Morgunblaðið - 16.07.2020, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 16.07.2020, Blaðsíða 43
MINNINGAR 43 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. JÚLÍ 2020 stakur vinur og öryggisventill. Ingólfur gleymdi því aldrei. Seinna þegar amma hans veikt- ist bjó hann hjá henni svo hún gæti verið lengur heima. Það finnst mér lýsa Ingólfi mínum vel. Ingólfi þótti vænt um mömmu sína og fjölskylduna alla. Honum var mjög annt um velferð syst- kina sinna en ég held að það sé ekki á neinn hallað þótt ég segi að samband Ingólfs og Huldu systur hans hafi verið einstakt. Þau voru miklir vinir og reynd- ust hvort öðru stoð og stytta frá fyrstu tíð og þar til yfir lauk. Ég hef fylgst með veru Ing- ólfs og námi á Hvanneyri und- anfarin ár. Í maílok fékk ég sms frá honum og hringdi strax. – Ingólfur var glaður, útskriftin var á næsta leiti, það var vor í lofti og bjart fram undan. Hann hafði fengið níu fyrir BS-verk- efnið sitt sem hann tileinkaði ömmu sinni. Hann hélt að hún hefði kunnað að meta það. – Hann sótti um og fékk inni í átta manna samnorrænu meistara- námsteymi og svo var hann að fara að kenna sumarkúrs á Hvanneyri með kennara sem hann mat mikils. – Samtalið var langt og gott. Nú er það orðin dýrmæt minning um „lítinn frænda“ og kæran vin. Elsku fjölskylda, ég sam- hryggist ykkur öllum, ykkar Brynja. Elsku Ingólfur frændi. Það var svo gaman þegar þú komst til Bandaríkjanna að hitta okkur. Eins og þegar þú komst til okkar og við fundum pöddur í húsinu og þurftum að taka allt í gegn. Þegar meindýraeyðarnir komu til að eyða pöddunum úr húsinu þá vissir þú miklu meira um þær heldur en þeir og frædd- ir okkur. Á meðan meindýraeyð- arnir voru að laga húsið þá fór- um við á Lake Murray Dam og það var rosa gaman. Svo líka þegar þú varst að kenna mér að teikna, mála og blanda litum saman. Ég á eftir að sakna þín rosa mikið. Þín frænka, Rebekka Klara. Síminn hringir, hinum megin á línunni ert þú, í miklu upp- námi: „Veistu hvað?“ … „Kisa borðaði kóngulóna sem kom í heimsókn til mín!“ – Mér var nú skapi næst að skella á þig hlæjandi því þessi ást þín á skordýrum átti ekki upp á pallborðið hjá mörgum. Það voru ekki bara skordýr, heldur líka plöntur, náttúran, heimurinn, hið yfirnáttúrulega og óskiljanlega og margt annað sem átti hug þinn allan. Að ógleymdri fjölskyldunni þinni sem þú elskaðir svo mikið. Þú eldaðir ekki kjúkling í mat- inn, það þurfti að vera lyng- hæna. Þú hrósaðir ekki bara heldur fóru hrósin beint í hjartastað þar sem þau hlýjuðu og bræddu mann. Þú mundir alltaf allt, þú tal- aðir svo fallega um fólkið þitt, þú hlustaðir, studdir og hvattir. Þú lést mig ekki bara hlæja heldur enduðum við oftast garg- andi með hjartaverk af gleði yfir bullinu í sjálfum okkur. Það hefur verið svo yndislegt að eiga þig að sem vin í öll þessi ár, í okkar samtölum opnuðust allar flóðgáttir, hugmyndaflugið fór á fleygiferð, óheft flæði, hugsanir, tilfinningar, allar pæl- ingar heimsins. Það voru engin takmörk. Í hverju einasta símtali og samtali urðum við að þvinga okkur til að hætta því upp- sprettan var endalaus en tíminn ekki. Óskandi væri að við hefðum haft miklu meiri tíma. Verkurinn sem fylgir því að þurfa að kveðja þig núna er svo óendanlega sár. Takk fyrir allt, takk fyrir að vera þú og vera alltaf til staðar. Ég sakna þín svo mikið elsku besti vinur minn. Þórunn Ella Hauksdóttir. Í dag fylgjum við til grafar Jónasi Ingólfi Gunnarssyni Löv- dal, hæfileikaríkum ungum manni sem var aðeins 37 ára þegar hann lést. Á þjóðhátíðar- daginn 17. júní áttum við Ragn- heiður og Svana systir hennar ánægjulega dagstund með hon- um á veitingastaðnum Munaðar- nesi í blíðskapar veðri. Hann var nýútskrifaður sem Landslags- arkítekt frá Landbúnaðar- háskólanum á Hvanneyri og hlaut viðurkenningu fyrir loka- verkefnið sem þótti mjög áhuga- vert. Jónas Ingólfur sagði okkur frá fyrirætlunum sínum um framtíðina. Þær virtust settar fram af bjartsýni og metnaði. Á þessari ánægjustundu í Munað- arnesi var ekki hægt að greina neitt í fari hans sem væri að angra huga hans. En þegar við kvöddust fannst mér ég skynja visst öryggisleysi í handtakinu og hafði orð á því við konu mína. Ljósmyndir frá þessum degi eru nú ómetanlegar. Tæpum hálfum mánuði síðar finnst hann látinn í rúmi sínu. En hvað lífið getur verið miskunnarlaust. Bjartsýni og gleði getur á svipstundu breyst í svartnætti. Svartnættið batt enda á líf hans og lausnin virtist sú eina að yfirgefa þetta tilverustig. Lífið lék ekki alltaf við Jónas Ingólf. Á unglings- árum greindist hann með krabbamein sem hann barðist við af æðruleysi í nokkur ár og komst yfir. Þegar hann var tví- tugur missti hann föður sinn skyndilega. Móðurömmu sína sem hann leitaði mikið til og var honum náin missti hann 2014. Jónas Ingólfur var listrænn. Lék á hljóðfæri og var listamaður í höndunum. Hann teiknaði og málaði og menntaði sig á því sviði. Eftir hann eru til margar fallegar landslags– og fugla- myndir sem hann málaði, senni- lega flestar á veikinda árum sín- um. Við hjónin höfðum oft orð á því að við þyrftum að eignast mynd eftir Jónas Ingólf. Rædd- um það meira að segja okkar á milli síðasta daginn sem við nut- um samvistum við hann. Hugur hans leitaði að skipuleggja nátt- úruna og var hann búinn að mennta sig á því sviði á Hvann- eyri í nokkur ár. Virtist hann una hag sínum vel við þau verk- efni. Nokkrum sinnum á Hvann- eyrarárunum leitaði hann eftir félagsskap okkur hjóna og lék þá yfirleitt á als oddi. En stundum var hann þungt hugsi og dró sig í hlé. Hann var viðkvæmur og tilfinninganæmur. Það er sárt að sjá á eftir 37 ára gömlum manni sem átti bjarta framtíð fyrir sér. En þannig er lífið. Við skynjum ekki alltaf hvað er að berjast um í hugarheimi annara, þó allt virð- ist með eðlilegum hætti á yfir- borðinu. Engin veit sína ævina fyrr en öll er. Við Ragnheiður kveðjum góð- an dreng með söknuði og send- um fjölskyldu hans og vinum samúðarkveðjur. Þökkum fyrir ánægjuleg kynni og varðveitum minningarnar um hann. Ingimundur Ingimundarson. Elsku Ingólfur, kæri vinur. Það tók mig nokkurn tíma að safna kjarki til að skrifa þér þessa kveðju. Ekki vegna þess að ég þori ekki að tjá mig um hve mikil áhrif fráfall þitt hefur haft á mig, síður en svo. Ég er búinn að sveiflast fram og aftur eftir tilfinningaskalan- um, án þess endilega að geta fært tilfinningarnar í orð; búinn að taka út reiði og gremju yfir örlögum þínum, búinn að standa mig að því að hugsa um að ég hljóti að fara að vakna upp af draumi, búinn að hafa áhyggjur af því hvernig fjölskyldan mín – fjölskyldan þín – komi til með að þróast án þín, búinn að bölva þér og hæla, og búinn að gleðjast yf- ir þeim stundum sem við áttum saman. Nei, tilfinningarnar eru til staðar. Kjarkinum þurfti ég að safna því ég er búinn að vera orðlaus. Fráfall þitt kom mér á óvart og snerti mig á þann hátt að ég get ekki lýst því. Hefðir þú sagt mér þremur dögum áður, þegar við eyddum saman degi í að ganga upp að Hvalfelli, að þú yrðir farinn fyrir vikulok þá hefði ég ekki trúað þér. Ég hef nefnilega sjaldan upplifað þig jafn glaðan og kátan og í þessari ferð. Þú naust þín í því að fræða okkur um jarðveginn, gróðurinn og fuglana. Skammaðir okkur fyrir að ganga svo hratt að við gæfum okkur ekki tíma til að skoða náttúruna, vera í núinu. Dásamaðir útsýnið, ferska vatnið og veðrið. Stoltið yfir því að ná toppnum var auðsjáanlegt og hefði verið það jafnvel þó þú hefðir sleppt því að tilkynna okk- ur það beinum orðum. Svo, á leiðinni heim ræddum við af ákafa um allar þær fjallgöngur sem við ætluðum í á næstu dög- um, vikum, mánuðum og árum. Mögulega bar á góma að stofna fjallgöngufélag. Næsta ganga átti að vera á Hafnarfjall og þú, þú bauðst til að leiða þá göngu þar sem þú hafðir farið áður. En úr varð að fyrsta og síðasta ferð fjallgöngufélagsins okkar var ein og sama ferðina. Ég hef farið yf- ir þennan dag í huganum ótal sinnum síðustu daga án þess þó að fá nokkur svör við því hvers vegna þú fylgir mér ekki á fleiri tinda. Því er ég orðlaus. Engu að síður er ég þakklátur fyrir að hafa kynnst þér og fyrir þann tíma sem við áttum saman. Ég lærði margt af þér sem ég tel að geri mig að betri manneskju, en því höldum við á milli okkar. Við syrgjum þig öll sárt og sökn- um þín mikið, skrefin áfram eru þung og hæg, en koma til með að mjakast eitt og eitt í einu. Vertu sæll, elsku Ingólfur. Sigfús Helgi Kristinsson. Elsku vinur. Mig skortir orð og mig skortir þrek, svo ég sendi þér hinstu kveðju með smá ljóð- broti. Óska ég þess að þú hafir fundið friðinn og kærleikann sem þú taldir þig ekki finna hér á jörðunni með okkur hinum. Ég syrgi það að við höfðum ekki heyrst nýlega. Ég sem var ein- mitt farin að sakna þín. Svo varstu bara farinn. Þar sem englarnir syngja sefur þú sefur í djúpinu væra. Við hin sem lifum, lifum í trú að ljósið bjarta skæra veki þig með sól að morgni. Farðu í friði vinur minn kær faðirinn mun þig geyma. Um aldur og ævi þú verður mér nær aldrei ég skal þér gleyma. Svo vöknum við með sól að morgni. (Bubbi Morthens) Góða ferð elsku vinur minn, ég er þakklát fyrir að hafa kynnst þér og ég sakna þín. Elsku fjölskylda og ástvinir Jónasar, ykkur sendi ég mínar einlægustu samúðarkveðjur. Finnið styrkinn hvert í öðru og hlúið vel að ykkur á þessum sáru tímum. Rannveig Ernudóttir. Góður félagi og vinur okkar Pírata er látinn. Jónas kom inn í starf Pírata árið 2015 og tók virkan þátt í starfi flokksins. Hann sat í framkvæmdaráði 2016-17 og árið 2019, þar sem hann leiddi mannauðshóp Pírata. Hann sat einnig í stjórn Pírata í Norðvesturkjördæmi. Óhætt er að segja að Jónas hafði mikil áhrif á mótun bæði skipulags og innra starfs flokks- ins, enda var skipulagstækni mikil ástríða hjá honum. Hann tók að sér mörg verkefni sem tengdust skipulagi flokksins, hann hannaði móttökukerfi gras- rótarinnar, tók þátt í nýliðaráði og skipulagði aðalfundi. Jónas var hæfileikaríkur myndlistarmaður og ljósmynd- ari. Píratar nutu góðs af þeim hæfileikum og þeirri hugmynda- auðgi sem hann bjó yfir, þar sem hann vann og hannaði fyrir sam- félagsmiðla og fréttablað flokks- ins. Jónas var réttsýnn, hann hafði góðan skilning á mannlegum samskiptum. Hann var iðulega í óformlegu sáttamiðlunarhlut- verki innan flokksins ef ágrein- ingur myndaðist milli fólks. Hann var alltaf reiðubúinn til að miðla málum og lagði sig fram við að skilja afstöðu allra. Hann var aldrei með fyrirfram mót- aðar skoðanir á fólki og var ótrú- lega duglegur að tala við alla. Jónas þurfti ekki að olnboga sig áfram, það var leitað til hans. Sjálfur kynntist ég Jónasi fyr- ir rúmlega ári þegar hann var kosinn í framkvæmdaráð Pírata í annað sinn. Þá var ég nýr starfs- maður að sjá um þær kosningar. Á kynningarfundi frambjóðenda tók ég sérstaklega eftir því hversu margir úr flokknum gáfu sig á tal við Jónas og lýstu ánægðu sinni að hann væri kom- inn aftur í virkt starf og að hans hefði verið saknað í grasrótar- starfinu. Ég fann þó mest fyrir því að fólk saknaði hans, vináttu hans. Hann tók öllum sínum hlutverkum alvarlega, flokks- starfinu og hlutverk sitt sem Pír- ati tók hann alvarlega, vináttu og hlutverk sitt sem vin tók hann alvarlega. Ég er ekki einn um að minn- ast með söknuði langra símtala frá honum, símtöl sem áttu oft að vera stutt og tengd vinnunni urðu ávallt lengri og tengd vin- áttu. Þessi símtöl byrjuðu nær alltaf á umhyggju hans um vel- líðan manns í starfinu, stundum um skipulag næsta vinnudags, en alltaf þróaðist símtalið yfir í langar og djúpar samræður um allskonar viðfangsefni, myndlist, ljósmyndun, lífræði, plöntufræði, Myers-Briggs, NBA-deildina og jafnvel stjórnmál. Þarna þróað- ist vináttan okkar. Hans er sakn- að sem vinar. Síðast þegar Jónas heimsótti skrifstofu Pírata var hann kom- inn í nám í landslagsarkitektúr og skipulagsfræðum. Hann stoppaði stutt en var ánægður að sjá að við höfðum keypt fjórar plöntur inn á skrifstofuna, aug- ljóslega miklar framfarir á skrif- stofu þar sem eitt plastblóm og mynd af Helga Hrafni höfðu hingað til nægt okkur. Þennan dag kvaddi Jónas skrifstofur Pírata og sagði: „Þegar ég klára námið þá skal ég endurskipu- leggja þetta rými út frá plönt- unum. Það skiptir svo miklu máli að plönturnar og Píratarnir hér inni hafi gott loft. Þið verðið að geta andað.“ Fyrir hönd Pírata þakka ég góð kynni og gott framlag til okkar samtaka. Píratar senda fjölskyldu Jón- asar samúðarkveðjur. Róbert Ingi Douglas. Minningar og andlát Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar sem eru aðgengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur lesið minningargreinar á vefnum. Á vefnum er að finna upplýsingar um þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber að höndum og aðrar gagnlegar upplýsingar ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina. www.mbl.is/andlát Minningargreinar Hægt er að lesaminningargreinar, skrifa minningargrein ogæviágrip. Þjónustuskrá Listi yfir aðila og fyrirtæki sem aðstoða þegar andlár ber að höndum. Gagnlegar upplýsingar Upplýsingar og gátlisti fyrir aðstandendum við fráfall ástvina Minningarvefur á mbl.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.