Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1954, Qupperneq 57

55
Berst fræið einkum með húsdýraáburði, og er því grasið einkum áber-
andi í kringum hús og bæi. Mest ber á varpasveifgrasi í ungum sléttum,
meðan svörður þeirra er ekki orðinn þcttur, og einnig er það með fyrstu
grösum að leggja undir sig kalskellur í túnum. Er það svo ófrávíkjan-
legur eftirfari gróðurskemmda, að unnt er að fullyrða, að þar, sem
mikið er af varpasveifgrasi á sléttu, hafi og gróður orðið fyrir áföllum.
Af línuritinu sést, að mest ber á þvi í kölnum sléttum og þá einkum
yngstu sléttum norðanlands, en einnig' í 2—6 ára kallausum sléttum,
sem bendir til þess, að þær hafi orðið fyrir nokkru kali, þótt ekki sé
það nú sjáanlegt, eða hins vegar, að léleg' sáning og vinnsla hafi valdið
þvi, að gróður varð gisinn.
Skriðlíngresi.
Fram til ársins 1946 var língresi notað í fræblöndur. Var það alltaf
fremur lítið magn, ef miðað er við þyngd, eða mest 12%, en þar sem
fræið er mjög smátt, verður kornafjöldinn mikill. Mest var notað af
Línurit XXII. Skriðlíngresi. % í mism. árgöngum sléttna.
% of Agrostis stolonifera in fields of diff. age.
Ókalnar sléttur.