Skessuhorn - 22.07.2020, Blaðsíða 18

MIÐVIKUDAGUR 22. JúlÍ 202018
Birkir Pétursson heldur nú ljós-
myndasýningu á laxárbakka í
Hvalfjarðarsveit og verður sýning-
in opin eitthvað fram yfir verslun-
armannahelgi. Birkir flutti á Akra-
nes árið 2003 en hann bjó einnig
þar sem barn, á árunum 1972-1977.
„Ég flutti nú bara fyrir algjör mistök
þarna árið 2003. Ég bjó í Reykjavík
en bauðst að leigja fínt herbergi hér
á Akranesi sem ég og gerði en það
endaði með því að í desember árið
2004 var ég búinn að kaupa mér
íbúð, það stóð sko aldrei til,“ segir
Birkir og brosir.
Ljósmyndun verri
en kvef
Birkir var á sjó hjá landhelgisgæsl-
unni í ellefu ár, frá 2001-2012 en þá
lenti hann í slysi á Filippseyjum þar
sem hnéð fór illa og hann varð að
hætta að vinna. Í dag eru það ljós-
myndirnar sem eiga hug hans all-
an. „ljósmyndunin er verri en að fá
kvef, þegar maður nær í þessa bakt-
eríu þá læknast maður aldrei, þetta
versnar bara,“ segir hann og hlær.
Hann byrjaði fyrst að taka myndir
árið 2012 með lítilli vasamyndavél.
„Ég eignaðist svo voða fína Nikon
myndavél en það var ekki hægt að
skipta um linsu á henni og fljótlega
fann ég að hún dugði bara ekki. Ég
þurfti að geta komist nær mynd-
efninu og ég þurfti að geta gert
meira. Mér hefur nefnilega aldrei
þótt gaman að taka bara mynd-
ir eins og aðrir, ég vil alltaf vera
öðruvísi,“ segir Birkir. „Systir mín
átti á þessum tíma Canon 400 vél
og við bara skiptum, ég fékk henn-
ar vél og hún mína. Ég notaði þá
vél í tvö ár en þá bilaði hún og ég
fór og keypti nýja,“ bætir hann við
en Birkir keypti sér þá Canon 5D
Mark III vél sem hann notar enn í
dag auk þess sem hann á í dag Ca-
non 7D Mark II vél og100/400 ca-
non linsu sem hann notar í fugla-
myndatökur.
Gaman að taka
myndir af gömlu
Birkir er mest að taka myndir af
landslagi eða fuglum og segist hafa
mest gaman af hrafninum. „Vanda-
málið með fuglana er samt að þeir
fara, ekki landslagið,“ segir hann og
hlær. En með þolinmæði að vopni
segist hann hafa mjög gaman að
fuglamyndatökum en á veggjunum
á laxárbakka hanga margar falleg-
ar fuglamyndir eftir hann, af bæði
hrafninum og kríunni. Sýningin á
laxárbakka er fjórða einkasýning-
in sem Birkir heldur en hann hefur
sömuleiðis tekið þátt í samsýningu
í Akranesvita. Myndirnar hans er
líka hægt að skoða á Facebook und-
ir nafninu Birkir Pétusson Photos.
Spurður hvort hann eigi sér uppá-
halds mynd bendir hann á mynd af
gömlu friðuðu húsi í svart/hvítu.
„Mér þykir rosalega gaman að taka
myndir af gömlum illa förnum hús-
um eða bílum og það er líka oft
gaman að setja svoleiðis myndir í
svart/hvítt, það gefur þeim ákveð-
inn sjarma. Þessa dagana er ég líka
mikið að vinna með spegilmynd-
ir og þykir það alltaf skemmtilegt,“
segir hann.
Bara með augu eins
og aðrir
Birkir er ekki menntaður ljósmynd-
ari heldur sjálflærður. „Maður get-
ur lært mikið með Youtube og svo
bara með því að prófa. Ég fæ alls-
konar hugmyndir og smelli bara af
og ef það heppnast ekki prófa ég
bara aftur, eða ekki. Ég er lítið fyr-
ir þessar reglur allar og fer ekkert
eftir neinni þriðjungareglu eða eitt-
hvað slíkt. ljósmyndirnar mínar
eru listaverkin mín og ef fólki þykja
þær flottar þá er það bara frábært
en ef ekki þá er það bara allt í lagi
líka,“ segir hann. Spurður hvort
hann hafi alltaf verið listrænn segist
hann ekki vita það. „Ég bara byrj-
aði að taka myndir og fékk að heyra
að ég hefði þetta í mér og væri með
auga fyrir fallegu myndefni, en ég
er samt bara með alveg eins augu
og aðrir og veit ekkert hvort ég hafi
þetta eitthvað frekar í mér en aðr-
ir. Mér þykir þetta skemmtilegt og
myndirnar mínar fá góð viðbrögð
svo ég pæli lítið í öðru,“ segir Birk-
ir og brosir.
arg/ Ljósm. Birkir Pétursson
Pstiill - Geir Konráð Theódórsson
Einveran er búin og ég er slopp-
inn úr sóttkvínni. Ég sat uppi einn
með sjálfan mig í tvær vikur og ég
held að þetta sé manni bara hollt,
að kynnast sjálfum sér - en segjum
samt hollt í hófi því ég er svo feg-
inn að vera kominn aftur út á með-
al fólks. Það var mér til happs að
hafa með mér litla bók sem ég fann
fyrir löngu á svona „gamalt og gef-
ins“ borði á bókasafni í Harvard há-
skóla. Þetta er bókin Peace is every
step eða Friður er hvert fótatak
eftir búddamunkinn Thich Nhat
Hanh frá Víetnam.
Ég er nú ekki búddisti eða mikill
hugleiðslumaður en ég hafði heyrt
sögur af þessum munki og hvernig
hans friðarboðskapur hafi haft áhrif
á Martin luther King, sem síðan
tilnefndi Thich Nhat Hanh til frið-
arverðlauna Nóbels árið 1967. Eftir
dvöl mína í ófriðarástandinu í Níg-
er þá hef ég verið leitandi að frið-
sömum fróðleik til að bæta mína
andlegu líðan, sem og að koma til
móts við þessa reiði sem bergmál-
ar á samfélagsmiðlunum mínum.
Fólk er skiljanlega reitt í garð þessa
ástands sem ríkir í mörgum löndum
en ef réttlætið á að koma með reiði,
hatri og jafnvel ofbeldi þá er eitt-
hvað ekki rétt.
Þessi litla bók gerði mér gott.
Hún samanstendur af viskukorn-
um, sögum og leiðbeiningum sem
leiða mann að því að njóta augna-
bliksins og vera meðvitaður um að
upplifa hverja líðandi stund. Bókin
þjálfar mann í að nota áreitið í dag-
lega umhverfinu okkar sem áminn-
ingu um að brosa, anda og vera
með sjálfum sér. Til dæmis í hvert
skipti þegar síminn þinn gefur frá
sér hljóð þá getur þú gefið þér
stund til að muna að anda vel og
djúpt. Eitthvað eins og illgresi sem
þú sérð allsstaðar getur orðið að já-
kvæðri áminningu um að brosa ef
þú myndar þau hugrenningatengsl,
að fífillinn geymir fyrir þig brosið
þar til þú sérð hann næst.
Hugleiðsla þarf ekki að vera löng
formleg íhugun á djúpum forn-
um sannindum í óþægilegri stell-
ingu á ákveðnum stað. Hugleiðsla
getur einfaldlega verið hugarfarið
okkar þegar maður á þessar dag-
legu stundir með sjálfum sér, eins
og til dæmis að vaska upp eftir mat-
inn. Það getur verið stund til að
vera meðvitaður um andardrátt-
inn, gefa sér tíma til að skilja sjálf-
an sig og hlusta á hugsanirnar sem
koma og fara, ekki staldra við held-
ur bara fylgjast með þeim flæða - og
svo gera þetta með bros á vör því í
stóra samhenginu er bara magnað
að þú sért þarna á þessari stundu að
upplifa alheiminn. Anda, hlusta og
brosa, þetta þarf ekki að vera flók-
ið.
Já, ég mæli með bókinni. Það
er eitthvað sérstakt við að byrja að
hlusta svona á sjálfan sig með hug-
leiðandi hugarfari. Upplifunin við
að fylgjast með sínum eiginn huga
getur verið eins og maður sé gest-
ur sem kemur óvænt í heimsókn.
Þú sérð hugann vera ögn undrandi
þegar hann
býður þér
inn, það er
allt á rúi og
stúi, hug-
urinn er vandræðalega að taka til
í kringum sig, spjalla og reyna að
hella upp á kaffi á sama tíma. Maður
er ögn undrandi á þessu ástandi hjá
huganum og jafnvel skammast sín
aðeins, en þú verður að sýna þessu
skilning því allt sem þú upplifir
þarna er auðvitað á þinni ábyrgð.
Þetta er samt allt í lagi, þú gefur
þessu smá tíma. Á endanum komið
þið ykkur vel fyrir, eigið góða stund
yfir kaffibollanum talandi um allt
og ekkert og það rennur upp fyrir
þér hvað þér þykir vænt um þennan
hug þinn.
Það verður hugarfarsbreyting
við að heimsækja sjálfan sig svona,
sérstaklega þegar maður ímynd-
ar sér að hver einasta manneskja
í kringum okkur er með hug eins
og við sjálf - hug með kannski svip-
aðri óreiðu, vandræðalegheitum
og væntumþykju. Ég held að innri
friðurinn komi með því að heim-
sækja hugann sinn oftar, sama hve
vandræðalegur hann er - bara mæta
með bros á vör, hjálpa honum að
taka til þarna uppi og sýna að þér
þykir vænt um hann. Kannski kem-
ur svo ytri friðurinn eftir það, þeg-
ar þú og hugurinn farið í heimsókn
hjá öðrum og mætið með væntum-
þykjuna.
Prófaðu að heimsækja hugann þinn
Birkir hefur gaman af því að mynda
fugla.
Birkir Pétursson heldur ljósmyndasýningu
Birkir Pétursson er nú með ljósmyndasýningu á Laxárbakka. Ljósm. arg Þessa skemmtilegu mynd af Akraneskirkju tók Birkir.
Falleg speglamynd af Akranesvita.