Morgunblaðið - 13.05.2020, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ 2020
✝ Gunnar JakobHaraldsson
fæddist í Reykja-
vík 13. maí 1953.
Hann lést á heimili
sínu 3. maí 2020.
Foreldrar Gunn-
ars eru Haraldur
Ágústsson, f. 24.6.
1930, d. 7.8. 1994,
og Guðbjörg Gunn-
arsdóttir, f. 27.3.
1930.
Systkini Gunnars eru Guð-
rún Júlía, f. 13.10. 1949, Rafn,
f. 25.7. 1957, og Haraldur, f.
1.1. 1960.
Gunnar giftist Soffíu Stef-
aníu Egilsdóttur í október 1975
og skildi leiðir þeirra 2010.
Börn þeirra eru Hrafnkell, f.
ömmu á Hvalsá, enda líkaði
honum sveitin vel. Hann lauk
stúdentsprófi frá Verzlunar-
skólanum 1974 og lá þá leiðin
beint í viðskiptafræði við Há-
skóla Íslands. Árið 1978 fluttu
Gunnar og Soffía með Hrafnkel
1 árs til Stykkishólms.
Þar tók Gunnar við starfi
hjá Trésmiðjunni Ösp. Fluttu
þau aftur til Reykjavíkur 1986,
einu barni ríkari, Haraldi Óla,
með annað á leiðinni, Hildi
Björgu. Þegar til Reykjavíkur
var komið rak Gunnar meðal
annars Mömmusultur og
Hreyfigreiningu. Gunnar kom
víða við sem ráðgjafi fyrir
minni fyrirtæki.
Útförin fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 13. maí
2020, klukkan 13 að við-
stöddum nánustu ættingjum.
Streymt verður frá útförinni í
lokuðum hópi á facebook. Slóð
á streymið: https://n9.cl/i8vk.
Slóðina má einnig nálgast á
www.mbl.is/andlat.
22.9. 1977, d. 21.6.
2001. Börn Hrafn-
kels eru Hafdís
Björg, f. 24.10.
1996, og Kristín
Gyða, f. 24.10.
1996.
Haraldur Óli, f.
8.2. 1980. Börn
Haralds eru Dilja,
f. 14.10. 1993, Kor-
mákur Goði, f.
8.10. 2013, og
Hrafnhildur Sonja, f. 10.10.
2016.
Hildur Björg, f. 10.7. 1986.
Börn Hildar eru Kolbrún Lilja,
f. 5.5. 2010, og Óliver Hrafn, f.
22.1. 2013.
Öllum sumrum sem barn
eyddi Gunnar hjá afa sínum og
„Góðan daginn og vertu vel-
kominn á fætur í dag. Hvað er að
frétta?“
„Já sömuleiðis og allt gott held
ég bara.“ Svona byrjaði megnið
af símtölunum þegar Gunnar
bróðir hringdi í mig. Við vorum
kannski ekki í daglegu sambandi
en aldrei leið langur tími á milli
símtala. Þegar öðrum hvorum
þótti of margir dagar liðnir var
hringt.
Gunnar var ljúfur maður og
hallmæti aldrei neinum. Að þessu
leyti fannst mér hann vera eins
og amma Guðrún á Hvalsá, sem
aldrei sá neitt annað en gott í öll-
um.
Fyrir fermingu var hann mörg
sumur á Hvalsá í Steingrímsfirði
hjá ömmu og afa og oft fékk hann
að taka vorprófin fyrr en aðrir til
að geta verið með í sauðburðin-
um.
Það fór aldrei á milli mála að
Gunnar hafði verið mjög dugleg-
ur í sveitinni og hvers manns
hugljúfi, en það orðspor fylgdi
honum reyndar út allt lífið.
Í gegnum tíðina og allt frá því
um tvítugt rak hann nokkur eigin
fyrirtæki og einnig sem starfs-
maður annarra. Hann var við-
skiptafræðingur af endurskoðun-
arsviði og vann meira og minna
sem slíkur þegar hann var ekki
að reka eigin fyrirtæki.
Hann þreyttist aldrei á því að
hjálpa öðrum með bókhald eða
hvað annað í sambandi við fyr-
irtækja- og/eða heimilisrekstur.
Ég held að dæmi séu um það
að hann hafi ekki rukkað fyrir
sína vinnu og jafnvel lagt sjálfur
út pening til að koma fólki eða fé-
lögum í skjól og aldrei innheimt
það. Ég mun aldrei gleyma þeirri
kennslu og aðstoð sem hann
veitti mér með færslur og innsýn
í bókhald þegar ég var að stíga
mín fyrstu skref í krefjandi vinnu
í landi eftir að hafa verið á sjó
mín yngri ár.
Hann átti til að koma til mín í
vinnuna um helgar til að fara yfir
hlutina með mér um vikuna sem
liðin var og spá í vikuna sem fram
undan var.
Það fór aldrei á milli mála að
þarna fór mikill sælkeri. Hann
hafði mikinn áhuga á mat og mat-
seld. Hann var einn af þessum
mönnum sem gaman er að gefa
að borða og hann var líka einn af
þeim mönnum sem hafa gaman af
því að gefa öðrum að borða.
Þegar lagt var á borð fyrir
hann eitthvert góðmeti færðist
yfir hann ólýsanlegur svipur,
bros og unaðstilfinning. Reyndar
átti hann til að setja upp púka-
legt glott um leið og segja: „Það
er nú alveg óþarfi að hafa svona
mikið fyrir mér!“ Og alltaf vildi
hann smakka á öllu og gefa kom-
ment.
Fjölskyldan var lífið, hann
elskaði og dáði börnin sín og
barnabörn. Árið 2001 varð hörm-
ungaratburður í fjölskyldunni
þeirra Gunnars og Soffíu þegar
elsta barn þeirra lést úr heila-
himnubólgu.
Hrafnkell var 24 ára gamall og
átti tvíbura, tvær tæplega fimm
ára dömur. Þetta áfall hafði að
sjálfsögðu gríðarleg áhrif á líf
fjölskyldunnar og er ómögulegt
að setja sig í þeirra spor. Það á
enginn að þurfa að jarða börnin
sín.
Minningin um Gunnar, þennan
blíða, góða og fallega mann, mun
ylja okkur öllum sem eftir
standa.
Það munu allir sem þekktu
hann muna brosið hans og ljúf-
mennsku. Ég vona að börnin og
barnabörnin sæki styrk í minn-
inguna um frábæran pabba og
afa.
Góða nótt kæri bróðir.
Rafn Haraldsson.
Við Gunnar kynntumst þegar
við vorum 17 ára gömul. Við vor-
um bekkjarfélagar í Verzlunar-
skólanum og með okkur mynd-
aðist vinátta sem átti eftir að hafa
mikil áhrif á líf okkar til fram-
tíðar. Ári eftir stúdentsprófið
giftum við okkur. Leiðir okkar
skildi árið 2010 eftir 35 ára hjóna-
band. Gunnar hefur því lengi ver-
ið hluti af lífi mínu og það er erfitt
að kveðja eftir svo langa samleið.
Með Gunnari átti ég margar af
mínum bestu stundum eins og
þegar við eignuðumst börnin
okkar og ólum þau saman upp en
við gengum líka í gegnum versta
dalinn saman þegar við misstum
hann Hrafnkel okkar. Allt eru
þetta minningar sem ég geymi í
hjarta mínu.
Það vakna margar góðar
minningar við kveðjustundina.
Gunnar var gleðimaður og hafði
mikla ánægju af að bjóða fólki
heim í mat og var þá ekkert til
sparað, hvorki í mat né drykk.
Hann lifði fyrir börnin okkar og
síðan barnabörnin og nutu þau
gjafmildi hans sem var tak-
markalaus.
Honum fannst ekkert betra en
að vera með barnabörnin í kring-
um sig. Elstu barnabörnin, sem
voru mikið hjá afa og ömmu,
muna eftir ævintýraferðum sem
hann var óþreytandi að skipu-
leggja.
Flest okkar samtöl síðustu ár-
in hafa snúist um þessa frábæru
afkomendur okkar sem við vor-
um svo heppin að eiga og fá að
njóta þess að vera samvistum við.
Börnin okkar og barnabörn
hafa misst mikið við fráfall Gunn-
ars.
Gunnar las mikið um spírit-
isma, framhaldslíf og aðra heima.
Ég sé hann fyrir mér í nýjum
heimi standa í miðri laxveiðiá
með pabba sínum og Hrafnkeli.
Ég þakka fyrir samveruna.
Soffía Stefanía Egilsdóttir.
Ein jólin gáfum við systurnar
afa okkar myndaalbúm með
spengilegum ljóðum og myndum
af nýliðnu ári sem við höfum svo
fyllt upp í öll jól síðan. Hann
sagðist hlakka alltaf jafn mikið til
þess að fá albúmið hver jól svo
okkur langaði til að gera eitt lítið
ljóð að lokum.
Elsku afi Gunnar,
ég minnist bernskunnar.
Þá ferðast var vítt og dreift
um landið okkar, óbreytt.
Í leit að bestu súpunni,
þó afi yrði á kúpunni
og færa á því sönnur,
að það yrði engin önnur.
Þó sú var aldrei fundin
þá létt var okkur lundin,
og ströndum förum meðfram,
því leitin heldur áfram.
Svo snöggur varstu’að hverfa,
við náðum þig ekki’að kveðja.
Viltu veifa handan móðunnar?
Vertu sæll, afi Gunnar.
Hafdís Björg Hrafnkels
Hlynsdóttir, Kristín Gyða
Hrafnkels Hlynsdóttir.
Elsku hjartans frændi, á þeim
degi sem þú áttir að vera að
gleðjast yfir því að vera búinn að
ná því að vera orðinn löggiltur
eldri borgari sitjum við ættingjar
með tárvot augu og kveðjum þig.
Þú hefur verið kallaður yfir í
Sumarlandið til að halda uppi
fjörinu meðal ættingja og vina
þar í efra. Það munu margir
minnast þín fyrir þinn einstaka
húmor, glettni og hjartahlýju.
Stór og mikill maður með hjarta
úr gulli, hlýjan faðm og alltaf
stutt í brosið, sama hvað á bját-
aði. Alltaf mætti manni fallegt
bros sem náði til augnanna og
blik í auga með glettni og smá
stríðnissvip þegar við hittumst
og þú sagðir „hæææææ frænka,
gaman að sjá þig“ og tókst þétt-
ingsfast utan um mann, þá hlýn-
aði manni alltaf um hjartaræt-
urnar.
Þú minntir mig að mörgu leyti
á afa Harald, því þú varst ekki
bara líkur honum í útliti heldur
varstu einnig með sama hjarta-
lag og hann, bangsapabbi með
mjúkan faðm, sem passaði vel
upp á sína og vildi öllum vel og
allt fyrir alla gera. Þegar ég kom
heim sumarið 1994 eftir vetrar-
dvöl erlendis var kreppa í at-
vinnumálum hér heima og ég var
án atvinnu, þá bauðst þú mér að
koma og vinna hjá þér í Búbót.
Skemmtileg vinna með skemmti-
legu fólki sem ég mun búa að alla
mína ævi, enda ílengdist ég í
vinnu hjá þér í rúmt ár þótt þetta
hafi bara átt að vera sumarvinna.
Ég verð þér alltaf þakklát fyrir
að hafa komið mér til bjargar á
þeim tíma, kennt mér að vinna og
ganga rösklega til verka. Þú
varst ekkert að liggja á skoðun-
um þínum heldur komst þeim á
framfæri þegar við átti. Ákveð-
inn og stundum þrjóskur eins og
sönnum mönnum í Nautsmerk-
inu sæmir. Þú kenndir mér ekki
bara að vinna heldur leiddi vinn-
an hjá þér til þess að ég kynntist
eiginmanni mínum, sem var á
þeim tíma einnig að vinna þar, og
afkomendur mínir því sprottnir
upp úr vinnu í sultugerðinni
þinni.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekk-
ert bresta. Á grænum grundum lætur
hann mig hvílast, leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta. Hann
hressir sál mína, leiðir mig um rétta
vegu fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá
mér, sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð frammi fyrir fjendum
mínum, þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævi-
daga mína, og í húsi Drottins bý ég
langa ævi
(23. Davíðssálmur)
Ég er viss um að afi Haraldur
og Keli þinn hafa tekið á móti þér
opnum örmum og að þið stefnið
ábyggilega allir saman í góða
veiðiferð þarna í Sumarlandinu.
Stórt skarð hefur verið höggvið í
fjölskylduna með brotthvarfi
þínu og mikill er missir ömmu
sem nú þarf að horfa á eftir syni
sínum langt fyrir aldur fram og
börn þín og barnabörn eiga um
sárt að binda við fráfall elsku
pabba síns og afa.
Elsku amma, Haraldur Óli,
Hildur Björg og fjölskyldur, ég
bið góðan Guð að gefa ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum. Og
þér, elsku frændi, þakka ég sam-
fylgdina í gegnum lífið og fyrir að
gefa lífinu lit. Hvíldu í friði.
Þín frænka,
Guðbjörg María
og fjölskylda.
Gunnar Jakob
Haraldsson
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
BJARNI BALDURSSON,
lést á líknardeild Landspítala fimmtu-
daginn 7. maí.
Í ljósi aðstæðna verður eingöngu nánasta
fjölskylda viðstödd útförina sem fer fram
mánudaginn 18. maí.
Hafsteinn Hafliðason Iðunn Óskarsdóttir
Björg Baldursdóttir
Ragnheiður Baldursdóttir
Salvar Baldursson Hugrún Magnúsdóttir
Ingunn Ósk Sturludóttir
og fjölskyldur
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJÖRN EMILSSON,
fyrrv. loftskeytamaður
og flugumferðarstjóri,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir, Grafarvogi,
5. maí. Útför hans fer fram í kyrrþey frá Fossvogskirkju
föstudaginn 15. maí klukkan 13.
Aðstandendur þakka starfsfólki á Eir fyrir alúð og umhyggju.
Edda Lyberth Kaj Lyberth
Sigríður Björnsdóttir
Emil Björnsson Kristín A. Yeoman
Valentína Björnsdóttir Karl Eiríksson
Einar Björnsson
Carl Erik Mikaelsen
og fjölskyldur
Ástkær faðir, tengdafaðir, bróðir og afi,
REYNIR LÚTHERSSON
pípulagningameistari,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 30. apríl.
Í ljósi aðstæðna fer útförin fram í kyrrþey
miðvikudaginn 20. maí og verður streymt af
Facebook-hópnum: Reynir Lúthersson - útför.
Ingibjörg Reynisdóttir
Linda Hrönn Reynisdóttir
Heiðrún Ýr Reynisdóttir Sindri Sæmundsson
og barnabörn
Aghh, af hverju
ertu að gera þetta
svona drengur, úff,
arg, maður gerir
hlutina ekki svona.
Þarna er ég að ergja hann afa
minn með púkasvip meðan hann
hristir höfuðið og dæsir.
Ég var fyrsta barnabarnið í
fjölskyldunni og ólst að miklu leyti
upp hjá ömmu minni og afa. Var
ég einnig skírður í höfuðið á hon-
um, sem ég hef ávallt verið mjög
stoltur af. Þegar ég var unglingur
tók ég að mér að slá blettinn í
kringum blokkina þar sem við
bjuggum. Þá voru sláttuorf,
sláttuvél með drifi, Flimo og hríf-
ur fengin að láni hjá afa. Maður
gat alltaf fengið hluti lánaða hjá
afa með því eina skilyrði að skila
því hreinu og heilu á sinn stað aft-
ur. Allt átti sinn rétta stað í bíl-
skúrnum hjá honum og lagði hann
mikið upp úr því að hafa snyrtilegt
í kringum sig.
Afi var af þeirri kynslóð sem
fann til stolts í erfiðisvinnu, sem
varð til þess að stundum gerði
hann hlutina erfiða bara til að gera
þá erfiða. Man ég eitt skipti að
hann sló túnið í kringum sum-
arbústaðinn með orfi og ljá þó að
hann ætti sláttutraktor. En hann
naut þess alltaf að vera uppi í sum-
arbústaðnum ásamt fjölskyldunni.
Hann hafði einnig mjög mikla
ánægju af því að vesenast eins og
við köllum það. Hafa nógu mikið
fyrir hlutunum því þá voru þeir
Sigurjón Guðjónsson
✝ Sigurjón Guð-jónsson fæddist
6. júlí 1930. Hann
lést 17. apríl 2020.
Útför Sigurjóns
fór fram 6. maí
2020.
þess virði og ekki var
verra ef langur bíltúr
væri tekinn í leiðinni.
Hann var mikill
íþróttamaður alla tíð
og skipti þá ekki máli
hvort það var að
ganga á höndum eða
fara í bóndaglímu.
Man ég eftir því að
hafa fundið glímu-
belti úr leðri og spurt
afa hvað þetta væri
og var hann þá fljótur að kenna
mér hælkrók með því að vippa mér
upp eins og ekkert væri.
Eitt sinn var hann að mála þak-
ið á sumarbústaðnum, sem var A-
bústaður með mjög bröttu þaki,
þegar það heyrðist allt í einu mikill
hávaði á þakinu og kom afi þá
stuttu síðar inn eins og ekkert
hefði í skorist allur í laufi eftir að
hafa runnið niður þakið og endað í
eina runnanum sem var við húsið.
Hann fékk sér bara einn kaffibolla
og hélt síðan áfram að mála þakið
eins og ekkert hefði gerst.
Þegar ég var síðan sem gutti að
sniglast í kringum stífluna í Íra-
fossi þar sem afi minn vann í mörg
ár að veiða og þegar vaktmennirn-
ir komu til að reka mig í burtu var
nóg að nefna hverra manna ég
væri og þá fékk maður varnaðar-
orð um að fara varlega og var bent
á bestu veiðistaðina.
Það fór ekki mikið fyrir afa,
hann var lítillátur en stoltur maður
með hjarta úr gulli og vildi öllum
vel. Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst þér, afi minn, og þegar
hugurinn leitar aftur í minning-
arnar eru þær allar fullar af gleði
og umhyggju sem þú sýndir og þá
oftar frekar í verki en með orðum.
Þín verður sárt saknað.
Sigurjón Magnússon.
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að
andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-,
útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að-
gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur
lesið minningargreinar á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber

  




 
ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát