Fréttablaðið - 12.06.2021, Side 24

Við systkinin fengum
svo líka mjög gott
uppeldi að heiman en
þar var mikill stuðn-
ingur við það sem við
vorum að gera án þess
að ég fyndi nokkurn
tímann fyrir þrýstingi.
Jón Arnór Stefánsson.
Jón Arnór Stefánsson lék
á dögunum sinn síðasta
körfuboltaleik en þar með
lauk löngum og glæsilegum
ferli hans. Ferill hans hófst
í Laugarnesinu en færði sig
fljótlega yfir í Vesturbæinn.
Á körfuboltaferli sínum, sem lauk  á dögun-um,  settist Jón Arnór S t e f á n s s o n   m e ð a l annars að í Kaliforníu,
Dallas, Pétursborg, Napolí, Róm,
Malaga, Valencia og Zaragoza.
Síðasti leikurinn var svo með Val
að Hlíðarenda. Þar þurfti Jón Arnór
að sætta sig við tap gegn uppeldis-
félagi sínu, KR, en þar voru and-
stæðingar hans til að mynda æsku-
vinirnir Helgi Már Magnússon og
Jakob Örn Sigurðarson.
„Þetta byrjaði allt saman í Laugar-
nesinu. Þar voru körfur úti um allt
þegar ég var að alast upp. Finnur
Vilhjálmsson, Steinar Kaldal og
f leiri góðir menn ruddu brautina
í hverfinu og smituðu okkur ungu
pjakkana af körfuboltaáhuga.
Svo var NBA-körfuboltaæðið í
hæstu hæðum og Michael Jordan
var átrúnaðargoðið. Við vorum
þarna gengi í Laugarnesinu, ég,
Helgi Már, Andri Fannar Ottósson,
Hjalti Kristinsson, Björgvin Halldór
Björnsson og fleiri sem vorum hel-
teknir af körfunni. Það var ekkert
í gangi í Laugarnesinu hvað körfu-
bolta varðar þannig að við tókum
strætóinn í Vesturbæinn og byrjuð-
um að æfa með KR,“ segir Jón Arnór
um upphaf körfuboltaferils síns.
Á Benedikt mikið að þakka
„Fljótlega eftir að við byrjum að æfa
þar tekur Benedikt Guðmundsson
okkur undir sinn verndarvæng.
Við verðum óstöðvandi undir hans
Skórnir komnir
lengst upp í hillu
Jón Arnór
Stefánsson var
orðinn þreyttur
á því lífi sem
fylgir því að vera
atvinnumaður
árið 2009 og
ákvað þá að
flytja heim og
spila í Vestur-
bænum með KR
á nýjan leik.
Hjörvar
Ólafsson
hjorvaro
@frettabladid.is
stjórn. Við vinnum nánast allt
sem hægt er að vinna hér heima
og vinnum einnig Scania Cup. Ég á
Benedikt mikið að þakka og hann
á stóran þátt í velgengni minni í
körfuboltanum. Við erum mjög
góðir vinir enn í dag,“ segir hann um
uppvaxtarárin í körfunni.
Ljúfar minningar úr Laugarnesi
„Við systkinin fengum mjög gott
uppeldi að heiman. Þar var mikill
stuðningur við því sem við vorum
að gera án þess að ég fyndi nokkurn
tímann fyrir einhvers konar þrýst-
ingi frá foreldrum mínum.
Þau mættu bara á öll mót, studdu
mig og vissu upp á hár hvenær ég
þyrfti á hvatningu að halda og hve-
nær ég þyrfti smá aðhald. Mig lang-
ar að lýsa hérna þakklæti mínu til
þeirra fyrir ómælanlegan stuðning
í gegnum ævina. Það var gríðarlega
dýrmætt og var stór þáttur í því að
ég náði jafn langt og raun bar vitni.
Eggert bróðir og Stefanía systir
eru næst mér í aldri og ég á góðar
minningar af því að vera að spila
fótbolta við þau í Laugarnesinu.
Það var mikil samkeppni inni
á vellinum en á sama tíma ekkert
nema kærleikur þegar leikjunum
lauk. Við vorum bara stolt af hvert
öðru. Þarna var Óli bróðir stundum
líka og pabbi tók þátt einnig þátt
sem var fallegt. Mamma mín er svo
höfuðið í fjölskyldunni og sér til
þess að binda fjölskylduna saman.
Íris, elsta systir mín, var minna í
íþróttum sjálf en hefur stutt vel við
bakið á okkur öllum. Keppnisskapið
í henni kom svo vel fram á áhorf-
endapöllunum," segir hann.
Ólafur dýpkaði huga minn
„Ég leit mikið upp til Óla sem
íþróttamanns. Ég fékk oft góð ráð
hjá honum og fylgdist vel með því
sem hann hafði að segja í fjölmiðl-
um. Hann veitti mér mikinn inn-
blástur og gerir enn í dag.
Á ákveðnum tímapunkti á ferlin-
um varð ég síðan mjög móttækileg-
ur fyrir nálgun á íþróttir. Þá kenndi
hann mér að stækka sjóndeildar-
hringinn og dýpka valið á því sem
ég væri að lesa og pæla í. Ég er ekki
mjög djúpur að eðlisfari en fór að
pæla í heimspeki út af honum,“ segir
hann um Ólaf Indriða Stefánsson.
„Við erum í raun öll þannig systk-
inin að við þörfnumst þess ekki að
vera í daglegum samskiptum. Það
geta alveg liðið mánuðir án þess að
við höfum samband en svo þegar
síminn er tekinn upp þá er bara eins
og við höfum spjallað í gær. Það er
mikil vinátta og góð samskipti
okkar á milli,“ segir hann.
„Þegar ég var að hefja ferilinn
sem atvinnumaður saknaði ég þess
miklu meira að hafa ekki foreldrana
í kringum mig og ég fékk reglulega
heimþrá. Þá var bara slegið á þráð-
inn heim og tekin löng símtöl og þá
var allt í góðu. Á tíma menntaskól-
ans voru bara bréfaskriftir í boði
því að það var rándýrt að hringja
milli Bandaríkjanna og Íslands. Það
var besta tilfinning í heimi að fá bréf
sent frá fjölskyldu eða vinum.
Pabbi fór með mér út til Kalforníu
þegar ég var á leið í menntaskóla
að skoða aðstæður og við áttum
góðar stundir þar saman. Mamma
og pabbi voru svo dugleg að heim-
sækja mig þegar ég spilaði erlendis í
atvinnumennsku,“ segir Jón Arnór.
Fékk leið á atvinnumennskunni
„Árið 2009 fékk ég svo leiða á því
Jón Arnór Stefánsson getur nú varið mun meiri tíma á heimahögunum í faðmi fjölskyldunnar en hann hefur bundið endahnút á glæsilegan körfuboltaferil sinn. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
24 Helgin 12. júní 2021 LAUGARDAGUR