Storð : heimur í öðru ljósi - 01.04.1983, Síða 30

Grýlunum breyttist þetta og ég
fór að syngja það sem ég vildi. Ef
maður syngur það sem maður hef-
ur góða samvisku gagnvart finnur
fólk það einhvern veginn ómeðvit-
að.
Og hún hélt áfram: Á tónleikum
klæðum við okkur alltaf ýkt.
Mottóið er: Ekki einn ákveðinn
stíll. Mikil málning og skrautleg
föt. Við erum farnar að nota þessi
trix og á götunum sjáum við fullt
af Grýlum nú orðið. I gær var ég
inni á Hlemmi að bíða eftir strætó.
Þá vék einn af þessum vísitölu-
náungum sér að mér og sagði:
Voðalega crtu ljót.
Grýlurnar fara bersýnilega í taug-
arnar á honum.
Ég leyfði mér að segja henni frá
reynslu minni á hennar aldri. Eng-
inn var meira elegant en Carl Bill-
ich þar sem hann spilaði á Borg-
inni og í Naustinu í gamla daga.
Aldrei hefði honum dottið í hug
að láta söngkonu troða upp nema
henni svipaði fremur til Mjallhvít-
ar en Grýlu.
— Eða af hverju þessi Grýlutend-
ens? spurði ég svo.
Þá brosti hún til mín og sagði:
Þetta er ekki sami bæklingurinn
og áður og kannski finnst foreldr-
unum (þetta tók ég til mín) við
ekki huggulegar, en útlit og fram-
koma á sviði skipta máli. Ef ég fíla
fólkið með mér fæ ég útrás.
Klassagrýla___________________
Svo bætti hún við: Við
þurftum að gefa grúpp-
unni nafn. Hinir og
þessir höfðu sent okkur
langar runur af nöfnum. Við hugs-
uðum mikið um nafnið Leður-
nunnan. Þá datt mér í hug Grýl-
urnar. Pétur Kristjánsson (hann
hefur verið í öllum hljómsveitum
á fslandi, sagði hún til skýringar
þegar hún sá að ég kannaðist ekki
við manninn) kallaði allar stelpur
grýlur fyrir nokkrum árum:
Stuðgrýla, gæðagrýla, ljót grýla og
falleg grýla eða klassagrýla. Það
var best. Við vorum búnar að hálf-
gleyma þessu en þarna var nafnið
fundið.
Á bílskúrsæfingunni var Ragga
komin í svartan, öklasíðan kjól í
staðinn fyrir mínipilsið. Með hekl-
að net jafnsvart fyrir svuntu. Hár-
ið var sumpart strokið en sumpart
úfið og stóð út í loftið eins og
brúskur. Mikið máluð og í rauðum
skóm. Trommuleikarinn, Linda
Björk Hreiðarsdóttir, var í heið-
gulum sokkum og rauðum leist-
um, hvítum strigaskóm og^ svört-
um hosum upp á legginn. í græn-
um bol niður fyrir mjaðmir, svörtu
vesti og snjáðum karlmannsjakka
brúnum utan yfir. Hún var með
leðurhanska meðan hún barði
trommurnar, sennilega til að fá
ekki sigg í lófana. Það átti ég erfitt
með að skilja þar sem hún vinnur
við húsasmíðar, jafnvel múrverk,
þegar hún sleppir slagverkinu, af
því að henni leiddist í fiski á Eyr-
arbakka.
Gítarleikarinn Inga Rún Pálma-
dóttir kom beint úr vinnunni,
hljómplötudeild Karnabæjar, og
vínrautt hárið stóð út í allar áttir.
Bassaleikarinn Herdís Hallvarðs-
dóttir er í Tónlistarskólanum. Hún
skar sig úr hópnum fyrir látlausan
klæðaburð.
„Skulum reyna að
vera svolítið fóní“
Og svo byrjuðu Grýlurnar
að æfa. Lögin voru enn í
mótun, en höfðu samt
nafn: Símjúkur og
Draumurinn. Hið síðara var
„franskur söngur með afrískum
STORÐ 28