Morgunblaðið - 25.05.2020, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 25. MAÍ 2020
Atvinnuauglýsingar
Blaðberar
Upplýsingar veitir  í síma


Morgunblaðið óskar eftir
blaðbera 

Raðauglýsingar
Félagsstarf eldri borgara
Árskógar Sögustund af hljóðbók kl. 10.30. Hugarþjálfun, leikir og
spjall kl. 13.30. Hámarksfjöldi 20 manns, það verður að skrá sig í síma
411-2600. Spritta sig þegar komið er inn og þegar farið er út.
Bústaðakirkja Ekkert félagsstarf verður á þessu vori í ljósi
aðstæðna, við munum ekki taka neina sénsa. Ekki verður messað á
uppstigningadag í Bústaðakirkju en helgistund verður streymt á hei-
masíðu og facebook síðu kirkjunnar. Við sjáumst hress í haust, vo-
nandi eigið þið gott sumar. kærleikskveðja Hólmfríður djákni
Korpúlfar Förum af stað með hádegisverð af mikilli varkárni, matar-
gestum er skipt niður á tíma, því nauðsynlegt að skrá sig fyrirfram og
virða 2. metra regluna og hvetjum alla til að kynna sér vel
Samfélagssáttmála Covid. Spritta hendur og fara varlega.
Gönguhópar kl. 10. mánudaga frá Borgum og Grafarvogskirkju kl. 10.
miðvikudaga föstudaga frá Borgum Petan Gufunesbæ fyrir Korpúlfa
mánudaga kl. 13. velkomin
Seltjarnarnes Verið öll hjartanlega velkomin en við opnum fyrir
almennt félagsstarf í dag 25. maí. Gler og leir kl. 9. og 13. Billjard í Se-
linu kl. 10. Krossgátur og kaffi í króknum kl. 10.30. Jóga í salnum á
Skólabrut kl. 11. Handavinna Á Skólabraut kl. 13. Vatnsleikfimi í sund-
lauginni kl. 18.30. Virðum almennar sóttvarnir, 2ja metra regluna,
handþvott og sprittun.
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Ýmislegt
NETVERSLUN gina.is
Tískuverslunin Smart
Grímsbæ/Bústaðavegi

Verð kr. 4.990

Verð kr. 3.990

Verð kr. 6.990

Sími 588 8050.

- vertu vinur

Dýralæknaskólinn.
Veterinary Medicine and Pharmacy
University í Košice Slóvakíu heldur
inntókupróf á netinu (online) 12. júní.
Umsóknarfrestur til 5. júní.
www.uvfl.sk/en Upplýsingar s.
5444333 og kaldasel@islandia.is
Bílar
Nýr 2020 Renault Zoe 52 Kwh.
VINSÆLAST RAMAGNSBÍLL Í
EVRÓPU. Drægni 395 km.
Flottasta typa = Intens +. Með
hraðhleðslu. 3 litir í boði á staðnum.
Á GAMLA GENGINU: kr.
4.190.000,-

www.sparibill.is
Hátúni 6 A – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
200 mílur
✝ Kristinn Matt-hías Kjart-
ansson fæddist 28.
nóvember 1942 í
Þórisholti í Mýrdal.
Hann lést 14. maí
2020 á Lsp. Hring-
braut.
Foreldrar hans
voru Þorgerður
Einarsdóttir, f.
28.3. 1901, d. 7.1.
2003, og Kjartan
Einarsson, f. 27.8. 1893, d. 28.7.
1970.
Systkini hans: Borghildur, f.
23.9. 1922, d. 2.8. 2012, Einar
Sigurður, f. 3.3. 1925, d. 18.12.
1970, Ingveldur Guðríður, f. 2.8.
1929, d. 9.9. 1999, Einar, f. 3.12.
1930, d. 24.12. 2019, Sigurgeir, f.
7.3. 1938, Kjartan, f. 1.11. 1944.
Kristinn kvæntist 10.6. 1965
eftirlifandi eiginkonu sinni Guð-
rúnu Helgadóttur (Gullu), fv.
bankamanni, f. í Reykjavík 20.4.
1945. Móðir hennar er Sigríður
Anna Bríet, f. 19.6. 2002, fyrir
átti Kristín, b) Helgu Rún Sig-
urðardóttur, f. 24.1. 1997, hún á
tvo syni Adriel Mána, f. 27.11.
2017, og Atlas Örn, f. 26.1. 2019,
barnsfaðir Karel Atli Ólafsson.
Menntun og störf: Loftskeyta-
próf 1961, símritara- og yfirsím-
ritarapróf 1970, Loran-C tækni-
próf hjá bandarísku strand-
gæslunni 1971.
Loftskeytamaður á Raufarhöfn
1961-1962, loftskeytamaður á
skipum Eimskipafélagsins 1962-
1967, loftskeytastöðinni í Gufu-
nesi 1967-1970, loftskeytastöð-
inni í Gufuskálum 1970-1973,
Skýrr 1973-1980, IBM/Nýherji
1980-1997, Hugvit 1997-2017.
Um árabil var hann félagi í
Lionsklúbbnum Tý, söng með
Rarikkórnum, kirkjukór Selja-
kirkju og söngfélagi Skaftfell-
inga.
Útför Kristins fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 25. maí
2020, klukkan 13.
Streymt verður frá útförinni
á https://www.sonik.is/
bustadakirkja og facebooksíðu
Kristins.
Slóðina má nálgast á
Meira: www.mbl.is/andlat
Meira: sonik.is/bustadakirkja
Skúladóttir, f. 25.6.
1918, í Mörtungu.
Börn Kristins og
Guðrúnar eru: 1)
Steinar Þór, f. 28.2.
1966, maki Sigrún
Stefánsdóttir, f.
18.2. 1965, börn
þeirra; a) Stefán
Kristinn, f. 7.6.
1997, b) Guðrún
Katrín, f. 29.12.
1999, c) Hlynur
Kári, f. 14.6. 2002, og fyrir átti
Steinar d) Heklu Karen, f. 15.2.
1992, maki Hilmir Hjaltason, f.
16.3. 1984, börn þeirra; Móeiður
Una, f. 22.1. 2015, og Hjalti
Steinn, f. 22.1. 2017. 2) Sigríður,
f. 11.8. 1968, maki Halldór Bárð-
arson, f. 3.9. 1966, börn þeirra;
a) Arnar Ingi, f. 12.4. 1993, sam-
býliskona Margrét Kristín
Waage Björnsdóttir, f. 9.8. 1996,
b) Linda Björk, f. 12.8. 1997. 3)
Kristín Björg, f. 19.8. 1974, maki
David Hedin, dóttir þeirra; a)
Það er skrítin tilhugsun að það
sé ekki lengur hægt að hringja í
þig eða koma við í spjall um dag-
inn og veginn. Útilegur og ferða-
lög verða öðruvísi, en það var það
sem þú lifðir fyrir. Það var nokkuð
víst að ef eitthvað stóð til þá varst
þú fyrsti maður á vettvang til að
bjóða fram aðstoð, hvort sem ég
var í framkvæmdum heima fyrir
eða ættarmót. Heimildirnar sem
þú safnaðir í gegnum tíðina eru
ómetanlegar enda varstu alltaf
með myndavélina á lofti eða þá
vídeóvélina. Það eru ekki margir
staðir á landinu sem þið mamma
hafið ekki þvælst með tjaldið og
síðan ferðavagnana ykkar, fyrsti
tjaldvagninn sem þú keyptir tjón-
aður eftir harkaleg kynni við brú-
arhandrið. Ekki varst þú í vand-
ræðum með að gera hann að hóteli
að nýju og þjónaði hann ykkur vel
og lengi. Síðan fellihýsin og síðar
hjólhýsin sem þið bjugguð í nán-
ast allt sumarið, nema þá daga
sem vinnan var að trufla. Eftir að
þú komst á löglegan lífeyrisaldur
minnkaðir þú við þig í vinnu, hætt-
ir að vinna á mánudögum og
föstudögum svo þið hefðuð lengri
helgar til að ferðast og njóta.
Minningarnar eru ótalmargar,
sigling til BNA með Bakkafossi
’78 þar sem þú leystir af sem loft-
skeytamaður og leyfðir mér að
koma með, það er ógleymanleg
ferð. Ferðir í sveitina þína, Mýr-
dalinn, eru ótalmargar, sú síðasta
var 19. apríl þar sem við fórum í
Djúpaleiti þar sem þið systkinin
byggðuð upp sumarhús til að geta
dvalið í sveitinni ykkar. Höfðum
við Reynisfjöruna algjörlega fyrir
okkur tvo, sem er ógleymanleg
stund. Minningarnar úr Völvufell-
inu þar sem við vorum frum-
byggjar og síðar úr Lómasölunum
þar sem barnabörnin og síðar
barnabarnabörnin voru ávallt vel-
komin til styttri eða lengri dvalar
ef við þurftum af bregða okkur af
bæ. Það verður skrítið að hafa þig
ekki til staðar, einnig fyrir
mömmu, en við eigum minningar
um einstaklega ljúfan mann til að
ylja okkur við í framtíðinni.
Hvíldu í friði, elsku pabbi minn.
Þinn sonur,
Steinar Þór Kristinsson.
Pabbi fæddist og ólst upp í Þór-
isholti í Mýrdal, þar er sveitin
römmuð inn af fjöllum, jökli og
sjó.
Pabbi fór í Loftskeytaskólann
og sigldi um heimsins höf. Hann
fór víða og átti peninga frá mörg-
um löndum. Ég minnist þess að
sitja með pabba og skoða þessa
framandi peninga og hlusta á sög-
ur sem tengdust ferðalögunum.
Við fluttum til Reykjavíkur
þegar ég var fimm ára og pabbi
byrjaði í tölvubransanum hjá
Skýrr. Þar var eina tölva landsins
og tók heilan sal en afkastaði samt
minna en síminn okkar gerir í dag.
Seinna fór hann til IBM/Nýherja
og þaðan til Hugvits þar sem hann
vann til 75 ára aldurs. Hann var
því einn af fyrstu kerfisfræðing-
um landsins. Tölva kom á okkar
heimili langt á undan því sem al-
mennt var og nokkrum árum síðar
þegar ég fór í fyrsta tölvuáfang-
ann í FB kenndi pabbi mér náms-
efnið heima og ég leiðbeindi svo
kennaranum, sem hafði engan
veginn náð tökum á þessu fram-
andi námsefni.
Tónlist spilaði stóran þátt í lífi
pabba, hann lærði aðeins á orgel
og seinna fékk hann sér harmón-
ikkur sem fylgdu honum oft á
ferðalögum um landið og á
mannamót.
Greiðvikinn og þolinmóður var
hann, kominn af þeirri kynslóð
sem nýtti hlutina og henti aldrei
reipi eða snærisspotta því hann
vissi að þörfin fyrir spotta kæmi
fyrr en síðar. Laghentur var hann
og gat bjargað sér við flest verk,
hafði næmt smiðsauga og þolin-
mæði til að leiðbeina öðrum. Þeg-
ar ég var ung leiðbeindi hann mér
við boddíviðgerðir á bílnum mín-
um og að lokum varð viðgerðin
svo fín að atvinnumaður hefði
mátt vera stoltur af.
Ferðalög innanlands og utan
skipuðu stóran sess í lífi foreldra
minna, þau voru líklega aldrei
samhentari en þegar í vagninn var
komið. Þar á hver hlutur sinn stað
og öllu er haganlega fyrir komið.
Líklega hefur það sjaldan brugð-
ist, ef einhvern vanhagar um hlut
á ferðalagi voru þau með hann,
hvort sem það er hamar, skrúfa,
handþeytari eða reipi.
Mýrdalurinn stóð pabba ávalt
næst og þar reistu systkinin sér
fjölskyldubústað svo að fjölskyld-
an gæti ræktað frændgarðinn og
drukkið í sig fegurð sveitarinnar.
Í Smárahlíð leið pabba einnig
alltaf vel, en það er sveitasetur
okkar hjóna, þar hafa pabbi og
mamma dvalið ófáa dagana og
hjálpað til við uppbyggingu og
viðhald, enda fékk pabbi fljótt við-
urnefnið staðarhaldarinn. Hann
var oftar en ekki mættur fyrstur
og búinn að slá og raka áður en
aðrir mættu á staðinn. Vinir mínir
þekkja flest öll pabba og mömmu
því þau hafa alltaf staðið okkur
nærri og verið dugleg að taka þátt
í því sem við tökum okkur fyrir
hendur. Það eru ófáar útilegusam-
komurnar í Smárahlíð og víðar
þar sem margt var brallað, safnað
í brennu og harmónikkan hand-
leikin af snilld. Á þessum stundum
var pabbi ekki bara afi minna
barna heldur allra barnanna og
fékk titilinn útileguafi.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Meira: mbl.is/andlat
Sigríður Kristinsdóttir.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast.
Það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal)
Elsku afi hvílir nú í friði. Hann
var góður maður og alltaf til stað-
ar fyrir okkur afabörnin.
Þolinmóðari leiðbeinanda er
erfitt að finna. Hann kenndi okkur
svo margt um lífið, landið og sveit-
ina. Vík í Mýrdal, sveitin hans afa,
var honum kær og ferðalögin
þangað saman voru mörg og
minningarnar dýrmætar. Á ferða-
lögum fór afi vel yfir heitin á öllum
fjöllum, vötnum og fossum sem á
leið okkar orðu og sem krakki
skildi ég aldrei hvernig hann vissi
svona mikið.
Afi var duglegur að varðveita
minningar með því að festa þær á
filmu. Minningarnar verða dýr-
mætari með hverjum deginum og
verður ánægjulegt að fara í gegn-
um um ókomin ár.
Við minnumst öll afa með ást
og þakklæti.
Arnar Ingi Halldórsson.
Elsku besti afi, við trúum því
varla að þú sért farinn frá okkur
og að við fáum ekki að hitta þig
aftur, en við erum ótrúlega þakk-
lát fyrir allar minningarnar sem
við eigum. Eins og allir páskarnir
sem við eyddum saman bæði í
Djúpaleiti og í Völvufelli, þú varst
mikill nammigrís og fékkst alltaf
að eiga allt nammið úr páskaeggj-
unum sem við vildum ekki, og allt-
af þegar við vorum með eitthvað
gott þá varst þú alltaf kominn til
að fá, og sagðir stundum að það
væri skemmt svo þú gætir borðað
það. Þú varst alltaf með mynda-
vélina við hönd og tilbúinn til þess
að ná myndum af öllu því sem við
vorum að brasa saman, ég man
líka eina páskana í Djúpaleiti, við
sátum að borða morgunmat og
amma kallar og segir að það sé
tófa uppi á vegi, þú varst ekki
lengi að grípa myndavélina og
hlaupa út á pall til þess að ná
mynd af henni, svo sátum við
amma við borðið og hlógum, þú
fattaðir ekki neitt fyrr en amma
kallar „fyrsti apríl“.
Allar bílferðirnar okkar í sveit-
ina þína varstu alltaf að segja okk-
ur hvað allir fossar og fjöll heita
og myndum við ekki vita heitin á
helming þeirra ef það væri ekki
fyrir þig. Ef okkur langaði í
nammi en það var ekki til vissum
við að þú varst alltaf með tópas í
bílnum og þótt okkur fyndist það
ekkert sérlega gott báðum við
alltaf um. Allir göngutúrarnir
okkar í sveitinni þegar við kíktum
til Hrefnu frænku í Presthúsum.
Það var alltaf mikill spenningur
og tilhlökkun þegar þið amma
komuð með hjólhýsið til Grinda-
víkur á sjóarann síkáta og alltaf
voruð þið til í að gera eitthvað
skemmtilegt með okkur. Við vor-
um einstaklega heppin að eiga þig
sem afa, við elskum þig og þín
verður sárt saknað.
Guðrún Katrín Steinarsdóttir
og Hlynur Kári Steinarsson.
Enn hefur gengið á systkina-
hópinn okkar.
Lokið er nú vegferð, hvers upp-
haf stendur mér ljós í minning-
unni. Þennan morgun fyrir svo
mörgum árum urðu þáttaskil í lífi
mínu, fæddur var lítill drengur.
Ég var ekki lengur yngsta systk-
inið á heimilinu. Ég var fluttur í
rúm úti í horni.
Drengurinn óx, en vélvæðing
var ekki hafin; hestum beitt í hey-
vinnu, en þetta breyttist og um
tólf ára aldur var Deutz-traktor
kominn og hvergi kunni hann bet-
ur við sig en undir stýrinu.
Eftir landspróf í Skógum lá
leiðin í loftskeytaskólann, sem
virtist álitleg starfsbraut, þar
naut hann eðlislægrar nákvæmni
og einbeitingar. Að loknum loft-
skeytastörfum á Öskju og Kötlu
réðst hann til starfa á Loftskeyta-
stöðinni á Gufuskálum en flutti
síðan suður. Í byrjun áttunda ára-
tugarins skynjaði hann að tekið
var að fjara undan þessum starfs-
vettvangi svo hann réðst til starfa
í heimi tölvutækninnar, þar sem
hann vann langt fram yfir venju-
legan aldur starfsloka.
Sumarið 1962 starfaði Kristinn
á loftskeytaþjónustu, sem veitt
var síldveiðiflotanum á Raufar-
höfn. Sjálfur notaði ég sumarleyf-
ið og brá mér í vinnu á síldarplani
og síðar í síldarverksmiðjuna.
Hann bauð mér að búa í herbergi,
sem hann hafði á símstöðinni,
mikill lúxus miðað við bragga
starfsfólks síldarsöltunarinnar.
Svo bar til að blásið var til dans-
leiks í hrörlegum bragga, sem
þjónaði sem samkomuhús staðar-
ins. Húsið fylltist á svipstundu,
vínið flaut ótæpilega þarna í land-
legunni og þegar til átti að taka
var hljómsveit staðarins ofurölvi
og ekki annað sýnna en rýma
þyrfti plássið. Stígur þá ekki bróð-
ir minn blessaður upp á sviðið með
harmonikku sér um öxl og ballið
fór í gang og entist þar til sum-
arnóttin sveipaði þennan friðsæla
athafnareit við ysta haf. Þarna átti
ég prúðan bróður.
Alltaf áttum við systkinin at-
hvarf heima í Þórisholti þar sem
Einar bróðir okkar tók við búi
vorið 1954, en seinna byggðum við
sælureit á skjólsælum hvammi
vestan undir Reynisfjalli, í Djúpa-
leiti, þar sem við skiptum með
okkur dvalarvikum en komum
saman og sinntum viðhaldi og
endurbótum einu sinni á vori, það
voru glaðar stundir þar sem
barnabörnin náðu að kynnast og
starfa saman. Allt skipulag og út-
réttingar hvíldi á herðum Kristins
svo aldrei geigaði.
Í dag kveðjum við góðan og
einkar ljúfan dreng, sem lagði
rækt við fjölskylduna að
ógleymdri tónlistinni, sem við nut-
um svo oft við samkomur okkar
fjölskyldunnar, ævinlega var
harmonikkan með, sem hann
þandi af sínum smekk en stakri
hógværð, sem honum einum var
lagin.
Það gladdi mitt hjarta að hon-
um skyldi auðnast að njóta síðustu
helgar í faðmi fjallanna okkar,
Dyrhólaeyjar og Reynisfjalls, þar
sem veðurguðir skörtuðu sínu feg-
ursta.
Guðrúnu og fjölskyldunni vott-
um við Jóhanna okkar dýpstu
samúð.
Sigurgeir.
Kristinn Matthías
Kjartansson