Morgunblaðið - 05.05.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 5. MAÍ 2020
✝ Bjarni Ólafssonfæddist 29. júní
1948 á Höfn í
Hornafirði, en ólst
upp í Króksfjarð-
arnesi. Hann lést í
Reykjavík 10. apríl
2020.
Foreldrar
Bjarna voru Frið-
rikka Bjarnadóttir,
f. 29. mars 1925, d.
27. september
2007, og Ólafur E. Ólafsson, f.
30. janúar 1918, d. 11. apríl
1996.
Systkini Bjarna eru Bjarney,
f. 1952, Ólafur Elías, f. 1953, Jón
Sigurður, f. 1959, Dómhildur
Ingibjörg, f. 1962, og Þóra Sig-
ríður, f. 1967.
Hinn 1. janúar 1972 giftist
frá Reykjaskóla í Hrútafirði og
dvaldi í eitt ár eftir það í Banda-
ríkjunum sem skiptinemi. Við
heimkomuna, 1967, fór hann í
Samvinnuskólann á Bifröst og
lauk þaðan prófi 1969. Að því
loknu hóf Bjarni störf hjá Sam-
bandi íslenskra samvinnufélaga,
þar sem hann starfaði til 1971 er
hann ásamt Rannveigu flutti til
Þýskalands. Þar starfaði Bjarni
hjá Flugfélagi Íslands í Frank-
furt í tæp þrjú ár er fjölskyldan
flutti til baka til Íslands. Þá hóf
Bjarni störf hjá bíladeild SÍS og
var síðar við bílasölu hjá Ingvari
Helgasyni og BL til 2016, er
hann lét af störfum vegna veik-
inda.
Útförin fer fram frá Selja-
kirkju 5. maí 2020 klukkan 13.
Athöfninni verður streymt beint
á facebook-síðu Seljakirkju.
Stytt slóð: https://n9.cl/rjyb.
Slóðina má einnig nálgast á
www.mbl.is/andlat.
Bjarni eftirlifandi
eiginkonu sinni
Rannveigu Guð-
mundsdóttur, f. 1.
október 1950, for-
eldrar hennar voru
Guðmundur
Björnsson, f. 2. nóv-
ember 1925, d. 13.
desember 1988, og
Guðlaug L. Ólafs-
dóttir, f. 31. janúar
1924.
Sonur Bjarna og Rannveigar
er Guðmundur, f. 28. ágúst
1972, maki hans er Bryndís Pét-
ursdóttir, f. 12. sept. 1978, börn
þeirra eru Birkir, f. 30. júní
1995, Bjarni, f. 19. október 2007,
og Rannveig, f. 11. nóvember
2011.
Bjarni lauk gagnfræðaprófi
Pabbi reyndist mér og minni
fjölskyldu ætíð vel, þótt ég hefði
sjaldan orð á því – hvorki við hann
né aðra. Góðmennska og þolin-
mæði var nokkuð sem hann virtist
hafa nóg af að gefa, bæði mér og
öðrum. Hann var mér enda mik-
ilvæg stoð og stytta í gegnum lífið,
nokkuð sem ég hefði mátt hafa
oftar orð á. Við áttum ýmis sam-
eiginleg áhugamál; bíla, sem við
héldum vel við – bónuðum og
fægðum, spiluðum saman badmin-
ton, fórum saman á vélsleða og
síðar reiðhjólum.
Á árum áður ferðaðist fjöl-
skyldan mikið um Ísland bæði á
hálendi og láglendi. Stundum var
áð við næsta læk, eftir því sem
hentaði í það skiptið. Fróður var
hann um áfangastaði og naut þess
að vera úti í náttúrunni – enda
fæddur í sveit. Veiðiferðir voru
einnig margar í Miðfjarðará í
Bakkafirði, en þaðan á ég sumar
af bestu minningum mínum með
pabba og fjölskyldunni allri.
Þegar ég var barn fórum við
saman með faðirvorið í lok dags,
stundum eftir sögustund þar sem
spunnin var saga sem sagði frá
fólki, en líka bílum – og komu þá
oft til nákvæmar lýsingar, þar
sem árgerð, litur og fleiri smáat-
riði lituðu söguna lífi. Börnin okk-
ar Bryndísar fengu síðar að njóta
þess sem ég áður naut, enda áttu
barnabörnin hug hans allan. Þau
fóru enda með hvert á land sem
er, sem og utanlands. Skipti þá
engu hvort nýlokið væri erfiðri
lyfjameðferð.
Páskana 2016 fórum við sem
oftar í sælureitinn í Króksfjarðar-
nesi. Töluverður snjór var í Hyrn-
unni og pabbi dró barnabörnin á
eftir sér upp brekkuna – aftur og
aftur – og svo renndu þau sér nið-
ur. Ég vissi að sársaukinn við
þessi átök var mikill, enda var
hann nýkominn úr erfiðri skurð-
aðgerð. Ég dáðist mikið að pabba
mínum þarna. Jafnvel þótt heilsan
væri byrjuð að bresta lét hann sig
hafa það að hlaupa upp og niður
brekkuna, til þess eins að njóta
samvista við barnabörnin – og
kalla fram bros í kaldar kinnar.
Pabbi var rétt innan við fimm-
tugt þegar hann fékk góðkynja
æxli við heila sem þurfti að fjar-
læga með erfiðum aðgerðum. Síð-
ar gekkst hann undir fleiri inngrip
þar sem fjarlægð voru líffæri
vegna krabbameins. Hann lét þó
fátt aftra sér frá vinnu, ferðalög-
um og samvistum við barnabörn-
in. Það var ekki fyrr en áfallið vor-
ið 2016 reið yfir að hann fékk ekki
lengur stjórnað för. Stigi skrikaði
þegar hann kom niður af háalofti
og hann féll illa til jarðar.
Við tók endurhæfing eftir fallið
sem stóð í um hálft ár. Pabbi hafði
hlotið framheilaskaða og í ljós
kom að mikil persónuleikabreyt-
ing hafði orðið við fallið. Við þurft-
um að kynnast töluvert breyttum
manni, sem reyndi oft á. Ég var
lengi í afneitun gagnvart þessum
breytingum og kunni illa að takast
á við þær. Mikið saknaði ég þess
að hann hringdi eða sýndi áhyggj-
ur af því að ég væri einhvers stað-
ar úti á landi í kolvitlausu veðri að
vetrarlagi. Fram að slysinu höfð-
um við talast við nánast daglega.
Hvíldu í friði, elsku pabbi minn,
ég mun minnast þín með hlýju og
halda minningu þinni lifandi með
barnabörnum þínum.
Takk fyrir allt. Þinn sonur,
Guðmundur Bjarnason.
Bróðir okkar, Bjarni Ólafsson,
lést föstudaginn langa síðastliðinn
langt um aldur fram. Með þessari
stuttu kveðju frá okkur systkinun-
um minnumst við elsta bróður
okkar, sem var hlýr og umhyggju-
samur. Hann gerði okkur þó ljóst
að hann var elstur og ætíð var
stutt í stríðnina gagnvart okkur
sem yngri vorum. Án nokkurs
vafa var hann fyrirmynd okkar.
Hann var mikið snyrtimenni og
kaus að hafa allt í röð og reglu í
kringum sig. Nokkuð sem reynd-
ist okkur yngri systkinunum
þrautin ein. Bjarni var mjög fé-
lagslyndur og naut þess að vera í
margmenni. Það kom honum líka
vel, því ævistarf hans fólst í að
sinna fólki með ýmsar þarfir. Bílar
voru eitt af hans aðaláhugamálum
frá blautu barnsbeini. Að lokinni
skólagöngu í Samvinnuskólanum
á Bifröst vann hann um nokkurra
ára skeið hjá Flugfélagi Íslands í
Frankfurt í Þýskalandi. Eftir
sameiningu Flugfélagsins og
Loftleiða flutti hann ásamt eigin-
konu og ungum syni til Íslands og
hóf þá störf við bílasölu hjá bíla-
deild Sambandsins. Síðar starfaði
hann við bílasölu hjá Ingvari
Helgasyni og BL. Bjarni var mik-
ill útivistarmaður og skipti þá ekki
máli hvort hann var með veið-
stöng í hendi, á reiðhjóli eða í
jeppaferðum um hálendið. Sund
stundaði hann af mikilli reglu-
festu, þar sem hann ræktaði ekki
bara líkamlegt þrek heldur nærði
líka andlega þáttinn með spjalli í
heitu pottunum. Síðustu tuttugu
árin glímdi Bjarni við ýmis erfið
veikindi. Upp úr þeim öllum reis
hann keikur og tókst á við lífið af
æðruleysi sem áður. Fyrir tæpum
fjórum árum lenti hann hins vegar
í alvarlegu slysi. Frá því slysi reis
hann upp líkamlega, en ekki að
öllu leyti andlega. Bróðir okkar
var í raun hörkunagli, en að sama
skapi ljúfur bróðir.
Við systkinin kveðjum Bjarna
með miklum söknuði. Minningin
um kærleiksríkan og stundum ei-
lítið stríðinn bróður lifir í hjarta
okkar.
Bjarney, Ólafur Elías,
Jón Sigurður, Dómhildur
Ingibjörg og Þóra Sigríður.
Bjarni Ólafsson
✝ Guðbjörg Pál-ína Einarsdótt-
ir var fædd 4. ágúst
1942. Hún lést á
Hjúkrunar-
heimilinu Mörk í
Reykjavík 15. apríl
2020. Foreldrar
hennar voru hjónin
Einar Haraldsson
bóndi frá Breiða-
vaði, f. 24. sept-
ember 1925, d. 14.
nóvember 1983, og Ólína Guð-
laug Hjartardóttir húsfreyja, f.
16. ágúst 1912, d. 27. júlí 1983.
Systkini: Kristófer Einarsson, f.
slysförum, Sigurð Kristin, f. 26.
janúar 1963, dóttur, f. og d.
1964, Stefán Birgi, f. 28. nóv-
ember 1965, Svein Hjört, f. 2.
maí 1971, Helgu Björgu, f. 7.
ágúst 1972. Á lífi eru fjögur
börn Guðbjargar Pálínu.
Hennar fyrsta starf var sem
þerna á Hótel Vík við Vall-
arstræti í Reykjavík. Guðbjörg
Pálína starfaði einnig við ýmis
umönnunarstörf, s.s. Vistheim-
ilinu við Elliðavatn - gamla El-
liðavatnsbænum, Hrafnistu í
Reykjavík og Dvalarheimilinu
Felli við Skipholt í Reykjavík.
Einnig var hún gæslumaður á
Kleppsspítala.
Útför Guðbjargar Pálínu fer
fram frá Fossvogskirkju í dag,
5. maí 2020, klukkan 15. Vegna
aðstæðna í þjóðfélaginu verða
eingöngu nánustu ættingjar við-
staddir athöfnina.
30. júní 1951, Sig-
ríður Einarsdóttir,
f. 10. maí 1950, og
Skarphéðinn Ein-
arsson, f. 23. febr-
úar 1954, d. 21.
september 2018.
Fyrrverandi eig-
inmaður Guðbjarg-
ar Pálínu var Guð-
finnur Sigurður
Sigurðsson, fyrrv.
lögregluvarðstjóri,
f. 16. nóvember 1940, d. 18. nóv-
ember 2009. Áttu þau saman
þessi börn: Einar Óla, f. 16. júlí
1961, d. 7. janúar 1980, lést af
Í dag kveð ég mömmu bless-
unina. Það er ekki auðvelt að
kveðja, en í hjarta mínu er friður
fyrir líkn og minningu um
mömmu. Við mamma ræddum
oft og iðulega um lífið. Hún var
leiðsögn mín í mörgu. Það að fá
ráð hjá mömmu var auðsótt. Hún
var reynslubrunnur og besti
hlustandi. Hún gat verið beitt og
sagði það sem réttast er. En með
einstakri kænsku sinni og lífs-
reynslu tókst henni að sannfæra
mann. Sannfæra til að sjá það
rétta í stöðunni. Svo brosti hún
og sem sannur leiðtogi leiddi hún
mann inn í næsta verkefni lífsins.
Ekkert var mömmu ofurefli í
lífinu, nema veikindi hennar sem
hún tókst á við með miklu æðru-
leysi og var sem lærdómur okkar
hinna. Hún kenndi okkur að gef-
ast aldrei upp. Við ættum að vera
sönn og samkvæm okkur sjálfum.
Við skyldum vera heiðarleg og
hjálpsöm í lífinu. Við vitum aldrei
hvenær kreppir að og hjá hverj-
um.
Mamma var mikill fagurkeri
og átti alltaf fallegt og hreint
heimili. Hún var snillingur í að
gera fínt og gat breytt bæli í höll.
Hún var útsjónarsöm, greiðvikin,
hjálpsöm. Mamma var hörkudug-
leg og vann mest af sinni vinnu
við að hjálpa öðrum í starfi með
aðhlynningu eða að hjúkra. Ég
man er hún vann vaktavinnu við
gæslustörf á Kleppsspítala. Hún
kenndi okkur að skilja heim
hinna geðveiku. Í hennar huga
var umönnun sálarinnar ekki síð-
ur mikilvæg en hin líkamlega.
Þess vegna var alltaf hægt að
leita til mömmu með ráð og til að
fá hvatningu til lífsins verka.
Líf mömmu var oft á tíðum erf-
itt. Hún sýndi með einstökum
hætti hinn mikla styrk sem hún
bar. Hún lifði tvö börn sín og
tókst á við mestu mannlegu sorg.
Hún var kletturinn sem brýtur á
og gerði allt til að okkur börn-
unum liði betur. Hún tókst á við
lífið með einstökum og lærdóms-
ríkum hætti, sem var til mikillar
eftirbreytni fyrir aðra.
Ég sakna mömmu. Allt sem
við áttum saman er sem perlur á
streng. Í huga mér sækir hún á
mig þar sem hún gengur yfir
blómaengi og hún dregur hendur
sínar eftir blómatoppunum. Svo
staldrar hún við, snýr sér í átt til
mín og brosir. Hún heldur svo
áfram inn í sólarlagið. Hún er
komin heim þar sem friður, líkn
og hennar fólk er. Hún kveður að
sinni og skilur eftir minningar
sem aldrei hverfa. Spora mömmu
gætir víða og fjölskylduleg áhrif
hennar eru enn til staðar. Í dýr-
mætri leið í uppeldi sínu er farið
yfir verk hennar. Mömmu tókst
verk sitt og fær nú að hvíla
þreyttan líkama sinn. Ærið dags-
verk hennar er nú á enda. Henni
tókst á örlagastundu sinni að
sigra heiminn og kveðja með
sinni einstöku nærveru, glettni
og með von í hjarta. Von sem við
bárum í hjarta okkar með
mömmu inn í hinsta sólarlag
hennar. Hún er geisli sólar nú,
sem óvænt gægist í gegnum ský-
in og vermir vanga minn. Þannig
er minning um mömmu. Hlýja
hennar, bros og æðruleysi. Af
henni lærði ég, af henni fann ég
mikilvægi lífsins.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Guð blessi þig, mamma mín!
Sveinn Hjörtur
Guðfinnsson.
Guðbjörg Pálína
Einarsdóttir
Ástkær móðir okkar, amma, langamma og
langalangamma,
MARÍA ÁRNADÓTTIR
Fannafold 225,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 22. apríl.
Útförin fer fram miðvikudaginn 6. maí.
Í ljósi aðstæðna fer útförin fram í kyrrþey.
Fyrir hönd ættingja,
Helga Friðriksdóttir Hafsteinn Halldórsson
Áslaug Friðriksdóttir Kristján Ólafsson
Kristín Friðriksdóttir Skúli Sigurðsson
Ólafur E. Friðriksson Þórdís Zoëga
Elín Ásta Friðriksdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERNA AÐALHEIÐUR MARTEINSDÓTTIR
sem lést mánudaginn 16. mars, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
7. maí klukkan 13.
Vegna aðstæðna verður fjöldi viðstaddra takmarkaður.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Kristinn Már Þorsteinsson
María Þorsteinsdóttir Karl Svavar Sigurðsson
Ingibjörg Þorsteinsdóttir Hans Jakob Beck
Ester Þorsteinsdóttir Þröstur Jensson
barnabörn og langömmubörn
Elskulegur eiginmaður minn og besti vinur,
faðir, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR ÞÓR WIUM HANSSON
Engidal, Bárðardal,
lést fimmtudaginn 30. apríl á Sjúkrahúsinu
á Akureyri. Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu
mun útförin fara fram 7. maí í kyrrþey.
Kristlaug Pálsdóttir
Hans Wium Guðmundsson Tanja Wium
Elías Wium Guðmundsson Elín Sif Sigurjónsdóttir
og barnabörn
Okkar yndislega og ástkæra
sambýliskona, móðir, stjúpmóðir,
tengdamóðir, dóttir, tengdadóttir, systir,
mágkona og frænka,
ÁSTRÚN SIGURBJÖRNSDÓTTIR
lést mánudaginn 20. apríl
á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja í faðmi fjölskyldu og vina.
Okkur langar að þakka starfsfólki HSS og heimahjúkrunar fyrir
yndislega og kærleiksríka umönnun á hennar erfiðu tímum.
Í ljósi aðstæðna verður hún jarðsungin í kyrrþey föstudaginn
15. maí en streymt verður frá útförinni á Facebook-síðu Bjarna
Ragnarssonar. Blóm og kransar eru vinsamlegast afþökkuð en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag
Suðurnesja.
Þökkum öllum auðsýnda samúð og hlýhug.
Kærleikskveðja.
Bjarni Ragnarsson
Arnar Már Kjartansson Erika Dorielle Sigurðardóttir
Elvar Þór Magnússon
Stefán Ari Bjarnason
Adam Freyr Bjarnason
Birgitta Sól Bjarnadóttir
Sigurbjörn Björnsson Þóra Þórhallsdóttir
Sigríður Sigurðardóttir
Sigurjóna Sigurbjörnsdóttir Kristinn Karl Ólafs
Björn Sigurbjörnsson
Þorgerður Sigurbjörnsdóttir Valgeir Magnússon
systkinabörn og aðrir aðstendendur
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓHANNA KRISTINSDÓTTIR
Austurbrún 4,
lést föstudaginn 24. apríl á Landspítalanum
í Fossvogi. Útför hennar fór fram í kyrrþey.
Kærar þakkir til starfsfólks á deild B4 fyrir mjög góða umönnun.
Valborg Birgisdóttir Árni Halldórsson
Anna Soffía Árnadóttir Steinþór J. Sigurðsson
Birgitta Árnadóttir Gunnar Sigvaldason
Árni Jóhann Árnason
og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi lið-
ur, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Undirskrift | Minning-
argreinahöfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en
ekki stuttnefni undir grein-
unum.
Minningargreinar