Hvöt - 01.02.1951, Blaðsíða 28

26
H V Ö T
Til æskunnar
Tímans hjólin tifa hröó
týnist margt í dagsins glaumi,
bernskuárin björt og glöð
burtu hverfa í tímans straumi.
A blómaskeiöi bvóum ei
byrjum starfiö, þessi ey
kallar okkur burt frá deifö og draumi.
Landió fagra meö litaskrú‘5
laðar fram til stórra verka,
þegar alda faðmar fliið
finnur œskan löngun sterka
til að reyna aflið unga,
aldagömlum varpa drunga,
hátt að lyfta feðra merki merka.
Af því skaltu œskulýður
efla þrek og menntun sanna,
að landið sinna barna bíður,
betur máttu aðeins kanna,
hvar muni þörfin knýja mest,
hvernig getir unnið bezt,
fósturjörð að hœtti frjálsra manna.
Látum finna að ísland á
æsku hrausta, glaða, djarfa,
sem vakir sínum verði á
vilja hefur, kraft til starfa.
Fögru landi ennþá ungu
okkar menning, feðratungu
sýnum heiður, vinnum þeim til þarfa.