Fréttablaðið - 12.12.2020, Side 92

ListaverkiðVísa
Konráð
á ferð og ugi
og félagar
433
„Jæja þá, tvær nýjar sudoku
gátur,“ sagði Kata glottandi.
„Nú er ég orðin svo góð í að
leysa sudoku gátur að við
skulum koma í kapp um hver
verður fyrstur til að leysa
þær,“ bætti hún við. „Allt í
lagi,“ sagði Konráð. „Til er ég.“
Lísaloppa var líka góð í að
leysa sudoku gátur svo hún
var alveg til í keppni. „Við
glímum öll við þær báðar
og þá kemur í ljós hversu
klár þú ert orðin,“ sagði hún.
„En ég vara ykkur við, ég er
orðin mjög klár,“ sagði Kata
montin. „Við getum byrjað
á þessari léttari,“ sagði
Lísaloppa. „Þeirri léttari
fyrst,“ sagði Kata hneyksluð.
„Ekki ég, ég byrja á þeirri
er‡ðari fyrst,“ sagði hún og
glotti. „Ég yrði ‰jótari en þið
bæði til samans þótt þær
væru báðar þungar.“ Kata var
orðin ansi klár. En skyldi hún
vera svona klár?
Heldur
þú
að þú g
etir ley
st
þessar
sudoku

gátur h
raðar e
n
Kata?
?
?
?
Nú eru tólf dagar til jóla og það
þýðir að fyrsti jólasveinninn var
á ferðinni í nótt, eins og margir
krakkar hafa ef laust áttað sig á í
morgun, ef þeir settu skóinn út í
glugga í gærkveldi. Það er Stekkjar-
staur karlinn sem kemur fyrstur af
þeim bræðrum og það vildi svo vel
til að hann varð á vegi blaðamanns.
Hann var nýkominn af fjöllum og
var með hélaðar augabrúnir.
Hvað er að frétta, Stekkjar-
staur? Allt fínt. Ég er svo kátur að
vera kominn til byggða, hef eigin-
lega ekkert sofið í tvær vikur fyrir
spenningi. Það er líka svo f lott að
vera fyrstur. Mér þykir verst að
geta ekki hitt krakkana, farið á
jólaböll og svoleiðis en það má víst
ekki þetta árið út af þessu þarna...
kóóóófi.
Var ferðalagið erfitt hjá þér ofan
úr fjöllunum? Já, heldur betur. Ég
lenti í éljagangi og einn pokinn
fauk. Svo eru þessir staurfætur nú
ekki beint að f lýta fyrir. – Sums
staðar var reyndar snjór og þá gat
ég rennt mér á sleðanum. Það var
sko gott að hafa hann fyrir
allan farangurinn.
Fa r a ng u r seg irðu?
Já, manneskja, allt
sem ég er gefa krökk-
unum í skóinn. Það er
alls konar góðgæti og
fínerí. En ég verð að
hafa kartöf lur með
líka. Mamma segir
það. Hún er alltaf
dálítið að velt a
fyrir sér óþægum
börnum. Hún er
samt orðin miklu
skárri en í gamla daga. Hún er hætt
að borða þau.
En er Grýla góð mamma? Æ, það
er nú óttalegt tuð í henni alltaf.
Hún rekur okkur strákana áfram
og skipar okkur að fara að gera eitt-
hvað af viti. Við viljum mest bara
stríða hver öðrum og fara í snjókast
utan við hellinn og svona.
Hvað er að frétta af Leppalúða
föður þínum? Hann er alger leti-
haugur enda orðinn eldgamall.
En hann sér samt um að spritta
okkur jólasveinana áður en
við leggjum í hann niður í
byggð. Nú eru hinir alveg
orðnir æstir í fara að kom-
ast af stað. Kertasníkir
verðu r að bíða
lengst, því hann
er síðastur.
Verð að hafa
kartöflur
með líka
NÚ ERU HINIR ALVEG
ORÐNIR ÆSTIR Í FARA
AÐ KOMAST AF STAÐ. KERTA-
SNÍKIR VERÐUR AÐ BÍÐA
LENGST, ÞVÍ HANN ER SÍÐAST-
UR.
Þetta stóra og stæðilega tré málaði
Urte Valeute. Það stendur úti í garði
og ber margs konar jólaskraut.
Hjálpsamur
jólasveinn
Í skóginum stóð kofi einn,
sat við gluggann jólasveinn.
Þá kom lítið héraskinn
sem vildi komast inn.
Jólasveinn, ég treysti á þig,
veiðimaður skýtur mig.
Komdu litla héraskinn,
því ég er vinur þinn.
Hrefna Tynes
Stekkjarstaur karlinn
kemur fyrstur af þeim
bræðrum. Hann var
nýkominn af fjöllum
og var með hélaðar
augabrúnir.
1 2 . D E S E M B E R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R48 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
KRAKKAR