Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.11.2020, Blaðsíða 20

með fyrirtækjum og þeirra mannauðsstjórum
til þess að þau útiloki ekki erlendar konur bara
vegna þess að þær eru með erlenda ferilskrá,“
segir Berenice.
„Einnig viljum við hafa áfhrif á ríkisfyrirtæki
að hafa efni aðgengilegt á ensku líka,“ segir
hún.
Sabine bendir á skýrslu sem Réttur gaf út í
fyrra um jafnrétti innflytjenda á atvinnumark-
aði. Þar kom fram að einungis einn innflytj-
andi er í hópi 750 starfsmanna í ráðuneytum.
Þótt Reykjavíkurborg standi sig betur þar að
hennar mati er enn mikið verk að vinna. Skil-
greina þurfi til dæmis betur með viðurkennd-
um matsaðferðum nákvæmlega hversu mikilli
íslensku er virkilega þörf á fyrir hvert starf og
hvenær þurfi nauðsynlega að kunna Norð-
urlandamál. Annars er þetta útilokunaraðferð.
„Einnig viljum við vekja athygli á því að fjöl-
breytileikinn er mikill kostur fyrir vinnustað-
inn, það þarf bara góða breytingastjórnun og
fræðslu og þá græða allir, segir hún.
Viljið þið sjá lagabreytingar?
„Já,“ segir Patience.
„Kannski ekki lög, en mér finnst að ís-
lenskukennsla fyrir útlendinga ætti að vera
ókeypis og hún ætti að vera skylda. Mér finnst
að fólk sem flytur hingað ætti að læra íslensku
í þrjú ár og vera á lágmarkslaunum á meðan
eða atvinnuleysisbótum, það þarf að tryggja að
innflytjendur með lögheimili á Íslandi læri ís-
lensku og búi ekki við hræðslu og kvíða um að
missa vinnuna. Það eru kostir sem nýtast okk-
ur öllum sem samfélagi,“ segir Patience og
bendir á að innflytjandi sem lærir íslensku geti
sjálfur hjálpað barni sínu með heimanám að
mestu, geti lesið íslensku og þurfi síður á túlk-
un að halda.
„Á sumum íslenskunámskeiðum eru bara
kennd íslensk orð sem nýtast í þjónustu eða á
leikskólum,“ segir Jessica og Berenice tekur
undir.
„Ég spurði hvort við gætum lært að búa til
ferilskrá á íslensku og það var horft á mig eins
og ég væri biluð,“ segir Jessica.
„Lykillinn að aðlögun er tungumálið; þess
vegna er þetta svo mikilvægt,“ segir Patience
og nefnir að ekki sé hægt að kvarta yfir ís-
lenskukennslu barna.
„Það er frábært kerfi fyrir börnin sem
ganga í skóla,“ segir hún.
„Sonur minn fékk frábæra þjónustu með ís-
lenskukennslu en foreldrar eru að ströggla,“
segir Berenice.
Verðmætar í samfélaginu
Konurnar telja að íslenskt samfélag njóti góðs
af þekkingu sem þær komi með frá sínum
heimalöndum.
„Gerum landið að betri stað fyrir okkur öll.
Ef allir leggja sitt af mörkum verður kakan
stærri fyrir alla. Það er mikilvægt að við sem
erum í þessum forréttindahópi sönnum að við
getum bætt samfélagið með okkar menntun
og okkar sýn á heiminn. Ég finn til ábyrgðar
gagnvart þeim sem á eftir koma,“ segir Ber-
enice.
Konurnar segjast allar hafa fundið fyrir því á
vinnustöðum að frekar sé horft fram hjá þeim
við stöðuveitingar vegna þess að þær séu er-
lendar. Þær vilja breyta því viðhorfi og vonast
til að nefndin geti stuðlað að því. Berenice segir
að það sé rótgróið í samfélaginu að erlendar
konur geti einungis unnið láglaunastörf.
„Fólk heyrir oft bara innflytjendur nefnda í
tengslum við alls konar vandamál eða áskor-
anir en við erum verðmæt í atvinnulífinu, ótrú-
lega verðmæt. Ísland er heppið að fólk vilji
koma hingað og gefa landinu séns,“ segir Sab-
ine og segir að með því að kynna til leiks konur
sem þessar muni augu fólks opnast meira fyrir
framlagi innflytjenda almennt.
Félagskonur Félag kvenna í at-
vinnulífinu FKA gengu sameinaðar
Búrfellsgjá í haust. Þar beindi FKA
kastljósinu að New Icelanders,
nefndinni Nýir Íslendingar FKA.
Gangan var táknræn, nokkurs
konar gjörningur þar sem mynd-
uð var keðja ólíkra félagskvenna,
hlekkjunum fjölgað í keðjunni og
búið til pláss fyrir nýjar konur.
Ljósmynd/Silla Páls
20 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29.11. 2020
LÍFSSTÍLL
Álnabær
Allt fyrir gluggann… úrval, gæði og þjónusta.
Síðumúla 32, Reykjavík. S. 588 5900 ■ Tjarnargötu 17, Keflavík. S. 421 2061 ■ Glerárgötu 32, Akureyri. S. 462 5900 ■ alnabaer.is
Við erum sérhæfð í gluggatjöldum
PLÍ-SÓL GARDÍNUR
alnabaer.is
Kathryn Gunnarsson er
frá Bretlandi. Hún hefur
víðtæka reynslu innan
mannauðsmála og starf-
aði lengi sem yfirmaður
mannauðsmála á al-
þjóðasviði í London.
Kathryn á íslenskan
mann og tvö börn. Hún
hefur búið á Íslandi í
fjögur ár og á og rekur
fyrirækið Geko.
„Ég yfirgaf frábært
mannauðsstarf sem ég
elskaði því ég hafði nýja
forgangsröðun sem voru börnin. Þannig að við fluttum hingað og ég
vissi í raun ekkert hvaða vinnu ég myndi fá hér á landi í mínu fagi og
hafði heyrt að það gæti verið erfitt fyrir innflytjendur að fá vinnu á Ís-
landi sem passaði fyrri reynslu eða menntun. Í tuttugu ár hef ég unnið
við mannauðsmál og -stjórnun. Ég hóf leit að starfi hér á landi og fékk
hjálp hjá íslenskri fjölskyldu okkar, en það er erfitt fyrir innflytjanda að
fá hér vinnu án tengslanets. Það þarf að kynna mann fyrir fólki; annars
er þetta nánast ómögulegt. Ég fór því af stað og hitti fullt af fólki og lét
fólk vita að ég væri mætt á svæðið. Ég fékk vinnu á ráðningarstofu en ég
hafði talverða reynslu í því. Það var að minnsta kosti tengt mínu fyrra
starfi en ég saknaði mannauðsmála mikið. Ég stofnaði síðan fyrirtækið
Geko, en við finnum hæfileikafólk fyrir fyrirtæki en aðstoðum fyrirtæki
einnig við að skapa vinnumenningu þar sem fólk þrífst í starfi, er ánægt
og vex og dafnar. Við stofnuðum Geko nú í byrjun Covid,“ segir hún.
„Við erum þrjár í fyrirtækinu og ég er stofnandinn og er með tvo ís-
lenska fjárfesta. Við vinnum mikið með stórum fyrirtækjum, eins og
CCP, Lucinity, Controlant og fleirum. Ég vinn sem eins konar ráðgjafi í
mannauðsmálum og sé um ráðningar innan tækni og nýsköpunar.
Þetta er mjög skemmtileg vinna. Svo er ég að reyna að læra íslensku.
Kathryn Gunnarsson
Patience er frá Gana en þar var hún kennari
og í námi til endurskoðunar þegar hún hitti
Íslending sem er maður hennar í dag og eiga
þau þrjú börn. Hún er með próf í kennslu-
fræðum frá HÍ og MBA-próf frá HR. Pati-
ence hefur búið hér í sautján ár og vinnur nú
sem kennari í Breiðholtsskóla. Hún rekur
einnig búðina Afrozone í Breiðholti og er að
setja á laggirnar umönnunarfyrirtæki.
„Ég kynnstist manninum mínum fyrir
sautján árum. Hann seldi mér þá hugmynd
að flytja til Íslands, hér væri svo fallegt. Ég
vildi halda áfram með mína menntun en átt-
aði mig fljótt á því að ég þyrfti fyrst að
kunna íslensku. Það var mesta hindrunin. Ég
þurfti því að byrja að vinna og fékk vinnu
sem skólaliði, sem var frábært starf, ég er
ekki að kvarta. En svo fór ég í kennslufræði í
HÍ og þaðan í MBA-nám í HR. Ég kláraði
ekki doktorsnámið, svo ég ætla ekki að tala
um það,“ segir hún og hlær.
„Fyrst þegar ég kom varð ég fyrir smá
vonbrigðum að fá ekki starf við hæfi miðað
við mína menntun. Mér fannst eiginlega til-
gangslaust að læra íslensku; ég myndi ekki fá
gott starf. En nýlega byrjaði ég að vinna sem
umsjónarkennari í Breiðholtsskóla og
enskukennari. Þá þarf ég vissulega að tala
mikið íslensku og hún hefur batnað mikið á
síðustu mánuðum,“ segir hún.
„Ég er líka búin að opna búðina Afrozone
í Breiðholti. Svo var ég að stofna með
tveimur vinkonum mínum frá Gana og
Jamaíku einkaumönnunarfyrirtæki,“ segir
hún. „Homecare Iceland er í starthol-
unum.“
Patience
Karlsson