Morgunblaðið - 01.06.2021, Page 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. JÚNÍ 2021
✝
Jón Gunnarsson
fæddist 7. febr-
úar 1935 í Reykja-
vík. Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 18. maí 2021.
Foreldrar Jóns voru
Anna Sigríður Jóns-
dóttir húsmóðir, f.
1910, d. 2002, og
Gunnar Jónasson
flugvirki og for-
stjóri Stálhúsgagna,
f. 1907, d. 2002. Systkini Jóns eru
þau Guðleif, f. 1936, Anna Lilja, f.
1945, og Björn, f. 1950.
Jón kvæntist árið 1957 Nínu
Soffíu Hannesdóttir húsmóður, f.
1937, d. 2014. Börn þeirra: 1)
Gunnar hljómlistarmaður, f.
1953. 2) Guðmundur Árni versl-
unarmaður, f. 1958, d. 2005. Eft-
irlifandi maki Guðmundar er Sig-
ríður Björg Árnadóttir, f. 1962,
og dóttir þeirra Stefanía Ösp, f.
1988. Maki Stefaníu er Einar Sig-
urðsson, f. 1981, og börn þeirra
sem verksmiðjustjóri og síðar
framkvæmdastjóri til ársins
2005 er innlendri framleiðslu var
hætt.
Jón var lax- og skotveiðimað-
ur og var elsti félagsmaður í
Stangaveiðifélagi Reykjavíkur
(SVFR) með skírteini númer 1.
Frímúrarareglan var horn-
steinn í lífi Jóns. Hann gekk í
regluna árið 1962 og sinnti emb-
ættisskyldum í næstum 60 ár.
Jón var félagi í elsku stúku frí-
múrara, Eddu.
Jón var þúsundþjalasmiður og
undi sér vel við að smíða, hvort
sem um húsgögn var að ræða
eða heilu húsin. Fyrstu ár hjú-
skapar bjuggu þau Jón og Nína á
Skúlagötu 61, húsi Stál-
húsgagna. Síðar byggði hann
hús þeirra á Staðarbakka 16 og
fluttu þau þangað í kringum
1970. Jón byggði einnig sum-
arhús fjölskyldunnar í Úthlíð í
Biskupstungum árið 1978 sem
var eitt fyrsta sumarhúsið á
Skyggnisvegi.
Útförin fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag, 1. júní 2021, klukk-
an 13.
Matthías Árni, f.
2013, og Elísa Kar-
en, f. 2017. 3) Dóttir,
f. 1960, lést tveggja
vikna gömul. 4)
Nína Karen, f. 1961,
d. 2011. Eftirlifandi
maki hennar er Karl
Gunnarsson, f. 1960.
Börn þeirra: a)
Anna Lilja, f. 1978.
Dóttir Önnu Lilju er
Soffía Karen, f.
2011. b) Unnur Karen, f. 1985.
Barn Unnar Karl Hannes, f. 2004,
d. 2005. Maki Unnar Ásgeir
Ólafsson, f. 1981. Börn Unnar og
Ásgeirs eru Theodór Bjarni, f.
2008, og Ófeigur Logi, f. 2018.
Jón lauk prófi í flugvirkjun hjá
Flugfélagi Íslands. Hann þótti
góður fagmaður og starfaði fyrir
hönd Flugfélagsins hér heima og
á Grænlandi í 10 ár.
Árið 1963 gekk Jón til liðs við
föður sinn í Stálhúsgögnum á
Skúlagötu 61. Þar starfaði hann
Í dag kveðjum við hjartkæran
bróður okkar með söknuði, kær-
leika og þakklæti í huga.
Jón Gunnarsson, sem við köll-
uðum alltaf Nonna bróður, var
frumburður foreldra okkar, fædd-
ur 7. febrúar 1935 og skírður í höf-
uðið á afa okkar, Jóni Ólafssyni
bónda á Þóroddsstöðum í Ölfusi.
Nonni fetaði í fótspor föður okk-
ar, Gunnars Jónassonar, og lærði
flugvirkjun hjá Flugfélagi Íslands
undir handleiðslu Brands Tómas-
sonar yfirflugvirkja. Nonni þótti
góður fagmaður og starfaði m.a.
við viðhald á flugvélum af gerðinni
Douglas DC-3 og DC-4 og Vickers
759 Viscount-skrúfuþotum flug-
félagsins sem komu til landsins
1957. Hann starfaði fyrir hönd
Flugfélags Íslands hér heima og á
Grænlandi en svo kom þar að
Nonni skipti um starfsvettvang og
gekk til liðs við föður okkar í fyrir-
tæki hans, Stálhúsgögnum á
Skúlagötu 61. Þar gegndi hann
störfum verksmiðjustjóra og síðar
framkvæmdastjóra til ársins 2005
er innlendri framleiðslu stálhús-
gagna var hætt.
Þegar þetta er ritað koma ýms-
ar góðar bernskuminningar upp í
hugann en Nonni var lax- og skot-
veiðimaður af Guðs náð eins og
pabbi og Valli sem var einn starfs-
manna Stálhúsgagna og mikill fjöl-
skylduvinur. Þegar komið var
heim af skytteríi voru gæsir reytt-
ar og sviðnar inni á stálsmíðaverk-
stæðinu en rjúpur hengdar upp á
norðursvölum á Skúlagötu 61. Eft-
ir laxveiðitúra var farið með stór-
laxinn í reykhús sem var á Klam-
bratúni en smærri laxinn hafður
sem veislumatur. Nonni sagði nú í
vor að hann væri sá félagsmaður
Stangaveiðifélags Reykjavíkur
(SVFR) sem ætti þar lengstan feril
að baki.
Frímúrarareglan á Íslandi var
hornsteinn í lífi Nonna. Hann gekk
í regluna árið 1962 og voru því árin
að verða 60 sem hann starfaði og
sinnti embættisskyldum innan
hennar.
Ef það er eitthvað eitt sem lýsir
bróður okkar þá er það það að
hann var einstakt ljúfmenni sem
sinnti fjölskyldu sinni af umhyggju
og kærleika.
Við biðjum þess að hann sé nú í
faðmi elskulegrar eiginkonu sinnar
og barna þeirra þriggja sem á und-
an eru farin.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Við vottum Gunnari, elsta syni
Nonna og Nínu, tengdabörnum,
barnabörnum og barnabarnabörn-
um hans okkar innilegustu samúð.
Vilborgu, vinkonu Nonna, vott-
um við einnig samúð okkar og fær-
um henni alúðarþakkir fyrir að
annast hann í veikindum hans allt
til hinstu stundar.
Guðleif, Anna Lilja og Björn.
Nú ertu lagður af stað í sum-
arlandið elsku afi minn. Mikið er
sárt að kveðja þig. Þú barðist
hetjulega við þinn sjúkdóm í heilt
ár og með miklu æðruleysi sagðir
þú fram á hinsta dag „það er ekk-
ert að mér“. Það var bara þannig
sem þú hugsaðir, þú vildir ekki láta
hafa mikið fyrir þér.
Ég á ótal minningar um þig og
ég var svo heppin að fá að hitta þig
daglega þegar ég var yngri þar
sem þið pabbi unnuð saman í Stál-
húsgögnum. Þú gafst alltaf svo
þétt og mikið faðmlag sem var svo
lýsandi fyrir þig, traustur, ákveð-
inn og mikið ljúfmenni.
Þú varst alla tíð duglegur og
sinntir okkur fjölskyldunni af mik-
illi natni og kostgæfni og það var
alltaf yndislegt að koma í heimsókn
til þín á Staðarbakkann og síðar á
Laugarnesveginn. Best þótti mér
þó að koma til þín og ömmu Nínu
upp í bústað í Úthlíð.
Þú varst mikill gestgjafi og það
var ávallt veisla þegar þú bauðst
heim. Þú tókst upp á því að baka á
áttræðisaldri eftir að amma dó og
bakaðir hverja sortina á fætur ann-
arri og hringdir svo í okkur til þess
að deila með okkur uppskriftunum.
Þegar pabbi minn, sonur þinn,
dó þá varstu kletturinn okkar og
tókst að þér hlutverk tengdaföður
fyrir hann Einar minn. Þú varst
með eindæmum hjálpsamur og
alltaf tilbúinn til þess að aðstoða
með hvað sem var, hvort sem það
var að baka marengstertu fyrir
barnaafmæli eða aðstoða við að
leggja parket. Þú varst listasmiður
og ráðlagðir okkur mikið í þeim
efnum þegar við vorum að gera
upp húsið okkar og voru ráð þín
ómetanleg.
Þú kynntist ástinni aftur árið
2018 á ellidorm eins og þú kallaðir
það og það má með sanni segja að
það er aldrei of seint fyrir ástina.
Það var mikil lífsins lukka fyrir þig
og okkur öll að þú kynntist henni
Vilborgu þinni og áttuð þið góðan
tíma saman.
Þú áttir ekki auðvelt líf, misstir
þrjú börn af fjórum og svo misstir
þú ömmu Nínu sem var þér svo
kær. Ég bið fyrir því að þú sért í
faðmi þeirra allra núna elsku hjart-
ans afi minn.
Minning þín er ljós lífi okkar og
ég er stolt að hafa átt svona traust-
an og yndislegan afa. Takk fyrir
allt, þín er sárt saknað.
Stefanía barnabarn.
Það var á gamlárskvöld 1958, ég
nýbúin að kynnast Einari mínum,
að okkur var boðið á heimili for-
eldra Jóns. Nýársfagnaður FÍ átti
að hefjast á miðnætti og þangað lá
leið unga fólksins.
Þarna myndaðist vinátta, sem
aldrei bar skugga á. Veturinn
1960-61 ákváðu tólf vinir, sem
kenndu sig við Túnin, að stofna
hjónaklúbb. Til að byrja með hitt-
umst við á heimilum okkar, eins
var farið í útilegur með barnahóp-
inn. Seinna árleg ferð til Akureyr-
ar þar sem Ella og Maggi búa enn.
Þegar árin liðu fórum við að hittast
á Kanarí. Eins nutum við samveru
við laufabrauðsbakstur á aðventu
og ótal margt fleira, sem ljúft er að
minnast.
Nonni var mikill laxveiðimaður
og hnýtti sínar eigin flugur. Það lék
allt í höndum hans. Hann hjálpaði
mér að landa mínum maríulaxi. Við
hjónin höfum notið hjálpsemi
Nonna allt fram á síðasta dag. Að
veggfóðra nokkra veggi í íbúð okk-
ar 1966 reyndist létt verk.
Í nóvember 2012 keyptum við
hjónin íbúð sem þarfnaðist lagfær-
ingar en stuttur tími til stefnu.
Nonni blessaður mætti á staðinn,
hann hélt það væri nú ekki mikið
mál að setja upp eina eldhúsinn-
réttingu þegar búið var að fjar-
lægja þá gömlu eða skipta um
parket á nokkrum gólfum. Svona
var Jón, alltaf tilbúinn að hjálpa.
1978 keyptu þau hjón lóð við
klettinn Skyggni í samnefndum
skógi í landi Úthlíðar í Biskups-
tungum, sem átti eftir að verða
þeim, fjölskyldu þeirra og okkur
öllum algjör sælureitur. Frábær
tími fór þarna í hönd við vinnu og
leik samstillta hópsins okkar, með
gestrisni og elju þeirra hjóna gekk
þetta eins og í lygasögu og upp
komst bústaðurinn. Í dag má segja
að þetta sé lítið „þorp“ því alltaf
var Jón að bæta við.
Lífið er ekki bara leikur; Nonna
og Nínu auðnaðist að eignast fjög-
ur börn en Gunnar einn lifir pabba
sinn.
Mikill samgangur var alla tíð
milli heimila okkar og eins eftir að
elsku Nína lést árið 2014. Áfram
nutum við gestrisni Nonna hvort
heldur var austur í sveit eða á
Laugarnesveginum. Hann lagaði
góðan mat alveg frá grunni,
hringdi þá gjarnan í systur sínar
eða mig og leitaði ráða. Hann bak-
aði flottar tertur sem og jólaköku,
útbjó dýrindis brauðrétti og bauð
til veislu nú síðast á afmælisdaginn
sinn, 7. febrúar.
Við vorum saman á Benidorm í
október 2019 þar sem hann kynnt-
ist góðri konu, Vilborgu Lárusdótt-
ur. Var það þeim báðum til mikillar
gæfu. Í ársbyrjun 2020 kom í ljós
að hann gekk ekki heill til skógar.
Þá sem fyrr naut hann umhyggju
og ástar fjölskyldu sinnar, sem
vildi honum vel. Vilborg flutti fljót-
lega til hans þó svo hún hafi líka
haldið sínu heimili. Þarna var kom-
in sú hjálp sem hann þurfti á að
halda til að geta verið eins lengi
heima og raun varð á. Því miður
urðu heimsóknir ekki margar á sl.
ári, ástæðuna þekkja allir. Urðu
símtöl því að nægja. Við erum svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
kveðja góðan vin undir lokin.
Hugur okkar er hjá ykkur elsku
fjölskylda og systkini Jóns.
F.h. okkar í hjónaklúbbnum vilj-
um við þakka fyrir einlæga vináttu
þína. Í þeirri vissu að nú sértu
kominn í faðm Nínu þinnar, barna
ykkar og langafabarns kveðjum
við góðan dreng.
Bergþóra, Einar, Elsie,
Elín og Magnús.
Jón Gunnarsson
✝
Sigrún Þor-
leifsdóttir var
fædd 16. desember
1927. Foreldrar
hennar voru Þor-
leifur Guðmunds-
son, f. 1. september
1902 á Steinanesi
við Arnarfjörð, d.
2. maí 1978, og Sig-
urlín Jóhann-
esdóttir, f. 9. des-
ember 1901 að
Gilsárteigi í Eiðaþinghá, d. 18.
desember 1969. Þau bjuggu all-
an sinn búskap í Hafnarfirði.
Börn þeirra, auk Sigrúnar,
Börn þeirra eru Brynhildur og
Kristján. Þórir, kvæntur Berg-
þóru Jónsdóttur. Sonur þeirra
er Gísli Jón. Sigríður, gift Sig-
urði Sverri Gunnarssyni og
eiga þau þrjár dætur, Sigrúnu,
Svanhvíti og Elísu. Barna-
barnabörnin eru 17.
Sigrún eða Dúna eins og hún
var alltaf kölluð vann ýmis störf
sem ung kona, m.a. hjá Jóni
Gíslasyni útgerðarmanni, í
Hampiðjunni og Alþýðubrauð-
gerðinni. Dúna bjó til rósir úr
pappír sem hún seldi víða og þá
kviknaði draumur um að setja á
stofn blómabúð. Það var svo ár-
ið 1962 sem þau hjónin opnuðu
Blómabúðina Burkna.
Útför hennar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 1.
júní 2021, kl. 13. Streymishlekk
má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
voru Guðmundur
Jóhannes, f. 1923,
Kristín, f. 1925,
Margrét, f. 1926, og
Gyða, f. 1938.
Kristín lifir systkini
sín ásamt uppeld-
isbróður, Grétari
Þorleifssyni, syst-
ursyni þeirra.
1. júlí 1950 giftist
hún Gísla Jóni Eg-
ilssyni, f. 31. mars
1921 í Hafnarfirði, en hann lést
árið 1978. Börn þeirra eru Þór-
ir, f. 1949 og lést á fyrsta ári.
Gyða, gift Helga Bragasyni.
Elsku amma Dúna.
Þá er komið að kveðjustund.
Þakklæti er það sem kemur fyrst
upp í huga okkar, fyrir allar góðu
minningarnar, sönginn, spilin,
sögurnar, hláturinn og allt hitt.
Þú varst engin venjuleg amma,
mikill frumkvöðull og fram-
kvæmdaglöð og þér leið best þeg-
ar nógu mikið var að gerast í
kringum þig. Félagslynd varstu
og tókst öllum eins og þeir voru,
elskaðir söng, glens og gaman. Þú
hafðir ríka réttlætiskennsd og
lást yfirleitt ekki á skoðunum þín-
um. Sögurnar og samtölin urðu
oft löng, en ávallt skemmtileg. Þú
kunnir að segja einstaklega
skemmtilega frá og leiddist það
svo sannarlega ekki. Þú varst
endalaust þakklát fyrir það sem
lífið færði þér og kunnir svo sann-
arlega að njóta þess.
Þú vildir ávallt hafa fallegt í
kringum þig og smá glamúr og
glimmer spillti ekki fyrir. Þú varst
mikið jólabarn og var alltaf sér-
staklega hátíðlegt að heimsækja
þig í desember, sem var þinn tími
ársins. Þú hafðir mikinn áhuga á
öllum íþróttum og fylgdist vel
með, sérstaklega handbolta og
fótbolta. Ef um spennandi leik var
að ræða þá gat þér orðið mjög
heitt í hamsi og var þá best að
forða sér, sérstaklega þegar börn
voru með í för.
Við fjölskyldan eigum fjársjóð
af minningum um ömmu Dúnu
sem við munum segja frá alla okk-
ar tíð.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Brynhildur og Kristján.
Elsku amma Dúna. Það er sárt
að kveðja þig en um leið gott að
vita að þú ert komin á betri stað
og komin til afa og Þóris litla.
Okkur þykir öllum svo vænt um
þig, elsku amma.
Það eru margar hlýjar og góð-
ar minningar sem koma upp þeg-
ar við hugsum um þig. Þegar við
vorum litlar gafstu okkur appels-
ínur sem þú skarst af og settir
sykurmola ofan í, eitt af því sem
við fengum bara hjá ömmu Dúnu.
Dýrmætar samverustundir af
Merkurgötunni sem tengjast mat
enda finnst okkur öllum gott að
borða eitthvað virkilega gott sam-
an. Þú bauðst reglulega í fisk og
KFC var uppáhaldsskyndibitinn,
stórar fötur af kjúklingi svo að
það væri nóg handa öllum.
Lambalærissneiðar mauksoðnar
og ljúffengar, fiskibollurnar sem
þú gerðir voru og eru enn þær
bestu sem við höfum smakkað,
bláber með rjóma í eftirrétt.
Blómabúðin þar sem við höfum
eytt fjölmörgum stundum annað-
hvort við vinnu eða bara samver-
unnar vegna. Þar var alltaf aðal-
stuðið og allir í hláturskasti að
vinna fram á kvöld. Þér þótti æv-
inlega vænt um þessa búð enda
varð hún til úr nánast engu. Þú ert
okkur mikil fyrirmynd og örugg-
lega með fyrstu konunum sem
stigu stór skref í heimi viðskipta
og tókst fjölmargar ákvarðanir
sem oftast voru hárréttar. Þú
varst með svo græna fingur, allt
sem þú snertir blómstraði.
Þú varst svo mikið jólabarn,
alltaf var búið að skreyta jólatréð
heima hjá þér fyrir afmælisdag-
inn, allt jólaskreytt og fínt. Þú átt-
ir svo mikið og fallegt jólaskraut
sem allt átti sinn stað. Mackintosh
var alltaf til á jólunum, falið á bak
við sófa í fínu stofunni svo það yrði
ekki klárað fyrir jólin. Við komum
alltaf í hamborgarhrygg á jóladag
og það var alltaf mikil tilhlökkun
því öll stórfjölskyldan mætti sam-
an.
„Aldrei of mikið af söng,“ sagð-
ir þú við okkur þegar við héldum
að við og litlu stelpurnar værum
að syngja of mikið fyrir þig síð-
ustu dagana. Enda erum við, af-
komendur þínir, stanslaust syngj-
andi. Þú sagðir okkur líka frá því
að samkvæmt orðum pabba þíns
varstu farin að syngja áður en þú
fórst að tala. Þú kunnir öll lögin
alltaf. Á leiðinni í bústaðinn sung-
um við alla leiðina og alltaf tókstu
undir ef einhver fór að syngja. Á
Merkurgötunni var oft einhver að
spila á píanóið og syngja, í bú-
staðnum spilaðir þú á gítarinn og
söngst með okkur.
Það var alltaf hægt að hlæja
með þér, hvort sem það var yfir
teiknimynd eða fréttum, eða þeg-
ar þú varst að taka upp jólakortin,
þá var emjað úr hlátri yfir öllu.
Þegar við fórum með þér í bingó
reyttir þú af þér brandarana svo
mann var farið að verkja í kinn-
arnar. Húmorinn þinn var aldrei
langt undan. Við erum alveg sann-
færðar um að þú sért ekki hætt að
hlæja þar sem þú ert nú með allt
fólkið þitt í kringum þig og eru
það margir hverjir sömu húmor-
istarnir og þú.
Elsku amma, takk fyrir allt, all-
an tímann sem við fengum með
þér, hvað þú varst alltaf góð við
okkur öll. Við munum aldrei
gleyma þér og getum sagt okkar
börnum sem öll fengu að kynnast
þér sögurnar þínar. Hvíl í friði,
elsku amma, við munum sakna
þín og varðveita þessar minningar
alla daga.
Sigrún, Svanhvít og Elísa.
Það var aldrei lognmolla yfir
Sigrúnu móðursystur okkar.
Dúna, eins og hún var kölluð, var
glæsileg á velli, dökk á brún og
brá og bjó yfir miklum sjarma.
Hún var glaðleg, tilfinningarík og
listfeng. Með ótrúlegri útsjónar-
semi, einbeittum vilja og áræði
tókst henni að nýta sér listfengi
sitt og snúa erfiðum aðstæðum
sér og sínum í vil.
Dúna hannaði og bjó til und-
urfalleg pappírsblóm og skreyt-
ingar sem hún seldi fyrir jólin.
Rósir í öllum regnbogans litum;
sumar með glimmer en aðrar vax-
bornar og fallegar greniskreyt-
ingar með kerti. Í upphafi at-
hafnasögu Dúnu lögðumst við
systurbörnin á árarnar með
henni, en einboðið var að stórfjöl-
skyldan stæði saman í þrenging-
um.
Við krakkarnir gerðumst sölu-
menn Dúnu og agentar og bárum
varninginn framan á okkur í þar
til gerðum kössum. Létt í spori
skunduðum við á Merkurgötuna
til að taka þátt í ævintýrum sem
urðu okkur lærdómsrík og eftir-
minnileg. Og það var glatt á hjalla
þrátt fyrir þröngan kost. Dúna
var allt í öllu og stjórnaði ferðinni
með húmor og röggsemi. Hún
söng eins og engill og kunni flott-
ustu slagarana. Hún bjó yfir ein-
stakri frásagnargáfu og gat
hermt eftir hverjum sem var, þeg-
ar sá gállinn var á henni. Hún
málaði frásagnir sterkum litum
og sagði skoðanir sínar tæpi-
tungulaust.
Á söluferðum lá leiðin stundum
suður með sjó til að hitta fasta
kúnna sem tóku á móti okkur með
bros á vör. Þar sáum við í fyrsta
sinn bregða fyrir bláum bjarma í
gluggum. Á Merkurgötunni var
og til safn leikaramynda sem okk-
ur þótti mikið til um. Gísli Jón,
eiginmaður Dúnu, leiddi okkur í
allan sannleikann um sjónvarpið,
en hann hafði dvalið í Ameríku um
skeið og kunni skil á kúrekum og
öðrum hetjum Hollywood. Mestu
skipti þó að í gegnum verkefnin
bundumst við frændsystkinin
sterkum vináttuböndum – vináttu
sem aldrei hefur borið skugga á.
Árið 1962 tók Dúna djarfa
ákvörðun og stofnaði blómabúð-
ina Burkna. Þar nutu listrænir
hæfileikar hennar og lipurð sín,
en mest munaði þó um viðskipta-
vit og hugmyndaauðgi ásamt
heiðarleika sem ávann henni
traust. Alltaf var á vísan að róa
með vinnu í Burkna. Oft var álag-
ið mikið, en samstaða starfsfólks-
ins og gleðin yfir vel unnu verki er
það sem lifir í minningunni. Dúnu
hélst vel á starfsfólki enda ríkti
gagnkvæm vinátta milli hennar
og samstarfsmanna. Þá naut hún
velvildar dyggra viðskiptavina.
Fyrirtækið óx og dafnaði og
þegar þau hjónin voru komin fyrir
vind með reksturinn gáfust fleiri
tækifæri til að njóta lífsins. Þau
ferðuðust víða um lönd og eftir-
minnilegir eru góðra vina fundir
þar sem sungið var við raust enda
tónlistin í hávegum höfð í fjöl-
skyldunni. Um margra ára skeið
tók Dúna þátt í kórastarfi, sem
hún hafði mikla unun af.
Samverustundum fjölgaði,
þegar Dúna flutti undir sama þak
og móðir okkar, en miklir kær-
leikar voru með þeim systrum og
samheldni þeirra með eindæm-
um. Síðustu árin voru Dúnu
heilsufarslega erfið, en hún
kvaddi langt og viðburðaríkt líf
sátt og södd lífdaga. Að leiðarlok-
um þökkum við Dúnu frænku
samfylgdina. Blessuð sé minning
hennar.
Gyða og Auður.
Sigrún
Þorleifsdóttir