Morgunblaðið - 25.03.2021, Blaðsíða 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. MARS 2021
í augu mín þegar ég kvaddi þig,
faðmaðir að þér lófana mína og
sagðir: „Alltaf svo yndislegt að
sjá þig ljúfan,“ faðmaðir mig og
sendir mér þrjá fingurkossa.
Það var alltaf svo yndislegt að
sjá þig amma mín og það verður
alltaf svo yndislegt að rifja upp
minningarnar okkar, finna
styrkinn þinn, þakklætið fyrir
þig og gleðina sem streymdi frá
þér í hversdagsleikanum. Þang-
að til næst, það er alltaf svo ynd-
islegt að sjá þig amma Didda.
Þá ertu flogin
og farin þinn veg.
Til skýjanna borgar
í englanna her.
Þú ert táknmynd trúar
og vonar.
Vakir yfir mér
og verndar mig áfram,
hvort sem þar eða hér.
Meðan sorgin hún svíður
og tár falla á kinn.
Þá lifir þín minning
og hlýjar um sinn.
Faðmur þinn heitur
og allur spádómurinn.
Svarta kaffið
og blóðaukandi molinn þinn.
Þá ástin þín vakir
og lifir í mér.
Um ár, um aldir
og allan minn veg.
Þá ertu flogin
og farin þinn veg.
Nú ertu fegursta stjarnan
og engill sem verndar,
vakir yfir og lýsir minn veg.
(IRI)
Inga R. Ingjaldsdóttir.
Einstök hlýja, glettni og bros
er það sem kemur upp í hugann
þegar ég hugsa um ömmu
Diddu. „Mikið er gaman að sjá
ykkur – má ekki bjóða ykkur
blóðaukandi súkkulaðirúsínur?“
Svona tók amma á móti mér og
mínu fólki þegar við kíktum í
heimsókn. Það var alltaf gott að
koma til hennar, hún var svo
þakklát. Mjúku hendurnar og
ömmukoss á kinn er mín sterk-
asta minning um ömmu.
Amma mín var algjör nagli,
eldklár, kraftmikil, ljúf og ráða-
góð. Hún elskaði að syngja,
dansa, ferðast og hafði einstakt
lag á því að njóta lífsins. Amma
Didda var mikil félagsvera og
elskaði að vera innan um fólk.
Hún elskaði að fylgjast með
börnum sínum feta sig áfram í
lífinu og barnabörnum og lang-
ömmubörnunum vaxa úr grasi.
Það eru algjör forréttindi fyr-
ir mig, verandi orðin 41 árs, að
hafa fengið að eiga ömmu að all-
an þennan tíma. Það voru for-
réttindi að eiga ömmu sem var
með mér þegar ég var skírð,
fermd og gekk í hjónaband,
ömmu sem leyfði mér og
mömmu að koma með sauma-
klúbbnum sínum til Baltimore
þegar ég var nýfermd. Ömmu
sem tók ekki annað í mál en að
mæta með mér og Steinþóri að
skoða fyrstu íbúðina sem við
keyptum okkur, ömmu sem
heimsótti mig á fæðingardeild-
ina þegar ég átti börnin mín,
ömmu stóð með mér í bakstri
þegar ég fermdi son minn og
mætti í öll afmælisboð hjá
barnaskaranum sínum með bros
á vör og gleði í hjarta.
Í fjölskyldu okkar var amma
þekkt fyrir að gera mikið á
stuttum tíma og fór iðulega
mjög hratt yfir. Í seinni tíð gaf
hún sér lengri tíma, var ekki
alltaf að flýta sér. Þá fengum við
að heyra sögur frá því í gamla
daga, sögur af því hvernig hún
lærði að lesa á hvolfi og þegar
hún og systkini hennar bjuggu
til fótbolta úr þvagblöðru úr
kúm og heyi. Þessar sögustund-
ir voru okkur notalegar og dýr-
mætar.
Amma var algjör ofurkona.
Hún fæddi sex börn í þennan
heim, var útivinnandi og sinnti
heimili sínu af krafti. Hún var
bæði útsjónarsöm og nægjusöm,
prjónaði, matreiddi, tók slátur,
bakaði kleinur og skar út dýr-
indis laufabrauð, auk þess að sjá
um rekstur heimilis á kreppu-
og góðæristímum. Amma varð
ekkja allt of snemma eftir að
Ingólfur afi varð bráðkvaddur
og þá voru sporin hennar þung.
Seinna var amma svo lánsöm að
kynnast Jóni og áttu þau góð ár
saman. Þau ferðuðust mikið,
dönsuðu og skemmtu sér alveg
þar til hann kvaddi þennan heim
fyrir nokkrum árum.
Amma Didda var mín helsta
fyrirmynd – ekki bara fyrir það
hvað hún komst yfir á stuttum
tíma, heldur vegna þess að það
var sama hvaða raunir voru á
hana lagðar, þá stóð hún alltaf
upp, lét ekki deigan síga og hélt
alltaf áfram.
Ég, Steinþór, börnin okkar,
barnabarn og vinir erum þakk-
lát fyrir að hafa átt farsæla sam-
leið með ömmu Diddu.
Þangað til næst – takk fyrir
allt elsku amma mín.
Kveðjustundin
Nú komin er kveðjustund okkar
og kossinn ég síðasta fæ.
En minningin merlar og lokkar
sú minning fer aldrei á glæ.
Innst í hjarta sem gull ég þig geymi
þú ert glóbjarta drottningin mín.
Þó árin til eilífðar streymi
fer aldrei burt myndin þín.
(Kristján Ingólfsson)
Þórunn Inga Ingjaldsdóttir.
Kær frænka, Jónína Salný
Stefánsdóttir (Didda), hefur nú
lokið langri og farsælli lífsgöngu
sinni. Hún var ættuð frá Mýrum
í Skriðdal, dóttir Stefáns Þór-
arinssonar, bónda þar, hrepp-
stjóra og sýslunefndarmanns í
áratugi, og þriðju konu hans,
Ingifinnu Jónsdóttur. Didda var
yngst fimm barna þeirra og
skírð í höfuðið á fyrri konu Stef-
áns, en með henni átti hann 10
börn.
Móðir Diddu kom upphaflega
að Mýrum til að kenna börnum í
sveitinni, en þar var nægilega
stór stofa til kennslu um 20
barna, en skráð heimilisfólk á
Mýrum var þá 17 manns. Það
má geta þess að Ingifinna lærði
orgelleik hjá Lárusi Tómassyni
á Seyðisfirði og eftir að hafa
gengið í Kennaraskólann í
Reykjavík lærði hún orgelleik
hjá Páli Ísólfssyni. Ingifinna bjó
börn sín vel undir lífið og fóru
þau flest í héraðsskólann á
Laugarvatni. Réð þar mestu um
að hálfbróðir þeirra og faðir
minn, Þórarinn, bjó þar.
Didda var 16 ára, glæsileg og
vel gefin stúlka, þegar hún kom
að Laugarvatni og bjó hún í
fyrstu á heimili foreldra minna.
Með sinni gæsku, glaðværð og
kitlandi hlátri kom hún öllum í
gott skap og átti fyrr en varði
fjölda vina á staðnum. Hún vann
á Laugarvatni á sumrin við
símavörslu, hótelstörf o.fl. Þeg-
ar Didda fór að koma seinna
heim á kvöldin en venjulega,
grunaði okkur að eitthvað væri
að gerast í einkalífinu. Kom á
daginn að hún hafði kynnst ung-
um og efnilegum manni, Ingólfi
Pálssyni, sem þá var að læra
trésmíði hjá föður mínum.
Didda fór í Húsmæðraskól-
ann á Laugarvatni, eftir veru í
héraðsskólanum, og lauk þaðan
prófi vorið 1948. Didda og Ing-
ólfur fluttu skömmu síðar til
Reykjavíkur og giftu sig þar í
desember 1949. Fimm árum síð-
ar byggðu þau myndarlegt hús í
Kópavogi, fyrir sístækkandi
fjölskyldu sína, þar sem þau
bjuggu lengst af.
Didda og Ingólfur voru bæði
einstaklega gestrisið og hjálp-
samt fólk. Því kynntist ég vel
bæði á Laugarvatni og síðar hér
í Reykjavík þegar ég eignaðist
mína eigin fjölskyldu. Didda var
mjög ættrækin og sérlega um-
hugað um velferð fjölskyldu
sinnar og ættingja.
Ég og fjölskylda mín vottum
börnum Diddu og fjölskyldum
þeirra, svo og Jóni bróður henn-
ar, sem einn lifir nú allan systk-
inahópinn, innilega samúð.
Góð kona hefur kvatt. – Minn-
ingin lifir.
Stefán Þórarinsson.
Elskuleg frænka okkar Jón-
ína Stefánsdóttir, Didda frænka,
fæddist á Mýrum í Skriðdal
þann 3. nóvember 1928. Hún var
yngst fimm barna Stefáns Þór-
arinssonar og Ingifinnu Jóns-
dóttur en með fyrri konu sinni
Jónínu átti Stefán tíu börn. Zop-
hónías hálfbróðir Diddu tók við
Mýrabúinu ásamt konu sinni
Ingibjörgu þegar faðir þeirra
treysti sér ekki lengur til að
standa fyrir búrekstri og var
Didda hjá þeim í heimili þar til
hún hleypti heimdraganum.
Mikil hlýja einkenndi samband
Diddu og foreldra okkar, Zop-
hóníasar og Ingibjargar. Didda
giftist Ingólfi Pálssyni frá
Hjallanesi í Landssveit og
byggðu þau sér hús að Lyng-
brekku 1 í Kópavogi. Oft var
hugur Diddu fyrir austan og
alltaf leit hún á Mýrar sem sitt
annað heimili. Þau Ingólfur
komu reglulega austur í heim-
sókn en börnin urðu sex þannig
að ferðum fækkaði eftir því sem
börnunum fjölgaði. Auk þess
þurfti að vinna fyrir þessum
fjölda svo ekki gáfust margar
frístundir. Didda var alltaf glöð
og harðdugleg var hún og fljót
að koma verkum af. Það var
gaman að heimsækja fjölskyld-
una í Kópavoginn og ekki stóð á
gestrisninni hjá þeim hjónum.
Þegar skyldmennin að austan
komu til Reyljavíkur var gist
hjá Diddu og Ingólfi en þótt
húsið væri lítið sem þau bjuggu í
fyrstu árin var alltaf nóg pláss
hjá þeim og allir velkomnir.
Didda var frændrækin með af-
brigðum og alltaf reyndi hún að
heimsækja sem flesta ættingja
þegar hún kom austur. Hún var
mikil fjölskyldumanneskja og
var afar stolt af fjölskyldu sinni.
Oft fór hún með gesti, sem voru
venjulega frændfólkið að aust-
an, í heimsókn til allra barna
sinna. Ekki fór Didda varhluta
af erfiðleikum. Móður sína
missti hún ársgömul. Hún missti
Ingólf, mann sinn, þann 29.
október 1984. Ingibjörgu Hall-
dóru dóttur sína missti hún
þann 13. september 2004 eftir
áralanga baráttu við krabba-
mein en sú barátta var Diddu
mjög erfið. Didda hóf sambúð
með Jóni Sturlusyni árið 1992
en hann missti hún einnig, hann
lést 2. september 2008. Didda og
Jón áttu mörg góð ár saman.
Þau ferðuðust mikið og komu oft
austur og alltaf og alls staðar
voru þau aufúsugestir. Jón
þekkti landið vel og var mikið
fyrir ferðalög. Didda naut þess
að ferðast enda hafði lítill tími
gefist til ferðalaga á yngri árum
hennar.
Þrátt fyrir erfiðleikana missti
Didda samt aldrei sitt góða
skap. Jákvæðni og bjartsýni ein-
kenndi hana alla tíð og alltaf
fylgdi henni hressandi andblær.
Að leiðarlokum viljum við
þakka Diddu fyrir góðar og gef-
andi samverustundir í gegnum
árin og aðstandendum hennar
vottum við okkar dýpstu samúð.
Einar, Jónína og
Ólöf Zophoniasarbörn.
Við systkinin viljum í fáeinum
orðum minnast Diddu, sem kom
inn í líf föður okkar fyrir tæpum
30 árum og gæddi síðustu 16
æviár hans hamingju og gleði.
Didda og pabbi voru sálu-
félagar og áttu mörg sameigin-
leg áhugamál sem þau voru dug-
leg að rækta. Bæði voru þau
söngelsk og voru félagar í Skaft-
fellingakórnum í Reykjavík og
síðar í kór eldri borgara í Kópa-
vogi. Pabbi og Didda nutu þess
að ferðast, bæði hér heima á eig-
in vegum og einnig til útlanda.
Ófáar voru líka ferðirnar í sum-
arbústaðinn í Brekkuskógi þar
sem þau undu sér löngum stund-
um við að hlúa að gróðri og
hvort öðru. Það var alltaf gaman
og notalegt að koma til þeirra,
hvort sem það var í bústaðinn
eða á Kársnesbrautina í Kópa-
vogi.
Enn eitt áhugamálið var
dansinn og fóru þau oft á gömlu
dansana sem þau sögðu vera lík-
amsræktina sína. Árið 2008
skildi leiðir að sinni en nú dansa
þau aftur saman, í sumarland-
inu.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Á kveðjustund viljum við
þakka Diddu fyrir yndisleg
kynni í gegnum árin. Börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
vottum við okkar dýpstu samúð.
Veri Didda Guði falin um alla
eilífð.
Sturla, Margrét,
Marín, Sigurgeir,
Sigríður og Þorbjörg.
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Sálm. 16.11
biblian.is
Kunnan gerðir þú
mér veg lífsins,
gleðignótt er fyrir
augliti þínu, yndi í
hægri hendi þinni
að eilífu.
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
LEIFUR ÍSLEIFSSON,
Sléttuvegi 27,
áður Haðalandi 1,
lést föstudaginn 19. mars á líknardeildinni í
Kópavogi. Útförin fer fram í Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
26. mars klukkan 15.
Bergljót Halldórsdóttir
Halldór Leifsson Majumi Maja Yamada
Grétar Leifsson Anna Linda Aðalgeirsdóttir
Trausti Leifsson Guðbjörg Jónsdóttir
Ísleifur Leifsson Gróa Ásgeirsdóttir
Lárus Leifsson Fríða Mathiesen
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sonur okkar, bróðir, barnabarn
og frændi,
GUÐJÓN ELÍ BRAGASON,
Fagurhól 22, Sandgerði,
lést á Barnaspítala Hringsins föstudaginn
19. mars.
Útförin fer fram frá Sandgerðiskirkju mánudaginn 29. mars
klukkan 13. Í ljósi aðstæðna verða einungis nánustu
aðstandendur viðstaddir athöfnina.
Athöfninni verður streymt
https://www.facebook.com/groups/gudjoneli
Okkar innilegustu þakkir til starfsfólks Barnaspítala Hringsins
deild 22ED fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Jóhanna María Ævarsdóttir
Bragi Guðjónsson Sigrún Björg Guðjónsdóttir
Elfar Máni Bragason
Ásdís Elvarsdóttir
Guðjón Óskar Elvarsson
Andri Már Elvarsson
Guðlaug Friðriksdóttir Ævar B. Jónasson
Guðjón Bragason Elín Ólafsdóttir
og frændsystkini hins látna
KR-messa verður haldin til minningar um
ástkæran eiginmann, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
PÁL G. GUÐMUNDSSON,
vélfræðing og KR-ing,
Vesturbergi 104.
KR-messan fer fram frá Seljakirkju
föstudaginn 26. mars klukkan 13. Aðeins þeim sem haft hefur
verið samband við er heimilt að vera við athöfnina.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hans er bent á Ljósið.
Ásta Jónsdóttir
Nellý Pálsdóttir
Sigríður Fanney Pálsdóttir Árni Böðvarsson
Anton Gylfi Pálsson Hanna Andrésdóttir
Dröfn Pálsdóttir Jón Ari Eyþórsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sambýlismaður minn, sonur,
bróðir, vinur, mágur og frændi,
ÁSGEIR ÞÓR ÁSGEIRSSON,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
mánudaginn 22. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Kristbjörg Smáradóttir Hansen
Sigurlín Gunnarsdóttir Eiríkur Jónsson
Ásgeir Egilsson Sara Sofía Roa Campo
systkini, vinir
og aðstandendur
Ástkær faðir okkar,
SÆVAR HÓLM PÉTURSSON
prentmyndasmiður,
lést föstudaginn 12. mars á Landspítala.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Pétur Fannar Sævarsson
Harpa Júlía Sævarsdóttir