Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1954, Qupperneq 59

57
Túnvingull.
Það má furðu sæta, hve lítið hefur verið notað af túnvingli í sáð-
blöndur, og er þessi tegund þó ein af helztu fóðurgrösum hins ræktaða
lands. I græðisléttum bæði sunnan- og norðanlands er hann meðal ann-
ars milli 20 og 30% af öllum gróðri, en i fræblöndum hefur túnvingull
aldrei verið hafður meir en 3% af fræmagninu, og i 13 ár af þeim
rúmum 20 árum, sem skýrslur eru til um, hefur ekkert verið notað
af þessari tegund.
Sé nú línurit yfir túnvingul athugað, sést, að þrátt fyrir hið litla
magn, sem notað hefur verið, gætir túnvingulsins víðast hvar mikið,
og virðist hann meiri eftir því, sem sléttan er eldri. Þetta bendir tví-
mælalaust til þess, að túnvingull sé þolin jurt og breiðist út með aldr-
inum. Þó skýrir þessi athugun ekki, hvort hér er um erlenda stofna
að ræða eða aðeins innreið íslenzku stofnanna í sáðsléttuna. Aðrar
athuganir gefa þó til kynna, að einkum sé útbreiðsla hinna íslenzku
stofna ríkjandi í eldri sléttum.
8