Hvöt - 01.02.1951, Blaðsíða 4

2
H V Ö T
Bragi Fri'öriksson, form. í. F. R. N.
Stofnun Í.F.R.N.
1 nóv. s.l. komu saman þrír menn,
Jón Böðvarsson og Snorri Ólafsson úr
Menntaskólanum og Bragi Friðriksson
úr Háskólanum. Skyldu þeir ræða um
stofnun væntanlegs íþróttabandalags í
framhaldsskólum. Tilefni til þessara
umræðna voru framkomnar raddir
ýmissa aðilja í skólum bæjarins, er
töldu nauðsyn bera til þess að stofn-
að yrði til samtaka meðal íþróttaæsk-
unnar í skólum. Áðurnefndir þrír að-
iljar urðu að mestu sammála um stofn-
un bandalagsins, en Jón kvaðst þó því
aðeins leggja því máli jáyrði sitt, að
S. B. S. tæki eigi afstöðu gegn slíku
bandalagi. Næsta skrefið var það, að
þessir þrír menn sendu stjórn S. B. S.
bréf, og óskuðu eftir umræðufundi um
málið. Sá fundur var síðan haldinn
að viðstöddum tveim fulltrúum úr
stjóm S. B. S. og þeim félögum þrem.
Fundur þessi var mjög árangursrík-
ur. Báðir aðilar ræddu málin af sann-
gimi og rökvísi. Var reynt að draga
fram raunsæar myndir af afstöðu
beggja aðilja, hvort til annars.
Stjórnarmeðlimir S. B. S. hörmuðu
það mjög, að öll skólaæskan gæti eigi
safnazt undir merki S. B. S., en viður-
kenndu hins vegar það, að S. B. S.
næði eigi til allra skóla, sökum þeirra
skilyrða, er það setti um þátttöku í
mótum sínum. Niðurstaða fundarins
var sú, að S. B. S. tók hlutlausa af-
stöðu til stofnun þessa nýja banda-
lags. Að fengnu þessu áliti, var
kallaður saman fundur fulltrúa úr flest-
um skólum í Reykjavík og Hafnar-
firði og málin rædd þar nánar.
Eftir að fulltrúar höfðu fengið álit
skóla sinna, var enn kallaður sam-
an fulltrúafundur og þar samþykkt að
ganga til frekari framkvæmda í mál-
inu.
Var kosin undirbúningsnefnd og
kvaddi hún fulltrúa skólanna til stofn-
þings snemma í des. s.l. Á stofnþingið
vom boðnir þeir Þorsteinn Einarsson
íþróttafulltrúi og Benedikt Jakobsson,
landsþjálfari.
íþróttafulltrúi hélt þar langa og
merkilega ræðu um álit sitt á stofn-
im 1 F. R. N. og íþróttamál skóla-
æskunnar yfirleitt. Harm fagnaði stofn-
un þessa bandalags, þó að hann hins
vegar harmaði þá staðreynd, að bind-
indismál og íþróttamál æskunnar gætu
eigi til fulls farið saman. Hann kvað
málið vera viðkvæmt fyrir marga og
bað menn starfa með gætni og fullri
sanngirni í garð allra, sem fjölluðu
um uppeldisstörf og félagsstörf í skól-
um yfirleitt. Hann kvað það vel farið
fyrir kennara, að nemendur hefðu
sjálfir stofnað til samtaka sín á milli.
íþróttafulltrúi kvaðst vona, að góð
samvinna tækizt milli kennara og
nemenda, enda bæri nauðsyn til þess,
ef vel ætti að fara um félagsmál skóla-
nemenda.
Iþróttafulltrúi lýsti síðan líkum
samtökum erlendis og sagði m. a. frá