Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1954, Síða 50

Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1954, Síða 50
48 tegundanna eða finna, hve oft ákveðin tegund kemur fyrir í gróður- svæðinu. Klemenz Kr. Kristjánsson (11) er brautryðjandi í þeim rannsóknum hér á landi. Árið 1923 gerir hann samanburð á gróðurfari 47 sáðsléttna og þaksléttna í nágrenni Reykjavíkur og notar aðferð þá, er kennd er við C. Raunkiær. Er það talning á jurtategundum innan ákveðins hrings, en við samanburð fleiri athugana fæst hlutfall milli útbreiðslu tegundanna og' hve oft jurtin kemur fyrir í gróðurlendinu. Klemenz gerir athuganir sínar bæði á mýra- og leirjarðvegi og skiptir túnunum í tvo floklta eftir aldri. Kemst hann meðal annars að þeirri niðurstöðu, að vallarfoxgras og háliðagras séu aðalgrösin í 1—2 ára sáð- sléttum, en með aldrinum fækki vallarfoxgrasi, en vallarsveifgras og háliðagras verði ríkjandi. Hávingul, axhnoðapunt, rýgresi og hvítsmára telur hann „annaðhvort spira mjög illa eða frjósa burt á fyrsta ári“. Hann getur þó ekki hinna upphaflcgu hlutfalla fræblandnanna, og sést því ekki breytingin, sem orðið hefur á hlutföllunum frá einu ári til annars. Árið 1923—1925 heldur Klemenz áfram rannsóknum á gróðurfari túna, en þá frá sjónarmiði fræsetu tegundanna (12). Árið 1930 skrifar Daninn H. Mölholm Hansen ritgerð um gróðurfar á landinu og gerir þar grein fyrir rannsóknum, sem hann gerði einnig með aðferð C. Raunkiær (14). Athuganir hans ná þó hvergi til ræktaðs lands. Sama ár og Mölholm Hansen gerir hinar skipulögðu gróðurrann- sóknir á útjörðinni hefur Sleindór Steindórsson frá Hlöðum (17) sams konar rannsóknir á 7 sáðsléttum í Mýra- og Borgarfjarðarsýslu, er Bún- aðarfélag íslands hafði látið sá til tveimur til þremur árum áður. Hafði verið sáð ákveðnu magni af grasfræblöndu, er samanstóð af 7 algengum grastegundum í ákveðnum hlutföllum. Komst Steindór að þeirri niður- stöðu, að þá bæri orðið mest á háliðagrasi í reitunum. Minna væri af vallarfoxgrasi og vallarsveifgrasi en búast hefði mátt við. Af hásveif- grasi, túnvingli og skriðlíngresi væri hlutfallslega meira en í blöndunni, enda gætu þessar tegundir slæðzt inn úr gróðurlendinu í kring, en hávingul taldi hann lítið hafa breiðzt lit. Árið 1931 gerir Steindór svipaðar athuganir í Gróðrarstöðinni á Akureyri á 4 sáðreitum á fimmta ári og 3 reitum á öðru ári, sem ýmist eru brotnir úr rækt- uðu eða óræktuðu landi. Kemst hann þar að líkum niðurstöðum og í fyrri athugunum. Háliðagrasið er útbreiddast, en aðrar erlendar teg- undir deyja fljótt út, einkum þar, sem ekki er borinn á tilbúinn áburður. Áskell Löve (13) gerir rannsóknir á útbreiðslu vallarsveifgrasundir- tegunda í ræktuðu landi sunnan- og' norðanlands í mismunandi hæð yfir sjávarmáli. Telur hann þær vallarsveifgrasundirtegundir, sem inn- lendar eru, mun harðgerðari en hinar innfluttu, enda víki hinar síðar- nefndu fljótt úr sáðsléttu fyrir öðrum af íslenzkum uppruna. Við þessar rannsóknir sínar notaði Áskell svipaða talningaraðferð og fyrirrennarar hans, en ummál hringanna hefur liann nokkru stærri. Rannsóknir hans

x

Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur
https://timarit.is/publication/1605

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.