Morgunblaðið - 03.09.2020, Page 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. SEPTEMBER 2020
✝ Jón Einarssonfæddist á
Sjúkrahúsi Akra-
ness 6. júní 1980.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 23.
ágúst 2020.
Foreldrar Jóns
eru Einar Jónsson
og Guðrún Kristín
Guðmundsdóttir.
Systkini Jóns eru
Gyða og Einar Karl. Sambýlis-
maður Gyðu er Guðjón Skúli
Jónsson og börn þeirra eru
Kristrún Bára, Elvar Logi og
Hugrún Helga.
Jón var í grunnskóla í sér-
deild Brekkubæjarskóla á Akra-
nesi og síðan sérdeild Fjöl-
brautaskóla
Vesturlands.
Jón bjó hjá for-
eldrum sínum og
systkinum þar til
hann flutti á sam-
býli fatlaðra á
Laugarbraut 8 á
Akranesi tvítugur
að aldri og bjó þar.
Hann starfaði í
hlutastarfi á vernd-
uðum vinnustað á
Akranesi.
Útför hans fer fram frá Akra-
neskirkju 3. september 2020
klukkan 13. Athöfninni verður
streymt á www.akranes-
kirkja.is. Virkan hlekk má finna
á streymið á https://mbl.is/
andlat.
Elsku Nonni okkar. Það er
óskaplega sárt að þurfa að kveðja
barnið sitt, en svona er lífið, og
það hefur ekki alltaf leikið við
okkur.
Þín erfiðu veikindi og sjúkra-
húsvist á fyrstu árum ævi þinnar
reyndi á alla í fjölskyldunni og þó
mest á þig sjálfan. En sú reynsla
kenndi okkur hinum að meta lífið
og að góð heilsa og atgervi er
ekki sjálfgefið.
Og þegar rifjuð er upp sam-
vera okkar með þér, þá minn-
umst við eingöngu björtu og
skemmtilegu hliðanna.
Það var oft glatt á hjalla á
heimili okkar með systkinum þín-
um og vinum þeirra. Einnig leið
þér vel á sérdeildinni í Brekku-
bæjarskóla og þú skemmtir þér
líka vel í sumardvölinni í Holti og
í Reykjadal. Þrátt fyrir alla erf-
iðleika þína varstu alltaf svo hóg-
vær og ljúfur við allt og alla,
gerðir aldrei flugu mein, vildir
bara fá að vera í friði með þína
einföldu afþreyingu.
Þú varst alltaf heppinn að hafa
fengið eingöngu gott fólk til að
annast þig í gegn um tíðina.
Viljum við sérstaklega þakka
stuðningsforeldrum þínum,
Sesselíu, Steina og Sigga, og einn-
ig Jórunni og Jóhanni fyrir ómet-
anlegt starf. Þú naust sannarlega
lífsins hjá þeim. Einnig viljum við
þakka Breka fyrir allan tímann
sem hann var með þér í liðveislu.
Við viljum líka þakka öllu
starfsfólki sambýlisins á Laugar-
braut 8 og Fjöliðjunni, vernduð-
um vinnustað á Akranesi, og öllu
því heilbrigðisstarfsfólki á HVE
á Akranesi sem sinnti þér.
Einstakur er orð sem notað er þegar
lýsa á því sem engu öðru er líkt, faðm-
lagi eða sólarlagi eða manni sem veitir
ástúð með brosi eða vinsemd.
Einstakur lýsir fólki sem stjórnast af
rödd síns hjarta og hefur í huga hjörtu
annarra.
Einstakur á við þá sem eru dáðir og
dýrmætir og hverra skarð verður aldrei
fyllt.
Einstakur er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez)
Þín er sárt saknað og munt þú
alltaf eiga fastan stað í hjörtum
okkar.
Vertu sæll sonur, við hittumst
síðar á betri stað.
Einar Jónsson.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Elsku ljúfi bróðir.
Þú kenndir mér svo margt á
þinni stuttu ævi. Þú kenndir mér
nægjusemi, þar sem þú sýndir til
dæmis hvernig einfalt leikfang
eins og poki hnýttur með bandi í
kókflösku og sleif, var allt sem þú
þurftir til að njóta ánægju af.
Þú kenndir mér líka þolinmæði
sem þú hafðir nóg af, jafnvel
gagnvart ólátunum í mér sem
litla bróður og brostir bara út í
annað.
En þú vissir alltaf hvað þú vild-
ir og ég vildi að ég gæti tileinkað
mér þennan eiginleik að hafa ein-
föld en skýr markmið.
Ég átti örugglega ljúfasta
bróður sem hugsast getur, aldrei
nein vandamál í samskiptum við
þig.
Ég á bara hlýjar og ljúfar
minningar um þig kæri bróðir.
Hvíldu í friði, elsku prinsinn
okkar.
Þinn bróðir
Einar Karl.
Það er svo erfitt að kveðja þig
elsku Nonni minn.
Pabbi sagði við mig þegar við
vorum yngri að það væru meiri
líkur á að vinna í lottó en eignast
einn Nonna. Það var alveg rétt
því þú varst alveg einstakur.
Þegar ég rifja upp minning-
arnar þá koma sumar sárar en
flestar ljúfar og skemmtilegar.
Þú elskaðir róluna þína og allir í
hverfinu muna eftir Nonna í ról-
unni. Þú gast verið þarna tímun-
um saman og stundum hélt ég
hreinlega að þú færir hringinn.
Lífið hjá þér var fullkomið ef
þú fékkst poka, band, sleif og
kókflösku. Toppurinn var þegar
þetta var allt bundið saman með
blöðrum. Þá varstu ánægður með
lífið og brostir út að eyrum þínu
einstaka brosi. Svo einfalt og fal-
legt.
Þú varst svo einlægur og áttir
það til að skríða upp í fangið á
mér og kúra ef ég hélt á bjöllu til
að hringja við eyrað. Þú lygndir
aftur augunum og fórst inn í þinn
heim.
Þegar þú varst tvítugur flutt-
irðu á sambýlið á Laugarbraut.
Þú varst svo vanafastur að þeir
hlutir sem fluttu með þér í her-
bergið fengu að vera þar en nýir
hlutir fengu oft að fljúga út um
gluggann.
Einnig gekkstu menntaveginn
og útskrifaðist úr FVA af sér-
deildinni. Við útskriftina með út-
skriftarnemunum kallaði skóla-
stjórinn þig upp á svið og þá
stóðu allir úr sætum og klöppuðu
þegar þeir heyrðu nafnið þitt. Þú
gekkst upp á svið eins og herfor-
ingi og tókst við skírteininu. Ég
hélt að hjarta mitt ætlaði að
springa af stolti á þeirri stundu.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að fylgja þér í gegnum lífið
í þessi 40 ár. Þú kenndir mér svo
margt og að alast upp með þér
mótaði mig í þá manneskju sem
ég er í dag.
Takk fyrir allt Nonni minn og
við hittumst síðar og þá skulum
við sko tromma saman.
Þín systir,
Gyða.
Í dag kveðjum við kæran vin
sem við vorum svo lánsöm að
kynnast þegar við hófum störf á
Laugarbrautinni. Nonni var ein-
stakur, svo góður og hlýr með
sinn dásamlega smitandi hlátur.
Nonni hefur komið og átt með
okkur fjölskyldunni margar góð-
ar stundir í gegnum árin. Ýmis-
legt hefur þá verið gert, meðal
annars farið á ÍA-leiki, kíkt á
kaffihús og margir urðu þeir
göngutúrarnir sem farnir voru
með það að aðalmarkmiði að
finna góða rólu til að róla í. Ófáir
voru rúntarnir sem við fórum
hvort sem þeir enduðu í sveit eða
borg en notalegast þótti Nonna
það þegar við vorum heima í ró-
legheitum.
Ekki þótti Nonna það neitt
sérstaklega spennandi þegar við
eignuðumst son okkar fyrir
tveimur árum en áhugi hans
jókst þó til muna eftir því sem
barnið óx og fór að framkalla hin
ýmsu hljóð og hávaða, því meiri
læti því betur var Nonna
skemmt. Við munum svo sannar-
lega sakna þessara samveru-
stunda.
Við sendum Guðrúnu, Einari
og allri fjölskyldunni okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Elsku Nonni, hjartans þakkir
fyrir samfylgdina.
Breki Berg og Rósa María.
Þú komst eins og lítið, blessað blóm
á bjartasta lífsins vori.
Fuglarnir sungu með sætum róm,
við svifum svo létt í spori.
Þú gafst okkur dýpstan unaðsóm,
á ástinni og lífsins þori.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Okkur langar að leiðarlokum
að minnast þeirra dýrmætu
stunda sem við áttum með Nonna
sem stuðningsfjölskylda hans til
margra ára. Hann var ungur að
árum þegar hann kom inn í líf
fjölskyldunnar og varð strax mik-
ill gleðigjafi og auðgaði líf okkar
allra. Nonni veitti okkur og börn-
um okkar þroska og sýn á fjöl-
breytileika mannlífsins. Nonni
var sérstaklega þægilegur í um-
gengni, ávallt glaður, hafði ekki
mörg orð um hlutina, en vissi
samt alltaf hvað hann vildi.Við er-
um þakklát fyrir að hafa fengið
að taka þátt í lífi hans og að læra
að mæta honum á hans forsend-
um.
Hvíldu í friði elsku vinur.
Elsku Gunna, Einar og fjöl-
skylda.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Sesselja, Sigursteinn
og fjölskylda.
Jón Einarsson eða Nonni eins
og hann var alltaf kallaður var
starfsmaður Fjöliðjunnar um
margra ára skeið.
Hæglátur, glettinn og fór sínar
eigin leiðir.
Nonni hafði sérstakt dálæti á
bjöllum og skemmtilegum hljóm-
um. Hann elskaði gróðurhúsið og
gat setið þar langa stund og
hlustað á og klappað blómum og
jurtum.
Við fengum eitt sinn banana-
plöntu að gjöf. Plantan átti erfitt
uppdráttar og var heldur slöpp.
Á hverjum einasta vinnudegi
rölti Nonni sér út í gróðurhús,
settist hjá plöntunni, klappaði
henni og hlustaði. Í okkar huga
leikur enginn vafi á því að Nonni
átti stóran þátt í því hversu vel
plantan fór að dafna.
Ekki grunaði okkur, elsku
Nonni, að þú myndir kveðja okk-
ur svona stuttu á eftir Önnu
Björk okkar. Skammt er stórra
högga á milli. Eftir sitjum við og
reynum að skilja og fóta okkur
áfram án þín.
Við kveðjum þig, elsku vinur,
þín er sárt saknað í Fjöliðjuhópn-
um og mun minning þín lifa í
hjörtum okkar.
Fjölskyldu Nonna sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
F.h. starfsmanna Fjöliðjunn-
ar,
Ásta Pála Harðardóttir.
Ljúfur drengur
í lífsins skóla
með bros á vör.
Augnaráðið dreymandi
hulið sjónum
annarra.
Minningar daganna
ljúfar,
sem perlur
er skína skært
þegar nafn hans
er nefnt.
(ir)
Þannig birtist mynd mín og
minningar þegar ég horfi til baka
til allra dásamlegu áranna sem
við Nonni áttum saman í sérdeild
Brekkubæjarskóla.
Hann tók ekki mikið rými eða
sagði margt en vissi hvað hann
vildi og hafði ráð til að uppfylla
það. Nonni var glaðlyndur og
brosið hans hlýtt. Stundum varð
hann undirleitur og það var
merki um að hann væri að hugsa
málin.
Nonni fór sínar eigin leiðir á
þessum árum í skemmtilegum
nemendahópi – ef honum fannst
nóg um stóð hann upp og kom sér
fyrir annars staðar.
Hann elskaði tónlist, varð
dreyminn á svip og alltaf birtist
einlæga brosið.
Róla og plastpoki var eitthvað
sem hann elskaði – svo einfalt og
fallegt.
Nonni átti bjöllu á vinnusvæð-
inu sínu sem hafði fallegan tón –
hann lagði hana upp að eyra og
klingdi henni – það var umbun
hans þegar verkefni var lokið.
Hann lygndi aftur augunum og
brosti.
Nú þegar lífsgöngu Nonna er
lokið upplifi ég mikið þakklæti
fyrir að hafa átt samleið með hon-
um og hann kenndi mér margt
sem ekki lærist nema að lifa
augnablikin.
Takk, Nonni minn, og kærleik-
skveðjur til fólksins þíns sem
elskaði þig óendanlega og engin
vegferð var of löng hjá þeim –
fyrir þig.
Ingunn Ríkharðsdóttir.
Elsku ljúfi Nonni okkar. Nú
er komið að kveðjustund, hún er
erfið og þungbær. Þú kvaddir
eftir stutt veikindi sem þú náðir
ekki að vinna bug á. Elsku Nonni
okkar, þú varst allra hugljúfi og
áttir alltaf stóran hlut í okkur
öllum sem önnuðumst þig. Við
hér á L8 erum harmi slegin eftir
snöggt fráfall þitt elsku, elsku
vinur.
Þú áttir heimili á sambýlinu
Laugarbraut 8 í rúm 20 ár og hér
undir þú hag þínum eins vel og
kostur var.
Þar varstu með góða íbúð og
nýttir hana vel. Þú varst starfs-
maður í Fjöliðjunni um árabil og
þar var öll umgjörð og stuðning-
ur við þig til fyrirmyndar. Þar er
þín sárt saknað.
Margt fólk kynntist þér á lífs-
leiðinni í leik og í starfi. Þú
bræddir alla sem kynntust þér
því þú gerðir aldrei mannamun.
Margar eru minningarnar um
þig vinur. Þær geymum við í
huga okkar og þær verða okkur
dýrmætar. Myndir úr leik og
starfi munu ylja okkur um
ókomna tíð.
Við minnumst þín sem stríð-
ins, jafnlynds og uppátektasams
manns sem var viljasterkur og
fastheldinn á venjur en átti líka
sínar kenjar og mörg óvenjuleg
og skemmtileg uppátæki.
Lífsgæðin þín voru tiltölulega
góð eins og gengur og gerist. Þú
hafðir unun af að skella þér í eins
og eina rólu og fara á flug, þannig
að manni var órótt. Þegar vinda-
samt var úti var gaman, þú með
tóma tveggja lítra flösku, sleif og
plastpoka sem varð að skrjáfa í,
pokinn bundinn með langri reim í
sleifina og allt fór á flug, þá var
lífið ljúft hjá þér og þú skellihlóst.
Við reyndum að tína upp alla þá
poka (oftast bláa) sem við sáum
hér og þar eftir þig í nágrenninu,
hangandi í trjám, í görðum ná-
granna og bara úti um allt. Að
tromma fannst þér gaman. Þegar
þú fórst á körfuboltaleiki hér á
Skaganum með Herdísi þinni
hafðir þú gaman af því þegar
stuðningsliðið var að hvetja liðin
og það með trommum, þá var
geggjað hjá þér. Blöðrur voru í
uppáhaldi, eigum við eitthvað að
ræða það! Þið vinirnir Breki lið-
veislan þín brölluðuð ýmislegt
saman.
Þú fórst í tvær utanlandsferð-
ir, eina fyrir allmörgum árum til
Lálands í Danmörku og síðan
skrappstu til Tene í fyrra ásamt
Guðrúnu Ósk og fríðu föruneyti. Í
seinni ferðinni naust þú þín svo
vel í hitanum og sundlauginni að
ákveðið var að þú myndir fara
aðra ferð núna snemmsumars og
halda upp á fertugsafmælið þitt
hinn 6. júní með allri fjölskyld-
unni þinni. En covid kollvarpaði
þeim plönum. Haldin var lítil
veisla á heimili þínu fyrir fólkið
þitt og áætlað var að halda upp á
afmælið þitt með pomp og prakt
núna í haust.
Þú áttir frábært bakland í fjöl-
skyldu þinni. Þar lentirðu sann-
arlega í lukkupottinum. Ástríkir
foreldrar voru klettarnir í lífi
þínu.
Systir þin Gyða, Einar Karl
bróðir þinn, ásamt Guðjóni mági
og börnum, voru alltaf til staðar
og dugleg að rækta þig og öll
nutu greinilega samveru þinnar.
Mikið sem þau báru hag þinn fyr-
ir brjósti. Mikil er sorg ykkar á
þessari stund. Elsku fjölskylda,
við vottum ykkur okkar innileg-
ustu samúð. Hugur okkar á L8 er
hjá ykkur.
Nonni, þú fórst frá okkur alltof
fljótt en í brottför þinni varstu
sjálfum þér samkvæmur. Þú
kvaddir okkur hægt og hljótt. Við
munum minnast þín með söknuði
um ókomna tíð og varðveita þær
yndislegu stundir sem við feng-
um með þér í hjarta okkar. Þín
minning er ljúf og góð. Góða ferð
í Sumarlandið kæri vinur.
Kær kveðja, fyrir hönd starfs-
fólks Laugarbrautar 8,
Jórunn Petra
Guðmundsdóttir.
Jón Einarsson
Stuttu áður en
ég spurði lát Ragn-
heiðar Ástu Péturs-
dóttur varð mér allt
í einu hugsað óvenjusterkt til
hennar án þess að ég tæki það
sem fyrirboða en hét því þá að
láta verða af því að heimsækja
hana vegna erindis sem ég átti
við hana. Nú er það orðið um
seinan en myndir og minningar
henni tengdar líða fyrir sjónir
og leita á hugann.
Við Ragnheiður kynntumst í
Ríkisúvarpinu á Skúlagötu 4 þar
sem við störfuðum bæði þann
tæpa aldarfjórðung sem ég var
Ragnheiður Ásta
Pétursdóttir
✝ RagnheiðurÁsta Péturs-
dóttir fæddist 28.
maí 1941. Hún lést
1. ágúst 2020.
Útför Ragnheið-
ar Ástu var gerð
12. ágúst 2020.
þar innanbúðar.
Enn er mér í minni
þegar við hittumst
fyrst og heilsuð-
umst í „setustofu“
útvarpsþula á
sjöttu hæð.
Það hefði verið
dauður maður sem
ekki hefði hrifist af
þessari glæsilegu
stúlku sem nú bauð
mig velkominn í
hóp starfsfólksins, með bros á
vör og óaðfinnanlega klædd, í
ljósbrúnum rúskinnsjakka og
hnéháum leðurstígvélum í sama
lit. Það var bæði auðfundið og
auðséð að Ragnheiður Ásta sam-
einaði í fari sínu reisn og þokka.
Þar sem hún fór komst loftið á
hreyfingu. Kona með „karakt-
er“!
Af þularstörfum sínum varð
Ragnheiður Ásta í raun heim-
ilisvinur allra landsmanna, kjör-
in til þess hlutverks vegna radd-
ar sinnar, góðra gáfna,
þekkingar og margvíslegra hæfi-
leika enda nánast alin upp í út-
varpinu svo langt aftur sem hún
mundi. En víðar lét Ragnheiður
til sín taka – róttæk baráttukona
fyrir betra lífi og bættum kjör-
um á lands- og heimsvísu, unn-
andi lífríkisins frá manni til
maðks, njótandi lífs og lista, ætt-
móðir og fjölskyldukona sem
umvafði þá sem hún unni hlýjum
faðmi. Þessu öllu og því hver
hún var í raun lýstu vinir henn-
ar, niðjar og frændgarður, já,
hennar margtengda stórfjöl-
skylda, í eftirmælum sínum í
Morgunblaðinu 12. ágúst, sem til
má vísa, og í útförinni sjálfri
sem varð verðugur minningar-
sveigur um hina látnu að leið-
arlokum.
Mörgum brá illa við áfallið
sem Ragnheiður varð fyrir og
rændi hana allt of snemma starfi
og kröftum en svo sterk var hún
af sjálfri sér að hvorki heilsu-
brestur né önnur veðrabrigði á
ævileið lét hún aftra sér frá að
lifa lífinu til fulls eftir atvikum
og enn dreymdi fólkið hennar
um ný ævintýri með henni síðar.
Fráfallið gerði ekki sérstök boð
á undan sér. Glaður hlátur henn-
ar að smáatviki á heimilinu var
eitt hið síðasta sem Birna dóttir
hennar heyrði frá henni í símtali
kvöldið áður en hún dó.
Mér er sem ég heyri nú hlát-
ur Ragnheiðar og sjái hana ljós-
lifandi fyrir mér. Við áttum sitt-
hvað sameiginlegt og það er
bjart yfir öllum minningum mín-
um um hana. Aldursmunur okk-
ar var ekki nema vika. Þegar ég
varð sextugur tók hún sig til og
gladdi mig óvænt með nokkrum
vísum sem hún söng til mín og
ég endurgalt henni sjötugri á
sama hátt með fáeinum brag-
hendum, því ekki má gleyma að
hún fór létt með að yrkja. Mikill
gullmoli er ljóðið hennar Frelsi
ég finn, þar sem þau lögðu sam-
an, hún og Cole Porter, og við
fljúgum á ljóðvængjum í dún-
léttum djassi móti golunni á ætt-
arslóðum hennar. Hvílík dýrð,
hvílík dásemd! Vonandi hefur
hún nú fundið frelsi sitt full-
komið í orðsins fyllstu merkingu
í ljósi lífs og dauða. Öllum sem
unnu henni sendi ég samúðar-
kveðjur mínar.
Hjörtur Pálsson.