og
léttleika og vinátta okkar og sam-
skipti voru alltaf góð og gefandi.
Við ferðuðumst víða saman. Í
fyrstu ferðalögum okkar vakti at-
hygli mína hvað Þóra var fróð og
hafði mikinn áhuga á því sem fyr-
ir augu bar. Hún hafði mikinn
áhuga á náttúrunni og þekkti nöfn
flestra plantna sem urðu á vegi
okkar. Þóra lauk námi frá Kenn-
araháskóla Íslands og lagði fyrir
sig kennslu í náttúrufræðum þar
sem eðlislægur áhugi hennar og
þekking á náttúrunni kom sér vel.
Hún var kennari af Guðs náð og
börn okkar vina hennar nutu
sannarlega góðs af því. Einn
helsti kostur Þóru var hvað hún
átti auðvelt með að gefa af sjálfri
sér og hafa ófáir sem henni kynnt-
ust þegið góða og uppbyggilega
ráðgjöf af hennar hálfu. Hún var
einstaklega hlý og einlæg í sam-
skiptum við samferðafólk sitt.
Það var gott að geta leitað skjóls
hjá henni. Hún lét sig varða bæði
menn og málefni og hagur og líð-
an fólks skipti hana máli. Hún
stóð eins og klettur með mér þeg-
ar erfiðleika eða sorg bar að
höndum og átti auðvelt með að
gefa góð og skynsamleg ráð. En
Þóra kunni líka að gleðjast með
glöðum og á gleðistundum í lífi
mínu var hún fyrst til að sam-
fagna mér. Slík vinátta er
ómetanleg.
Ferðalög okkar hjóna með
Þóru og Gísla, eiginmanni henn-
ar, bæði hér á landi og erlendis,
eru fjársjóður í banka minning-
anna sem við munum varðveita og
eigum eftir að ylja okkur við í
framtíðinni. Oft höfðu ferðir okk-
ar stuttan aðdraganda. Börnin
voru drifin í bílana; plöntubók,
fuglabók og gott nesti og síðan
lögðum við af stað. Við fórum vítt
og breitt um landið; sóttum
kirkjukaffi á einum stað og dans-
leik á öðrum eða gerðum eitthvað
annað skemmtilegt. Við nutum
lífsins og líðandi stundar. Þóra
var snögg og fljót til og hafði lag á
að gera lífið skemmtilegt. Eina af
okkar ánægjulegustu ferðum fór-
um við fyrir tveimur árum þegar
við fórum saman í heimsreisu og
nutum dýralífs og náttúrufegurð-
ar. Eins og oft áður var þessi ferð
ekki skipulögð í þaula en það var
einmitt það sem gerði ferðina svo
eftirminnilega og skemmtilega.
Þóra var hreystin holdi klædd
og lagði áherslu á að hreyfa sig,
borða hollan og góðan mat og við-
hafa skynsamlega lifnaðarhætti.
Það kom því öllum á óvart að ill-
vígur sjúkdómur skyldi leggja
hana af velli svona fljótt. Allt til
hinstu stundar hélt hún sinni léttu
lund og það var alltaf stutt í bros-
ið. Það er óbærilega erfitt að sjá á
eftir jafn góðum vini og Þóru.
Blessuð sé minning okkar góðu og
elskulegu vinkonu.
Helga og Ingólfur.
Í dag kveðjum við okkar kæru
vinkonu. Við kynntumst Þóru
fyrst þegar við byrjuðum í Kenn-
araháskólanum haustið 1975.
Fljótlega myndaðist sterk vinátta
á milli okkar. Í upphafi vorum við
sjö en misstum Dísu fyrir um það
bil níu árum og nú er aftur höggv-
ið skarð í vinahópinn. Þegar veru
okkar í Kennaraskólanum lauk
stofnuðum við „saumaklúbb“ og
höfum hist að minnsta kosti einu
sinni í mánuði allar götur síðan.
Í gegnum árin höfum við gert
margt skemmtilegt saman og oft
var Þóra potturinn og pannan í
skipulagningunni. Við ferðuð-
umst mikið bæði innan lands og
utan. Ógleymanlegar eru ferðirn-
ar í Knarrarnes til þeirra heiðurs-
hjóna Gísla og Þóru. Þar naut
náttúrubarnið Þóra sín vel. Við
þeyttumst á milli skerja, söfnuð-
um æðardúni og eggjum og veidd-
um í soðið. Eftirminnilegasta ut-
anlandsferðin fyrir Þóru var
Afríkuferðin þar sem ein úr hópn-
um tók á móti okkur og með henni
upplifðum við undur Afríku.
Einnig voru ferðirnar til Brussel
og Washington ógleymanlegar.
Þóra var alveg einstök kona,
alltaf tilbúin að hjálpa, kærleiks-
rík og umhyggjusöm. Þrátt fyrir
erfið veikindi síðasta hálfa árið
héldum við alltaf í vonina því við
áttum eftir að gera svo margt
saman. Við söknum hennar óend-
anlega mikið. Við vottum Gísla og
fjölskyldu innilega samúð og biðj-
um Guð að styrkja þau á þessum
erfiða tíma.
Elín Anna, Guðrún, Kristín,
Sigríður og Unnur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku hjartans Þóra.
Takk fyrir samfylgdina.
Takk fyrir hlátur þinn og
gleðina.
Takk fyrir símtölin, nú síðast 2.
apríl. Takk fyrir vináttuna, sem
aldrei skugga bar á. Takk fyrir
samverustundirnar. Takk fyrir
komuna síðastliðið haust. Takk
fyrir minningarnar.
Takk fyrir að vera þú.
Á lífsins morgni rauðust rósin skín
og raddir vorsins kalla þig til sín.
Og meðan sólin gyllir sæ og grund
hver geisli hlýtt þig vermi alla stund.
(ÞH)
Sofðu vært elskulega vinkona,
minning þín lifir í huga okkar og
hjörtum, björt og falleg.
Elsku vinir Gísli, Georg, Júlía,
Olla, Jóhannes, Rúrik, Nathalia
og elsku börnin ykkar öll, systkini
og fjölskyldur, ykkar missir er
mikill, megi algóður Guð leiða
ykkur, styrkja og umvefja.
Þið eruð í huga okkar og
bænum.
Ykkar vinir
Þrúðmar (Dúddi), Ingibjörg,
börn og fjölskyldur.
Ert þetta þú Torfi minn?
Heyrðist í gegnum myrkrið á
meðan við dreifbýlistútturnar bis-
uðum við að skríða inn um þvotta-
húsgluggann á húsinu sem við
vorum nýflutt inn í að vestan. Við
höfðum nefnilega gleymt lyklun-
um inni eins og svo oft, þar sem
við vorum ekki vön að vera með
læstar útidyr. Sú sem kallaði yfir
götuna var Þóra. Þetta voru okk-
ar fyrstu kynni af hjónunum á
móti, Þóru og Gísla. Hún hafði
frétt að við værum að flytja í göt-
una en Þóra og Gísli höfðu um
tíma búið í sama húsi og Torfi fyr-
ir vestan í Sundstræti hjá tengdó
á meðan Gísli var að vinna við
Vestfjarðagöngin, því þekktu þau
aðeins til þegar fjölskyldan að
vestan ruddist inn í rólega Furu-
hjallann með 3 ung börn.
Maður vissi að vorið var á
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Okkar ástkæra eiginkona, systir
og mágkona
KRISTÍN RAGNARSDÓTTIR,
Garðabraut 2a, Akranesi,
lést á Sjúkrahúsinu á Akranesi föstudaginn
17. apríl. Í ljósi aðstæðna í þjóðfélaginu
mun útför hennar fara fram í kyrrþey.
Grettir Ásmundur Hákonarson
Fríða Ragnarsdóttir Ásgeir Rafn Guðmundsson
Ragna Ragnarsdóttir Helgi Þröstur Guðnason
Birna Ragnarsdóttir Kristinn Eiríksson
Leó Ragnarsson Halldóra S. Gylfadóttir
Okkar ástkæri
JÓHANNES R. ALBERTSSON,
fv. vélstjóri hjá Eimskip,
Suðurlandsbraut 58,
lést á Hrafnistu Reykjavík miðvikudaginn
22. apríl. Útförin fer fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Jósefína Hafsteinsdóttir
Hafdís Þorgeirsdóttir Sigurður J. Þorbergsson
Bryndís Þorgeirsdóttir Jón K. Sigurfinnsson
Magnús Þorgeirsson Ellý Björnsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæra dóttir, systir og frænka,
HILDUR JÓNSDÓTTIR,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
þriðjudaginn 14. apríl.
Kistulagning hefur farið fram.
Minningarathöfn fer fram síðla sumars og
verður auglýst þegar þar að kemur.
Jón Jónsson
Valdimar Jónsson
Sverrir Helgi Jónsson
Ásta Hjördís, Jón Ágúst, Sölvi Mar
Jón Þröstur, Elísa, Emil
og fjölskyldur
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANHVÍT SKÚLADÓTTIR
lést á heimili sínu sunnudaginn 12. apríl.
Útför hennar fer fram í kyrrþey.
Helga Jóna Andrésdóttir Róbert Haukur Sigurjónsson
Jón Viðar Andrésson Anna Björg Arnljótsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
BRAGI SIGURÐSSON,
lést þriðjudaginn 21. apríl.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Örn Bragason Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir
Halldóra Bragadóttir
Bragi Róbertsson
Jóhanna Ellý Sigurðardóttir