Morgunblaðið - 28.09.2020, Blaðsíða 19

Morgunblaðið - 28.09.2020, Blaðsíða 19
MINNINGAR 19 MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. SEPTEMBER 2020 Þórður gaf mér handleiðslu með mitt starf og gerði það starfið mun auðveldara og lærði ég töluvert af því að vinna sjálfstætt og taka frum- kvæði. Þórður hafði þann eig- inleika að vinna sjálfstætt og líta á hvert verk sem verkefni. Mér fannst einkar auðvelt að skilja hans fyrirmæli og fannst mér Þórður hafa svo góða yfir- sýn. Hann var einnig maður sem hafði mikið að gefa og gerði hann mikið fyrir Austurbæjar- skóla og veit ég að þeir voru ansi margir sem kunnu vel að meta hann. Mér fannst Þórður vera mjög sanngjarn og auð- velt var að eiga við hann. Þórð- ur gat verið hreinn og beinn en sanngirni var alltaf í fyrirrúmi hjá honum. Það gleður mig að hafa fengið að kynnast þessum öndvegismanni og mun ég varðveita minningu hans um aldur og ævi og í hvert skipti sem ég mun keyra fram hjá Austurbæjarskóla eða hugsa til Austurbæjarskóla þá mun Þórður húsvörður vera mér í fersku minni. Að lokum vil ég votta fjöl- skyldu hans mína dýpstu sam- úð og mun ég hugsa hlýtt til þeirra og verða þau í mínum bænum. Ævin er stutt en lífið er langt. Ævin er aðeins meðganga sem fylgir samdráttur og oft harðar fæðingarhríðir inn til lífsins ljóma, þeirrar dýrðar sem koma skal og engan endi mun taka. Ævin er stundleg og stutt, en lífið, tímalaus eilífð. (Sigurbjörn Þorkelsson) Guðmundur Árni Sigurðsson. Kveðja frá Gömlum Fóst- bræðrum Enn berst andlátsfregn. Einn okkar félaga i Gömlum Fóstbræðrum er látinn. Söng- bróðir okkar, Þórður Á. Júl- íusson, andaðist á Landspítal- anum 17. september síðastliðinn. Þórður gekk til liðs við Karlakórinn Fóstbræð- ur 1967; þá vanur söngmaður, og söng 1. tenór í þeim kór og síðar sömu rödd með Gömlum Fóstbræðrum meðan heilsan leyfði. Árið 2016 söng Þórður sína síðustu vortónleika með starf- andi kórnum. Á 100 ára afmæli Karlakórsins Fóstbræðra hinn 16. nóvember 2016 ætlaði Þórð- ur að syngja með Gömlum Fóstbræðrum. Hann var mætt- ur til leiks í Hörpu, en veiktist snögglega áður en söngurinn hófst og var fluttur í skyndi á sjúkrahús. Hann náði sér að nokkru eftir þessi veikindi, en aldrei til fulls. Hverjum þeim, sem kynntist Þórði, duldist ekki að þar fór mannkostamaður. Hann var ró- legur í fasi, ekki margmáll, en tillögugóður og fylginn sér; vann sér vináttu manna. Síðast en ekki síst var Þórður af- bragðs söngmaður og munu margir verða til að minnast hans og veru hans í Karlakór Fóstbræðra. Þórður var kvæntur Ernu Gunnarsdóttur; mætri konu og indælli, sem tók mikinn þátt í félagsstarfi Fóstbræðra ásamt manni sínum. Þórður og Erna eignuðust þrjú börn. Við félagar hans í Gömlum Fóstbræðrum sendum Ernu og börnum þeirra, sem og öðrum aðstandendum öllum, innileg- ustu samúðarkveðjur. Guð blessi ykkur öll og blessuð sé minning Þórðar, okkar ágæta félaga og vinar. F.h. Gamalla Fóstbræðra, Garðar Jökulsson. ✝ Valur Ingólfs-son fæddist í Reykjavík 25. júní 1957. Hann lést á líknardeild Land- spítalans í Kópa- vogi þann 22. september 2020. Foreldrar hans voru Ingólfur Hannesson, f. 8. janúar 1924, d. 24. júlí 1990, og Sig- ríður Sólveig Runólfsdóttir, f. 23. nóvember 1925, d. 1. mars 2005. Valur var níundi í röð 15 systkina. Hann ólst upp í Kópavogi, en foreldrar hans voru meðal fyrstu íbúa Kópa- vogs og ráku þar myndarlegt eggjabú um áraraðir. Valur lærði húsasmíði í Iðnskóla Reykjavíkur og vann við smíðar. Hann var fráskil- inn en lætur eftir sig tvær dæturr: 1. Janu Maren Valsdóttir, f. 16. nóvember 1977, gift Leifi Sigþóri Sigurðssyni. 2. Íris Ósk Valsdóttir, f. 14. mars 1981, gift Tómasi Haarde og barn þeirra er Hanna Ósk Haarde. Valur var náttúruunnandi mikill og eyddi löngum stund- um við að njóta þess sem nátt- úran hafði upp á að bjóða. Jarðarför fer fram frá Digraneskirkju, í dag, 28. september 2020, klukkan 13. Pabbi. Pabbi minn er dáinn. Ég trúi því varla enn. Þetta er svo sárt. Seint hefði mér dottið í hug að við myndum þurfa að kveðja þig svona ungan. Ég á svo margar minningar um þig og mig að elta þig. Við að tannbursta okkur fyrir fram- an spegilinn á Þinghólsbraut áður en við fórum til Harðar tannlæknis, við að veiða í Þing- vallavatni, Kleifarvatni, úti á bryggju, við í ísbíltúr í Dairy Queen þar sem þú fékkst þér þinn súkkulaðijarðarberjasjeik, við að rúnta um bæinn, og land- ið. Þú að smíða og ég að snigl- ast í kringum þig. Ég að spyrja þig hvort að ég mætti horfa á hryllingsmynd, þú sagðir nei og ég á enn eftir að sjá þessa hryllingsmynd. Pabbi með myndavél, pabbi í fjöruferð, pabbi að baka, pabbi að elda. Þetta mun ég eiga að þó ég glöð myndi vilja hafa minninga- bankann miklu stærri. Þú sem vildir alltaf allt fyrir okkur Írisi gera en passaðir samt litlu stelpurnar þínar ofsalega alveg fram á síðustu stundu. Takk fyrir allt, pabbi minn. Jana Maren Valsdóttir. Elsku pabbi. Það er erfitt að skrifa minningargrein um þig, aðeins rúmlega sextugan. Þegar ég hugsa til baka þá minnist ég þess þegar við fór- um saman í bíltúra og ferðalög hingað og þangað; út á land, upp á Sprengisand, yfir Kjöl og hringferðir um landið. Þú fórst með mér að veiða fiska og í fjöruferðir. Þú unnir nátt- úrunni og varst mikill útivist- armaður og gafst mér fyrstu gönguskóna mína. Þú varst vandvirkur smiður sem allt kunnir og veittir mér ómetanlega aðstoð við endur- bætur á heimilinu. Í sumar ákvaðstu að smíða kofa fyrir afabarnið, hana Hönnu, stuttu eftir að krabbameinslyfjameð- ferð hófst. Hanna dansaði af gleði inni í kofanum meðan á smíði stóð. Henni finnst gaman að leika með fallegu steinana sem þú gafst henni og geymir þá í kofanum sínum. Þú varst mikið hjá okkur síðustu mán- uðina og erum við fjölskyldan þakklát fyrir þann tíma. Það er erfitt að kveðja eftir þessi erf- iðu veikindi. Nú ertu kominn á betri stað og hvílir í friði. Íris. Elsku hjartans bróðir. Hér sitjum við hjónin og skrifum nokkur minningarorð um þig. Penninn er þungur og það er erfitt að koma minning- unum í orð. Þær eru margar, góðar, fallegar og skemmtileg- ar. Ég, þú og Guðjón bróðir vor- um mikið saman í æsku og allt- af þegar einn okkar sást, var næsta víst að hinir tveir voru innan seilingar, enda kallaði ég okkur alltaf; Við og Valur. Í stórum systkinahópi er lífið oft öðruvísi en tíðkast í dag enda hópurinn stór eða 15 talsins. Ég, þú og Guðjón deildum her- bergi í æsku og þar fórst þú fremstur í uppátækjunum. Ég man þegar þú varst búinn að setja girni í alla stóla og borð og sagðir okkur draugasögu. Þegar borð og stólar fóru að hreyfast hélt ég að það væri draugagangur sem varð til þess að ég var myrkfælinn langt fram á fullorðinsár, en það er löngu fyrirgefið enda hlógum við oft að þessu uppátæki. Það eru óteljandi margar skemmti- legar sögur sem ég get sagt af þér og uppátækjunum þínum. Þær bíða betri tíma, en eitt er víst að ég mun segja litlu dótturdóttur þinni, Hönnu Ósk, þær allar. Þú varst mikið náttúrubarn, hagleikssmiður og listamaður. Það eru til ófá listaverkin eftir þig út um allt. Núna, þegar ég skrifa þetta, glittir í bláan vörubíl með steinum sem á eru teiknuð andlit. Þennan gerðir þú handa Guðna syni okkar þegar hann var lítill drengur. Stundum gat ég pirrast yfir því hvað þú varst vandvirkur og nákvæmur, enda þekktur fyrir það og aldrei var stressinu fyr- ir að fara. Rólegheit og yfirveg- un voru þitt aðalsmerki. Það var með ólíkindum hvað þú varst í miklu uppáhaldi hjá mörgum börnum í fjölskyld- unni. Okkar börn og barnabörn eiga fallegar minningar um spjall og uppátæki með þér, minningar sem ylja. Allar stundirnar á Þingvöll- um og allt sem þú dundaðir þér við að gera þar. Líkt og að taka myndir, smíða armbönd, búa til hálsmen úr steinum og svo auð- vitað fallega húsið þitt sem þú varst svo natinn við. Þú vildir gera það alveg einn og óstudd- ur og þetta hús mun eflaust standa af sér allar náttúruham- farir. Þú varst líka mikill veiði- maður og í miklu uppáhaldi hjá Sigurði bónda á Villingavatni. Hann var afar ánægður þegar þú hélst vargnum í burtu, allt fugla- og dýralíf tók mikinn kipp fyrir vikið. Við hjónin fórum aldrei aust- ur án þess að spyrja þig út í færðina, veðrið fyrir austan og hvort þú hefðir séð örninn sem þú tókst fallegu myndina af. Það verður skrýtið að fara á Þingvelli án þess að hitta þig. Að þinni ósk hvílir þú þar enda var það þitt draumaland. Ég skal að sjá um fuglana þína, gefa þeim að éta í vetur og fylgjast með sumarbústaðn- um þínum. Mikið er ég glaður yfir að hafa átt með þér stundirnar í sumar og ferðirnar sem við fór- um í Skagafjörð. Þú naust þín í fjörunni, tíndir fallega steina sem þú ætlaðir að búa til lista- verk úr. Við vorum svo glöð að þú gast komið með okkur í þessar ferðir. Takk fyrir allar ómetanlegu stundirnar – fyrir að hafa hjálpað mér að byggja bæði húsin mín – fyrir að hlusta á mig –fyrir að skamma mig þeg- ar ég fór fram úr mér – fyrir að kenna mér á náttúruna – fyrir að kenna mér þolinmæði – fyrir að gera mig myrkfælinn – fyrir að gleðja börnin og barnabörn- in okkar – fyrir að vera í lífi okkar Guðnýjar – fyrir að vera þú! Ég var hjá þér síðustu and- artökin og þrátt fyrir að það hafi verið mér erfitt mun ég varðveita þetta augnablik út ævina og fyrir það er ég líka þakklátur. Ég mun alltaf sakna þín elsku Valur minn. Hvíl í friði litli stóri bróðir. Kári og Guðný. Við kveðjum Val bróður minn í dag. Valur var átta árum eldri en ég og ég minnist Vals frá fyrstu árum mínum sem krullaðs fjörugs og lífsglaðs stráks. Hann eignaðist síðar gyllta VW-bjöllu sem ég man eftir að hafa ferðast í með honum um landið ásamt Ósk, þáverandi konu hans, og Jönu, eldri dótt- ur hans. Þegar við hjónin fluttum í nýtt hús á fyrstu hjúskaparár- um okkar var Valur okkur inn- an handar við að fullgera húsið og hann smíðaði m.a. palla við það sem voru hin mesta lista- smíð. Hann hafði alltaf tíma til að sinna litlu frændum sínum sem vildu gjarnan „hjálpa“ til við að smíða með frænda sínum og hann útbjó sverð fyrir þá úr smíðavið sem vöktu mikla lukku hjá þeim. Þegar maðurinn minn fékk skotvopnaleyfi tók Valur hann með sér á fuglaveiðar til að kenna honum hvernig ætti að bera sig að. Valur hafði bæði næmt auga til að sjá fugla í felubúningi sínum og það var einnig eins og hann hefði góðan skilning á því hvar þá væri helst að finna. Á sínum yngri árum var Valur mikill veiðimað- ur og skaut bæði fugla, refi og hreindýr. Síðar fékk hann meiri áhuga á að taka myndir af fugl- unum frekar en að skjóta þá. Valur var mikið náttúrubarn og passaði kannski ekki full- komlega inn í nútímaborgar- samfélag. Hann undi sér best í sveitinni við að safna steinum og myndum af fuglum. Valur var umfram allt mjög góður maður og veröldin er verri við fráfall hans. Sólveig. Valur bróðir minn lést á líkn- ardeildinni í Kópavogi 22. sept- ember sl. eftir erfið veikindi. Hann er annar bróðir minn sem kveður úr okkar stóra systk- inahópi. Valur kvæntist ungur en hjónabandið stóð stutt, hann eignaðist tvær dætur, Jönu Maren og Írisi Ósk, sem á litla dóttur. Við ólumst upp í Kópavogi sem er allt annar Kópavogur en hann er í dag. Foreldrar okkar voru Ingólfur Hannesson hænsnabóndi ættaður úr Grafn- ingi og Sigríður Sólveig Run- ólfsdóttir úr Skagafirði. Valur ólst upp í stórum systkinahópi en hann og Kári sem er tæpum tveimur árum yngri voru nánir. Við eldri systkin Vals og Kára stríddum Kára stundum þegar hann sagði frá ævintýrum með Val sem upphófst alltaf á orðunum: „Við og Valur.“ Valur var mjög mikið nátt- úrubarn og fjaran hafði mikið aðdráttarafl. Eitt sinn þegar það var mjög mikil fjara var ég send að sækja Val því hann átti að mæta í leikfimitíma. Ég ösl- aði niður í fjöru í hnéháum gúmmístígvélum. Fyrst var grasbali, síðan stórir steinar, þari og þang og svo tók við leðjan. Það var háfjara og þarna stóð hann með hrokkna ljósa hárið, bláu fallegu augun og blíða brosið niðri við sjáv- armál að skoða dýralífið. Krabbarnir gengu á ská og það gera sumar manneskjur líka. Ég bar upp erindið við hann og hann hristi bara hausinn og spurði hvort ég vissi ekki að fjöruferðin væri bráðnauðsyn- leg en ekki einhver leikfimitími. Þar við sat. Valur var listrænn og ég man eftir mörgum fallegum teikningum eftir hann þegar hann var yngri. Hann var einn- ig mjög laghentur og hann lærði til smiðs í Iðnskólanum í Reykjavík og vann við smíðar. Þegar hann varð eldri urðu fuglar og steinar hans uppá- hald. Valur útbjó fallega skart- gripi úr steinunum sem hann tíndi úti í náttúrunni. Valur bjó mestan part ævi sinnar á tveimur stöðum. Ann- ars vegar í okkar ástkæra Kópavogi, þar sem búa enn mörg af systkinum hans. Hins vegar bjó hann lengi vel í sum- arbústað sínum við Villingavatn í Grafningi. Ég veit að fuglarnir sakna Vals eins og við hin. Hamingjan er skammvinn en sorgin er eilíf. María. „Náttúrubarn: Sá eða sú sem er í nánum tengslum við nátt- úruna, náttúruunnandi.“ Hann Valur bróðir minn var náttúrubarn í orðsins fyllstu merkingu. Þekking hans á landinu var yfirgripsmikil og skemmtileg. Hann kunni nöfn á hverju fjalli og á hverjum steini og hann gat lesið í náttúruna eins auðveldlega og aðrir lesa blaðið. Það var eins og landið hefði af honum persónuleg kynni og byði hann velkominn eins og vin, enda leið honum best þegar hann var úti í nátt- úrunni. Hann skoðaði, upplifði og lærði um landið á sinn ein- staka hátt og gat stundum horfið upp á fjöll dögunum saman. Valur varði miklum tíma á Þingvöllum í gegnum árin og sumarbústaðurinn hans þar var hans heimili undanfarin ár. Hann var einstaklega barngóð- ur og dætur mínar sóttu mikið í að fá að heimsækja Val á Þing- velli eða fá að fara með honum í ævintýraleit. Hvort sem það var að veiða úti á vatni, fara í fjársjóðsleit í fjörunni eða að byggja forláta fuglahús þá var hann Valur alltaf tilbúinn að bralla eitthvað með börnunum. Þá standa sérstaklega upp úr allir steinarnir sem hann safn- aði en dætur mínar „erfðu“ þennan steinaáhuga frá honum og oftar en ekki voru svalirnar heima hjá okkur undirlagðar hinum ýmsu steinum sem þær voru spenntar að sýna Vali. Valur var glaðlyndur, góður og rólegur. Hann var hjálpsam- ur, talaði aldrei niður til neins og hann var alltaf tilbúinn í æv- intýri. Hann gaf okkur öllum svo margt og kenndi okkur svo margt og það er sárt að þurfa að kveðja hann svona snemma. Eftir lifir falleg minning í hjörtum okkar um einstakan mann. Hvíldu í friði, elsku bróðir. Lára Ingólfsdóttir. Valur Ingólfsson Við þökkum innilega samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar ARA HARÐARSONAR. Þökkum starfsfólki Heru og krabbameinsdeilda Landspítalans sérstaklega fyrir góða umönnun. Hjálmfríður Lilja Nikulásdóttir Steinunn Aradóttir Örn Ýmir Arason Sólveig Anna Aradóttir Andri Þór Arason og fjölskyldur Frændi okkar, ÁRNI HAUKUR BRYNJÚLFSSON, Lönguhlíð 8, lést á Landspítalanum Fossvogi sunnudaginn 13. september. Útför hans fer fram frá kirkju Óháða safnaðarins miðvikudaginn 30. september kl. 15.00. Margrét Thordersen Einar Björn Sigurðsson Morgunblaðið birtir minn- ingargreinar endurgjalds- laust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morg- unblaðinu greinar eru vinsam- lega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðs- lógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felli- glugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/ sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dög- um fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað get- ur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda ör- stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síð- una. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu að- standendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning- argreinunum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.