Börn og menning - 01.04.2006, Síða 7

samveru, leggur inn óendanlegt magn orða
til að grípa í og smjatta á, geyma og kasta
um sig, taka með sér og seilast í þegar
minnst varir og mest liggur við. Hún opnar
heima hugmyndafræðanna og er uppspretta
nýrra hugmyndafræða. Enn hefur ekki tekist
að finna upp rafrænar leiðir til að ýta bókinni
út af borðinu.
Hugsaðu þér hvað það er gaman þegar
barn lærir ný orð og mátar þau svo við hin
ýmsu tækifæri, potar þeim inn í setningar og
gætir að hvort þau henti. Ef ekki, eru orðin
sett í geymslu og tekin fram aftur þegar
barnið telur að betur takist til. Enn hittum við
fyrir málþroskaða krakka sem slá um sig með
orðkynngi og skemmtilegheitum og nær
undantekningarlaust er skýringin sú að hún
eða hann les mikið eða lesið er mikið fyrir
pottorminn."
Hvað vill Kristín Helga segja að lokum?
„Menn eru sammála um að varðveita
tungumálið okkar, þessa sérkennilegu
örtungu o'g jafnvel efla hana. Og til að skilja
okkur sjálf og takast á við íslenskan veruleika
dugir ekkert minna en nógu asskoti mikil
íslenska í öllum föllum eintölu og fleirtölu
og meira að segja viðtengingarhætti líka.
Lestur er lykill að þroska manneskjunnar,
smíðaverkstæði samskiptatækja, kennsla í
víðsýni og eirð og þrekæfíng fyrir hið flókna
heilabú."
Að svo mæltu er kominn tími til að þakka
fyrir sig, kveðja konu og hunda og rölta út
í veðrið.
Brynja Baldursdóttir