Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1981, Qupperneq 32

30 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
2. Mynd GPx virkni mœld t blóðsýnum teknum úr hrútum og ám
á Hvanneyri 1980. Þurrheysœr, Votheysær X hrútar.
Fig. 2. Glutathion peroxidase activity í blood of ewes and rams
at Hvanneyri 1980. ewes fed hay, ewes fed silage, X rams.
heys- og votheysflokka. 2. mynd sýnir
breytingar á GPx í blóði ánna um veturinn
og í hrútunum fimm.
NIÐURSTÖÐUR
Þessar mælingar sýna lítinn mun á seleni í
þurrheyi og votheyi. I flestum sýnum er of
lítið af seleni miðað við þarfamörk, sem
eru 100 ng/g (Underwood, 1977).
Selen í kjarnfóðrinu er 199±29.5 ng/g. í
3. töflu er sýnt selen í heyinu og einnig í
heildarfóðri, þ. e. heyi að viðbættu kjarn-
fóðri. Votheysærnar virtust fá hæfilega
mikið af seleni í fóðri um fengitímann, en
þurrheysærnar ekki samkvæmt þessum
selenmælingum. Þetta getur þó verið vill-
UMRÆÐUR
GPx-mælingar í þessari tilraun sýna, að
selen í blóði áa minnkar verulega á með-
Tveggja þátta fervikagreining sýnir
mun á tíma, en engan mun votheys- og
þurrheyshópanna (P=0.01). Greinilega
dregur úr virkni ensímsins á meðgöngu-
tíma, svo að það er lægst minna en 50
IU/g Hb, en eftir að ærnar eru komnar af
fjalli, er ensímvirkni orðin 140 IU/gHb.
Breyting á GPx-virkni í blóði hrútanna er
ekki eins mikil og í ánum.
Selen í heyi er sýnt í 3. töflu. I 4. töflu er
sýnt selen í tveimur sýnum, sem tekin voru
við hirðingu í vothey, og svo aftur, þegar
það kom til gjafar.
Selen virðist ekki tapast úr votheyi við
geymslu samkvæmt þessum mælingum,
og sama hefur komið fram í nokkrum
þurrheyssýnum á Keldum, sem voru ann-
ars vegar tekin á velli og hins vegar í hlöðu
við gjöfum veturinn (4. tafla). Meðalgildi
á seleni í heyi, sem kom til gjafar í til-
rauninni á Hvanneyri, var um 70 ng/g.
andi vegna þess, að votheysærnar átu
minna á þessum tíma en þurrheysærnar. I
maí fengu báðir flokkar 100 ng/g afseleni í
fóðrinu, sem er nóg, eins og fyrr segir.
Meðaltöl blóðefnamælinga eru sýnd í 2.
töflu. Þau sýna, að þeir þættir, sem mældir
voru, eru allir innan eðlilegra marka
(Þorsteinn Þorsteinsson et al., 1972), og
enginn munur er á milli flokkanna. Af því
má álykta, að fóðrun ánna hefur verið
eðlileg og þær heilbrigðar.
göngutíma, en selen í blóði hrúta minnkar
lítið á sambærilegum tíma. Ekki er vitað