Skákblaðið - 01.12.1936, Síða 14

58
SKÁKBLAÐIÐ
SKÁKFRÆÐI
UM CARO-KANN BYRJUN
1. e2—e4, c7—c6.
Eftir Gústaf A. Ágústsson.
Margir meistarar, meðal þeirra Capablanca, álíta 1.
c7—c6 bezta svarið við 1. e2—e4. Reti sagði, stuttu áður en
hann dó, að það væru aðeins til tvær varnir gegn 1. e2—e4,
önnur væri Caro-Kann og hin eitt afbrigði franska leiksins, þ.
e. 1. e4 e6 2. d4 d5 3. Rc3 Rf6 4. Bg5 d:e. Ef við berum þessar
tvær aðferðir saman, þá sjáum við að hugsunin í þeim
er sú sama, að knýja fram d7—d5 og fá sterk peð á mið-
borðinu. 1 Caro-Kann er að vísu vanalega leikið c6—c5 seinna
meir, til þess að opna taflið, og getur það þvi tahst tímatap. en
biskupinn á c8 lokast ekki inni i Caro-Kann byrjun eins og i
franska leiknum. Öðrum leik, d2—d4, sem er sá langsterkasti,
svarar svartur bezt með d7—d5! og þar með byrjar bardaginn
um miðborðið. Nú verður hvitur að ákveða, livort liann vill varð-
veita kongspeðið, skifta á því og öðru eða valda það. Ef hann vill
varðveita það og leika 3. e5, gefur hann svörtum tækifæri til að
leika sterkum leik, þ. e. Bf5! Ef hann fer i kaupin 3. e:d5 c:d5
er staðan orðin einfaldari og hvítur nær varla meiru en jöfnuði
eftir venjulega leikinn 4. Bd3. Betur lítur leikur Aljechins, sem
i Rússlandi er kendur við Panoff, 4. c4! út, nýjung, sem fljótt
liefur rutt sér til rúms. Af leikjum, sem valda e-peðið, er 3. Rc3
álitinn beztur og mest notaður. Einnig kemur leikur Tartako-
wers 3. f3 mjög gjarnan til greina. Með þeim leiðum, sem hér
hefur verið bent á, er þó ekki hægt að sjá að hvítur fái betra
tafl. Menn hafa því á síðustu árum oft hvarflað frá 2. d2—d4
og komið með nýjan leik 2. c2—c4.
Þessi merki eru notuð til hægðarauka: ! góður leikur. ? veikur leikur.
!? leikur, sem getur brugðist til beggja vona. — töflin standa svipað.
+ -t- hvitur stendur betur. -j- + svartur stendur betur.