Knattspyrnufélagið Þróttur 70 ára : 1949-2019 - 15.09.2019, Blaðsíða 26

Nýtt íþróttahús Þróttar verður reist á bílastæði við félagshúsið og myndar því umgjörð um aðatvölt félagsins. Hugmyndin er sú að ölt starfsemi Þróttar
verði í hinu nýja húsi og að Ármenningar fái félagshús Þróttar til umráða.
Komið að uppbyggingu
Varaformaður Þróttar segir félagið á miklum tímamótum á 70 ára
afmælinu þegar kemur að aðstöðumálum. „Uppbygging okkar
aðstöðu hefur beðið allt of lengi en á síðust fjórum árum höfum við
mótað og kynnt mjög sterka sýn á framtíð félagsins. Þessi sýn byggir
á öflugri aðstöðu á einum stað í Laugardalnum þar sem félagið getur
vaxið og dafnað um ókomin ár.“
„Við höfum unnið að mótun framtíðarsýnar félagsins í fjögur ár.
Auðvitað er sagan um uppbyggingu á Þróttarsvæðinu miklu eldri,
kannski má segja að þessi barátta sem við stöndum í núna sé um
það bil 15 ára. Við lögðumst í miklar pælingar þegar við byrjuðum,
skoðum allskyns tölur og gögn og bjuggum okkur til mynd af Þróttar-
hverfinu 2030 og reyndum síðan að miða okkar áætlanir við þá mynd.
Við sáum að samkvæmt hugmyndum borgarinnar á Laugardalurinn
og nágrenni að verða fjölmennasta hverfi Reykjavíkur í framtíðinni
og þá vildum við reyna að svara því hvernig íþróttafélagið okkar gæti
svarað þeim þörfum sem þá verða til. Við teljum að svarið sé að
byggja íþróttahús undir starfsemi félagsins annars vegar og hins
vegar að nýta Valbjarnarvallarsvæðið eins og það er kallað, miklu
betur með því að leggja það gervigrasi að mestu, þannig að hægt
sé að nýta það til æfinga allt árið. Við myndum svo ekki afþakka
yfirbyggt knattspymuhús þegar fram í sækir. Við reyndum líka að
skoða Laugardalinn í heild sinni og hlutverk Þróttar í hverfinu og
þá ekki síst samstarf íþróttafélagsins og skólanna, frístundar og
fleiri. Enginn hinna fjögurra grunnskóla í hverfinu er með viðunandi
íþróttaaðstöðu og við Laugalækjarskóla er nú bara ekkert íþróttahús.
Við lögðum því á það mikla áherslu að ná samstöðu í hverfinu um
uppbyggingu nýs íþróttahúss á Þróttarsvæðinu og bjóða skólunum
aðstöðu í því. Skólarnir hafa tekið þessu vel og eru með okkur í þes-
sum pælingum. Svo má ekki gleyma frábæru samstarfi við Ármenn-
inga en allar okkar hugmyndir miða að því að Ármenningar fái betri
tækifæri til að sinna sínu fólki en nú er.“
Hvar kreppir skórinn helst í aðstöðumálum Þróttar?
Alls staðar, því miður. Við erum eina hverfisfélagið í Reykjavík sem
ekki hefur eigið íþróttahús til umráða. Við erum með eina stærstu
knattspyrnudeild Reykjavíkur en höfum bara einn völl fyrir alla
okkar iðkendur 7-8 mánuði á ári, ekkert félag af okkar stærðar-
gráðu býr við slíkt. Handboltadeildin okkar er í vanda sem rekja má
til aðstöðunnar í Laugardalshöllinni og sama má segja um blakið.
Þau sem stýra þessum deildum hafa staðið sig ótrúlega vel í þessari
baráttu undanfarin ár en við teljum að við stöndum á tímamótum
hvað þetta varðar núna. Staðreyndin er sú að Laugardalshöllin - sem
Þróttur átti samkvæmt eldri samningum að hafa forgang að - er fyrst
og fremst viðburðahöll og íþróttum er alltaf ýtt út úr íþróttahúsinu,
þar með talið íþróttum á vegum sérsambandanna. Þrátt fyrir
fögur fyrirheit er þetta ástand ekki að lagast, þvert á móti fjölgar
viðburðum í höllinni með hverju ári. Þetta samstarf er því fullreynt
að okkar mati og hefur auðvitað verið það í mörg ár.
Hvernig hefur erindum félagsins verið tekið?
„Þetta ástand mætir miklum skilningi í orði en engum á borði. Þannig
er þetta því miður og hefur verið mjög lengi. Starfsmenn ÍBR og ITR
taka okkur alltaf vel og vilja allt fyrir okkur gera en úrræði þeirra eru
afar takmörkuð og í grunninn er þetta sami slagur ár eftir ár. Eina
lausnin er að félagið fái yfirráð yfir eigin húsi og það er svo sem ekki
öðru vísi en hjá öðrum íþróttafélögum. Hér verður að muna að þetta
snýst um jafnræði milli íþróttafélaga í borginni, milli iðkenda og
síðast en ekki síst á milli nemenda í skólum borgarinnar þegar kemur
að íþróttakennslu.
Laugardalurinn er þéttsetinn, hvernig er staða Þróttar í
dalnum?
Það er rétt að Laugardalurinn er ekki íþróttasvæði eins og hvert annað.
Þetta er aðalútivistarsvæði Reykjavíkur og kannski höfuðborgar-
svæðisins, höfuðstöðvar íþrótta í landinu og miðstöð allskyns hátíða-
halda og viðburða. Þarna hafa verið miklar kröfur um uppbygg-
ingu eins og allir þekkja en ekki margar lausnir uppi á borðum. Við
Þróttarar höfum nálgast þetta af varkárni og með uppbyggilegum
hætti, við leggjum áherslu á að ganga ekki á græn svæði eða almanna-
rými, heldur nýta íþróttasvæðin sem fyrir eru betur og með því
teljum við að verið sé að skapa borginni og sérsamböndum svigrúm
til að endurskipuleggja sína starfsemi og þróa dalinn áfram. Hjartað
í hverfinu er hverfisfélagið og uppbygging þess verður að okkar mati
að vera forgangsmál."
Markmiðið er að þjappa allri starfsemi Þróttar á svæði í kringum félags-
húsið. Iþróttahús í forgrunni, aðalvöllur félagsins og svo æfingasvæði á
Vatbjarnarvelli lagt gervigrasi að mestu. Á móti gæti Þróttur í fyllingu
tímans látið Suðurlandsbrautarvöll og TBR svæði af hendi til Reykjavíkur-
borgar.
Hvenær sjáum við umtalsverðar breytingar á aðstöðumálum
Þróttar.
„Við höfum sett okkur það markmið að ljúka uppbyggingu samkvæmt
núgildandi hugmyndum árið 2024. Þetta er sovéskt fimm ára plan
sem við settum fram, það er hógvært og uppbyggilegt, vistvænt og
grænt og fullt af samráði og samstarfi auk þess að kosta frekar lítið
í samanburði við margar aðrar hugmyndir. Við bíðum eftir því að
borgin fallist á þessar hugmyndir og hrindi þeim í framkvæmd."
Kristján Kristjánsson, varaformaður Þróttar hefur
verið Þróttari í næstum 20 ár. „Ég dróst inn í þetta
með börnunum eins og svo margir og hef mikinn
metnað fyrir því að byggja upp félagið. Ég las
einhvern tíma ummæli höfð eftir Tryggva Geirssyni,
fyrrverandi formanni, um að forsendur velgengni
íþróttafélags sé aðstaða og ég trúi því að það sé
rétt og við höfum unnið samkvæmt því undanfarin
ár í aðalstjórn félagsins."
26