Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1936, Blaðsíða 176

174
urn miðjan október 1935 og var lengst af takmarkaður við vestri bvggð-
ina á eynni, en í henni eru 6 bæir.
I júní 1935 varð Á.G.so'n, Sigtúnum (63 ára) lasinn. Hann hafði
hita og mjög langvinnan höfuðverk og magnleysi. í ágúst fór hann
til Húsavíkur, en læknirinn áleit þetta ekki vera taugaveiki. Á. hefir
alltaf verið frekar heilsuveill og kvillóttur.
í vestri byggðinni eru þrír brunnar, og sækja heimilin vatn sitt í þá.
Sæland hefir sérstakan brunn, Baldurshagi, Miðgarður og Sigtún
sækja vatn í svonefndan Útgarðabrunn og Garðshorn I og II í þann
þriðja. Einhvern síðustu dagana í september 1935 bilaði Útgarða-
brunnurinn, og við hann var ekki gert fvrr en 21. október, og á með-
an sótti öll vestri Ijyggðin, að Sæbóli undanskildu, vatn í Garðs-
hornsbrunninn. Sá brunnur er með afbrigðum óþrifalegur. Hann
stendur 10—15 skref frá fjárhúshaug í hálfgerðri mýri, að minnsta
kosti er þar mjög hlautt í vætum. Frá brunninum eru ca. 50 skref
heim að Garðshorni I og II — jal'nlangt að báðum og hallar lítið eitt
að brunninum. Á veturna og seint á haustin er mykja, og þar með
saur íbúanna, borin beint á túnið og kring um bæina. Vatnselgurinn
hlýtur því að hera mikið af kúamykju og mannasaur ofan í brunn-
inn. Þessi leið þvkir mér sennilegust fyrir sýkingu í haust er leið, en
þá var einmitt mjög blautt um. í brunninn geta á þennan hátt tæp-
lega borizt saurindi nema frá Garðshorni I og II.
Á tímabilinu frá 12. október til 13. nóvember veiktust 9 manns af
taugaveiki, allir á bæjunum, sem sótt höfðu vatn í Garðshornsbrunn-
inn, 6 af þcim veiktust fyrstu 13 dagana. 1 Miðgarði veiktust 4, í
Baldurshaga 2 og í Garðshorni I veiktust 3. Hér verður að gera ráð
fyrir sameiginlegri smitunaruppsprettu, og bendir allt ótvírætt til
Garðshornsbrunnsins. Um mjólkursmitun gat ekki verið að ræða á
þessu tímabili. S. J.son lagðist ekki fyrr en 13. nóvember, og er þannig
nokkuð langur meðgöngutimi hans, þar eð hann hætti að nota Garðs-
hornsbrunninn 21. október. Þetta gæti skýrzt af því, að hann hafði
raunverulega verið sjúkur nokkra daga áður en hann lagðist. S. lézt
eftir 14 daga legu. — Enn veiktust piltur og stúlka í Miðgarði (1. des.
og 18. des.) og stúlka í Baldurshaga (3. des.). Þrjár síðustu sýkingarn-
ar eru sennilega smitanir frá sjúklingum, sem þá lágu á heimilunum.
Sjúklingar lágu 2—16. vikur og urðu flestir all þungt haldnir. Þeir
síðustu fóru á fætur 8. febrúar. Sennilega má segja að þessum far-
aldri sé þar með lokið.
Á hvern hátt smitunin hefir borizt í Garðshornsbrunninn er ekki
enn ljóst. Helzt virðist tvennt til. Annaðhvort er sýkilberi í vestri
bvggðinni eða krankleiki Á. G.sonar hefir verið taugaveiki, og hann
þá sýkt brunninn. Síðari möguleikinn virðist í fyrstu fremur ósenni-
legur. Bær hans, Sigtún, liggur svo langt frá Garðshornsbrunninum,
að tæplega er hugsanlegt, að sýklar hafi getað borizt þá leið. Að sjálfs
hans sögn, sótti hann vatn í Garðshornsbrunninn aðeins fyrst á tíma-
bilinu, sem Útgarðsbrunnurinn var í lagi, og sökkti þá aldrei eigin
fötu í brunninn heldur notaði brunnfötuna, eins og aðrir. Náttúr-
lega er ekki alveg óhugsandi, að hann kunni að hafa látið frá sér
eitthvert sóttmengað efni i nánd við Garðshornsbrunninn, og að ])að